گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
پیاده روی نوردیک، روش بهتری نسبت به پیاده روی معمولی است؛ زیرا کیفیت زندگی و افسردگی را بهبود می‌بخشد. در ادامه با این پیاده روی آشنا شوید.
پیاده روی نوردیک یا اسکاندیناوی، روش بهتری برای پیاده روی است. این پیاده روی نسبت به پیاده روی معمولی به تلاش بیشتری نیاز دارد؛ اما در نتیجه زندگی شما را دگرگون می کند و افسردگی را کاهش می‌دهد. در ادامه این مطلب با این نوع از پیاده روی آشنا شوید.
پیاده روی نوردیک با استفاده از میله‌هایی انجام می‌شود و نیاز به تلاش بیشتری دارد. عضلات بالاتنه در طول این پیاده روی، بیشتر از پیاده روی معمولی تحریک می‌شوند و باعث افزایش قابل توجهی در ضربان قلب در سرعت معین می‌شود.
پیاده روی نوردیک، مصرف انرژی را نسبت به پیاده روی معمولی تا بیش از ۴۰ درصد افزایش می‌دهد. در مطالعه اخیر اثبات شد که پیاده روی نوردیک در میان سایر ورزش‌ها برای بهبود ظرفیت عملکردی طولانی مدت و توانبخشی قلبی عروقی مفیدتر است.
محققان دریافتند که پیاده روی نوردیک در افراد مبتلا به بیماری‌های عروق کرونر و قلب باعث بهبودی بیشتر در توانایی انجام فعالیت‌های روزمره می‌شود. یافته‌های این تحقیقات اخیرا در مجله قلب و عروق کانادایی منتشر شد.
پس از بیماری‌های شدید قلبی عروقی، افراد برای بهبود به برنامه‌های تمرینی توانبخشی و ورزش نیاز دارند؛ اما برخی افراد ورزش‌های یکنواخت، مثل دوچرخه سواری ثابت و پیاده روی را کسل کننده می‌دانند و ممکن است آن را ترک کنند.
در نتیجه محققان گزینه‌های بیشتری را برای تمرین در نظر گرفتند که برای افراد بیشتری جذاب باشد. تحقیقات نشان می‌دهند که مداخلات ورزشی غیر معمول، مانند پیاده روی نوردیک و تمرینات تناوبی با شدت بالا به نسبت تمرین‌های معمولی برای افزایش ظرفیت عملکردی برتری دارند. ظرفیت عملکرد توسط تست پیاده روی شش دقیقه‌ای ارزیابی می‌شود.
در افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر، پیاده روی نوردیک نوع پیشرفته‌تری از تمرینات پیاده روی محسوب می‌شود که از میله‌هایی با طراحی خاص برای آن استفاده می‌شود. این میله‌های تخصصی عضلات بالاتنه و پایین تنه را بیشتر درگیر می‌کند.
جنیفر. ال . رید (Jennifer L. Reed) محقق ارشد و دکتر فیزیولوژی ورزش و آزمایشگاه سلامت قلب و عروق است. او توضیح داد:
افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر اغلب کاهش ظرفیت عملکردی، کیفیت زندگی پایین، افزایش خطر حوادث قلبی عروقی مجدد و مرگ را تجربه می‌کنند.
محققان اثرات طولانی مدت ۱۲ هفته توانبخشی را در سه گروه از بیماران پس از تمرینات توانبی با شدت بالا، تمرین مدام با شدت متوسط تا شدید و در نهایت راه رفتن نوردیک مقایسه کردند.
البته همه برنامه‌های ورزشی، علائم افسردگی و کیفیت زندگی را بهبود می‌بخشند. اما ظرفیت عملکردی پس از پیاده روی ۱۹ درصد افزایش می‌یابد. در حالی که این عدد در تمرینات تناوبی با شدت بالا، ۱۳ درصد و در تمرینات مداوم با شدت متوسط تا شدید، ۱۲ درصد بوده است.
این یافته کلیدی است؛ زیرا می‌دانیم که ظرفیت عملکردی پایین‌تر، خطر حوادث مجدد قلبی عروقی را افزایش می‌دهد. پیاده روی نوردیک عضلات مرکزی، بالا و پایین را درگیر می‌کند و همین علت افزایش ظرفیت عملکردی است.
این مطالعه در نوع خود اولین محسوب می‌شود و از این نظر خاص است که به طور همزمان اثرات پایدار، یعنی ۱۴ هفته پس از اتمام توانبخشی را مقایسه می‌کند.
محققان در مقاله خود اشاره کردند که اضافه شدن پیاده روی نوردیک به برنامه توانبخشی قلبی عروقی می تواند پیشرفت ایده‌آلی را نسبت به تمرین‌های استاندارد یا پیاده روی سنتی ایجاد کند. این به ویژه در مورد بیمارانی صادق است که ممکن است، ورزش‌های شدید را تحمل نکنند یا منع تمرینات تناوبی با شدت بالا را داشته باشند.
افزودن میله‌های مخصوص نوردیک گزینه‌ای ساده و در دسترس برای بهبود ظرفیت راه رفتن، افزایش مصرف انرژی، درگیر کردن عضلات بالاتنه و بهبود سایر پارامترهای عملکردی، مانند وضعیت بدن و تعادل است.
ارائه گزینه‌های ورزشی متنوع، لذت و پیشرفت بیماران و افراد را افزایش می‌دهد. این موضوع برای پایبندی بیمار مهم است. روش‌های ورزشی باید با در نظر گرفتن اهداف ، اولویت‌ها و توانایی‌هایی فرد تجویز شوند.
این مطالعه توسط مراکز علوم بهداشتی آکادمیک وزارت انتاریو، بنیاد قلب و سکته مغزی کانادا و مؤسسه تحقیقات بهداشتی کانادا صورت گرفته است.