گجت نیوز آخرین اخبار گجتی و فناوری های روز دنیا 
دوج وایپر یکی از بهترین و رویایی‌ترین خودروها برای رانندگان حرفه‌ای است که می‌تواند برای آماتورها، خطرناک‌ترین انتخاب باشد.
اولین نسخه دوج وایپر خودروی به شدت عجیبی است؛ عاشق این ماشین بودن کار هر کسی نیست و باید با نقاط ضعف زیادی کنار آمد. در واقع اگر بخواهید به صورت کلی به این خودرو نگاهی داشته باشید، احتمالا به این نتیجه برسید که دوج وایپر یک خودرو افتضاح است!
دوج وایپر، گنجیه‌ای ارزشمند از نقاط ضعف که نمی‌توان عاشقش نبود!
Dodge Viper ظرافتی همانند یک پتک بزرگ دارد و به اندازه یک جنگ داخلی متمدن است. وایپر به اندازه ورزشگاه وبملی پر سر و صدا است و احتمالا سیستم فرمان کشتی تایتانیک هم از آن عملکرد بهتری داشته باشد.
اگزوزهایی که از کنار خودرو خارج شدند به حدی لبه شاسی را داغ می‌کنند که قطعا درحین سوار و پیاده شدن از ماشین احتمالا سوختگی پوست و لباس شما وجود خواهد داشت. این پایان نقاط ضعف این خودرو دوست داشتنی نیست و بین پنل‌های بدنه آن قدر فاصله وجود دارد که می‌توانید بین آن‌ها، یک توپ هاکی را جای دهید!
پلاستیک استفاده شده در کابین آن قدر بی‌کیفیت هستند که باعث می‌شوند ظروف غدا خوری بدترین بیمارستان‌ها، گران‌قیمت و نشاط آور به نظر بیایند. در ضمن میزان دید یک شوالیه از درون یک زره قرون وسطایی، از دید راننده در این خودرو بیشتر است (البته این مشکل در بسیاری از خودروهای اسپرت آمریکایی مانند فورد جی تی نیز وجود دارد).
برای درک عاشقان Dodge Viper، به دنبال دلایل نباشید
اما عاشقان وایپر دوج اهمیتی به این مسائل نمی‌دهند. ابرخودروی ده سیلندر دوج نقیض و مخالف هر گونه محافظه کاری و اهمیت به امنیت سرنشینانش و دیگران است. اما حداقل این خودرو می‌داند برای چه هدفی ساخته شده است.
وایپر در اصل یک نسخه واقعی از خودروی رویایی عشق ماشین‌های قدیم است. هر آن چه که واقعا لازم داشته باشید را این خودرو دارد و هر آن چه که کمبود آن احساس نمی‌شد توسط دوج دور انداخته شده است. شیشه ماشین، سیستم تهویه هوا، دستگیره درب خارجی، دکمه باز و بست صندوق عقب از راه دور، کنسول وسط یا حتی بغل در نیز از این غول آمریکایی حذف شده‌اند. این خودرو قرار نیست تجربه راحتی از رانندگی را در اختیار شما قرار دهد اما برای رانندگان واقعی و عشق ماشین‌ها، دوج وایپر یک رویا است.
البته این رویا حتی گیربکس اتوماتیک را هم در لیست آپشن‌هایش ندارد. اگر بخواهیم واقع‌بینانه به این خودرو نگاه کنیم، چیزی به عنوان لیست آپشن هم وجود ندارد!
دوج وایپر حداقل از نظر آپشن‌هایی که ندارد شباهت زیادی به برخی از خودروهای تولید داخل دارد. در وایپر اصلی خبری از کنترل چسبندگی، سیستم کنترل لغزش، ایربگ و حتی ترمز ABS هم نیست. رانندگان وایپر یک موضوع را به خوبی می‌دانند. آن هم این است که تنها چیزی که می‌تواند جلوی مرگ آن‌ها ا در یک تصادف را بگیرد، مهارت رانندگی شما و البته کمی شانس است.
این موضوع وقتی ملموس‌تر می‌شود که بدانید وایپر، یکی از اساطیر خودروهای مجهز به موتور احتراق داخلی است. یک موتور خورجینی ده سیلندر به حجم 8 لیتر با قدرت 400 اسب بخار و 630 نیوتون متر، احتمالا با توجه به استانداردهای امروزی شاید تا حدی خنده‌دار باشد اما این اعداد نمی‌توانند به خوبی قدرت این غول اصلی آمریکایی را در جاده‌ها نشان دهند.
305 نیوتون متر گشتاور در 1000 دور بر دقیقه، بیشتر از 440 نیوتون در 1500 دور بر دقیقه و تقریبا 630 نیوتون در تنها 2000 دور بر دقیقه! همان طور که می‌بینید، شما در هر کجا که پای خود را روی پدال گاز بگذارید، دوج وایپر به گاز خوردن ادامه خواهد داد و صدای غرش موتور را خواهید شنید. شتاب گرفتن این ماشین اصلا شبیه خودروهای امروزی در سکوت و آرامش صورت نمی‌گیرد و با فشار دادن یک میلی متری پای خود روی پدال گاز، ترشح آدرنالین را در بدن خود حس می‌کنید.
برای مهار کردن این مقدار گشتاور بالا، همیشه وایپر با لاستیکهای 335 میلیمتری فروخته می‌شد که مقدار چسبندگی بسیار زیادی را در اختیار خریداران قرار می‌داد. اما این قضیه مانند یک شمشیر دولبه بود. همه چیز خوب پیش خواهد رفت تا زمانی که شما بیش از حد به ماشین فشار بیاورید و از مقدار چسبندگی مجاز عبور کنید. در آن زمان دیگر برای انجام هر کاری دیر شده چون ماشین کنترل را از دست داده و به احتمال زیاد شما را به کشتن داده است.
وایپر خودروی آماتورها نیست
پس می‌توان نتیجه گرفت که وایپر به خطرناکی غواصی برهنه با ماهی‌های پیرانا است و به اندازه حادثه نشت نفتی Deepwater Horizon می‌تواند به محیط زیست آسیب بزند. اما با وجود همه این نقاط ضعف، نمی‌توان دست از عشق ورزی به این ماشین برداشت. دوج وایپر به هیچ وجه بهترین خودرو تولید شده توسط دوج نیست اما برای رانندگان حرفه‌ای، یک خودروی فوق‌العاده و کاملا رویایی است. خودرویی که رانندگان حرفه‌ای را به یک لذت تکرار نشدنی آماتورها را به مرگی دردناک می‌رساند.
