شنیدن صدای مردگان به تازگی مورد توجه دانشمندان قرار گرفته و به نظر میرسد که دانش بشری به زودی اسرار ارتباط برخی افراد با درگذشتگان را آشکار خواهد کرد.
آیا تاکنون شنیدهاید که کسی بتواند صدای مردگان را بشنوید؟ بر اساس تازهترین تحقیقات دانشمندان مشغول نزدیک شدن به پاسخ سوالات عجیب مطرح شده در رابطه با ارتباط با در گذشتگان هستند. در ادامه با گجت نیوز همراه باشید.
در واقع به گفته دانشمندان، ویژگیهای شخصیتی مخصوصی اخیرا مورد توجه قرار گرفتهاند که باعث میشوند تا برخی افراد ادعای ارتباط با مردگان را داشته باشند. گفته شده که اگر گروهی از رفتارها و عادات در افراد دیده شود، احتمال مطرح شدن چنین ادعاهای عجیبی از طرف آنها بالاتر میرود.
محققان در تازهترین پژوهشهای خود اعلام کردهاند که ویژگیهای رفتاری مانند تمرکز بیش از حد در انجام کارها، تجربههای صوتی عجیب در دوران کودکی و همچنین بروز موارد زیادی از توهمات شنیداری، در کسانی که ادعای ارتباط با درگذشتگان را دارند، از سایرین بیشتر است. با این وجود نکته اصلی در مورد چنین تحقیقاتی کمک به کسانی بوده که از توهمات صوتی رنج میبرند و دچار بیماریهایی مانند اسکیزوفرنی هستند. بیماری که باعث میشود تا فرد صداهایی را بشنود که واقعا وجود ندارند.
جالب است بدانید که بحث شنیدن صدای مردگان و همچنین دیدن تصاویری که واقعا وجود ندارند، از مدتها پیش توجه بسیاری از دانشمندان، مخصوصا انسان شناسان و دانشمندان حوزه توهمات ناشی از آسیبهای جسمی و روانی را به خود جلب کرده است. انسان شناسان موضوع را از جنبه ارتباط انسان با دین و مسائل روحانی میبینند و دانشمندان دیگر هم دنبال پاسخ این سوال هستند که دقیقا چه چیزی باعث بروز توهمات دیداری و شنیداری میشود.
توهمات شنیداری یا صدای مردگان
به بیان دقیقتر، تازهترین تحقیقات روی این نکته تمرکز کرده که چرا برخی افراد توهمات شنیداری خود را به دنیای روحانی مردگان و صدای روح درگذشتگان ارتباط میدهند، در حالی که بسیاری دیگر از افراد در چنین موقعیتی توهمات خود را به عنوان یک مشکل روانی در نظر گرفته و به دنبال کمک روانشناسان و روانپزشکان هستند.
روانشناس پیتر موزلی (Peter Moseley) از دانشگاهی در بریتانیا میگوید که افراد گروه اول که ادعای ارتباط با مردگان را دارند، به این بخش از زندگی خود به دید مثبت نگاه کرده، از دوران بچگی یا سنین نسبتا پایین اولین تجربههای شنیداری خود را داشتهاند و همچنین، در ادامه زندگی خود یاد میگیرند که چنین صداهایی را کنترل کنند.
موزلی میگوید که رسیدن به درک درستی از این نوع از برخورد با توهمات شنیداری میتواند به ما کمک کند تا در کنترل نوع دیگری از توهمات که خطرناکتر هستند و کنترل آنها امکانپذیر نیست، موفقتر عمل کنیم. برای رسیدن به این درک، موزلی و همکارانش وضعیت 65 شهروند بریتانیایی را بررسی کردند که ادعای شنیدن صدای مردگان را داشتند. برای مقایسه وضعیت این افراد با اشخاص عادی که ارتباطی با در گذشتگان ندارند، 143 داوطلب دیگر از طریق شبکههای اجتماعی در این تحقیق شرکت داده شدند.
به صورت کلی، حدودا 45 درصد از گروه اول اعلام کردند که به صورت روزانه صداهایی که وجود ندارند را میشنوند و 79 درصد هم گفتند که تجربه شنیدن این صداها بخش مهمی از زندگی روزانه آنهاست. به علاوه، اکثر این 65 نفر گزارش کردند که صداهای موجود درون سر آنها شنیده میشوند، اما با این حال، 32 درصد داوطلبان هم اعلام کردند که صداهای مورد نظر از محیط بیرونی به گوش آنها میرسند.
جزئیات تحقیقات
در مراحل بعدی تحقیقات، وضعیت گروه 65 نفری تیم موزلی با شرایط داوطلبان عادی مقایسه شد و اینطور که به نظر میرسد، این افراد بیشتر از سایرین به پدیدههای ماوراءالطبیعه باور دارند و همچنین، اهمیتی به نظر دیگران در مورد خود نمیدهند.
همانطور که اشاره شد، اکثر این 65 نفر به صورت میانگین در سن 22 سالگی اولین تجربه شنیدن صدای مردگان را داشتند و تقریبا تمامی آنها گزارش کردند که توانایی بالایی در غرق شدن در افکار یا کارهای خود دارند. چنین توانایی به شخص این امکان را میدهد تا به صورت کامل جذب فعالیتهای ذهنی یا بدنی شود و نسبت به سایرین، با راحتی بیشتری دنیای اطراف خود را نادیده بگیرد.
از طرف دیگر، دیده شد که این افراد راحتتر از سایرین دچار توهمات میشوند و اکثر آنها پس از تجربه شنیدن صداهای مورد نظر، به دنبال جواب سوالات خود در مورد این پدیده رفتهاند و در نهایت به این نتیجه رسیدهاند که این صداها از سوی درگذشتگان هستند.
نکته جالبی که گروه داوطلبان عادی و گروه 65 نفری تحت نظر تیم موزلی را به هم شبیه میکرد، ارتباط بحث تمرکز افراد روی کارها و موضوع باور آنها به پدیدههای ماوراءالطبیعه بود. در واقع به نظر میرسد که هرچه شخصی توانایی بیشتری در تمرکز در زمینههای مختلف داشته باشد، اعتقاد او به پدیدههای مورد نظر بالاتر میرود.
تحقیق بیشتر در مورد صدای مردگان
در نهایت، موزلی و همکارانش نتیجه گرفتهاند که احتمال ارتباط تجربه شنیدن صدای مردگان با فشار اجتماعی وارده به افراد، وضعیت اجتماعی مثبت و یا باور افراد به پدیدههای ماوراءالطبیعه چندان زیاد نیست و این عوامل باعث نمیشوند که شخص توهمات شنیداری داشته باشد. در عوض، محققان مورد نظر این احتمال را مطرح میکنند که افراد در ابتدا توهمات صوتی را تجربه میکنند و در مراحل بعدی، به دنبال روشی برای توجیه این تجربه خود میروند. موضوع ربط دادن صداها به درگذشتگان و مسائل روحانی هم از نظر آنها به بهترین شکل ممکن این توهمات را توجیه میکند.
در قدم بعدی، موزلی و تیمش قصد دارند تا فاکتور فرهنگ را در این تحقیقات وارد کرده و بررسی کنند که در فرهنگهای گوناگون، باور به ارتباط با مردگان، توهمات صوتی و همچنین اعتقادات مذهبی افراد تا چه حد به هم ارتباط دارند. از طرف دیگر موضوع تمرکز و جذب شدن در فعالیتها و تفکرات هم نباید فراموش شود، چرا که این ویژگی نقشی کلیدی در ایجاد این باور دارد که فرد میتواند با مردگان حرف بزند.
این دانشمندان میگویند که بیشتر از همه، بروز اولین تجربههای مرتبط با توهمات شنیداری باعث میشود تا فرد در نهایت داخل مسیرهای روحانی قرار بگیرد و این موضوع درست نیست که افراد میتوانند با تلاش زیاد، به نوعی با مردگان ارتباط برقرار کنند. در واقع بررسی وضعیت 65 داوطلب مخصوص تحقیقات نشان داده که موضوعات ماوراءالطبیعه بهتر از هر توضیح دیگری تجربیات آنها را با دنیای واقعی تطبیق میدهند و وقتی فرد در دوران کودکی و یا سنین پایین چنین تجربیاتی داشته باشد، احتمال ربط دادن توهمات موجود به درگذشتگان وجود خواهد داشت.
مقاله تیم موزلی در ژورنال “Mental Health, Religion and Culture” منتشر شده است.