گجت نیوز آخرین اخبار گجتی و فناوری های روز دنیا 
شیائومی می میکس – Xiaomi Mi Mix را می‌توان یکی از جاه طلبانه ترین گوشی‌های شیائومی دانست که توانست با طراحی بدون حاشیه نمایشگر نگاه‌ها را به خود معطوف کند.
پنج سال از معرفی شیائومی می میکس می‌گذرد و همچنان به عنوان یکی از دستگاه‌های محبوب محسوب می‌شود. طراحی تقریباً بدون حاشیه این گوشی سبب شده بود که آینده نگرانه به نظر بیاید و البته با جای دادن یک صفحه نمایش ۶.۴ اینچی بزرگ در خود، کاربردی هم بود. این گوشی هیجان برانگیز چند ویژگی جدید را به دنیای گوشی‌های هوشمند اضافه کرد.
هرچند نمی‌توان طراحی را یکی از آن موارد دانست، زیرا اگرچه شیائومی می میکس با طراحی خاص خود شناخته می‌شود؛ اما این سبک طراحی برای اولین بار نبود که مورد استفاده قرار می‌گرفت و چند سال قبل شارپ در گوشی آکوا کریستال و با انتقال دوربین سلفی به حاشیه ضخیم پایین گوشی، آن را کامل اجرایی کرده بود.
در آن زمان هنوز خبری از ناچ و حفره‌های صفحه نمایش نبود و همان‌طور که می‌بینید، جایگذاری دوربین سلفی جالب نبود. اما این کار سبب شد که حاشیه‌های بالا و کناری گوشی فوق‌العاده باریک شوند. وقتی شیائومی می میکس را در دست می‌گرفتید بیشتر حس می‌کردید که یک نمایشگر را در اختیار دارید تا یک گوشی موبایل.
دوربین سلفی تنها چیزی نبود که می‌بایست جابه‌جا می‌شد. زیرا جایی نیز برای اسپیکر داخلی گوشی نبود، بنابراین شیائومی از درایور سرامیک پیزوالکتریک در زیر صفحه نمایش استفاده کرد. بعدها هواوی نیز از همین طراحی استفاده کرد. اما اگر راستش را بخواهید زیاد جالب نبود.
ظاهراً شیائومی نیز همین نظر را داشت زیرا در نسل دوم میکس اندکی حاشیه‌های بالایی گوشی را افزایش داده بود تا بتواند از یک اسپیکر داخلی عادی در آن استفاده کند. حتی هواوی نیز استفاده از اسپیکرهای زیر صفحه نمایش را کنار گذاشته است.
شیائومی در می میکس تمام تلاش خود را کرد تا بیشتر بخش‌ها را از سرامیک بسازد – بدنه پشتی، فریم و حتی دکمه‌های پاور و تنظیم صدا نیز از سرامیک ساخته شده بودند. اگر بخواهیم دقیق بگوییم می میکس از جنس میکروکریستال زیروکونیوم اکسید بود، ماده‌ای که در ساخت چاقوهای سرامیکی از آن استفاده می‌شود.
البته این تنها گوشی سرامیکی شیائومی نبود و یک نسخه ویژه از شیائومی می ۵ نیز با بدنه پشتی سرامیکی چند ماه پیش‌تر معرفی شده بود و در تبلیغات آن به عنوان ماده‌ای تقریباً آسیب ناپذیر معرفی شده بود، هرچند در واقعیت اگر گوشی از دستتان می‌افتاد احتمال ترک برداشتن آن می‌رفت.
شیائومی یکی از زیباترین قاب‌های محافظی که دیده بودیم را در جعبه گوشی قرار داده بود، بنابراین مجبور نبودید بدون ایمنی لازم گوشی خود را حمل کنید. علاوه بر این نسخه مشکی گوشی آن‌چنان به علت بدنه براقش مستعد جذب اثر انگشت بود که بهتر بود از قاب محافظ استفاده کنید.
صفحه نمایش شیائومی Mi Mix با نسبت تصویر ۱۷ به ۹ از نکات برجسته این گوشی بود، زیرا اولین گوشی با نسبت تصویر عریض‌تر از ۱۶ به ۹ به حساب می‌آمد و فقط یک سال پس از معرفی آن،۴۰ گوشی مختلف با صفحه نمایش فوق عریض معرفی شدند. حالا که به گذشته نگاه می‌کنیم نسبت ۱۷ به ۹ خیلی محتاطانه به نظر می‌آید. عرض شیائومی می میکس ۸۱.۹ میلی‌متر بود که برای نگه داشتن در دست زیاد راحت نبود.
حاشیه‌های کناری بسیار باریک بودند و بیشتر عرض دستگاه به صفحه نمایش آن مربوط می‌شود و هیچ راهی وجود نداشت که شیائومی بتواند بدون عریض کردن نسبت تصویر، از عرض گوشی کم کند.
همان‌طور که برای هر محصول پیشگامی پیش می‌آید، شیائومی می میکس نیز با مشکلاتی روبرو بود. توسعه دهندگان مجبور بودند برنامه‌های خود را برای تطبیق با نسبت تصویر عریض‌تر این گوشی به‌روزرسانی کنند. حتی گوگل نیز در این زمینه کند عمل کرد و یک سال طول کشید تا قابلیت زوم دو انگشتی را به یوتیوب اضافه کرد تا کاربران مجبور نباشند در حالت تمام صفحه حاشیه‌های مشکی را تحمل کنند.
پنل IPS LCD ۶.۴ اینچی گوشی توسط شارپ ساخته شده بود و رزولوشنی برابر با ۱۰۸۰ در ۲۰۴۰ پیکسل داشت. شیائومی ادعا می‌کرد که صفحه نمایش این گوشی ۹۱.۳ درصد از جلوی بدنه را پوشانده است ولی محاسبات ما عدد کمتری را نشان داد که البته به هیچ وجه تغییری در ظاهر تحسین برانگیز این گوشی ایجاد نمی‌کند.
دقت رنگ عالی، کنتراست بالا و روشنایی خوب سبب شده بود که کیفیت صفحه نمایش این گوشی فوق‌العاده باشد. ما هیچ وقت متوجه نشدیم که آیا لایه‌ای از شیشه مقاوم روی صفحه گوشی قرار دارد یا خیر، زیرا تست‌های خراش افراد مختلف نتایج مختلفی را گزارش کردند. گوشی که در اختیار ما بود در طول پروسه نقد و بررسی چند خط غیر عمدی برداشت.
شیائومی می میکس به سخت‌افزاری مشابه سایر پرچمداران آن دوره مجهز شده بود. قدرت پردازشی گوشی توسط اسنپدراگون ۸۲۱ تأمین می‌شد، که در آن زمان خیلی سریع بود. باتری ۴۴۰۰ میلی‌آمپری گوشی توانست در تست باتری ما نتیجه خیلی خوب ۹۷ ساعت را ثبت کند و با استفاده از آداپتور کوییک شارژ ۳ می‌توانستید در سی دقیقه باتری را از ۰ درصد به ۳۵ درصد برسانید. هیچ‌کدام از این‌ها برای سال ۲۰۱۶ بد نبود.
دوربین تنها بخشی بود که کمتر از انتظار ظاهر شده بود. اول از همه اینکه فقط از یک دوربین در این گوشی استفاده شده بود و این دوربین دارای حسگری کوچک با پیکسل‌های ۱ میکرومتری بود و از OIS هم بی بهره بود. کیفیت عکس و فیلم این گوشی خیلی خوب بود، ولی باز هم برای یک دستگاه آینده نگرانه ای همچون می میکس، این دوربین جالب به نظر نمی‌رسید.
شیائومی می میکس یک گوشی بی نقص نبود. اما یکی از جاه طلبانه ترین دستگاه‌هایی بود که شیائومی ساخته بود، و همین نیز به مشخصه این سری بدل شد.
