در یک مقاله جدید، دانشمندان آزمایشهایی را برای کشف منشاء ترس در مغز انجام دادهاند. کشف راز ترسیدن در انسانها میتواند بسیار مفید باشد.
کشف منشاء اصلی ایجاد ترس در مغز میتواند به درمان بسیاری از بیماریها، مانند میگرن و اختلالاتی، مانند اوتیسم و PTSD کمک کند. اخیراً دانشمندان در یک مقاله علمی جدید به کشف راز ترسیدن پرداختهاند که ما در ادامه مطلب آن را توضیح خواهیم داد.
کشف راز ترسیدن؛ موثرترین نورونها در ایجاد ترس کداماند؟
گاهی گفته میشود که میتوانید بوی ترس را حس کنید. در واقع سیگنالهایی که ترس ایجاد میکند، اغلب چند حسی هستند. برای درک بهتر می توان به مثال آتش اشاره کرد که دارای گرما، دود و بو است و از همه این راهها میشود به وجود آن پی برد.
اگر حیوانات یک مدار عصبی برای هضم همه اطلاعات حسی از بینایی، بویایی، لامسه، چشایی و شنوایی را داشتند که بخشی از مغز به عنوان آمیگدال را تحریک کند و در نتیجه یک باره واکنش ترس را نسبت به محرک ترسناک ایجاد کند، برای بقای آنها مفید میبود.
اما وجود چنین مسیر عصبی هنوز اثبات نشده است. اکنون یک مطالعه جدید، شواهدی قوی از دو مدار غیر همپوشان را ارائه کرده است که با هم برای ایجاد ترس در مغز همکاری میکنند.
فرضیه محققان این بود که نورونهایی که از مولکولی به نام پپتید مرتبط با ژن کلسی تونین (یا CGRP) استفاده میکنند به همراه مرکز ترس در مغز (آمیگدال) نقش مهمی در فرآیند ایجاد ترس دارند. آنها برای آزمایش فرضیه خود از موشهای اصلاح شده ژنتیکی استفاده کردند. دانشمندان ۲ جمعیت متمایز از نورونهای CGRP را در ساقه مغز و تالاموس پیدا کردند که به آمیگدال موش متصل میشدند.
نورون انسانها هم CGRP را بیان میکند؛ بنابراین این امکان وجود دارد که این مدار در مسائلی، مانند میگرن و اختلالات طیف اوتیسم درگیر باشد.
محققان از یک دستگاه کوچک به نام مینیسکوپ برای تصویر برداری از کلسیم در مغز موشها استفاده کردند. این دستگاه به دانشمندان کمک میکند تا در حالی که موش آزادانه در حال پرسه زدن و پاسخ دادن به محرکهای محیطی است، نورونهای CGRP آن را ردیابی کنند.
سپس موشها را با محرکهای تهدیدی مواجه میکردند و به پای آنها یک شوک کوچک میدادند. تهدیدهای دیگری نیز از جمله تقلید صدای رعد و برق، شبیه سازی حرکت پرنده در بالای سر موش، یک پنبه آغشته به تری متیل تیازولین (یک ترکیب مدفوع روباه) و محلول تلخ کنین که باعث ترس در موش میشوند، استفاده شدند.
دانشمندان فعالیت ۱۶۰ نورون CGRP را ثبت کردند. در واقع نیمی از هر نوع CGRPpbel و CGRPspfp را ثبت کردند. آنها متوجه شدند که بیشتر نورونهای CGRP فعالیت خود را به هنگام مواجه شدن با مزه، بو، نشانههای بصری و احساسات تهدیدآمیز افزایش میدهند. نورونها به محرکهای کنترل به همان شدت پاسخ نمیدادند.
سونگ هان، عصب بیولوژیست در موسسه مطالعات بیولوژیکی سالک در کالیفرنیا میگوید:
مسیر مغزی که ما کشف کردیم مانند یک سیستم هشدار مرکزی عمل میکند. برای ما کشف این مسئله خیلی هیجان انگیز بود که نورونهای CGRP با نشانههای حسی منفی از هر پنج حواس فعال میشوند.
محققان میخواستند تایید کنند که این نورونهای CGRP برای درک تهدید چند حسی مورد نیاز هستند. به عبارت دیگر پی ببرند که نورونهای دیگر، همان وکنش ترس را ایجاد نمیکردند.
بنابراین آنها در موشها، نورونهای CGRP را خاموش کردند و دوباره آزمایش را انجام دادند تا ببینند که آیا موش همچنان همان الگوی ترس را نسبت به محرکهای تهدید کننده نشان میدهد یا خیر.
محققان دریافتند، موشهایی که نورونهای CGRP آنها خاموش شده بود، بسیار کمتر به شوک الکتریکی پا یا صداهای بلند پاسخ میدادند. این نتایج نشان داد که نورونهای CGRPpbel و CGRPspfp برای میانجیگری پاسخهای رفتاری به مجموعههای مختلف تهدیدات چند حسی ضروری هستند.
گروه تحقیقات همچنین با استفاده از آزمایش یادگیری پاولوفی نشان دادند که این نورونهای CGRP برای شکل دهی خاطرات تهدیدها نیز ضروری هستند.
محققان نتیجه می گیرند که همگرایی همه این سیگنالهای تهدید در یک ناحیه واحد از مغز احتمالاً به حیوانات در جهت تصمیم گیری آسانتر کمک میکند. اگر همین مدار عصبی نورونهای CGRP در انسانها نیز یافت شود، این تحقیق ممکن است، درمانهای پزشکی موثری ارائه دهد.
سوکجه جاشوا کانگ، عصب شناس و نویسنده این مقاله میگوید:
ما هنوز آن را آزمایش نکردیم. اما ممکن است که بیماری میگرن هم همین نورونهای CGRP را در تالاموس و ساقه مغز فعال کند. داروهایی که باعث خاموشی CGRP میشوند، می توانند برای درمان میگرن استفاده شوند.
کانگ همچنین امیدوار است که نتیجه این تحقیقات موجب درمان اختلال PTSD یا اوتیسم شود. در واقع از طریق تسکین خاطرات تهدیدآمیز به PTSD و از طریق تسکین حساسیت تشدید شده در اوتیسم به درمان این دو کمک کند.
این مقاله علمی درباره کشف راز ترسیدن در Cell Reports منتشر شده است.