تحقیقات جدید دانشمندان به طور کلی حیات در سیاره زهره را رد میکند. این موضوع به خاطر عدم کشف گاز فسفین در این سیاره رد شده است.
دانشمندان در ماه سپتامبر امسال مقالهای را نوشتند که در مجلهی Nature Astoronomy به چاب در آمد. این مقاله بیانگر عدم وجود حیات در سیاره زهره بود. به گفتهی نویسندگان این مقاله دانشمندان موفق به کشف فسفین (گازی که از موجودات میکروسکوپی بیهوازی نشات میگیرد) در سیاره ونوس شدهاند. گاز فسفین قبلا در سیارهی ونوس کشف شده بود اگر این کشف درست باشد میتوان گفت ما در جهان تنها نیستیم؛ اما بعدها نیز آزمایشهایی انجام شد که در آنها خبری از پیدایش فسفین وجود نداشت.
چرا حیات در سیاره زهره ممکن نیست؟
اکنون بعضی از دانشمندان مدعی هستند که دلیل اشتباه به وجود آمده در تحقیقات اولیه را یافتهاند. در مقالهای که به عنوان پیشچاپ در مجلهی Astrophysical Journal وجود دارد و قرار است به صورت عمومی منتشر بشود دانشمندان مدعی شدهاند گازی که کشف شده دیاکسید گوگرد بوده و فسفین نبوده است. در سیارهی زهره دیاکسید گوگرد فراوان وجود دارد و این موضوع ارتباطی به وجود حیات ندارد.
برای فهمیدن این موضوع باید مطالعه کنیم تا بفهمیم چرا دانشمندان در تحقیقات اولیه مدعی شدند که فسفین و حیات در سیاره زهره وجود دارد. از آنجایی که انسان توانایی اندازهگیری هوا در سطوح فوق داغ زهره را ندارد بررسی ترکیب ابرهای زهره تنها از طریق مشاهدهی طیفهای جو امکان پذیر است.
طیفها الگوهای نوری هستند که به واسطهی یک عنصر یا مادهی شیمیایی ساطع میشوند و به دلیل مشخص بودن طیف و طول موج آنها دانشمندان قادر هستند آنها را تجزیه و تحلیل کنند تا مواد شیمیایی هر کدام را پیدا کنند. در اینجا مشکل اصلی وجود نویز است که دادههای به دست آمده از این طیفها را با اختلال مواجه میکند و نتایج غلطی را به محقق میدهد. در واقع اگر جو مواد شیمیایی زیاد و متفاوتی داشته باشد جداسازی و تشخیص آنها بسیار دشوار است.
دانشمندان معتقد هستند که در مقالهی اصلی نویسندگان دی اکسید کربن در جو زهره را حساب نکردهاند و به اشتباه فکر کردهاند که دادههای آنها بر گرفته از ابر زهره است در حالی که این دادهها برگرفته از لایههای مزوسفر جو بوده که در ارتفاع ۵٠ کیلومتری قرار دارد. البته اگر مقالهی جدید درست باشد و در جو زهره فسفین وجود نداشته باشد نمیتوان گفت که دانشمندان مقالهی اصلی اشتباه کردهاند زیرا روشهای علمی باعث میشوند تا فرضیهها دوباره مورد بررسی قرار بگیرند. دانشمندان مقالهی اصلی به دانشمندان دیگر اجازه دادند تا کشفیات آنها را دوباره مورد بررسی قرار بدهند.