آغاز سومین جنگ هسته ای و بمب های اتمی که در آن استفاده خواهد شد دانشمندان را به شدت نگران کرده؛ زیرا قدرت بمب های کنونی 70 برابر هیروشیما است.
ماهها پیش روسیه به بهانه درخواست پیوستن اوکراین به ناتو و یکسری دلایل دیگر، حملهای همه جانبه و گسترده علیه این کشور آغاز کرد. بعد از این حملات، چین و آمریکا نیز مشکلات بسیاری با تایوان پیدا کردند. تایوان برای چین یکی از مهمترین کشورهای منطقه است و ایالات متحده نمیخواهد کنترل آن به دست کشور چین بیفتد.
جنگ هسته ای و بمب های اتمی که خانمان برانداز هستند!
آشوبها و درگیریهای اخیر این کشورها باعث شده کاربران متعددی در فضای مجازی راجع به آغاز جنگ جهانی سوم صحبت کنند. همچنین ایلان ماسک نیز در پاسخ به این پرسش که چرا از خرید توییتر منصرف شده گفت: «جنگ جهانی سوم در راه است.» به تازگی یکی از محققان برجسته آمریکایی در خصوص بمب هسته ای هشدارهای جدی داده است.
پیتر کوزنیک از استادان برجسته تاریخ و مدیر موسسه مطالعات هستهای در یکی از دانشگاههای آمریکا است. او سالهاست که روی آثار بمب هستهای در دو شهر ژاپن (هیروشیما و ناکازاکی) به تحقیق میپردازد و در حال حاضر مجموعه تلاشهای وی منجر به یادداشتهای جالب توجهی پیرامون آثار بمب اتمی شده است. بمب هیروشیما و ناکازاکی را آمریکا روی این دو شهر انداخت و طی آن حادثه نزدیک به 110 هزار نفر کشته شدند.
به گفته کوزنیک، اکنون تخمین زده میشود که بمب اورانیومی هیروشیما 16 کیلوتن توان تخریب داشته باشد و بمب ناکازاکی حدود 21 کیلوتن بتواند تخریب کند. اکثر سلاحهای هستهای مدرن امروزی بین 7 الی 70 برابر آنچه گفته شده قدرت تخریبی دارند. مسئله اینجاست که قدرت تخریب بمب های اتمی هیروشیما و ناکازاکی هم بسیار بالا بود.
طبق آنچه کوزنیک گفته، وقتی بمب هسته ای کوچکی روی این دو شهر ژاپنی افتاد، افرادی که در آن نزدیکیها قرار داشتند تبدیل به کربن شدند و آن دستهای که موفق شدند جان سالم به در ببرند، اثرات تلخ و ناگوار بمب را روی جسم و جان خود دیدند. نتیجه بمب هسته ای روی این افراد به شکل سرطانهای بدخیم درآمده و آنها تا چندین عمل جراحی در طول زندگی خود داشتهاند.
جمله جالبی در مورد جنگ هسته ای وجود دارد و آن این که پس از این نبرد اتمی، کسانی که زنده مانده به کسانی که مردهاند، حسادت میکنند. یکی از نخستین آثار بمب هستهای که میتواند کشتههای زیادی بعد از خود انفجار اولیه بر جای بگذارد، جرقه گرما و انفجارهای سهمگین بعدی است.
قدرت این انفجار بسیار بیشتر از سرعت صوت است و بستگی به اندازه بمب میزان تلفات و خسارات آن متفاوت خواهد بود. همچنین ممکن است در این حادثه افراد زنده بمانند و ممکن است متلاشی شوند. به گفته یکی از استادان دینامیک به نام پل هیزل، یک بمب 15 کیلوتنی بمبی تاکتیکی است که شعاع آن 100 متر است، ولی تا 1600 متر بعد خود را نابود خواهد کرد.
همچنین هیزل تأکید میکند بمبهای هستهای کنونی قادر به تخریب کامل یک شهر هستند، ولی با این وجود میتوان امیدوار بود که در یکسری از مناطق که دورتر از شعاع بمب هستند، انسانها زنده بمانند. هیزل همچنین افزود:
ماندن ساختمانهایی مانند پناهگاههای بتنی یا زیرزمین میتواند شانس زنده ماندن را افزایش دهد. بسیاری از ساختمانهای مدرن شیشههای زیادی دارند و این میتواند خطرناک باشد. این ساختمانها با نمای شیشهای کشنده خواهند بود و اگرچه سازههای شیشهای میتوانند تا حدود زیادی در برابر باد و بارهای انفجاری کوچک مقاومت کنند، اما در برابر انفجار هستهای هیچ شانسی ندارند و همین خرده شیشهها میتوانند بلای جان انسانها شوند.
قاتلی خاموش
شاید عدهای گمان کنند که خودروهای سواری میتوانند در برابر این انفجار عملکرد خوبی داشته باشند، در صورتی که چنین نیست. یکی از بدترین آثار یک بمب هسته ای بعد از انفجار مهیب آن، تشعشعاتی است که مواد رادیواکتیوی دارند. البته بسته به منطقهای که در آن هستیم، شدت و حدت تشعشعات هستهای میتواند متفاوت باشد و بمبها نیز اندازههای مختلفی خواهند داشت.
دانشمندان معتقدند که قرار گرفتن در معرض مواد رادیواکتیوی میتواند منجر به مرگ فوری شود یا این که افراد را بعدا مبتلا به بیماریهای جدی کند. به همین دلیل است که آنها پیشنهاد میکنند در صورت وقوع چنین اتفاقی حتما به داخل ساختمانها رفته و در هسته آن پناه بگیرید و توجه داشته باشید که لباسهای خود را تعویض کنید، زیرا تشعشعات اول از همه روی لباس شما مینشیند.
تنها نکته امیدبخش این تشعشعات رادیواکتیوی، ناپایداری آنها در فضا است و بنابراین به زودی از بین خواهند رفت. یکی دیگر از موضوعهای مهم بعد از انفجار، مصرف آب آشامیدنی است. به عقیده دانشمندان پس از انفجار هسته ای باید آب بطری استفاده کرد و حتی آب جوش هم مفید نخواهد بود.