گجت نیوز آخرین اخبار گجتی و فناوری های روز دنیا 
در اینجا نگاهی به ۷ خودرو خواهیم انداخت که نتوانستند کارخانه خود را از ورشکستگی نجات دهند و اکنون تولیدکننده آن‌ها دیگر در صنعت خودرو نیست.
در واقعیت، فقط خودروسازان کمی هستند که در دراز مدت موفق بوده‌اند. به طور مثال می‌توان به کمپانی فورد اشاره کرد که برندهای زیرمجموعه آن مثل کیسر-فریزر، دیسوتو، تاکر، دلورین و البته ادسل یک روزی آمدند و الان از دنیای خودروسازی فاصله گرفته‌اند. ادسل (Edsel)، برندی بود که توسط فورد خریداری شد (چیزی که می‌تواند به معنای بقای یک برند باشد). اما در اینجا قانون نا نوشته‌ای وجود دارد؛ برندهای بزرگ، با خرید یا ساخت برندهای زیرمجموعه، شکست را به گردن آن‌ها می‌اندازند و به نوعی آن‌ها را قربانی برند اصلی خود می‌کنند.
البته این بدان معنا نیست که مدیران شرکت بعد از شکست برند زیر مجموعه خود خوشحال می‌شوند. در واقع این برندها تا زمانی که موفق هستند، سودآور هستند و از همه مهم‌تر موفقیت آن‌ها بدر شرکت مادر نیز منعکس می‌شود.
در هر صورت، ما در اینجا چندین خودرو را برای معرفی داریم که نتوانستند با عرضه، یک کارخانه خودروسازی را از مرگ نجات دهند. در ادامه با ما همراه باشید.
۷ کارخانه خودروسازی و ۷ داستان متفاوت
۱. پونتیاک G8 2008
دو خودرو بود که تلاش کردند برند خودروسازی پونتیاک را تا پیش از سال ۲۰۱۰ از مارپیچ مرگ نجات دهند. با این حال خودرو Pontiac Aztek کاری با این کمپانی کرد که حتی خودرو توانمند G8 هم نتوانست آن‌ها را نجات دهد. G8 یک خودرو سدان ۴ درب ۸ سیلندر با برند پونتیاک بود که با اهداف بزرگی در بازار آمریکا عرضه شد.
این خودرو در اصل نسخه تغییر نام داده شده هولدن کمودور بود که به عنوان سدان توانمند کارخانه جنرال موتورز (GM) در استرالیا و نیوزیلند فروش بسیار موفقی را تجربه کرده بود. با این حال در سال ۲۰۰۸ فقط ۱۳ هزار نسخه از این خودرو فروخته شد و ۱۱ هزار نسخه روی دست پونتیاک باقی ماند! اواسط سال ۲۰۰۹ این موجودی کاهش یافت و GM بیش از ۳۰ هزار نسخه دیگر را فروخت که باعث ناامیدی همه شده بود. آخرین مدل G8 در ۱۹ ژوئن ۲۰۰۹ از خط تولید خارج شد و بعد از آن پونتیاک عملاً دیگر فعالیتی در حوزه خودرو نداشت.
۲. تریومف TR8 1978
این که شما ظاهر خودرو TR7 را دوست دارید یا نه چیز دیگری است؛ این خودرو به عنوان یک خودرو اسپورت جذاب و قابل اعتماد انگلیسی در اواخر دهه ۱۹۷۰ شناخته می‌شد. در آن زمان شرکت British Leyland که صاحب برند تریومف هم بود شکست خورد. به جای تمرکز روی ساخت خودروهای بهتر و ارائه خدمات مناسب به بازار اروپا، این کمپانی خودرو تریومف TR7 را وارد بازار ایالات متحده آمریکا کرد.
این خودروساز یک پیشرانه v8 را در زیر کاپوت خودرو اسپورت خود قرار داد و آن را با نام TR8 عرضه کرد. موتور Rover v8 زیر کاپوت این خودرو قابل اعتماد و عالی بود و توانست محبوبیت خوبی را برای تریومف دست و پا کند. اما فقط ۲ هزار و ۷۵۰ نسخه از این خودرو فروخته شد!
حرکت بزرگی که می‌توانست شرکت تریومف را از شکست نجات دهد، در عوض باعث شد این خودروساز افسانه‌ای که شکل‌گیری آن به سال ۱۸۸۵ بازمی‌گردد، در سال ۱۹۸۴ از صنعت خودروسازی کنار برود. البته نام این کمپانی هنوز زنده است و در حال حاضر به عنوان بخشی از گروه Rover Group، به مالکیت شرکت خودروسازی آلمانی BMW درآمده است.
۳. سایون FR-S 2012
خودروسازان برای آنکه توجه همه را به خود جلب کنند، معمولاً عادت دارند که بگویند محصول جدید آن‌ها با هدف قشر جوان ارتقا پیدا کرده است. البته اکثر جوان‌هایی که به تازگی وارد دومین دهه زندگی خود شده‌اند در موقعیتی قرار ندارند که بتوانند اتومبیل بخرند، در واقع خودروسازان می‌خواهند اتومبیل‌هایشان را به مشتریانی بفروشند که دوست دارند احساس جوانی را تجربه کنند.
اگرچه تویوتا این را معنا کرده است، اما شرکت سایون که در سال ۲۰۰۳ تأسیس شد نتوانست در القای این حس موفق باشد. خودرو xB و خودرو کوپه tC این برند فروش خوبی را تجربه کردند، اما در سال ۲۰۱۰ فروش سایون به کمترین سطح خودش رسید و این کمپانی را به دردسر انداخته بود. در سال ۲۰۱۲ این کمپانی شروع به تولید نسخه تغییر نام پیدا کرده خودرو تویوتا ۸۶ کرد، اما نتوانست در میزان فروش به tC برسد.
سایون با تولید اتومبیل‌های تویوتا و لکسوس می‌خواست هر کاری کند تا زنده بماند؛ با این حال مشتریان از اتومبیل‌های این شرکت که آخرین مدل آن Scion FR-S بود استقبال نکردند تا سال ۲۰۱۶ برای همیشه از دنیای خودروسازی کنار برود.
۴. اولدزموبیل Aurora 1995
در اواخر دهه ۱۹۹۰ میلادی، اولدزموبیل نیاز به تقویت تصور مشتریان داشت تا بتواند با یک سدان بزرگ، با برندهای معتبری مثل بی‌ام‌و، مرسدس بنز و لکسوس رقابت کند. زمانی که خودرو Aurora وارد بازار شد، فروش اولدزموبیل به کمترین میزان خود رسید. با این حال این خودروساز یک سدان شیک v8 با امکاناتی پیشرفته و بسیار خوش ساخت را وارد بازار کرده بود.
این کمپانی تصمیم گرفت با هدف نوسازی برند خودش، لوگوی اولدزموبیل را روی خودرو خودش نچسباند و فقط حرف کوچک اول برند خودش را روی خودرو آرورا قرار داد. اما این سیاست کاملاً اشتباهی بود. مردم اتومبیلی را در خیابان‌ها می‌دیدند، بدون آنکه بفهمند این خودرو متعلق به کدام شرکت است و بدون یادآوری نام برند به مردم، شما نمی‌توانید در فروش موفق باشید.
شاید اگر اولدزموبیل این خودرو را رسماً با نام خودش به بازار عرضه کرده بود، هنوز هم به عنوان یکی از تولیدکنندگان بزرگ خودرو در جهان مشغول فعالیت بود.
۵. پلیموث پراولر 1997
پلیموت در سال ۱۹۲۸ به عنوان یک برند سطح اول توسط شرکت کرایسلر ایجاد شد و تا پیش از آنکه در سال ۲۰۰۱ برای همیشه تعطیل شود، توانسته بود تا این زمان از انواع مشکلات جان سالم به در ببرد. کرایسلر تلاش کرد تا این برند در طول دهه ۱۹۹۰ میلادی به عنوان یک برند سطح اول هویت خودش را دوباره به دست بیاورد.
کرایسلر به این کارخانه فرصت خوبی را داد تا اتومبیل‌های متنوع و نوآورانه‌ای را تولید کند که یکی از آن‌ها خودرو پلیموث پراولر بود. تنها ۱۱ هزار و ۷۰۲ نسخه از این خودرو مجهز به موتور v6 فروخته شد و خود کرایسلر هم طی سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ تنها ۳ هزار و ۱۷۰ نسخه از این خودرو را با برند خودش فروخت.
۶. Saab 9-7X 2005
جنرال موتورز در سال ۲۰۰۰ کمپانی Saab را به مالکیت خودش درآورد. این کمپانی برای نجات برند ساب، دو خودرو تاپ لول را در سال ۲۰۰۵ وارد بازار آمریکا کرد. یکی از آن‌ها خودرو Saab 9-2X بر پایه سوبارو ایمپرزا و دیگری خودرو Saab 9-7X بر پایه شورلت تریل‌بلیزر بود. ولی متأسفانه خودرو SUV لوکس سایز متوسط Saab 9-7X فروش خوبی را تجربه نکرد.
در طول ۵ سال تنها ۲۸ هزار و ۸۰ نسخه از این خودرو فروخته شد. سرانجام در سال ۲۰۰۹ که فروش این خودرو به کمتر از ۱ هزار و ۵۰۰ نسخه رسیده بود، جنرال موتورز تصمیم گرفت کارخانه تولیدکننده این خودرو در اوهایو را تعطیل کند. یکی از بزرگ‌ترین مشکلات آن، پلتفرم مشترک با شورلت تریل‌بلیزر، اولدزموبیل براوادا و بیوک رینیر بود. مشکل دیگر، گران قیمت بودن این خودرو بود.
۷. هولدن مونارو ۲۰۰۱
در حالی که نام برند استرالیایی هولدن که به مالکیت جنرال موتورز درآمده بود حتی تا سال ۲۰۲۰ میلادی هم شنیده می‌شد، اما مشکلات آن از اوایل قرن جاری میلادی آغاز شد تا در نهایت از صنعت خودروسازی محو شود. اوایل دهه ۲۰۰۰ برای این شرکت اهمیت زیادی داشت و می‌توانست یک کوپه قدرتمند به نام مونارو را به عنوان یک محصول پرفروش در بازار داشته باشد. این خودرو بر پایه خودروهای پرقدرت v8 روی پلتفرم HSV طراحی شده بود.
با این حال فروش موفقیت آمیزی نداشت تا در نهایت کارخانه خودروسازی هولدن دست به دامان دیگر خودروسازان شود و لوگو خودش را روی صندوق عقب خودروهای دیگر برندها بچسباند. این خودروساز در طول دهه ۲۰۱۰ جسته و گریخته فعالیت می‌کرد؛ اما سرانجام در سال ۲۰۱۷ به عنوان یک خودروساز ورشکسته شد.
