Griffin II

ارتش آمریکا پس از نیم قرن یک تانک سبک به نام Griffin II وارد خدمت می‌کند

ارتش ایالات متحده آمریکا به تازگی طی یک رقابت تانک سبک جدید خود موسوم به Griffin II را برای به خدمت گیری در نیروی زمینی انتخاب کرد.

در سال 1969 آمریکا آخرین تانک سبک خود که M551 شردیان (Sheridan) نام داشت را وارد خدمت کرد و تا 1997 آن را عملیاتی نگه داشت. پس از آن دیگر تانک‌های سبک جایی در بین نیروهای مسلح این کشور نداشتند. تا این که رقابتی برگذار کرد که طی آن کمپانی دفاعی آمریکایی General Dynamics Land Systems (اختصارا GDLS) که زیرمجموعه کمپانی هوافضا، امنیتی و دفاعی جنرال داینامیکس محسوب می‌شود، اخیرا با طرح خود موفق به پیروزی در آن شد.

قراردادی که ارتش آمریکا با GDLS امضا کرد 1.14 میلیارد دلار ارزش داشته و شامل ساخت 96 عراده تانک سبک در فاز اول تولید و همچنین تبدیل دست کم 8 عراده از 12 پیش نمونه ساخته شده برای آزمایش و ارزیابی به مدل عملیاتی است. بدین‌ ترتیب نیروی زمینی قرار است پس از 53 سال مجددا یک تانک سبک وارد خدمت کند که حاصل پروژه MPF است. این واژه کوتاه شده عبارت “Mobile Protected Firepower” به معنی «قدرت آتش محافظت شده متحرک» است.

mobile protected firepower

این تانک برای واحدهای هوابرد، پیاده نظام سبک و نبرد در مناطقی نظیر کوهستان که تانک‌های بزرگ با مشکل مواجه هستند در نظر گرفته شده و قرار نیست در واحدهای زرهی و مکانیزه در کنار تانک‌های اصلی میدان نبرد نظیر M1 آبرامز (Abrams) خدمت کند. از جمله ماموریت‌هایی که می‌توان از این تانک انتظار داشت انجام عملیات شناسایی همچون شردیان است. البته شردیان یک طرح نامناسب بود و 10 سال پس از ورود به خدمت از بیشتر واحدها کنار گذاشته شد.

تانک سبک گریفین 2 برای واحدهای هوابرد، چترباز و کوهستانی که فاقد تانک هستند در نظر گرفته شده و دارای 4 خدمه شامل راننده، فرمانده، توپچی و گلوله گذار است. برجک آن پذیرای توپ 105 میلی‌متری خاندار M35 شده که یک تیربار چندمنظوره 7.62 میلی‌متری با آن موازی است. کنترل آتش این تسلیحات توسط سامانه‌ای مشتق شده از سیستم کنترل آتش تانک آبرامز انجام می‌شود. شاسی شنی دار (زنجیری) آن نیز بر اساس خودروی زرهی Ajax ساخته شده است.

این تانک زره لازم برای رویارویی با یک تانک دیگر یا مقاومت در برابر موشک‌ ضد تانک را نداشته و نهایتا در برابر گلوله‌های کالیبر سنگین، ترکش‌ها و راکت‌های ضد زره نه چندان قدرتمند توان ایستادگی داشته و از این رو نباید در نبردهای شهری شرکت کرده یا مقابل واحدهای ضد زره و زرهی دشمن صف آرایی کند. البته این تانک به سیستم‌های اپتیکی و فروسرخ نوین مجهز است و به گفته سازنده برد کشف بیشتری نسبت به دشمن دارد که این امر سبب بقاپذیری آن می‌شود.

mpf

مورد دیگری که سبب می‌شود این تانک شانس بقای بالایی داشته باشد، سرعت آن است. از ویژگی‌های حرکتی آن اطلاعی در دست نیست، اما گفته شده سرعت بالایی دارد و رانش مورد نیازش توسط یک موتور دیزل جدید با سیستم انتقال قدرت و تعلیق مدرن تامین می‌شود. تانک Griffin II توان تحرکی بالایی در مسیر غیر همواره (آفرود) داشته و با کمک شنی می‌تواند روی هر سطحی حرکت کند؛ شنی‌ کفشک لاستیکی دارد تا به آسفالت آسیبی نرسانده و تعویضش آسان باشد.

این تانک به منظور بقاپذیری بیشتر می‌تواند پذیرای سیستم دفاع فعال باشد. جنگ اوکراین اهمیت این سیستم را گوش‌زد کرد و مشخص شد حتی تانک‌های اصلی میدان نبرد به شدت زره پوش نیز در برابر موشک‌های مدرن نظیر جاولین و NLAW محکوم به شکست هستند. امروزه سیستم‌های دفاع فعال سبک با قابلیت نصب روی خودروهای سبک نیز ساخته شده‌اند که از جمله معروف‌ترین آن‌ها می‌توان به آیرون فیست، تروفی، استرایک شلید و LEDS-150 اشاره کرد.

در تانک Griffin II از هوش مصنوعی استفاده شده تا کار خدمه آسان‌تر شده و البته ماموریت دقیق‌تر انجام شود. کنترل خودروی رزمی بدون سرنشین و پهپاد نیز دور از انتظار نیست. به تجهیزات تانک اشاره‌ای نشده، اما به نظر می‌رسد عقب آن سیستم کشف کننده تیرانداز قرار دارد که با میکروفون‌های فوق حساس محل شلیک گلوله را پیدا کرده تا تانک بتوانند با آن درگیر شود. طرفین توپ نیز 16 پرتابگر نارنجک دودزا برای شکستن قفل لیزری و مخفی شدن تانک وجود دارد.

Griffin II

روی برجک و شاسی چندین سیستم اپتیکی شامل دوربین تلویزیونی با قابلیت بزرگنمایی و تصویرساز فروسرخ برای دید در شب و از بین مه، دود و غبار قرار دارد که به نظر می‌رسد پانورامیک باشند. طبق معمول راننده، توپچی و فرمانده هر کدام برجک الکترواپتیکال مخصوص خود را دارند تا بتوانند در آن واحد هر یک به طور مستقل از دیگری اقدام به پویش محیط و یا هدف گیری کند. این ویژگی سبب افزایش آگاهی محیطی شده و به تانک در کشف زودتر دشمن کمک می‌کند.

هر یک از این تانک‌ها نزدیک به 38 تن وزن داشته و برای جابجایی هوایی آن‌ها به هواپیمای ترابری راهبردی نیاز است؛ مثلا هواپیمای ترابری C-17 گلوبمستر 3 (Globemaster III) دو عراده حمل می‌کند. ارتش آمریکا قصد دارد در مجموع 504 تانک Griffin II به خدمت گرفته و 12 گردان هر یک با 42 دستگاه تانک سبک تشکیل دهد. در مرحله اول 26 عراده تا 19 ماه دیگر تحویل نیروی زمینی می‌شوند و این روند تا سال 2035 که همه آن‌ها وارد خدمت شوند،‌ ادامه خواهد یافت.