عکس های تلسکوپ فضایی جیمز وب کجا ذخیره می‌شوند؟

شاید این سوال برای شما هم پیش آمده باشد که عکس های فوق‌العاده باکیفیت تلسکوپ فضایی جیمز وب در کجا ذخیره می‌شوند و چگونه به زمین ارسال می‌شوند؟ما در ادامه به شما توضیح خواهیم داد.

تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا (JWST) که دسامبر سال ۲۰۲۱ میلادی به فضا پرتاب شد، حدوداً شش ماهی می‌شود که به مدار زمین رفته است. با این حال ناسا هفته گذشته اولین تصاویر ثبت شده توسط جیمز وب را برای عموم مردم جهان منتشر کرد. کار روی توسعه جیمز وب، به عنوان نسل جدید تلسکوپ فضایی هابل که در اواسط دهه ۹۰ میلادی در حد چند طرح ساده بود، از سال ۲۰۰۲ آغاز شد. ما همه به خاطر ارائه تصاویری دیدنی از ستارگان و کهکشان‌های دوردست که تا پیش از ان امکان تماشای آن‌ها نبود، از تلسکوپ هابل متشکریم. آن تصاویر به قدری جذاب بودند که باعث علاقه‌مند شدن نسل جوان به علم نجوم شدند.

بیشتر بخوانید:

تلسکوپ فضایی جیمز وب در برابر هابل؛ تقابل پیشرفته‌ترین سازه‌های بشر

اما جیمز وب ۳۰ سال مدرن‌تر از هابل است و پیشرفت‌های چشمگیری نسبت به نسل گذشته خودش داشته است. به طور مثال ناحیه جذب نور این تلسکوپ شش برابر بزرگ‌تر از هابل است و استانداردهای ارتباطی‌اش به آن اجازه اشتراک‌گذاری داده‌ها با ایستگاه‌های زمینی را به شیوه‌ای کارآمدتر می‌دهد.

اگر این‌چنین نبود، عکس های بسیار باکیفیتی که توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب تولید می‌شوند آن را ملزم می‌کرد تا پیش از ارسال به زمین، حجم انبوهی از داده‌ها را به صورت محلی ذخیره کند.

ذخیره‌سازی در عصر فضا

یکی از قابل توجه‌ترین تفاوت‌های دو تلسکوپ هابل و جیمز وب با یکدیگر، مقدار داده‌هایی است که جمع‌آوری می‌کنند. در حالی که تلسکوپ قدیمی هابل برای وظایف روزانه خودش ۱ تا ۲ گیگابایت داده ایجاد می‌کند، این مقدار در جیمز وب به روزانه تا ۵۷ گیگابایت هم می‌رسد.

جذاب‌تر اینکه پیش از ارسال داده‌ها به زمین، تمام این اطلاعات روی یک حافظه کوچک ۶۸ گیگابایتی SSD محلی ذخیره می‌شوند. وجود چنین حافظه‌ای بسیار حیاتی است، زیرا جیمز وب همیشه با زمین در ارتباط نیست. و درست مثل تمام حافظه‌های اس‌اس‌دی که ما روی کامپیوترهای خودمان استفاده می‌کنیم، کل فضای ۶۸ گیگابایتی این حافظه قابل استفاده نیست. در واقع ۳ گیگابایت از این فضا صرف عملکردهای مختلف می‌شود که شامل داده‌های تله‌متری و مهندسی می‌شود.

حتی این احتمال وجود دارد که در طول یک دهه آینده، این فضای ذخیره‌سازی بنا به دلایل مختلفی کاهش پیدا کند و به ۶۰ گیگابایت برسد. این به خاطر در معرض تشعشع قرار گرفتن زیاد است.

ظرفیت فعلی حافظه داخلی SSD جیمز وب برای جمع‌آوری ۲۴ ساعته داده‌ها کافی است. پیش از آنکه حافظه پر شود، خود تلسکوپ به صورت خودکار اطلاعات ذخیره شده را به زمین ارسال می‌کند.

آنچه برای ما جذاب است، این است که یکی از پیشرفته‌ترین تجهیزاتی که بشر تاکنون به فضا فرستاده، از سخت افزاری استفاده می‌کند که افراد در زندگی روزمره خود روی کامپیوترشان از آن استفاده می‌کنند.