پیدایش یک سیاره فراخورشیدی با دمای ۷۰۰ کلوین

دانشمندان به‌تازگی خبر از کشف یک سیاره فراخورشیدی داده‌اند. این سیاره دمای بالایی داشته و شباهت زیادی به سیاره زمین و ونوس دارد.

اخترشناسان به تازگی موفق به کشف یک سیاره فراخورشیدی شده‌اند. این سیاره Gliese 486 نام دارد و فاصله آن از زمین ۲۶ سال نوری است و به نظر می‌رسد که این سیاره اتمسفر اولیه خود را حفظ کرده است و به منظومه شمسی نیز نزدیک است. در سالیان گذشته سیاره های فراخورشیدی زیادی متشکل از گاز، یخ و سنگ کشف شده‌اند؛ اما تعداد اندکی از این سیاره‌ها شبیه به کره زمین و منظومه شمسی ما هستند.

سیاره فراخورشیدی Gliese 486 

Gliese 486 یک سیاره سنگلاخ است و تقریبا سه برابر زمین جرم دارد که باعث می‌شود به ابرزمین تبدیل شود؛ اما به شدتی گرم است که شرایط متفاوتی را با شرایطی که ما در آن قرار داریم رقم زده است، طبق کشفیات دانشمندان این سیاره فراخورشیدی یک هسته تشکیل شده از فلزات و ترکیباتی مشابه با سیاره‌های زمین و زهره در منظومه شمسی است و قوه جاذبه این سیاره از جاذبه زمین ۷۰ درصد قوی‌تر است و همچنین ابعاد آن از کره زمین ۳۰ درصد بزرگ‌تر است و هسته آن نیز ۲.۸ برابر از کره زمین بزرگ‌تر است.

سیاره Gliese 486 در طول یک و نیم روز، فاصله ۲.۵ میلیون کیلومتری را به دور خورشید می‌چرخد و چرخش آن به دور محور خود هم به همان اندازه زمان خواهد برد. تعداد زیادی از دانشمندان اعتقاد دارند که سیاره Gliese 486 مشابه زهره است و یک سطح گرم و خشک با امواج گدازه‌های آتشین دارد.

این سیاره به قدری به خورشید نزدیک است که یک سال در آنجا تنها ۱.۵ روز به‌طول می‌انجامد. گرچه این سیاره از خورشید ضعیف‌تر و خنک‌تر است؛ اما این سیاره تنها ۱.۵ میلیون مایل دورتر می‌چرخد و این یعنی که یک‌طرف آن دائما رو به خورشید است و به همین علت درجه حرارت آن به ۷۰۰ کلوین با ۸۰۰ درجه فارنهایت می‌رسد.

تعداد دیگری از اندیشمندان معتقد هستند که این سیاره فراخورشیدی بیش‌تر شبیه به سیاره ونوس است تا سیاره زمین و حاوی مناظر گرم و خشک و رودخانه‌هایی با گدازه درخشان است. به احتمال فراوان جو کمی در این سیاره وجود دارد، زیرا گرمای حاصل از خورشید آن را تبخیر می‌کند؛ اما گرانش این سیاره باعث می‌شود که بتواند جو خود را حفظ کند.

دانشمندان معتقدند که تمامی سطح این سیاره گدازه و جو آن متشکل از سنگ‌های بخار است، نزدیکی این سیاره به زمین بسیار شگفت‌انگیز است و می‌توان به وسیله تلسکوپ‌های معروفی مانند تلسکوپ فضایی هابل یا تلسکوپ فضایی جیمز وب جزئیات آن را به شکل دقیق بررسی کرد.