بهترین خودروهای فراری در کل دوران؛ اسب های وحشی ایتالیایی

در این مطلب به 15 مورد از بهترین خودروهای شرکت ایتالیایی افسانه‌ای فراری می‌پردازیم که مرزهای خودروهای اسپرت را جابه‌جا کرده‌اند.

فراری به عنوان یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های تولیدکننده خودروهای اسپرت لوکس عملکردبالا به مدت بیش از 50 سال نقشی کلیدی در صنعت خودرو ایفا کرده است. این خودروساز ایتالیایی در سال 1939 توسط چهره افسانه‌ای انزو فراری تاسیس شد و از سال بعد شروع به تولید خودرو کرد. با این حال، در سال 1947 بود که بالاخره اولین خودرو با نشان فراری به بازار معرفی شد.

جالب است بدانید انزو فراری پیش از شکل‌گیری شرکت فراری در صنعت خودرو فعال بود. او حرفه خود در این حوزه را به عنوان یک راننده خودروی مسابقه‌ای در آلفا رومئو آغاز کرد و حتی مدال‌هایی را برای بخش مسابقه‌ای این شرکت به ارمغان آورد. انزو فراری در سال 1929 «اسکودریا فراری» (Scuderia Ferrari) را تاسیس کرد که بخش مسابقه‌ای رسمی فراری محسوب می‌شد ولی هنوز زیرمجموعه آلفا رومئو بود.

انزو تا سال 1939 برای آلفا رومئو کار کرد و پس از آن، این شرکت ایتالیایی را با هدف تاسیس شرکت خودش با نام «اتو آویو کاستروزیونی» (Auto Avio Costruzioni) ترک کرد. انزو در آن روزهای اول فراری توسعه پیشرانه V12 معروفی را که به امضای این شرکت تبدیل شد به جلو برد و در سال 1947 اولین خودروی تولیدی خود با نام 125 S را عرضه کرد. از آن زمان تاکنون فراری همواره شاهکارهایی نمادین تولید کرده و به یک نام افسانه‌ای در صنعت خودرو تبدیل شده است. در این مطلب به بهترین خودروهای فراری می‌پردازیم که استانداردهای خودروهای اسپرت را دگرگون کرده‌اند.

بهترین خودروهای تاریخ فراری

15. فراری F40

خودروساز آلمانی پورشه با معرفی پورشه 959 در سال 1986 توجه کل صنعت خودرو را به خود جلب کرد. یک سال پس از آن فراری از F40 رونمایی کرد که یک خودروی مسابقه‌ای و در عین حال جاده‌ای به حساب می‌آید. این سوپرکار با هدف بزرگداشت 40 سالگی این شرکت خوشنام ایتالیایی ساخته شده بود.

فضای داخلی اف 40 به دور از هرگونه شلوغ‌کاری، صرفاً از اجزا و امکانات ضروری برخوردار شده بود و به خاطر استفاده قابل توجه آن از مواد کامپوزیتی، یادآور یک نمونه اولیه برای لمانز بود. طراحی تهاجمی و با ارتفاع کم نسبت به زمین، جلوه خاصی به F40 بخشیده است تا به راحتی نسبت به سایر محصولات فراری قابل تشخیص باشد.

فراری اف 40 از یک پیشرانه 3 لیتری V8 بهره می‌بُرد که نسخه اصلاح‌شده پیشرانه فراری 288 GTO بود. قدرت این پیشرانه از 390 اسب بخار به 478 اسب بخار رسیده بود که برای خودرویی با وزن فقط 1 تن، حتی بیش از حد کافی هم محسوب می‌شد.

فراری F40 هرچند برخی از المان‌های طراحی فراری 307 را حفظ کرده بود، ولی بدنه آن عمدتاً از پنل‌های کامپوزیتی روی فریم لوله‌ای فولادی آن تشکیل شده بود. این سوپرکار به مناسبت 40 سالگی فراری، F40 نام گرفته بود و سریعاً به یک خودروی نمادین در زمینه عملکرد در دهه 80 میلادی تبدیل شد. این سوپرکار انقلابی را در فراری رقم زد و راه را برای خودروهایی نظیر F50، انزو و لافراری هموار کرد.

14. فراری F355

فراری F355 سوپرکار پایین‌رده‌تری از این شرکت به شمار می‌رفت و بعد از خودروهای 308، 328 و 348 به عنوان جایگزین ارزان‌تری برای نسخه‌های 12 سیلندر آن‌ها به بازار راه پیدا کرد. لوکا دی مونتدزمولو، مدیر فراری این چالش را پیش روی بخش‌های طراحی، مهندسی و بازاریابی شرکت گذاشت تا خودرویی نو، هیجان‌انگیز و کاملاً متفاوت از 348 را ارائه بدهند.

این بخش‌ها هم توانستند از پس این چالش بر بیایند و سوپرکاری فوق‌العاده موفق را به عرضه برسانند؛ سفارش‌های این خودرو به قدری بود که فراری در پاسخگویی به آن‌ها آمادگی کامل نداشت. افزایش 25 درصدی قدرت F355 و طراحی شیک «پینینفارینا» (Pininfarina) مورد تعریف و تمجید رسانه‌ها قرار گرفتند.

دو مدل از فراری اف 355 تولید شد: برلینتا کوپه و GTS با سقف فلزی جداشدنی که در صندوق جلوی خودرو قرار می‌گرفت. در تمامی مدل‌های این سوپرکار ایتالیایی یک پیشرانه V8 میل لنگ تخت به شکل طولی در وسط خودرو پیاده‌سازی شده است. این پیشرانه با 380 اسب بخار قدرت در 8250 دور بر دقیقه و حجم 3496 سی‌سی، یکی از قدرتمندترین پیشرانه‌های تنفس طبیعی بازار در آن زمان بود.

سرسیلندرهای پنج سوپاپ جدید و اجزای سبک‌تر پیشرانه نظیر شاتون‌های تیتانیومی و پیستون‌های آلیاژ فورج‌شده چنین دستاوردی را ممکن کردند. یکی از اهداف اصلی مهندسان فراری تقویت چسبندگی خودرو نسبت به 348 تا حد ممکن بود و فراری هم در زمینه هندلینگ حرف برای گفتن داشت. همچنین کمک‌فنرهای الکترونیکی جدیدی برای محاسبه سرعت خودرو، فشار ترمز، بار سیستم تعلیق و ورودی فرمان تعبیه شدند. اف 355 حتی به لطف سیستم تعلیق بهبودیافته و قدرت بیشتر، 7 ثانیه سریع‌تر از 348 در پیست آزمایشی فیورانو عمل کرد.

13. فراری 288 GTO

فراری در سال 1984 برای اولین بار یک خودروی جاده‌ای ساخت که هم زیبا و هم خشن بود. لقب این خودرو یعنی «گرن توریسمو امولگاتو» (Gran Turismo Omologato) در کنار تستروزا برای همیشه در تاریخ فراری ثبت شد. فراری 250 GTO مدل 1962 تا 1964 یکی از ساخته‌های کلاسیک و همچنین کمیاب فراری است که خواهان زیادی دارد.

فراری 288 GTO مجهز به یک پیشرانه V8 توئین توربو با خروجی 400 اسب بخار (140 اسب بخار به ازای هر لیتر حجم) بود. این سوپرکار که می‌توان آن را یکی از بهترین خودروهای فراری دانست، در کمتر از 5 ثانیه از 0 تا 100 کیلومتر بر ساعت شتاب می‌گرفت و حداکثر سرعت آن به 300 کیلومتر بر ساعت می‌رسید. این جی تی او اگرچه مثل نسخه کامل‌ترشده فراری برلینتا باکسر و 308 از لحاظ طراحی به نظر می‌آید، ولی در واقع طراحی کاملاً جدیدی دارد. GTO 288 سوپرکاری کاملاً متمایز با شباهت کمی به دو خودروی مذکور از لحاظ اندازه و وزن است.

پیشرانه 8 سیلندر این خودروی سوپر اسپرت فراری به طور طولی پشت کابین قرار داده شده بود که باعث می‌شد ترنس‌اکسل برای فرد از پشت سپر عقب قابل مشاهده باشد. از جزئیات قابل توجه در طراحی این خودرو می‌توان به باله‌های سپر جلو با چراغ‌های بزرگ، آینه‌های بغل قرارگرفته در ارتفاع بالا و طراحی «کم‌بک» (Kammback) در قسمت عقب اشاره کرد. این المان‌های طراحی به خوبی نمایان‌گر هدف و قابلیت‌های این خودرو هستند. هرچند جی تی او 288 از طراحی پیچیده زیر بدنه و آیرودینامیک فراری‌های بعد از خود برخوردار نیست، اما با تمرکز روی پایداری تا حداکثر سرعتش مهندسی شده است.

12. فراری 250P

فراری 250 P در سال 1963 معرفی شد و اولین مورد از سری خودروهای مسابقه‌ای آزمایشی فراری با پیشرانه V12 در وسط بود. برنامه خودروهای آزمایشی P در سال 1967 با 330 P4 تکمیل شد. سپس یک سال بعد محدودیت 3 لیتری برای پیشرانه‌ها وضع شد و این خودروها را از رده خارج کرد.

بخش مسابقه‌ای فراری با نام اسکودریا فراری طی سال‌های 1961 و 1962 با موفقیت نسخه‌های SP موتور وسط را به مسابقه برد. با این حال، این خودروهای اولیه مجهز به پیشرانه‌های V6 و V8 بودند. تصور بر این بود که تستا روسای 12 سیلندر نهایی (نسخه 330 TRI/LM) سریع‌ترین خودرو در مسابقه‌های سرعت‌بالا نظیر لمانز خواهد بود. فراری با ترکیب چینش موتور وسط و قدرتمندترین پیشرانه V12، بهترین خودروی مسابقه‌ای زمان خود یعنی 250 P و یکی از بهترین خودروهای فراری در کل دوران را خلق کرد.

شاسی لوله‌ای فولادی Tipo 564 فراری 250 P جهت ساخت یک شاسی نیمه مونوکوک، از ورق‌های آلومینیوم تحت فشار قرار گرفته بهره‌مند شده بود. فاصله بین دو محور این خودرو به 2400 میلی‌متر می‌رسید و فاصله بین دو چرخ عقب نسبت به دو چرخ جلو 10 میلی‌متر کوتاه‌تر بود. برای ارائه سیستم تعلیق مجزا برای هر چهار گوشه خودرو از دو بازوی جناغی، فنرهای مارپیچ، کمک‌فنرهای تلسکوپی و آنتی رول بار بهره گرفته شده بود. فراری 250 P مجموعاً 130 لیتر ظرفیت باک داشت و به دیسک‌های ترمز Dunlop برای چهار چرخ تجهیز شده بود. رینگ‌های Borrani با تایرهای Dunlop Racing نیز برای آن استفاده شده بود.

11. فراری 125 S 

اولین خودروی مسابقه‌ای فراری تا گذشت حدود 20 سال پس از تاسیس اسکودریا فراری در سال 1929 توسط انزو وارد صحنه نشده بود. انزو فراری پس از کناره‌گیری از آلفا رومئو به عنوان مدیر بخش مسابقه‌ای، در سال 1939 شرکت اتو آویو کاستروزیونی را تاسیس کرد. او پیش‌تر تدارکات خودروهای مسابقه‌ای آلفا رومئو برای رانندگان آماتور را بر عهده داشت. با وجود این، خودروی مسابقه‌ای Tipo 815 این شرکت تازه‌تاسیس پس از معرفی در سال 1940 به دلیل جنگ جهانی دوم رقیب برجسته‌ای نداشت.

متفقین در سال 1944 طی جنگ جهانی دوم به کارخانه فراری حمله کردند و در این بازه زمانی، اسکودریا آن را بازسازی کرد و توسعه 125 S، اولین خودروی فراری را کلید زد که حالا در لیست بهترین خودروهای فراری جا گرفته است. 125 اس از پایه طی دو سال ساخته شد و یک پیشرانه V12 تنفس طبیعی در آن به کار گرفته شد. فراری در مجموع دو دستگاه از این خودرو ساخت. نسخه Chassis 01C که معمولاً به عنوان رودستر پیاچنزا شناخته می‌شد، یک بدنه اسپرت مرسوم داشت و سال 1947 به چند مسابقه راه پیدا کرد. نسخه دوم با نام Shassis 02C هم با بدنه متفاوتی ساخته شد. البته 01C نسبت به نسخه دوم پرطرفدارتر بود.

فراری 125 S عمر کوتاهی داشت، اما ماجراهای زیادی را پشت سر گذاشت. فراری در اولین سال تاسیس خود نسخه 01C این خودرو را به 13 رویداد مختلف برد درحالی که تنها 6 رویداد سهم 02C شد. در آینده پیشرانه‌های بزرگ‌تر و بدنه جدید برای هر دو شاسی ارائه شد و در سال 2006 نیز فراری طی برنامه Classiche خود، نسخه 01C را بازسازی کرد و آن را با بدنه رودستر پیاچنزا در رویداد Pebble Beach Concours d’Elegance به نمایش گذاشت.

10. فراری دینو 246

دینو 246 GT نه تحت برند فراری، بلکه تحت برند Dino روانه بازار شد. نام این خودرو برگرفته از پسر انزو فراری بود که در سن 24 سالگی به دلیل دیستروفی عضلانی فوت کرد. البته این خودروی اسپرت ایتالیایی حتی بدون این داستان عمیق هم محصول برجسته‌ای است که به راحتی می‌تواند بین بهترین خودروهای فراری قرار بگیرد. البته پیش از 246 GT دینو 206 ساخته شده بود که اولین خودروی فراری با کمتر از 12 سیلندر هم بر شمرده می‌شد.

دینو 246 GT پیشرانه V6 خوش‌صدایی داشت. این پیشرانه با همکاری مهندس افسانه‌ای «ویتوریو جانو» (Vittorio Jano) ساخته شد که با دینو قبل از مرگش کار کرده بود. پیشرانه 2.4 لیتری 195 اسب بخاری این خودروی اسپرت به لطف اندازه و وزنش بسیار قدرتمندتر از اکثر فراری‌ها بود. از طرفی دیگر، 246 جی تی به خاطر چینش موتور وسط خود در شرایط پر جنب و جوش هندلینگی عالی را ارائه می‌داد.

9. فراری F50

فراری F50 در سال 1995 به عنوان جایگزین F40 از راه رسید. سپس فراری انزو در سال 2002 و لافراری در سال 2013 به عنوان بخشی از سری سوپرکارهای تولید محدود این خودروساز ایتالیایی راهی بازار شدند. در خصوص اف 50 باید گفت که نسخه جاده‌ای آن بارچتا (به معنای رودستر در زبان ایتالیایی) و نسخه مسابقه‌ای آن برلینتا (به معنای کوپه) نام داشت.

اف 50 جی تی، یک نمونه اولیه مسابقه‌ای بر پایه اف 50 را فراری برای شرکت در مسابقه‌های کلاس GT1 طراحی کرد. اسپویلر جلوی جدید، اسپویلر عقب بزرگ‌تر و سقف ثابت را می‌توان جزو برجسته‌ترین اصلاحات این خودرو دانست. پیشرانه 4.7 لیتری V12 اف 50 جی تی توانایی تولید 750 اسب بخار قدرت را داشت و طی آزمایش عملکرد خود در سال 1996، بیش از 2 ثانیه از خودروی قبل از خودش سریع‌تر ظاهر شد.

با این حال، فراری این پروژه را کنار گذاشت و در عوض روی مسابقات فرمول یک تمرکز کرد. فراری از سه خودروی آزمایشی که توسعه داد، سود زیادی به دست آورد. نام این خودروها 001، 002 و 003 بود و بدنه را روی شاسی 002 و 003 پیش از فروش تکمیل کردند.

پیشرانه 4.7 لیتری V12 تنفس طبیعی فراری F50 که برگرفته از Tipo 040 بود، 513 اسب بخار قدرت و 470 نیوتون متر گشتاور در 8000 دور بر دقیقه تولید می‌کرد. این سوپرکار قادر به شتاب‌گیری از 0 تا 100 کیلومتر بر ساعت طی 3 ثانیه بود و حداکثر سرعت 520 کیلومتر بر ساعتی داشت.

8. فراری 488 GTB

فراری 488 GTB سوپرکار موتور وسط چشمگیر دیگری از این خودروساز ایتالیایی است که جانشین خودروی بسیار محبوب فراری 458 به حساب می‌آید. پیشرانه 3.9 لیتری V8 توئین توربوی این خودروی سوپر اسپرت با خروجی 661 اسب بخار، هر فردی را مات و مبهوت می‌کند. علاوه بر این، 488 GTB فقط در 3 ثانیه از 0 به 100 کیلومتر بر ساعت می‌رسد و 400 متر را در 10.45 ثانیه طی می‌کند.

جذابیت‌های این سوپرکار فراری همینجا به پایان نمی‌رسد. به لطف مواد ویژه مختلف و تمرکز تمام و کمال روی راننده، کابین و اجزای آیرودینامیک این خودرو به سطح جدیدی رسیده‌اند. جی تی بی علی‌رغم استفاده از فناوری توربوشارژ، همچنان یک سوپرکار خالص درنده است. درحالی که 488 پس از 458 در سال 2016 عرضه شد، نمی‌توان آن را یک خودروی کاملاً جدید در نظر گرفت.

488 نسخه اصلاح‌شده 458 به شمار می‌رود که نیروی رو به پایین (Downforce) را تا 50 درصد افزایش داده و به جای پیشرانه 4.5 لیتری V8 تنفس طبیعی قبلی، از یک پیشرانه 3.9 لیتری V8 توئین توربو با حجم 488 سی‌سی به ازای هر سیلندر (همان‌طور که در نامش آمده است) بهره می‌برد. این پیشرانه 8 سیلندرِ مشتق از خانواده پیشرانه‌های F154 V8، اولین V8 توربوشارژ فراری از زمان فراری F40 بود. با تمام این ویژگی‌ها، کاملاً منطقی است که 488 GTB را در لیست بهترین خودروهای فراری تا به اینجا قرار داد.

7. فراری 360 Challenge Stradale

نسخه چلنج استراداله فراری 360 در نمای بیرونی صرفاً دستخوش چند تغییر جزئی نسبت به سایر نسخه‌ها شده، ولی ظاهر آن نباید شما را فریب بدهد. تغییر اصلی درون این سوپرکار صورت گرفته و به همین دلیل است که یکی از بهترین خودروهای فراری در نظر گرفته می‌شود.

فراری روی ارائه پربازده‌ترین عملکرد با این نسخه کار کرده است. این خودروساز خبره ایتالیایی با افزایش قدرت و در عین حال کاهش وزن، عملکرد 360 را یک قدم جلوتر برده. به خاطر استفاده از تیتانیوم و فیبر کربن، چلنج استراداله 110 کیلوگرم نسبت به نسخه استاندارد وزن کمتری دارد و با تعدیل و تنظیم پیشرانه 3.6 لیتری V8 فراری، خروجی آن افزایش قابل توجهی پیدا کرده است. غرش‌های مهیب استراداله هم معروف هستند.

تمامی مدل‌های استراداله به صورت استاندارد با گیربکس نیمه اتوماتیک 6 سرعته ارائه شده است. کامپیوتر آنبرد که عمدتاً از کابین قابل مشاهده نیست، این سیستم را به اجرا در می‌آورد. برای راحتی نیز دو حالت اسپرت و مسابقه‌ای پیش روی راننده گذاشته شده است. درحالی که زمان تعویض دنده در حالت مسابقه‌ای نصف شده و به 150 میلی‌ثانیه رسیده، تعویض دنده کمتر به نرمی شکل می‌گیرد و حالت محکمی دارد. استراداله با فنرهای تیتانیومی سفت‌تر، دارای ارتفاع پایین‌تری نسبت به سطح زمین در مقایسه با سایر مدل‌های 360 است.

امکان تنظیم سیستم ضربه‌گیری نیز وجود دارد و بسته به حالت رانندگی تغییر پیدا می‌کند. کنترل کشش هم قابل تنظیم و غیرفعال‌سازی است. فراری 360 Challenge Stradale حالا سریع‌تر و سبک‌تر از قبل شده است. این سوپرکار طی 4.1 ثانیه از 0 تا 100 کیلومتر شتاب می‌گیرد، از ترمزهای کربنی بهره می‌برد و تعویض دنده را فقط در 150 میلی‌ثانیه انجام می‌دهد؛ همه درحالی که وزن کمتری نسبت به مدل قبلی دارد.

6. فراری 458 اسپشیال

نسخه Speciale فراری 458 با پیروی از 360 چلنج استراداله و 430 اسکودریا این سوپرکار را به سطح جدیدی می‌برد. این خودرو هم مشابه سایر خودروهای مذکور، نواری روی کاپوت دارد. پیشرانه 4.5 لیتری V8 اسپشیال با نسبت تراکم 14:1 حدود 133 اسب بخار قدرت به ازای هر لیتر حجم در 9000 دور بر دقیقه تولید می‌کند. زیربدنه فیبرکربنی، شیشه‌های جلو و کناری باریک‌تر، کاور پیشرانه Lexan، ترمزهای سرامیکی سبک‌تر، چرخ‌های فورج‌شده و فضای داخلی ساده همگی به بهبود عملکرد خودرو و در عین حال کاهش وزن آن تا 90 کیلوگرم کمک کرده‌اند.

جهت مقایسه فراری 458 اسپشیال با نسخه 458 ایتالیا باید گفت که اسپشیال از فنرهای سفت‌تر، کمک‌فنرهای مغناطیسی و آنتی رول بار بهره می‌برد. شیوه دنده معکوس نیز کمی تغییر داشته و مدت زمان مورد نیاز برای تطبیق سرعت پیشرانه با نسبت دنده تا 44 درصد کاهش پیدا کرده است. همچنین آیرودینامیک فعال و دیسک‌های سرامیکی با سیلیکون بالا باعث کاهش درگ هنگام شتاب‌گیری می‌شوند.

طبق ادعای فراری، این سوپرکار نه نسخه‌ای از 458 ایتالیا بلکه یک مدل کاملاً جدید است. با سیستم Side Slip Angle Control یا به اختصار SSC حتی رانندگان ناشی هم می‌توانند اسپشیال را تا بالاترین حد به آزمایش بگذارند و در صورتی که بیش از حد پیش رفتند، همچنان کمک دریافت کنند.

5. فراری روما

به صورت کلی خودروهای گرن توریسمو را به عنوان یک کوپه دو یا چهار در با عملکرد سطح بالا در نظر می‌گیرند؛ البته نه در حد و اندازه یک خودروی اسپرت واقعی. گرن توریسموها قرار است سواری راحت و لذت‌بخشی را در مسافت‌های طولانی ارائه بدهند. روما نیز گرن توریسموی پرچمدار فراری است که به وظیفه خود به بهترین شکل عمل می‌کند.

فراری روما 2022 یک کوپه چهار صندلی جذاب و دلربا است. البته چهار صندلی آن بیشتر از سرنشینان به درد حمل بار می‌خورند. این گرن توریسمو مجهز به یک پیشرانه V6 با قدرت 611 اسب بخار است که برای اکثر رانندگان فراتر از رضایت‌بخش خواهد بود. فراری می‌گوید که روما بخش عملکرد را با هندلینگ حیرت‌انگیز پوشانده است.

روما از لحاظ فناوری و امکانات رفاهی آنچنان تعریفی ندارد. استفاده از نمایشگر اطلاعات و سرگرمی این خودرو در حال حرکت دشوار است و بسیاری از قابلیت‌ها نظیر اپل کارپلی به صورت آپشن در دسترس قرار دارند. با وجود این، روما همچنان می‌تواند یکی از متفاوت‌ترین و بهترین خودروهای فراری باشد.

4. فراری دیتونا SP3

خودروی تولید محدود فراری دیتونا SP3 در پیست موجلو طی رویداد 2021 Ferrari Finali Mondiali به نمایش گذاشته شد و به سری خودروهای Icona پیوست که اولین خودرو از آن یعنی Monza SP1 در سال 2018 معرفی شد. سطوح متفاوت و خطوط برجسته دیتونا SP3 که ریشه در خودروهای کلاسیک فراری از دهه 60 میلادی دارند، اهمیت آیرودینامیک در طراحی آن را نشان می‌دهند. این سوپرکار بر پایه راهکارهای مهندسی که در دهه 60 میلادی در مسابقات اتومبیل‌رانی به کار گرفته می‌شد ساخته شده است. ضمن اینکه بدنه سبک «تارگا» (Targa) با سقف برداشتنی دارد که جدا از ارائه اوج لذت رانندگی، کارآمد است.

زیر پیشرانه فراری دیتونا اس پی 3 یک پیشرانه 6.5 لیتری V12 فراری F140 HC تنفس طبیعی جا گرفته است که تا 9500 دور بر دقیقه می‌چرخد. این پیشرانه قابلیت تولید 830 اسب بخار قدرت در 9250 دور بر دقیقه و 696 نیوتون گشتاور در 7250 دور بر دقیقه را دارد. نکته جالب دیگر این است که از زمان فراری انزو در سال 2002، دیتونا SP3 اولین خودروی جاده‌ای فراری است که از پیشرانه 12 سیلندر قرارگرفته در وسط بدون سیستم هیبرید بهره می‌گیرد.

این پیشرانه در کنار گیربکس دو کلاچه 7 سرعته سریع این خودرو، با مدیریت موثر خروجی پیشرانه اوج تجربه رانندگی را به ارمغان می‌آورد. دیتونا SP3 که بین بهترین خودروهای فراری جا دارد، به دوره پیشرانه‌های V12 فراری پایان می‌دهد. این خودروساز ایتالیایی حالا به سراغ پیشرانه‌های V8 هیبرید رفته است.

3. فراری لافراری

فراری نام لافراری به معنای «نهایت فراری» در زبان ایتالیایی را برای اولین خودروی هیبرید خود انتخاب کرده و با اطمینان می‌توان گفت که هیچ‌کدام از اسب‌های سرکش این شرکت ایتالیایی به اندازه این خودرو لیاقت این نام را نداشته است. انزو فراری زمانی گفته بود که مسابقه نوعی دیوانگی است که باید برای آن هر چیزی را بدون کوچک‌ترین تردیدی فدا کرد. این روحیه، تیم فراری را به سمت طراحی و ساخت لافراری سوق داد.

لافراری نه تنها اولین خودروی این شرکت باقدمت ایتالیایی پس از 40 سال است که کاملاً به صورت داخلی ساخته شده، بلکه همچنین عنوان اولین خودروی هیبرید آن را یدک می‌کشد. البته به رسم همیشه فراری، هیچ کاری با مصرف بهینه سوخت ندارد و هدف پشت آن فقط نهایت قدرت و سرعت است.

پیشرانه 6.3 لیتری V12 لافراری می‌تواند یکی از درنده‌ترین پیشرانه‌های تولیدی تاریخ باشد و به لطف آن، این سوپرکار ایتالیایی از جهاتی سریع‌تر از رقیب‌های جدی خود نظیر مک لارن P1 و پورشه 918 شده است. فقط 499 دستگاه از این خودروی سوپر اسپرت هیبرید تولید شده و ارزش آن از زمان معرفی‌اش تاکنون دو برابر شده است. لافراری ترکیبی از زیبایی و سرعت و نمایان‌گر هویت فراری است. لافراری نشان می‌دهد که فراری هنوز پابرجا است. از این رو، هیچ جای سوالی ندارد که چرا این هایپرکار در لیست بهترین خودروهای فراری حضور پیدا کرده است.

2. فراری F8 اسپایدر 

فراری F8 تریبوتو و اسپایدر 2022 نمونه بازر فرمول همیشگی سوپرکارها هستند. قدرتمندترین پیشرانه V8 فراری و هندلینگ خارق‌العاده جزو شباهت‌های بین این دو مدل محسوب می‌شوند. پیشرانه 3.9 لیری توئین توربوی اف 8 که 710 اسب بخار قدرت تولید می‌کند، تیک‌آف‌هایی هیجان‌انگیز و حسی استثنائی از رانندگی را به ارمغان می‌آورد؛ انگار که دارید در ارتفاع کم پرواز می‌کنید!

مدل کروکی اسپایدر و مدل هاردتاپ تریبوتو دارای قدرت استثنائی، شاسی تنومند و چسبندگی فوق‌العاده هستند. راحتی و سطح کیفی F8 مدل 2022 حتی بر ارزش آن می‌افزاید و یادآور سوپرکارهای رقیب نظیر پورشه 911 توربو و مک لارن GT است که علاوه بر ارائه قدرت و سرعت یک خودروی سوپر اسپرت، گزینه‌ای مناسب برای رفت و آمدهای روزانه هستند.

فراری اف 8 اسپایدر و تریبوتو قدرت خود را از یک پیشرانه 3.9 لیتری V8 توئین توربو می‌گیرند که قادر به تولید 710 اسب بخار قدرت و 770 نیوتون متر گشتاور است. تمامی مدل‌ها هم به صورت استاندارد با گیربکس اتوماتیک 7 سرعته عرضه می‌شوند و مجهز به سیستم دیفرانسیل عقب هستند. سرعت، دقت و لذت رانندگی به لطف هندلینگ عالی، غرش شنیدنی پیشرانه و ویژگی‌های متعدد دیگر همگی باعث می‌شوند که فراری F8 اسپایدر به یکی از ساخته‌های فراموش‌نشدنی فراری تبدیل شود.

1. فراری SF90 استراداله

اول از همه درباره طراحی فراری SF90 استراداله باید گفت که هدف این بود طراحی آن نزدیک به سبک طراحی فراری نسل جدید باشد. فراری ناحیه «تونیو» (Tonneau) را ریزبینانه طراحی کرده و آن را به شکل یکپارچه با سایر قسمت‌های خودرو در آورده است. حتی با وجود محفظه نگهداری هاردتاپ جمع‌شدنی، پیشرانه V8 این سوپرکار را می‌توان از عقب به وضوح مشاهده کرد که ویژگی جالب توجه دیگر طراحی آن است. در واقع چه هاردتاپ سر جای خود باشد و چه جمع شده باشد، پیشرانه 8 سیلندر همچنان در مرکز توجه قرار دارد.

اس اف 90 استراداله از سیستم تمام چرخ محرک بهره می‌برد. این خودروی سوپر اسپرت ایتالیایی می‌تواند تنها در 2.5 ثانیه از 0 تا 100 کیلومتر بر ساعت شتاب بگیرد و حداکثر سرعت آن هم 340 کیلومتر بر ساعت است. مهندسان فراری با طرح مکانیکی خاصی که ابداع کرده‌اند، توانسته‌اند پیشرفت‌های قابل توجهی را در سیستم کنترل دینامیک این خودرو رقم بزنند. سیستم eSSC این سوپرکار به طور مداوم مشغول رصد وضعیت دینامیک آن است و در توزیع گشتاور به هر چهار چرخ و به دنبال آن، به حداکثر رساندن کشش در پیچ‌ها نقش دارد.