به تازگی آثار شگفتانگیزی از ردپای نئاندرتال ها در جنوب اسپانیا کشف شده که اطلاعات جالبتوجهی در مورد زندگی این انسانهای باستانی به دانشمندان دادهاند.
اخیرا آثار 100 هزار ساله ردپای نئاندرتال ها در کشور اسپانیا کشف شده و اینطور که به نظر میرسد، این موجودات ماقبل تاریخ در آن دوران زندگی جالبتوجهی داشتهاند.
طبق اطلاعات موجود، این آثار مربوط به یک خانواده 36 نفری بوده که همراه با کودکان خود در محدوده ساحلی در منطقهای که هماکنون به عنوان قسمت جنوبی کشور اسپانیا شناخته میشود، قدم زده بودند. در مارس گذشته بود که مقاله این کشف شگفتانگیز دانشمندان در ژورنال “Scientific Reports” منتشر شد. ادواردو میورال (Eduardo Mayoral)، دیرینهشناس و سرپرست تحقیقات انجام شده از دانشگاه هوئلوا میگوید که در برخی از قسمتهای ساحل مورد نظر، ردپای فسیل شده جانداران کوچکی وجود دارد که به احتمال قوی، مربوط به بچه نئاندرتالها بودهاند. این ردپاها به صورت نامنظم بودند.
میورال میگوید که احتمالا این منطقه محل عبور و یا زمین بازی افراد بسیار جوانی بوده که در آن نزدیکیها زندگی میکردند. طبق اطلاعات موجود، این بقایای ردپای نئاندرتال ها در ژوئن 2020 توسط دو زیستشناس، در پارک ملی دونانا (Doñana National Park) کشف شد. گفته شده که پیش از پیدا شدن آثار موجود باد و طوفان شدیدی در منطقه وزیده و به همین خاطر، فسیلها به راحتی کشف شدهاند. طبق صحبتهای میورال، پیش از کشف این آثار، بقایای ردپای فسیل شده حیوانات بزرگتری در آن منطقه وجود داشته است.
ردپای نئاندرتال ها
در ابتدای کشف دانشمندان تصور میکردند که فسیلهای مورد نظر تماما متعلق به حیواناتی مانند گوزن و گراز بودند، با این حال بررسیهای دقیقتر نشان داد که برخی از آثار موجود متعلق به نئاندرتالها بودند. میورال اظهار کرده که به محض کشف فسیلها کسی تشخیص نداد که برخی از ردپاها، مربوط به اجداد انسانها هستند و تنها دو ماه پس از کشف، وقتی بقایا با دقت بیشتری توسط تیم دانشگاه هوئلوا آنالیز شدند، وجود آثار نئاندرتالها در میان آنها ثابت شد.
این دیرینهشناس و همکارانش تاکنون وجود ردپای 36 نئاندرتال مجزا در میان آثار کشف شده را تایید کردهاند و گفته شده که 87 نقش متفاوت در میان سنگهای رسوبی کشف شده در ساحل پارک دونانا وجود دارند. اطلاعات دیرینهشناسی جمعآوری شده نشان میدهند که نئاندرتالها به عنوان گونهای از نسل انسان که منقرض شده، بین 400 تا 40 هزار سال پیش در اروپا و خاورمیانه زندگی میکردند. منطقهای هم که ردپای نئاندرتال ها در آن کشف شده، از 106 هزار سال پیش قابل رفت و آمد و سکونت بوده است.
به علاوه، تیم دانشمندان تجهیزات سنگی را در نزدیکی این منطقه کشف کردهاند و اینطور که به نظر میرسد، در گذشتههای دور نئاندرتالها به عنوان شکارچی، ساکن منطقه بودهاند. گونه مدرنتر و باهوشتر نسل انسانها که با نام هومو ساپینس (Homo sapiens) یا انسان خردمند شناخته میشوند و بشر کنونی هم از نسل آنها بوده، 80 هزار سال پیش به محل سکونت نئاندرتالها رسیدهاند.
قدیمیترین آثار اروپایی نئاندرتالها
دانشمندان میگویند که به احتمال قوی این فسیلها قدیمیترین آثار نئاندرتالها در اروپا به حساب میآیند و زمانی که اجداد انسان در آن منطقه حضور داشته و این ردپاها را به وجود آورده، قسمت کنونی لبه ساحل پارک دونانا بیشتر به داخل متمایل بوده و در اطراف یک حفره عظیم قرار داشته است. میورال میگوید که به دلیل وجود کریستالهای نمک در اطراف فسیلها، میتوان نتیجه گرفت که آب موجود در خط ساحلی آن زمان جاری و تازه نبوده است.
تیم دانشگاه هوئلوا با استفاده از پهپاد، منطقه کشف ردپای نئاندرتال ها را به دقت آنالیز کردند و هرکدام از آثار کشف شده را به صورت دیجیتالی اسکن کردهاند تا مدلهای سه بعدی از آنها به دست آورند. قسمت شگفتانگیز تحقیقات این دانشمندان، دقت بررسی هرکدام از ردپاها بوده و اینطور که به نظر میرسد، تمامی 36 انسان نخستین به وجود آورنده آثار کشف شده با هم نسبت داشتهاند. گفته شده که 11 نفر از این تعداد کودک بوده، 5 نفر زن، 14 مرد و جنسیت مابقی نئاندرتالها قابل تشخیص نبوده است.
میورال در مورد جزئیات نتیجهگیریهای انجام شده میگوید که به نسبت سایر آثار کشف شده در سراسر اروپا از این انسانهای نخستین، میتوان سن هرکدام از نئاندرتالها را بر اساس ابعاد ردپای آنها تشخیص داد. اکثر بزرگسالانی که ردپاها را به وجود آوردهاند بین 1.3 تا 1.5 متر قد داشتهاند و تنها قد یکی از نئاندرتالها، 1.8 متر بوده است. البته بررسیها نشان داده که این انسانهای نخستین توانایی رشد تا این قد را نداشتهاند و به احتمال قوی، ردپای مورد نظر مربوط به فرد کوتاهتری بوده که وزن بیشتری داشته است.
رفت و آمد کودکان در میان ردپای نئاندرتال ها
مهمترین بخش ماجرای کشف ردپای نئاندرتال ها در پارک ملی دونانا جنوب اسپانیا، وجود دو ردپای 14 سانتیمتری بوده که به احتمال قوی، مربوط به یک کودک شش ساله هستند. به گفته میورال این نقش در بین آثار نامنظمی از ردپاها قرار گرفته که در اثر رفت و آمد و یا بازی کودکان آن دوران در اطراف حفره عظیم منطقه، ایجاد شدهاند.
از طرف دیگر، الگوی جالبتوجهی در میان این آثار وجود دارد؛ اینطور که به نظر میرسد، نئاندرتالهای آن منطقه به صورت کامل به داخل آب وارد نمیشدند و تنها در اطراف حفره موجود رفت و آمد میکردند. این احتمال مطرح شده که انسانهای نخستین در نزدیکی حجم آب منطقه مشغول شکار جاندارانی بودند که در آبها زندگی میکردند و یا مانند پرندگان دریایی، به دنبال گیر انداختن ماهیهای موجود در حفره بودند.
سایر مناطقی از قاره اروپا که نشانههایی از ردپای نئاندرتال ها در آنها کشف شده، شامل آثاری از ماهیگیری این انسانهای نخستین هم میشوند. به همین دلیل گفته شده که احتمال ماهیگیری ساکنان باستانی دونانا و یا جمعآوری صدفهای دریایی توسط آنها هم کم نیست.
زندگی انسانهای نخستین
میورال میگوید که کشف ابزار سنگی مورد استفاده این اجداد انسانها در مناطق مختلف قاره اروپا نشان دهنده این مسئله نیست که نئاندرتالها در آن مکان زندگی میکردهاند. برای رسیدن به چنین نتیجهگیری باید آثار بسیار بیشتری از جمله استخوان و یا دندان این انسانها در محلهای مورد نظر کشف شوند.
محققان دانشگاه هوئلوا در مقاله خود اظهار کردهاند که پیدا نشدن استخوان و دندان نئاندرتالها در پارک دونانا آنها را مجبور کرده که تمامی نتیجهگیریهای خود را به اطلاعات کسب شده از ردپاها محدود کنند. در چنین شرایطی آثار کشف شده، نقطهای منجمد شده از حیات این انسانهای نخستین در 100 هزار سال پیش را به ما نشان میدهند. با این تفاسیر، میتوان اطمینان داشت که ردپای نئاندرتال ها در جنوب اسپانیا به خوبی ثابت میکند که این گونه از انسان در آن دوران، در منطقه مورد نظر سکونت داشتهاند.