موتورولا بک فلیپ – Motorola Backflip زمانی به بازار عرضه شد که هنوز گوشیهای با کیبورد فیزیکی پرطرفدار بودند. طراحی خاص و مکانیزم عجیب این گوشی آن را ماندگار کرده است.
بعضی وقتها دلمان برای موتورولای قدیم تنگ میشود. موتورولا خالق برخی از بهترین گوشیهای بازار بوده است و البته بعضی وقتها نیز محصولاتی را عرضه میکرد که هدف از ارائه آنها مشخص نبود و باعث سردرگمی کاربران میشد.
موتورولا ریزر، موتو ایکس، نکسوس 6 و البته دروید را میتوان از مدلهای فوقالعاده این شرکت دانست؛ اما امروز میخواهیم درباره یکی از گوشیهای عجیب موتورولا یعنی بک فلیپ صحبت کنیم. دستگاهی که فراموش کردنش سخت است.
این گوشی در سال ۲۰۱۰ به بازار عرضه شد؛ یعنی زمانی که هنوز گوشیهای مجهز به کیبورد فیزیکی پرطرفدار بودند. مهندسین موتورولا نمیخواستند از یک مکانیزم ریلی ساده در این گوشی استفاده کنند و به همین خاطر به یک طراحی صدفی برعکس و دیوانهوار روی آوردند که باعث شد این دستگاه backflip نامیده شود.
از واژه برعکس استفاده کردیم چون صفحه کلید واقعا پشت گوشی بود و نمایشگر نیز در سمت دیگر قرار داشت. یک لولا در این گجت تعبیه شده بود که به شما اجازه میداد با چرخاندن صفحه نمایش آن را روبروی صفحه کلید قرار دهید.
فکر میکنید این طراحی خیلی هم عجیب نیست؟ باید توجه شما را به دوربین و فلاش LED جلب کنیم که در گوشه سمت چپ کیبورد قرار گرفته بودند. این هم راهی بود تا روی دوربین سلفی هزینهای نشود؛ اما استفاده از کیبورد بدون شک سبب کثیف شدن لنز میشد.
شگفتیهای موتورولا بک فلیپ به اینها خلاصه نمیشوند. باز کردن نمایشگر سبب در دسترس قرار گرفتن یک تاچ پد کوچک (Backtrack) در پشت آن میشد. شما میتوانستید با استفاده از این تاچ پد در عکسهای گالری بچرخید و با دو بار ضربه به آن تصاویر را باز کنید. همهی این کارها در حالی انجام میشد که انگشتان شما حتی نمایشگر را لمس هم نمیکردند.
البته موتورولا از تاچ پدی مشابه با نمونه استفاده شده در این گوشی، در برخی دیگر از مدلهای خود نیز استفاده کرد. این طراحی مزایای خاص خودش را نیز داشت. حداقل باید بگوییم که موضوع خوبی برای شروع یک گفتوگو بود؛ البته این تنها مزیت آن نبود. پایه سنگین گوشی از قرار دادن نمایشگر در هر زاویهای پشتیبانی میکرد تا آن را به گزینه ای ایدهآل برای تماشای فیلم بدل کند.
شما همچنین میتوانستید از گوشی در حالت چادر (tent mode) نیز استفاده کنید. در این حالت نیز نمایشگر بالا قرار میگرفت که علاوه بر تماشای ویدیو، مناسب حالت ساعت هشدار بود؛ زیرا در این حالت گوشی ساعت بزرگی را در کنار برخی جزئیات کوچکتر مثل پیشبینی وضع هوا نشان میداد.
یکی از ویژگیهای خوب این گوشی که ربطی به طراحی آن ندارد، استفاده از LED در درگاه میکرو USB بود. وقتی گوشی را به شارژ میزدید، این LED وضعیت شارژ را به شما نشان میداد و حتی در مواقعی که درصد باتری به کمتر از ۱۵ درصد میرسید، شروع به چشمک زدن میکرد.
در مورد خود گوشی باید گفت که با ضخامت 15.3 میلیمتری کمی چاق به نظر میآمد؛ اما به هیچ وجه سنگین نبود (۱۳۳ گرم). در جلوی گوشی یک صفحه نمایش 3.1 اینچی با رزولوشن ۳۲۰ در ۴۸۰ پیکسل قرار گرفته بود که در هنگام عرضه از فناوری چند لمسی پشتیبانی نمیکرد. این مشکل در نسخههای اولیه اندروید شایع بود و تلاشهای بعدی برای رفع آن در موتورولا یک فلیپ نیز نتیجه خوبی نداد.
نمایشگر با لایهای از گوریلا گلس پوشانده شده بود و کیفیت ساخت دستگاه نیز به طرز شگفتآوری بالا بود. لولا و فریم اطراف صفحه نمایش و همچنین کاور باتری از جنس آلومینیوم بودند. موتورولا از یک باتری ۱۴۰۰ میلیآمپری در این گوشی استفاده کرده بود. آنها حتی کیبورد را از نوعی پلاستیک کشدار مقاوم ساخته بودند تا به این آسانی خراش برندارد.
موتورولا بک فلیپ در ابندا با اندروید 1.5 و رابط کاربری نسبتا سبک موتورلا عرضه شد و بعدها نیز آپدیت اندروید 2.1 را دریافت کرد. قلب تپنده این گوشی یک چیپست کوالکام با یک پردازنده ۵۲۸ مگاهرتزی بود که در کنار ۲۵۶ مگابایت رم و ۵۱۲ مگابایت حافظه ذخیره سازی قرار گرفته بود. در آن زمان پشتیبانی از میکرو SD کاملا رایج بود و موتورولا نیز همین کار را کرده بود.
در بخش دوربین شاهد یک حسگر ۵ مگاپیکسلی بودیم که میتوانست اقدام به فیلمبرداری با رزولوشن ۳۴۲ در ۲۸۸ پیکسل و سرعت ۳۰ فریم بر ثانیه کند؛ هرچند کیفیت تصویر ثبت شده در هر حالت چنگی به دل نمیزد.
این گوشی تنها ایده عجیب موتورولا در آن دوره نبود. باید نگاهی هم به موتورولا فلیپ اوت بیاندازید که از مکانیزم خاصی برای پنهان کردن کیبورد QWERTY خود بهره میبرد.
در مورد بک فلیپ هم باید بگوییم که چندان موفق ظاهر نشد و موتورولا نیز دیگر دستگاهی با طراحی صدفی برعکس ارائه نکرد؛ اما این گوشی اینقدر خاص بود که حتی پس از گذشت یک دهه از عرضه، هنوز در خاطر ما باقی مانده است.