به نظر میرسد کاهش سرعت اینترنت طی ماههای اخیر، نشانه اجرای بی سر و صدای طرح صیانت است؛ اما اصل ماجرا از چه قرار است؟
سرعت اینترنت در دولت دوازدهم روز به روز افزایش مییافت و از این بابت مشکلی احساس نمیشد در صورتی که هم اکنون در دولت سیزدهم نه تنها سرعت اینترنت بهبود نمییابد بلکه در همین بهمن ماه شاهد سقوط 7 پلهای سرعت اینترنت بودهایم. علت این کاهش سرعت نیز کاهش ظرفیت است.
اجرای بی سر و صدای طرح صیانت
در همین راستا به گفته وزارت علوم مشکلات سرعت اینترنت باعث بروز مشکلات جدیتری در میان دانشجویان شده و نمیتوان این معضلات را مربوط به زیرساختها دانست، زیرا اگر زیرساختها دچار مشکل میبودند باید در دولت قبلی هم مشکل میداشتند در صورتی که شاهد چنین مواردی نبودیم.
به گفته وزارت علوم کندی اینترنت دلایل دیگری دارد که یکی از آنها اجرای تدریجی و آهسته طرح صیانت است. یکی از تحلیلگران مسائل اجتماعی طی یادداشتی نوشته است:
در کارزار رقابت انتخابات 1400 هر یک از نامزدهای ریاست جمهوری وعدهها و قولهایی میدادند. در این میان مسلم است که برخی از این وعدهها قابلیت اجرایی نداشتند زیرا زیرساخت و مقدمات آن فراهم نبوده، اما آن وعدههایی که قابل تحقق است را چگونه باید تحلیل کنیم؟ برای مثال وعدههای صریحی درباره رونق بازار بورس و اوراق بهادار داده شد که الان دقیقا خلاف آن در حرکت هستیم.
اما به راستی چطور میتوانیم این وعدهها را تحلیل کنیم؟ چنین تحلیلهایی یا دروغ بوده یا درست، اما ناشی از بیاطلاعی آن نامزد نسبت به مسائل بورس و اقتصاد. از دیگر مباحثی که هم اکنون با آن مواجه هستیم، مسئله اینترنت است. در جریان انتخابات و مناظرهها آقای دکتر رئیسی دو موضوع مهم پیرامون اینترنت مطرح کردند. وی در جایی از صحبتهایش گفت:
من از بچهها در خانه سوال میکنم دارید گیم بازی میکنید، چقدر وسط بازی که قطع میشود حالتان گرفته میشود؟ معلوم است که زیرساختها درست نیست. در دولت مردمی اینترنت با حداکثر سرعت با تامین زیرساختهای لازم گسترش خواهد یافت و زمینهای برای شفافیت و نظارت مردم بر عملکرد دولت خواهد بود.
در اینجا وقتی یکی از نامزدهای ریاست جمهوری در خصوص بازی بچهها واکنش نشان میدهد و ابراز همدلی و نگرانی میکند، اینطور القا میشود که به طریق اولی باید در مورد مسائل مهمتر و استفادههای عمیقتر از اینترنت دغدغهها و نگرانیهای بیشتری داشته باشد.
اما همانطور که میبینیم در این میان پس از رئیس جمهور شدن، آقای رئیسی نه تنها در برابر طرح صیانت مجلسیها موضع رسمی اتخاذ نمیکند بلکه با سکوت خود به حواشی دامن میزند و گویی در مسیر آنها قدم بر میدارد. در دولت روحانی سرعت اینترنت خوب بود و مردم از این بابت مشکلی نداشتند، اما هم اکنون روند سرعت اینترنت برعکس شده به طوری که در بهمن ماه سال جاری سرعت اینترنت کشورمان 7 پله سقوط کرده است.
اینجاست که سوال پیش میآید آیا کسی که چنین وعدههایی داده، از این که قابلیت اجرایی ندارد آگاه بوده یا این که خود نیز به تحقق آنها امید و اعتقاد داشته است؟ اگر موضوع این است که اگر به سخنان خود اعتقاد داشته، باید در جهت تحقق آنها گام بردارد نه اینکه خلاف آنها عمل کند.
البته به نظر میرسد دولت آقای رئیسی وعده خلاف واقع نداده و قولهای ایشان صادقانه بوده، اما برنامه سیاسی و راهبرد اداره کشور اینگونه ایجاب میکرده و میکند که طور دیگری عمل شود. در دولت سیزدهم وعدههای خوبی داده شده که مردم آنها را میپسندیدند اما همه چیزهای خوب عملیاتی نمیشوند.
به هر حال باید بدانیم که آن وعدههایی که داده شده با وضعیت فعلی اینترنت و تناقضگوییهای مسئولان برای مردم روشن شده، ولی این نکته را باید مد نظر داشت که همه مسائل مانند سرعت اینترنت نیستند که بتوان آنها را به وضوح فهمید. در واقع در شرایط فعلی، در فصل وعده دادن هستیم و دولت و مسئولان قولهایی میدهند که خوشایند مردم است اما عملی نمیشود.
یکی از این موارد که همچنان تحقق نیافته، لایحه بودجه است و دیگری مبحث اشتغالزایی است. تمام اینها وعدههای خوش آب و رنگی است که در شرایط کنونی عملی نخواهد شد، زیرا ابتدا باید زیرساختهای آن شناسایی شود و بعد در خصوص حل آنها برآییم.