پارکینسون تاثیر مخربی بر کیفیت زندگی افراد دارد و دانشمندان همچنان در تلاش برای درک نحوه آغاز بیماری و راههای درمان آن هستند. ظاهرا حمله قلبی میتواند راهگشا باشد!
نتایج مطالعات جدید، از تاثیر مثبت حمله قلبی در کاهش خطر ابتلا به پارکینسون حکایت دارد. بر اساس آنالیزی که روی 181 هزار و 994 بیمار در دانمارک صورت گرفت، این کاهش ریسک حدود 20 درصد ارزیابی شده است.
این افراد، بین سالهای 1995 تا 2016 دچار حمله قلبی شده بودند و در نقطه مقابل آزمایش، 909 هزار و 970 نفر حاضر بودند که حمله قلبی را تجربه نکرده بودند. از لحاظ سن و جنسیت نیز، افراد دو گروه با یکدیگر تطبیق داده شدند.
این مطالعه نشان داد که علاوه بر پارکینسون، احتمال ظهور علایم پارکینسونیسم نیز 28 درصد کاهش مییابد؛ آن هم پس از اینکه محققان به مدت 21 سال افراد حاضر در آزمایش را تحت نظر داشتند.
نویسنده ارشد این مقاله، اپیدمیولوژیست «ینس ساندبول» میگوید:
ظاهرا ریسک ابتلا به پارکینسون در بیمارانی که حمله قلبی را تجربه کردهاند، نسبت به کل جمعیت کمتر است.
این نخستین مطالعه است که خطر ابتلا به پارکینسون را در جان به در بُردگان از حمله قلبی بررسی میکند؛ بنابراین هنوز علت دقیق کاهش ریسک در این افراد، مشخص نیست. هم حملات قلبی و هم پارکینسون، مجموعهای پیچیده از ریسک فاکتورها دارند و شاید پاسخ در رابطه پنهانی آنها نهفته باشد.
پیشتر مشخص شد برخی از ریسک فاکتورهای کلاسیک حمله قلبی؛ از جمله استعمال دخانیات، کلسترول بالا، فشار خون بالا و دیابت نوع 2، با کاهش خطر ابتلا به پارکینسون مرتبط هستند. همین ارتباط نیز میتواند نتایج مطالعه جدید را توجیه کند.
البته حملات قلبی و پارکینسون، ریسک فاکتورهای مشترکی هم دارند. مثلا هر دو بیماری بیشتر در سالمندان بروز پیدا میکنند و کمتر در افرادی که فعالیت بدنی یا مصرف زیاد قهوه دارند.
به هر حال این نتایج، به پزشکان کمک میکند تا بهتر بدانند برای ریکاوری بیماران پس از حمله قلبی، چه برنامههای درمانی اجرا کنند. به گفتهی ساندبول:
این نتایج نشان میدهد پزشکان برای توانبخشی قلبی بیماران پس از یک حمله باید روی جلوگیری از سکته ایسکمی، زوال عقلی عروقی و سایر بیماریهای قلبی مانند حمله قلبی جدید یا ایست قلبی متمرکز باشند.
ناگفته نماند با وجود اینکه به نظر میرسد احتمال ابتلا به پارکینسون و پارکینسونیسم پس از یک حمله قلبی کاهش مییابد؛ هنوز به مطالعات جامعتری با مشارکت نژادها و گروههای قومی متنوع نیاز است. تحقیق دانمارکیها، جامعه آماری بزرگی داشت؛ اما افراد تحت آزمایش اکثرا سفید پوست بودند.
ساندبول هم دراینباره میگوید: «پیشتر دریافته بودیم که پس از یک حمله قلبی، خطر بروز سکته ایسکمی یا زوال عقلی عروقی افزایش مییابد؛ بنابراین نتایج این آزمایش مبنی بر کاهش ریسک ابتلا به پارکینسون، غافلگیرکننده بود».