بهترین خودروهای استون مارتین در طول تاریخ؛ از ماشین جیمز باند تا هیولاهای پیست

استون مارتین از آن برندهایی است که خودروهایش را برای بهترین بودن می‌سازد. در این مقاله به معرفی برترین خودروهای این برند می‌پردازیم.

شرکت خودروسازی استون مارتین (Aston Martin) را می‌توان نمادی واقعی و ملموس از صنعت خودروسازی بریتانیا دانست. این شرکت حدود یک قرن پیش و در سال 1913 بنیان نهاده شد و از آن زمان تاکنون، هفت بار ورشکسته شده است! این کشور به‌عنوان طلایه‌دار انقلاب صنعتی، همواره تلاش کرده است تا نقش قابل‌توجهی را در صنعت خودروسازی ایفا کند؛ اما مشکلات مختلف، این صنعت را از روزهای پرافتخار گذشته‌اش دور کرده‌اند.

بدون شک، بسیاری از جذابیت های این برند ناشی از ارتباط آن با جیمز باند است. فیلم‌های 007 تبدیل به بزرگترین فرانچایز فیلم‌های پرفروش دهه 1960 شدند و شور و هیجان گسترده‌ای در فرهنگ پاپ ایجاد کردند که شان کانری را به‌عنوان مامور مخفی جذابی که نهایت سلیقه و سبک را برای آن زمان به تصویر می‌کشید، نشان داد. هر ماشینی که او (یا به عبارت دقیق‌تر، سرویس اطلاعات مخفی بریتانیا) برای رانندگی انتخاب می‌کرد، طبیعتاً همان ویژگی‌های کلاس بالا را منعکس می‌کرد.

استون مارتین DB5 در سال 1964 که برای شرکت در فیلم «گلدفینگر» انتخاب شد، تبدیل به نمادی از این شرکت شده و تاثیر قابل توجهی بر میزان تولید این شرکت داشت و حتی امروز نیز همچنان بر اولویت‌های طراحی استون مارتین تاثیر می‌گذارد.

با وجود کمک‌های هالیوود، برند استون مارتین در طول عمر بیش‌از 100 ساله خود با مشکلاتی روبرو بوده است. درحالی که رقبای آن (فراری و پورشه) تاریخ نسبتاً پایداری را تجربه کرده‌اند، استون مارتین حداقل یک بار در هر دهه در آستانه ورشکستگی بوده و تغییرات مالکیت مکرر را تسلیم کرده است. با این وجود، استون مارتین موفق به تولید خودروهای اسپورت با عملکرد شگفت‌انگیز و سبک کلاسیک شده که رقیب بهترین ابرخودروهای جهان هستند.

بررسی بهترین خودروهای استون مارتین، موضوع این مقاله است و در اینجا به معرفی 15 مورد از برترین‌های این برند خواهیم پرداخت.

 استون مارتین اولستر

اگرچه این مدل اولین خودرو استون مارتین نیست، اما شهرت فراوانی بین محصولات این شرکت بریتانیایی دارد. این خودرو یک اتومبیل مسابقه‌ای محسوب می‌شد که توانست جایزه Ulster Tourist Trophy سال ۱۹۳۴ را به خود اختصاص دهد.

اگرچه نسخه مسابقه‌ای استون مارتین اولستر فقط برای مدت دو سال در رقابت بود، اما این خودرو با موتور 1.5 لیتری طراحی شده توسط A.C. Bertelli، بر جام توریست بریتانیا در گودوود تسلط داشت. در سال 1934، اولستر توانست مقام‌های اول تا سوم را به خود اختصاص دهد.

استون مارتین اولستر را با یک موتور چهار سیلندر 1.5 لیتری مجهز کرد که از سر پله‌ای، پیستون‌های گنبدی شکل و یک میل بادامک تکی برای تولید 85 اسب بخار در 5250 دور در دقیقه استفاده می‌کرد.

کلاچ تک صفحه‌ای مورد استفاده در این خودرو، یک گیربکس چهار سرعته را فعال کرده و ترمزهای مکانیکی با کابل قدرت توقف را فراهم می‌کند. شاسی 8 فوتی و 7 اینچی و سیستم تعلیق با فنرهای نیمه بیضوی از یک بدنه آلومینیومی باریک و سبک پشتیبانی می‌کند.

این خودروی دو نفره دارای یک اگزوز بیرونی در طول خودرو، شیشه‌های جلو تاشو و یک تایر یدکی نصب شده به صورت افقی در عقب خودرو است.

طراحان استون مارتین برخی از قطعات کروم شده مدل قبلی Mark II را برای Ulster قرض گرفتند، اما آن‌ها را رنگ کردند تا انعکاس خورشید در چشمان راننده را از بین ببرند. استون مارتین بین سال های 1934 تا 1935، 31 دستگاه آلستر ساخت که شامل 10 ماشین مسابقه‌ای می‌شد. از این تعداد، 28 مورد در دوران مدرن نیز باقی مانده‌اند، و آن‌ها از جمله پرتقاضاترین استون مارتین‌های قبل از جنگ هستند.

استون مارتین DBR1

دی‌بی‌آر1 یکی از مدل‌های قابل توجه استون مارتین بوده که توانست در مسابقات Hours of Le Mans به پیروزی دست پیدا کند. در سال 1956، تغییراتی در نحوه برگزاری مسابقات قهرمانی Le Mans ایجاد شد، به‌طوری که فقط به خودروهای تولیدی اجازه شرکت داده می‌شد.

تغییرات قوانین باعث شد استون مارتین به جای وارد کردن یک خودروی تولیدی قدیمی، یک نمونه اولیه از طراحی جدیدش را در مسابقه شرکت دهد. DBR1 افسانه‌ای نتیجه‌ای بود که بسیاری آن را یکی از باشکوه‌ترین خودروهای تولید شده می‌دانند.

در طراحی این خودرو، بدنه کم ارتفاع با خطوط روان و یک فرم آیرودینامیکی بر روی یک شاسی چند لوله‌ای قرار داشت و یک موتور تمام آلومینیومی را که در جلو نصب شده بود، می‌پوشاند. در سال 1957، استون مارتین موتور اصلی 2.5 لیتری را با یک نسخه بزرگتر 2.9 لیتری جایگزین کرد که 254 اسب بخار قدرت در 6250 دور در دقیقه تولید می‌کرد. با وزن تنها 1765 پوند، نسبت قدرت به وزن بالای 317 اسب در هر تن، عامل مهمی در عملکرد این خودروی مسابقه‌ای بود. DBR1 با این تغییرات توانست به‌جای سرعت 60 مایل در ساعت، به حداکثر سرعت 155 مایل در ساعت برسد.

یک گیربکس پنج سرعته دستی که توسط دیوید براون طراحی شده بود، نیرو را به چرخ‌های عقب منتقل می‌کرد. DBR1 به سرعت در پیست نوربرگ رینگ و مسابقه Goodwood Tourist Trophy به موفقیت‌هایی دست یافت. بزرگترین دستاورد آن در سال 1959 بود که در 24مین مسابقه لمانز (تنها پیروزی استون مارتین) با کارول شلبی و روی سالوادوری پشت فرمان برنده شد.

استون مارتین فقط پنج دستگاه از DBR1 ساخت. یکی از این خودروها که توسط شلبی و استرلینگ ماس افسانه‌ای هدایت می‌شد، رکورد گران‌ترین خودروی بریتانیایی فروخته شده در حراجی را به قیمت 22 میلیون و 555 هزار دلار در سال 2017 شکست.

استون مارتین DB4 GT Zagato

استون مارتین به دلیل تولید زیباترین خودروها با کارایی بالا در سطح جهانی شناخته شده است و DB4GT زاگاتو با بدنه‌ای عجیب و غریب که شبیه هیچ خودروی دیگری در جاده‌ها نیست، مسلما بهترین بود. DB4GT زاگاتو که با همکاری سازنده ایتالیایی زاگاتو طراحی شده بود، کوچکتر، سبکتر و سریعتر از DB4GT معمولی بود.

به گفته شرکت سازنده، موتور شش سیلندر خطی 3.6 لیتری تنفس طبیعی، توانایی تولید قدرت بیشتری نسبت به مدل استاندارد DB4GT دارد. این پیشرانه، توانایی تولید قدرت فوق‌العاده 314 اسب بخار در 6000 دور در دقیقه و حداکثر گشتاور 278 پوند بر فوت در 4000 دور در دقیقه را دارد. گیربکس چهار سرعته دستی در این خودرو، نیرو را به چرخ‌های عقب می‌فرستد. شتاب صفر تا 60 مایل در ساعت DB4 زاگاتو تنها در 6.1 ثانیه بود و می‌توانست به حداکثر سرعت 153 مایل در ساعت برسد. این اولین خودروی تولیدی بود که در کمتر از 30 ثانیه به سرعت 100 مایل در ساعت رسید و سرعت تاریخی را تنها در 21 ثانیه ثبت کرد.

استون مارتین DB4GT Zagato را به عنوان یک خودروی اسپرت جاده‌ای و مسابقه‌ای طراحی کرد. با این حال، وزن و توان خروجی خودرو، در مقایسه با رقبای خود، فراری 250 GT SWB و بعداً 250 GTO، موفقیت آن را در مسابقات سخت کرد؛ حتی اگر توسط برخی از مشهورترین رانندگان مسابقه زمان خود از جمله استرلینگ ماس، روی سالوادوری، رانندگی می‌شد.

جیم کلارک و اینس ایرلند استون مارتین، از سال 1960 تا 1963 تنها 19 ماشین DB4GT زاگاتو ساختند که یکی از نسخه‌های باقی مانده از این مدل، در سال 2021 در حراجی مونتری به قیمت 9،520،000 دلار فروخته شد.

 استون مارتین DB5

استون مارتین DB5 که در سال 1963 معرفی شد، نسبت به مدل قبلی خود DB4، پیشرفته‌تر شده و تغییرات ظریف باعث بهبود عملکرد قابل توجهی در آن شدند. از جمله تغییرات در این مدل جدید می‌توان به افزایش حجم موتور از 3.7 لیتر به 4.0 لیتر، جایگزینی کاربراتورهای SU به جای کاربراتورهای دوقلو SU و اضافه شدن یک جعبه دنده پنج سرعته دستی، اشاره کرد.

در این خودرو، موتور شش سیلندر خطی تنفس طبیعی 282 اسب بخار در 5500 دور در دقیقه و حداکثر گشتاور 287 پوند فوت در 3850 دور در دقیقه تولید می‌کرد که کوپه را از 0 به 60 مایل در ساعت می‌رساند.

عملکرد تقویت‌شده باعث شد استون مارتین به مالکان جدید در دفترچه راهنمای DB5 با استفاده از زنگ‌های Jeeves مانند هشدار دهد که خودرو با دقت بیشتری رانندگی شود تا زمانی که مالک کاملاً با سطح بالای عملکرد آن خو بگیرد.

علیرغم عملکرد عالی و ظاهر بی‌نقص DB5، استفاده به‌عنوان خودروی جیمز باند بود که این خودروی اسپرت را به نمادین‌ترین استون مارتین ساخته شده تبدیل کرد.

این شرکت خودروساز بریتانیایی از سال 1963 تا 1965 بیش از 1050 دستگاه DB5 تولید کرد. یک مدل با کیفیت متوسط از این مدل می‌تواند حدود 600,000 دلار به فروش برسد، در حالی که یک مدل با کیفیت بکر Concours می‌تواند تا 1.3 میلیون دلار قیمت داشته باشد.

 استون مارتین لاگوندا

طراحی جدید و مدرن مدل لاگوندا که از سال 1976 تا 1990 تولید شد، تضاد کاملی با خطوط سنتی صاف و منحنی‌های آیرودینامیک اکثر خودروهای استون مارتین که آن‌را دارا بودند، داشت.

ویلیام تاونز مهندس طراح این مدل، برای ساختن طراحی بیرونی خارق‌العاده با خط کاپوت بسیار پایین، موتور V8 را تا جایی که ممکن بود در عقب قرار داد و برای افزایش نیرو از سیستم ورودی جدید با سوپاپ‌های بزرگ‌تر استفاده کرد. طراح همچنین این سدان لوکس را به یک موتور 5.3 لیتری مجهز کرد که 280 اسب بخار در 5000 دور در دقیقه و 360 پوند فوت گشتاور در 3000 دور در دقیقه تولید می‌کرد و نیرو را از طریق یک گیربکس سه سرعته اتوماتیک به چرخ‌های عقب می‌فرستاد. لاگوندا توانست در 7.9 ثانیه به سرعت 60 مایل در ساعت برسد و حداکثر سرعت آن 148 مایل در ساعت بود.

همانند نمای بیرونی لانگودا، طراحی داخلی آن نیز منحصر‌به‌فرد بود. کابین دارای صندلی‌های چرمی و کف‌پوش پشمی ویلتون با طرح‌های گردویی رنگ بود. استون مارتین با الهام از طراحی‌های هوافضا، داشبورد دیجیتالی را در لاگوندا (برای اولین بار در صنعت خودروسازی) نصب کرد و سیستم‌های کنترل شده با کامپیوتر را در آن پیاده سازی کرد. دکمه‌های لمسی اکثر عملکردها را کنترل می‌کردند؛ از جمله صندلی‌ها، چراغ‌های جلو، کروز کنترل، شیشه‌های برقی، قفل برقی درب‌ها، کولر و بخاری.

با این حال، مانند بسیاری از نوآوری‌ها در صنعت خودرو (یا هر صنعت دیگری)، ویژگی‌های فنی Lagonda برای رو بورس ماندن همیشه نیاز به آپدیت و نوسازی دارد.

استون مارتین Vantage V8

«برتری» همان کلمه‌ای است که استون مارتین 70 سال به آن دل‌بسته و از آن برای تولید برترین خودروها استفاده می‌کند. مهندسان استون مارتین روز اولی که نام این خودرو را vantage گذاشتند، باهم قرار گذاشتند که از آن‌یک هیولای تمام‌عیار بسازند؛ هیولایی که درشان این اسم باشد.

کمتر کمپانی‌ای چنین تعهدی به خودروهایش دارد و معمولاً اکثر کمپانی‌های خودروساز بعد از چند سال خودروهای قدیمی را از لیست خود خارج می‌کنند. نمونه‌ی بارز هم همین پورشه 918 است. خودرویی که روزی به‌عنوان پرچم‌دار این خودروساز بزرگ آلمانی در بازار حضور داشت ولی در حال حاضر حتی به‌صورت سفارشی هم دیگر تولید نمی‌شود؛ اما قضیه در مورد vantage فرق می‌کند. این خودرو رفته‌رفته تبدیل به نماد استون مارتین شده و استون را وادار به تولید خود کرده است.

به گفته‌ی استون مارتین، تا به الان تنها 250 نمونه از این ماشین در جهان به فروش رفته است. این خودرو توانست تا 1989 به‌عنوان پرچم‌داری تمام‌عیار در تمام دنیا محسوب شود. این خودرو از یک موتور هشت سیلندر 5.2 لیتری بهره می‌برد که می‌تواند توان فوق‌العاده‌ی 385 اسب بخاری را برایش به ارمغان بیاورد. این خودرو می‌تواند 0 تا 100 را در زمان 5.2 ثانیه بپیماید و سرعت این خودروی فوق‌العاده به رقم 275 کیلومتر بر ساعت می‌رسد. این رقم فوق‌العاده دران زمان باعث شد تا vantage v8 لقب سریع‌ترین خودروی روی جاده را تصاحب کند. البته طراحی این خودرو نیز دران زمان دستخوش تغییراتی شد و باعث شد خودرویی متفاوت از عضلانی‌های آمریکایی شود.

استون مارتین DB7 ونتیج

استون مارتین DB7، یک خودروی اسپرت دو در بود که پیشرانه شش‌سیلندر آن، برای مشتریان چندان جذاب به نظر نمی‌رسید؛ بنابراین، استون مارتین به دنبال استفاده از پیشرانه هشت‌سیلندر برای این خودرو بود تا آن‌را مطابق انتظار سازد‌‌؛ درحالی‌که قوانین زیست‌محیطی انجام این کار را با محدودیت روبه‌رو کرده بودند. بنابراین، استون مارتین پیشرانه V12 جگوار را برای DB7 انتخاب کرد که این انتخاب نیز با ناکامی مواجه شد. آخرین راه نجات استون مارتین، استفاده از پیشرانه فورد بود که به تولید استون مارتین DB7 ونتیج منجر شد و به دلیل بی‌نقص بودن در فهرست بهترین ماشین‌های استون مارتین قرار گرفت.

پیشرانه V12 استون مارتین DB7 ونتیج توسط فورد تولید شد که نسبت به نسخه عادی، 20 درصد قدرت و 17 درصد گشتاور بیشتری تولید می‌کرد. اکنون مشتریان استون مارتین از خرید خودرویی با قدرت 426 اسب‌بخار و گشتاور 542 نیوتن‌متر رضایت داشتند. فروش استون مارتین DB7 ونتیج آن‌قدر زیاد بود که تولید نسخه عادی پس از مدتی متوقف شد.

استون مارتین DB9

مدل DB9 که قلب استون مارتین محسوب می‌شود، ترکیبی از ظرافت و مهندسی، پالایش و فن‌آوری است. DB9 به‌عنوان یکی از خودرو برجسته در سبک خود در جهان شناخته شده است.

این مدل خودرویی است دو در لوکس اسپرت که در سال 2004 عرضه آن آغاز گردید و در دو مدل سقف ثابت و سقف تاشو که استون مارتین آن را ولانته نامیده، تولید می‌گردد . نام خودرو (DB) نیز از نام یکی از صاحبان و مدیران قدیم کمپانی (David Brown) برگرفته شده است.

در استون مارتین DB9، از موتور ۶۰۰۰ سی‌سی استفاده شده که دارای آرایش V12 می‌باشد. این موتور می‌تواند قدرتی معادل ۵۴۰ اسب‌ بخار و گشتاور ۶۲۰ نیوتن‌متر را ایجاد کند. در این خودرو از سیستم انتقال قدرت ۶ سرعته اتوماتیک استفاده شده است. DB9 همچنین می‌تواند ۰ تا ۱۰۰ خود را در در ۴/۴ ثانیه طی کند و در ادامه سرعت خود را به ۲۹۴/۵ کیلومتر بر ساعت برساند.

استون مارتین ونکوئیش S

اخیراً مدل نمادین ساخت استون مارتین یعنی ونکوئیش به‌روزرسانی شده و اصلاحاتی در آن صورت گرفته است. استون این خودرو را هم‌اکنون ونکوئیش S می‌نامد. انتظار می‌رود این خودرو یکی از آخرین مدل‌هایی باشد که پیش از استفاده از قوای محرکه‌ی ای ام جی از پیشرانه‌ی تنفس طبیعی ۱۲ سیلندر ۵.۹ لیتری استون مارتین بهره ببرد. گفته شده ونکوئیش S هیجان بیشتر و کارایی فوق‌العاده‌ای خواهد داشت.

موتور این خودرو پس از بازنگری‌های صورت گرفته، خروجی ۵۹۲ اسب بخاری دارد که نسبت به قدرت ۵۶۸ اسبی ونکوئیش معمولی افزایش ۲۴ واحدی را نشان می‌دهد. این قدرت بیشتر به لطف منیفلدهای بزرگ‌تر و استفاده از سیستم جذب هوای اصلاح شده‌ای به دست می‌آید که همچنین پدال گاز را نیز بهبود می‌بخشد. استون مارتین همچنین گیربکس ۸ سرعته‌ی تاچ ترونیک خودرو را بازتنظیم کرده و هم‌اکنون معکوس‌های سریع‌تر و رفاه بالاتری در سرعت‌های پایین دارد.

این خودرو در دو فرم کوپه و ولانت در دسترس بوده و بهای آن در آمریکا از ۲۹۴,۹۵۰ دلار آغاز خواهد شد.

 استون مارتین راپید

برخی ممکن است راپید 2010 را در دسته سدان‌ها طبقه‌بندی کنند، اما بیشتر علاقه‌مندان صنعت خودرو می‌دانند که این مدل یک خودروی اسپرت چهار در با طراحی بی‌نظیر است. صندلی‌های عقب Rapide شبیه DB9 کشیده به نظر می‌رسند و فضای زیادی را برای کودکان فراهم می‌کنند، حتی برای بزرگسالان با جثه متوسط ​​نیز مورد استفاده هستند. درهای عقب تقریباً 90 درجه باز می‌شوند تا محیطی برای ورود و خروج را به وجود آورند و صندلی‌های عقب پایین و به سمت عقب قرار می‌گیرند تا فضا را به حداکثر برسانند.

در سال 2010، این خودرو دارای یک دیفرانسیل اصلی با یک بادامک 5.9 لیتری تنفس طبیعی دوگانه با 4 سوپاپ در هر سیلندر بود، که 470 اسب بخار در 6000 دور در دقیقه تولید می‌کرد و حداکثر گشتاور در 443 پوند بر فوت داشت. همچنین راپید می‌توانست در 5.3 ثانیه به سرعت 60 مایل در ساعت برسد و حداکثر سرعت 188 مایل در ساعت را داشت.

سال‌ها بعد، طراحان نسخه به‌روز شده این خودرو يعني Rapide AMR 2022 را ساختند که هنوز به V12 افسانه‌ای مجهز است اما اکنون 603 اسب بخار و 630 نیوتن متر (465 پوند فوت) گشتاور تولید می‌کند. طبق گفته استون مارتین، مدل فعلی شتاب 60 مایل در ساعت را در 4.2 ثانیه به سرعت می‌رساند که بیش‌از یک ثانیه سریعتر از مدل اصلی 2010 است.

استون مارتین One-77

این مدل از آن مدل‌هاییست که به ‌قصد خاص بودن ساخته شد. استون مارتین در نام این خودرو از عنوان اولین استفاده کرده که این نام‌گذاری خودرو را از محصولات دیگر متمایز کرده است.

درزمینهٔ طراحی هم این خودرو تغییرات چشمگیری نسبت به نمونه‌های دیگر داشت. استون مارتین ادعا می‌کرد که خودروی جدیدش از یک پلتفرم کاملاً جدید استفاده می‌کند.

این خودرو در سال 2008 به‌عنوان یک غافلگیری معرفی شد. تا آن زمان کسی چنین خودرو متفاوتی از استون مارتین ندید بود. استون در زمان معرفی این خودرو در نمایشگاه خودرو پاریس در توضیح شماره 77 گفته بود که قرار است استون تنها 77 نمونه از این خودرو زیبا را تولید نماید.

تنها ویژگی این خودرو به زیبایی آن محدود نمی‌شد. قلب تپنده این خودرو یک هیولای 12 سیلندر است که حجمی به اندازه 6 لیتر دارد. درنهایت این موتور می‌تواند 750 اسب بخار توان تولید نماید. گفتنی است که قیمت این مدل در هنگام عرضه حدود 1.9 میلیون دلار بوده. البته از اواخر سال 2010 تولید این خودرو به پایان رسید.

استون مارتین ونتیج S

استون مارتین Vantage S که از سال 2013 تا 2018 تولید شد، نمایانگر آخرین نمونه از نسل خودروهای ونتیج بود.

استون مارتین ونتیج جدید، بر روی یک شاسی متشابه با مدل دی‌بی۱۱ شکل گرفته‌است، و همانند دی‌بی۱۱ از پیشرانه و فناوری مرسدس بنز بهره‌مند است. ونتیج به موتور 4 لیتری V8 با توربوشارژر دوگانه ام۱۷۷ مرسدس-آام‌گ مجهز است که به یاری سامانهٔ COMAND مرسدس بنز، توانایی تولید ۵۰۳ اسب بخار نیرو و ۶۸۵ نیوتن متر گشتاور را دارد. این خودرو شتاب ۰–۱۰۰ کیلومتر بر ساعت را در مدت ۳٫۶ ثانیه می‌پیماید و بیشینه سرعت آن نیز به ۳۱۴ کیلومتر بر ساعت می‌رسد.

طراحی ونتیج جدید از استون مارتین وولکان، که یک خودروی مخصوص پیست است، و استون مارتین دی‌بی۱۰، که با هدف استفاده در فیلم اسپکتر جیمز باند ساخته‌شد، الهام گرفته‌است. جلوپنجرهٔ این خودرو، که به‌طور ویژه با الهام از مدل وولکان طراحی شده، به خنک شدن مؤثرتر پیشرانه کمک می‌کند.

برای دستیابی به تقسیم وزن ۵۰/۵۰ در عقب و جلوی خودرو، پیشرانهٔ ونتیج تا حد امکان در عقب‌ترین بخش قسمت جلویی شاسی نصب شده‌است. ونتیج جدید اولین خودروی تولیدی استون مارتین است که از دیفرانسیل الکترونیکی با توانایی انتقال گشتاور متغیر به هر چرخ مجهز شده است. با وجود اینکه این خودرو بر روی پلتفرم یکپارچهٔ کاملاً جدید مشترک با مدل دی‌بی۱۱ ساخته شده‌است، اما ۷۰٪ از قطعات آن به‌طور اختصاصی برای ونتیج ساخته شده‌اند.

استون مارتین ولکان

استون مارتین ولکان ابتکاری فوق‌العاده شیک را برای یک گروه انحصاری از 24 خریدار با قیمت 2.3 میلیون دلار ساخت. این مدل که به یک موتور 7.0 لیتری V12 مجهز شده است و 820 اسب بخار قدرت تولید می‌کند، خریداران را ملزم کرده تا از یک برنامه آموزش راننده استفاده کنند که به آن‌ها نحوه هدایت خودرو در پیست را آموزش دهد.

در زمان معرفی، این مدل به‌عنوان سریع‌ترین خودروی استون مارتین ارائه شد. شتاب 0 تا 60 مایل در ساعت ولکان تنها در 3 ثانیه و حداکثر سرعت آن 205 مایل در ساعت است. در حالی که استون مارتین تمام 24 ولکان اصلی را به عنوان خودروهای مخصوص پیست مسابقه فروخت، گروه RML (یک شرکت مهندسی موتورسواری و عملکرد بالا) با همکاری استون مارتین، یک دستگاه از این مدل را به یک خودروی خیابانی تبدیل کرد.

برای تبدیل نسخه مسابقه‌ای به مدل خیابانی، طراحان تغییرات گسترده‌ای در این ماشین ایجاد کردند، از جمله تغییراتی در V12 برای مطابقت با مقررات آلایندگی، اضافه شدن چراغ‌های جلو، آینه‌های جانبی، برف پاک کن‌ها، و حتی یک سیستم قفل مرکزی درب.

گروه RML نیز اسپلیتر جلو را تغییر داد و تایرهای جاده میشلین را اضافه کرد. مهندسان همچنین از سیستم تعلیق نرم‌تر با سیستم بالابر برای سواری راحت‌تر و ایجاد فاصله برای سرعت‌گیرها و محدودیت‌های جاده استفاده کردند که ولکان را به یکی از بهترین استون مارتین‌های تاریخ (برای جاده یا پیست) تبدیل کرد.

 استون مارتین سوپرلجرا DBS

مدل 2020 سوپرلجرا DBS جانشین ابرخودروی پرچمدار Vanquish شد و نمونه‌ای از پیشرفت در لوکس‌ترین، شیک‌ترین و قدرتمندترین سوپراسپرت‌های جهان است.

استون مارتین در بخش فنی DBS سوپرلجرا از پیشرانه‌ای ۵/۲ لیتری V12 تویین‌توربو استفاده کرده است که می‌تواند ۷۱۵ اسب‌بخار قدرت و ۹۰۰ نیوتن‌متر گشتاور تولید کند. گرچه این خودرو مانند خودرو فیلم‌های جیمز باند به کلید پرتاب‌کردن سرنشین از خودرو مجهز نیست، ولی درعوض می‌تواند در ۳/۴ ثانیه از حالت سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتربرساعت برسد و حداکثر سرعتش نیز ۳۳۵ کیلومتر‌بر‌ساعت است.

سوپرلگرا از سیستم اگزوز جدید با ۴ سراگزوز استفاده می‌کند که بر اساس گفته‌های مهندس ارشد پروژه‌ی ساخت این مدل، در مقایسه با DB۱۱ حجم صدای آن ۱۰ دسی‌بل بیشتر است. در کنار قوای فنی قابل توجه، DBS سوپرلگرا به‌منظور ترکیب پرفورمنس و سواری راحت طراحی شده است.

استون مارتین DB11

مدل DB11، پرچمدار فعلی برند استون مارتین DB، توانست مرز بین خودروهای اسپرت و گرند تورر را محو کند. بسیاری آن‌را بزرگترین خودروی GT می‌دانند که این شرکت تا به حال تولید کرده است.

استون مارتین، DB11 را با دو گزینه موتور ارائه می‌کند: یک موتور 5.2 لیتری V12 توربوشارژ دوقلو با قدرت 630 اسب بخار و گشتاور 516 پوند فوت، و یک موتور 4 لیتری V8 با توربوشارژ دوقلو که 528 اسب بخار قدرت و 513 پوند فوت تولید می‌کند.

موتور توربو دوقلو V12 قدرتمندی که فقط در کوپه DB11 AMR موجود است، خودرو را در 3.7 ثانیه به سرعت 60 مایل در ساعت و حداکثر سرعت 208 مایل در ساعت می‌رساند.

خودروهای استون مارتین به طور معمول مجلل‌ترین فضای داخلی موجود از یک خودروی اسپرت با عملکرد بالا را در اختیار صاحبان خود قرار می‌دهند. DB11 نیز همانند سایر خودروهای این شرکت، رنگ‌های سفارشی و گزینه‌های مواد عجیب و غریب را ارائه می‌دهد. هر مدل دارای تودوزی چرمی، صندلی‌های جلو با قابلیت تنظیم برقی گرم‌کن و تهویه است.

استون مارتین همچنین این اطمینان را می‌دهد که DB11 برای هر نوع سنی و حال و هوائی هیجان انگیز است.