برنامه‌ی سری گوگل برای نسل بعدی قفل صفحه گوشی‌ های اندرویدی

یک افشاگری جدید از ایده‌های بزرگ و جاه‌طلبانه گوگل برای نسل بعدی قفل صفحه در گوشی‌های اندرویدی پرده برداشته است.

براساس جزئیاتی که اخیرا از یک منبع قابل اعتماد به‌دست “Android Authority” رسیده است، گوگل در حال کار بر روی یک صفحه قفل صفحه هوشمندتر، با کارکردی بصری-متنی و با تکیه بر ویژگی Always-on Display برای گوشی های اندرویدی بود. این پروژه در طول توسعه اندروید 11 به جریان افتاد و پس از مدتی به علت تداخل در ارتباط کاربری منوی short-lived با گوگل پی و کنترل‌های خانه خوشمند کنار گذاشته شد. با این‌حال طرح اولیه گوگل پیچیده تر و جالب‌تر بود و بررسی دقیق آن خالی از لطف نیست.

At A Glance پیکسل، اما با ویژگی‌هایی جدیدتر و گسترده‌تر

با جمع‌آوری اسکرین‌شات‌ها و اطلاعات به‌دست آمده، به یک گزینه پیشرفته با خصوصیات At A Glance برمی‌خوریم که فراتر از ویجت صفحه اصلی کارکرد دارد و صفحه قفل اندروید و Always-on Display را با یکدیگر ادغام می‌کند. این قابلیت گسترش یافته در بخش‌های بیش‌تری در گوشی هوشمند، به نمایش و توسعه ویجت‌های مختلف نظیر آب و هوا، تقویم و پرواز ها می‌پردازد.

جزئیات دقیق درباره عملکرد این قابلیت کمی پراکنده و مبهم است، اما ماکت‌های افشا شده از رابط کاربری نشان می‌دهند که ابتدا یک ژتون پیشنهادی با عنوان “زمینه فعلی” تجهیز شده بود. به‌نظر می‌رسد که برای نمایش رابط کاربری کامل در یک نگاه باید روی آن کارت ضربه بزنید. این نحوه کارکرد از آنجایی‌که قرار نیست همه کارت‌ها همیشه روی صفحه باقی بمانند و باعث مصرف بالای باتری و سوختن نمایشگر شوند، اقدامی منطقی است.

در تصویر بالا می‌بینید که در هنگام عصر، یک پیام “شب بخیر” دریافت می‌کنید که وظیفه کنترل‌های خانه هوشمند (از جمله چراغ‌ها، ترموستات، دوربین امنیتی)، کارتی برای تنظیم زنگ صبح و قابلیت‌های دیگر را برعهده دارد.

هدف از طراحی این ویژگی این است که شما تقریبا به همه موارد مورد نیازتان یک دسترسی سریع و میان‌بر داشته باشید و برای انجام کارهای عادی که قبل از خواب انجام می‌دهید، مجبور نباشید به‌طور مداوم به برنامه وارد یا از آن خارج شوید. اگرچه مفهوم کلی این کار چیزی بسیار فراتر خواهد بود.

پیشنهادات زمینه‌ای با رفتار هوشمندانه‌تر

مثال Headspace نشان می‌دهد که گوگل برنامه‌های بزرگ‌تری نسبت به فرآیند خواب در سر داشته است. در واقع سه ماکت بالا بیانگر آن است که می‌توانید میزان ادغام و پیشنهادات ارائه شده را در این‌باره مشاهده کنید.

پس از اتصال هدفون، At A Glance پیشنهاداتی را برای برخی از پادکست‌ها، لیست‌های پخش اسپاتیفای، ویدیوهای یوتیوب، فیلم‌ها یا سریال‌های نتفلیکس، به‌علاوه چند مخاطب اصلی برای تماس با تلفن، واتس اپ یا فیس‌بوک مسنجر ارائه داده است. جزئیات در مورد اینکه گوگل چگونه ممکن است اینها را انتخاب کرده باشد، چندان مشخص نیست، اما ایده اصلی این بوده که تمام این گزینه‌ها با یکدیگر در تعامل و ارتباط باشند.

بدین ترتیب، اگر در ایستگاه اتوبوس یا قطار باشید، نیازی به راه‌اندازی دستی Google Maps یا سایر برنامه‌های حمل و نقل نیست. در عوض قابلیت At A Glance می‌تواند به شما لیستی از اتوبوس‌ها یا قطارهای آینده و مسیرهایی را که به‌نظر می‌رسد به مقصدی مکرر تبدیل شده یا اخیرا مورد جستجو قرار گرفته را نشان دهد. همچنین می‌تواند بلیت‌های مربوطه را در صورتی‌که در دستگاه شما ذخیره شده بودند، نمایش دهد.

یا مثلا هنگامی‌که به فروشگاهی وارد می‌شوید، کارت‌ها وفاداری، فهرست خرید، هرگونه کوپن یا معامله مرتبط، پیشنهادی برای پرداخت با Google Pay، به‌علاوه اقدامات متنی که باعث ارتقای تجربه شما در فروشگاه مربتط باشد را نمایش می‌دهد.

اگرچه ممکن است این قابلیت به‌طور انحصاری برای سری پیکسل توسعه یافته باشد، اما قصد گوگل این بود که آن را با سایر OEM ها به‌اشتراک بگذارد تا آنها بتوانند این قابلیت را در پوسته‌های اختصاصی اندرویدی خود اعمال کنند.

چرا نسل جدید قفل صفحه در اندروید 11 پیاده‌سازی نشد؟

اگرچه می‌دانیم که گوگل در حال کار بر روی کدهای این ویژگی در چرخه توسعه اندروید 11 بوده، اما هرگز از مرحله نمونه‌سازی و مقدماتی عبور نکرد. دلایل اصلی این توقف مشخص نیست اما می‌توان حدس‌هایی در این باره داشت.

بخش بزرگی از چشم‌انداز گوگل به ادغام قابلیت‌هایی از اپ‌های جانبی ساخته شده برای ارتباط با At A Glance متکی است، بنابراین این فرآیند شامل سرویس‌هایی است که هیچ کنترلی بر روی آنها ندارد و یا با محدودیت‌های ناشی از در دسترس بودن آنها مواجه است. با این‌حال، این شرکت به سابقه خود در ترغیب هر توسعه دهنده جانبی برای یکپارچگی با قابلیت‌های خود مشهور است.

با این‌حال یکی از چالش‌های گوگل، ادغام و یکپارچه‌سازی برنامه شخصی خود در وهله اول است، مثلا مدت‌ها طول کشید تا یوتیوب موزیک به گوگل هوم راه یابد. بنابراین می‌توان تصور کرد که پروژه‌ای در این ابعاد به مشارکت‌های بیشتری نیازمند است.

مانع محتمل دیگری که وجود دارد، امنیت و حریم خصوصی است. قرار دادن اطلاعات مرتبط روی صفحه اصلی، پس از باز شدن قفل تلفن یک مقوله قابل درک است، اما نشان دادن آن بر روی Always-on Display یا صفحه قفل، عملکرد و ظاهری کاملا متفاوت دارد. بدین وسیله یک غریبه می‌تواند به دستگاه‌های خانه هوشمند شما دسترسی یابد یا عکس‌های خانواده شما را ببینید و با همکارانتان تماس بگیرد. حتی اگر هر اقدام حساسی نیاز به احراز هویت داشته باشد، حقیقت موجود این است که این داده‌ها همچنان در معرض مشاهده هستند و یک خطر بالقوه امنیتی به حساب می‌آیند.

گوگل می‌توانست با امکان احراز هویت پیش از نمایش کارت‌های پیشنهادی، به نوعی اقدامات امنیتی لازم را لحاظ کند اما این امر تا حد زیادی با مفهوم دسترسی سریع و بصری در تضاد بود.

چه این گمانه‌زنی‌ها را از دلایل اصلی توقف این پروژه بدانیم یا خیر. نتیجه نهایی این بود که چنین قابلیتی هرگز عملی نشد، در عوض تکه‌های مختلفی از آن را در چندین بخش از رابط کاربری دریافت کردیم.

• منوی کلید پاور در اندروید 11 با استفاده از ادغام گوگل پی و ادغام خانه هوشمند، نسخه بسیار ساده‌تر این مفهوم است. اما عملکرد آن به حدی محدود بود که گوگل آن را از قابلیت‌های اندروید 12 کنار گذاشت.
• نسل دوم از پایه‌های مخصوص شارژ پیکسل از رابطی برخوردار است که تا حدی تداعی‌گر ماکت‌های این ایده بوده. اما فارغ از افزایش سرعت شارژ، این قابلیت به کنترل‌های رسانه و خانه هوشمند محدود شده است.
• ویجت به‌روزرسانی شده At A Glance در پیکسل، با زنگ‌های Nest، سرویس تناسب اندام و زمان خواب در ساعت گوگل، در حدی جزئی ادغام شده است. با این‌حال هیچ اثری از ادغام آن با فروشگاه‌ها یا Maps دیده نمی‌شود.

قابلیت اسنپ‌شات در دستیار گوگل می‌تواند تقویم، سهام، صورت‌حساب‌ها و پیشنهادات گوگل مپس را نشان دهد، اما بسیار پنهان بوده و فاقد بسیاری از ادغام‌های جانبی است. همه این تغییرات کوچک در کنار هم، در نوع خود جاه‌طلبانه هستند و در سراسر اندروید پراکنده شده‌اند.

جانشینی برای Google Now که هیچ‌وقت وجود نداشت!

با نگاهی به ماکت‌های این پروژه، اولین چیزی که به ذهن می‌رسد، سرویس Google Now است. کارت‌های متنی که در زمان‌های مختلف روز همراه با پروازها، محموله‌ها، رزرواسیون، سرگرمی و سایر ادغام‌ها ظاهر می‌شدند، وقتی برای در اوایل دهه 2010 شروع به کار کردند، جلوتر از تکنولوژی نرم‌افزاری زمان خود بودند. اگر گوگل ویژگی Google Now را به نفع فید Discover رها نمی‌کرد و بعدا سعی می‌کرد برخی از ویژگی‌های Google Now را در ویجت Assistant Snapshot و At A Glance جابجا کند، شاید می‌توانست به‌عنوان یک پیشرفت منطقی در Now مورد استفاده قرار گیرد.

به‌نوعی، ما به‌جای آنچه که می‌توانست وجود داشته باشد، احساس می‌کنیم از چیزی که به‌دست آورده‌ایم، فریب خورده‌ایم! گوگل این جاه طلبی بزرگ را داشت که در نهایت از آنچه می‌داند در مورد جایی که قرار داریم، فعالیتی که انجام می‌دهیم و احتمالا کار آینده، استفاده کند تا اطلاعات و اقدامات مربوطه را به نمایش بگذارد. در این صورت وقتی در فروشگاه یا ایستگاه قطار هستید، دیگر نیازی به ورود و خروج چندین برنامه نداشتید.

دیگر نیازی به هدر دادن زمان برای جستجو در چندین منو در هر برنامه برای انجام اقدامات ساده و تکراری نیست. در عوض، کل تجربه گوشی‌های هوشمند ما در سال 2022 همچنان به‌جای زمینه‌محوری، برنامه محور است و این برای گوگل یک عقب‌گرد بزرگ محسوب می‌شود که پس از 10 سال از معرفی Google Now، هنوز به سطح دیگری وارد نشده است.