پروژه شکست خورده ایسوس، ایسوس ترنسفورمر نام داشت که قرار بود در آن یک گوشی موبایل به تبلت و سپس به لپ تاپ تبدیل شود. در ادامه با گجت نیوز همراه باشید.
ایسوس در نمایشگاه CES سال 2011 از ایسوس ترنسفورمر با نام کامل EEE Pad Transformer TF100 رونمایی کرد. تبلتی که به لطف یک صفحه کلید میتوانست به یک لپ تاپ کوچک تبدیل شود. این تقریبا یک دهه قبل از تصمیم اپل بود، که این کمپانی همان کار را با صفحه کلید جادویی برای آیپد پرو انجام داد. با این وجود جاه طلبیهای ایسوس بیشتر از قرار دادن 2 گجت در 1 بود.
تقریبا پس از گذشت یک سال این پروژه صورت گرفت و ایسوس پدفون – Asus PadFon عرضه شد. اسم این دستگاه زیاد مناسب نبود و این گوشی موبایل میتوانست روی پایه (داک) تبلت قرار بگیرد و آن تبلت هم با استفاده از یک صفحه کلید به یک لپ تاپ (10.1 اینچ) تبدیل شود.
خود گوشی از یک صفحه نمایش 4.3 اینچی از نوع سوپر آمولد با وضوح تصویر 540 در 960 پیکسل تشکیل شده بود. داک این گوشی (تبلت) از یک باتری با ظرفیت 6,600 میلی آمپر ساعتی و گوشی موبایل از باتری با ظرفیت 1,520 میلی آمپر ساعت استفاده میکرد.
صفحه کلید نیز یک باتری 6,600 میلی آمپر ساعتی را به این مجموعه اضافه میکرد و ایسوس در مورد چگونگی استفاده از این سه باتری هوشمندانه عمل کرد، ایسوس ترنسفورمر ابتدا از باتری صفحه کلید استفاده میکرد و در آخر هم این صفحه کلید بود که شارژ میشد. به این ترتیب ایسوس پدفون همیشه در حداکثر شارژ نگه داشته میشد و باتری تبلت هم به طور مشابه اولویت بندی شده بود.
علاوه بر این که صفحه کلید دارای کلیدهای QWERTY بود، در قسمت زیرین آن یک صفحه لمسی با اندازه مناسب برای آن زمان وجود داشت. همچنین میتوانستید از یک قلم لمسی (Stylus) که بیش از یک قلم بود استفاده کنید. قابلیت دیگر این قلم ، این بود که میتوانستید از آن به عنوان یک هدست بلوتوثی برای برقراری یا پاسخ دادن به تماسهای خود نیز استفاده کنید. روی این قلم دو دکمه وجود داشت که برای پاسخ دادن و قطع تماس از آنها استفاده میشد بنابراین دیگر لازم نبود برای پاسخ دادن به هر تماس گوشی را از درون پایه تبلت بیرون بیاورید. از دیگر قابلیتهای این قلم میتوان به داشتن موتور لرزش اشاره کرد.
در کل پروژه ایسوس ترنسفورمر بسیار جاه طلبانه بود زیرا در آن زمان روزهای ابتدایی اندروید بود. گوشی ایسوس پدفون – Asus PadFon با اندروید 4.0 عرضه شد و این بسیار مهم بود که این عرضه پس از انتشار اندروید 3.0 صورت گرفت چرا که در این اندروید رابط کاربری (UI) برای تبلت عرضه شد. این درحالی بود که قابلیت اجرای چند برنامه به صورت همزمان توسط سیستم عامل گوشی اسوس ترنسفورمر و یا حتی با تبدیل آن به لپ تاپ انجام نمیشد؛ چراکه رم ضعیف 1 گیگابایتی این دستگاه اجازه چنین امری را نمیداد.
این گوشی (بنابراین لپ تاپ و تبلت) به اسنپدراگون اس ۴ پلاس با پردازنده مرکزی دو هستهای Krait با سرعت 1.5 گیگاهرتز و جفت شده با پردازنده گرافیکی ادرنو 220 مجهز شده بود. ایسوس فقط از 1 گیگابایت رم برای این پروژه استفاده کرده بود، که این برای یک لپتاپ حتی در 8 سال پیش هم کافی نبود.
برنامهها هم مشکلات دیگری داشتند، توسعه دهندگان اندروید بیشتر فضای تبلت را نادیده میگرفتند، بنابراین تعدا کمی از برنامهها دارای یک نسخه متناسب با رابط کاربری برای تبلت بودند.
با این وجود این رویا به یک واقعیت تبدیل شده بود. گوشی موبایلی که میتوانست هم تبلت و هم لپ تاپ باشد. تمامی دادههای (Data) شما در یک مکان قرار داشت و بسته به شرایط و نحوه استفاده، میتوانستید آنها را بین تبلت و لپ تاپ منتقل کنید.
متاسفانه واقعیت بسیار به نفع ایسوس نبود. در آن زمان بیشتر برنامهها برای تبلت و لپ تاپ آماده نبودند. درحالی که گوشی را درون پایه (داک) تبلت قرار میدادید و همچنین تبلت را به لپ تاپ تبدیل میکردید وزن اینها از سه دستگاه به صورت جداگانه کمتر بود.
موتورولا آتریکس – Motorola Atrix که یک سال زودتر به بازار عرضه شد دارای همچنین مشکلات مشابهی بود. این طرح دیگر شامل تبلت نبود بلکه فقط یک پایه روی لپ تاپ قرار داشت که گوشی موبایل مستقیما رو آن قرار میگرفت. اما این شما را از حمل کیف لپ تاپ نجات داد و آنچه که با خودت حمل میکردید یک لپ تاپ ضعیف با نرم افزار محدود بود.
امروزه شاید تجدید حیات ایدههای مشابه هستیم. اپل رسما تأیید کرد که در حال کار روی مکهای مجهز به ARM است. در این مدت میتوانید صفحه کلید جادویی را به آیپد پرو متصل کرده و برای نوعی تجربه ARM از مک بوک ایر استفاده کنید. جدیدترین سیتسم عامل آیپد پشتیانی کاملی از صفحه کلید، ماوس و پد لمسی دارد. و مهمتر از کل اینها این است که مجموعهای از برنامهها، که روی هر تبلت یا آیپدی و با هر رزولوشنی به صورت کامل اجرا میشوند.
این نشان میدهد که آنچه در رویا وجود دارد همیشه نمیتواند به واقعیت تبدیل شود. این درحالی است که ایسوس در سال 2014 با عرضه ترنسفورمر 5 – Transformer V به این موفقیت دست پیدا کرد و این پروژه در واقع یک 5 در 1 واقعی بود.
این پروژه با یک گوشی اندرویدی شروع میشود که با استفاده از پایه به یک تبلت 12.5 اینچی با پردانزده مرکزی اینتل که ویندوز 8.1 را اجرا میکند، متصل میشود. البته یک صفحه کلید نیز در این پروژه وجود داشت. زمانی که از گوشی خود استفاده نمیکنید، میتوانید فقط از صفحه کلید و تبلت به عنوان یک لپ تاپ که ویندوز را اجرا میکند استفاده کنید.
به نظر میرسد که اینها همگی ابزارهایی در یک فیلم باشند اما اینگونه نیست و بسیار هم واقعی بودند. اما با این وجود احتمالا آن را بهخاطر نمیآورید زیرا در جذب نیرو ناکام مانده است (دقیقا مثل ایسوس پدفون و ایسوس ترنسفورمر).
موارد استفاده برای تلفنها ، تبلتها و لپ تاپها هرگز به اندازه کافی با هم همپوشانی نداشتند و حتی چشم انداز استیو جابز هم دراین باره اشتباه بود.