ناسا با همراهی اسپیس ایکس میخواهد جلوی انقراض دستهجمعی تمام موجودات را بگیرد. در این میان فضاپیمای ناسا برای نجات کره زمین خود را فدا خواهد کرد.
ناسا میخواهد با فضاپیمای خود یک روش جدید را برای نجات کره زمین امتحان کند. فضاپیمای جدید ناسا که با نام DART (آزمایش تغییر جهت سیارک دوگانه) شناخته میشود، در روز ۲۶ سپتامبر (۴ مهر ماه) از عمد با یکی از سیارکهای نزدیک کره زمین برخورد خواهد کرد. این ماموریت یک همکاری بینالمللی برای محافظت از زمین در برابر برخورد سیارکها در آینده است.
ماموریت فضاپیمای ناسا برای نجات کره زمین
اگرچه این سیارک در حال حاضر تهدیدی برای کره زمین محسوب نمیشود، اما ناسا میخواهد برای اولین بار تاثیر انرژی جنبشی برخورد فضاپیما در تغییر مسیر سیارک را امتحان کند. این روش میتواند در صورت موفقیت به نجات کلیه جانداران کره زمین از مرگ قطعی منجر شود. در آذر ماه سال گذشته بود که فضاپیمای دارت به کمک موشک فالکون 9 اسپیس ایکس از پایگاه نیروی هوایی آمریکا در کالیفرنیا به فضا پرتاب شد.
حالا ۱۰ ماه از آن زمان گذشته و قرار است دارت با سه بار تغییر مسیر در طول سه هفته آينده به سیارک مورد نظر برسد. دانشمندان عنوان کردند که فضاپیمای ناسا با هر بار تغییر مسیر میزان خطای برخورد با سیارک دیمورفس را کاهش خواهد داد. آخرین تصحیح مسیر نیز در روز ۳ مهر ماه یعنی حدود ۲۴ ساعت پیش از برخورد صورت میگیرد.
در آن زمان تیم جهتیابی محل سیارک دیمورفس را در فاصله دو کیلومتری تشخیص خواهد داد و فضاپیمای ناسا نیز به صورت خودکار در مسیر برخورد با این سیارک برای نجات زمین قرار خواهد گرفت. دارت اخیرا توانسته دیدیموس، سیستم سیارکی دوگانهای که شامل هدف ناسا یعنی دیمورفس میشود را مشاهده کند.
تصویری که از فاصله ۳۲ میلیون کیلومتری سیستم سیارکی دیدیموس ثبت شده، نسبتا کم نور به نظر میرسد. با وجود این، پس از ترکیب چند تصویر اخترشناسان توانستند موقعیت دقیق دیمورفس را مشخص کنند. Julie Bellerose، سرپرست تیم جهتیابی دارت در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا نیز تاکید کرد که تنها در هنگام نزدیک شدن دارت به هدف خود امکان تنظیم نرمافزار و تعیین موقعیت دقیق دیدیموس وجود دارد.
هدف ماموریت دارت
اگر فضاپیمای ناسا همانطور که برنامهریزی شده با سرعت ۲۴ هزار کیلومتر بر ساعت با سیارک دیمورفس برخورد کند، امکان بررسی تاثیر انرژی جنبشی برخورد به عنوان راهی برای نجات کره زمین فراهم میشود. Andy Rivkin، اخترشناس فعال در آزمایشگاه فیزیک کاربری جان هاپکینز گفت که با کوبیدن فضاپیما به یک سیارک خطرناک، میتوانید مدار حرکت آن به دور خورشید را تغییر دهید.
البته دارت قرار نیست مدار دیدیموس را تغییر دهد، بلکه صرفا میخواهد روی سرعت دیمورفس تاثیر بگذارد. در نهایت نیز مشاهدات تلسکوپهای زمینی و دادههای دریافتی از فضاپیما میزان موفقیت این برنامه را مشخص خواهند کرد.
سیارکها با سرعت تقریبی ۳۴ کیلومتر بر ثانیه به دور خورشید میگردند. مهندسان ناسا نیز میخواهند با استفاده از روش تاثیر انرژی جنبشی سرعت سیارک را به میزان بسیار اندکی (حدود چند سانتیمتر بر ثانیه) تغییر دهند. در حال حاضر دیمورفس با سرعت ۳۰ سانتیمتر بر ثانیه به دور دیدیموس میچرخد. این سرعت بسیار پایینتر از ۳۴ کیلومتر بر ثانیه است و به همین خاطر هدف تمرینی خوبی برای ناسا به حساب میآید.
اگر ماموریت فضاپیمای ناسا برای نجات کره زمین موفقیتآمیز باشد، میتوان در آینده از این روش برای هدف قرار دادن سیارکهای بزرگتر نیز استفاده کرد. تا پیش از پرتاب دارت، دانشمندان تنها میتوانستند چنین برخوردهایی را در آزمایشگاه شبیهسازی کنند؛ اما از این پس دادههای کافی برای رسیدن به یک برنامه دفاعی خود را در اختیار خواهند داشت.