گجت نیوز آخرین اخبار گجتی و فناوری های روز دنیا 
در اینجا قصد داریم به معرفی تعدادی از بهترین و بدترین گوشی های ال جی در تاریخ بپردازیم و به طور مختصر به بررسی آن‌ها بپردازیم.
کمپانی نام‌دار ال جی در سال 2021 و پس از سال‌ها تلاش و عدم موفقیت در رقابت با بزرگان بازار نظیر سامسونگ و اپل سرانجام از بازار گوشی های هوشمند خداحافظی کرد. در سال‌های آخر حیات، بخش موبایل ال جی با ثبت ضررهای هنگفت به حیات ادامه می‌داد؛ به طوری که زیان کل این بخش برابر با 4.5 میلیارد دلار برآورد شد.
پرفروش‌ترین محصولات ال جی، حتی در سال‌های پایانی، گوشی‌های ارزان قیمت این کمپانی بودند که حدود 10 درصد بازار گوشی‌های هوشمند در آمریکا را در اختیار داشتند. البته گوشی‌های ارزان قیمت حاشیه سود پایین‌تری را برای این کمپانی به همراه داشتند. از سوی دیگر، LG هرگز نتوانست حضور موفقیت‌آمیزی در بازار گوشی‌های میان رده و پریمیوم داشته باشد و عملا این میدان را به طور کامل به رقبا واگذار کرد.
در شرایطی که ال جی در بسیاری مواقع زیر سایه رقبای قدرتمند خود در بازار گوشی‌های موبایل قرار داشت، برخی از محصولات این کمپانی توانستند با ارائه ایده‌های خلاقانه، قابلیت‌های جذاب و عملکرد کم‌نقص علاقمندان پر و پا قرصی برای خود دست و پا کنند.
متاسفانه این کمپانی کره‌ای به ازای هر یک محصول ارزشمند و محبوب خود چندین گوشی نه چندان شاخص را روانه بازار می‌کرد و موفقیت محصولات خود را زیر سوال می‌برد. به همین جهت، امروز قصد داریم در گجت نیوز به بررسی تعدادی از بهترین و بدترین گوشی های ال جی در تاریخ پرداخته و مشخصات و قابلیت‌های آن‌ها را به طور مختصر مرور کنیم.
در صورتی که علاقمندید با تعدادی از محبوب‌ترین گوشی های LG و برخی از محصولات شکست‌خورده این کمپانی آشنا شوید، تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید.
بهترین گوشی های ال جی در تمام دوران
LG G2
ال جی جی 2 در سال 2013 روانه بازار شد و با ترکیب طراحی بسیار جذاب با دوربین باکیفیت 13 مگاپیکسلی و عمر باتری طولانی به محصولی به‌یاد‌ماندنی تبدیل شود. این گوشی LG تمامی مشخصات یک پرچمدار کامل را داشت و از جدیدترین نسل از تراشه‌های اسنپدراگون 800 کوالکام استفاده می‌کرد که آن را به نخستین محصول در بازار آمریکا تبدیل می‌کرد که از این چیپست‌ها بهره می‌برد.
علاوه بر این، صفحه نمایش فوق‌العاده 5.2 اینچی این گوشی هم دیگر مشخصه بارز آن به شمار می‌رفت که با رزولوشن 1920 در 1080 پیکسلی خود، چگالی 423 پیکسل بر اینچ را ارائه می‌کرد و در بین برترین محصولات بازار از این حیث قرار می‌گرفت.
از دیگر ویژگی‌های منحصربفرد LG G2 نیز طراحی خلاقانه دکمه‌ها و تعبیه آن‌ها در قسمت پشت بود که علیرغم فراگیر نشدن در سایر بخش‌های بازار، به عنوان یکی از خلاقانه‌ترین طراحی‌ها در دنیای گوشی‌های هوشمند شناخته می‌شود. البته چینش کلیدهای پشت و عملکرد آن‌ها در نسخه‌های مختلف از این گوشی متفاوت بودند؛ اما به طور کلی کسب مهارت کامل در کار با آن‌ها به کمی تمرین نیاز داشت. در عین حال در صورت کسب تسلط و مهارت کافی، قابلیت‌های فراوان این کلیدها، عملکرد G2 را یک سر و گردن بالاتر از رقبا قرار می‌داد.
بعلاوه، گوشی پرچمدار ال جی در بخش نرم افزار نیز عملکردی قابل رقابت با رقبا داشت؛ به طوری که قابلیت‌های فراوانی را در اختیار کاربران قرار می‌داد و سهولت استفاده را برای آن‌ها به ارمغان می‌آورد.
به طور کلی، گوشی G2 ال جی پیشرفتی بزرگ نسبت به نسل پیشین خود به شمار می‌رفت و عملکردی سرآمد داشت. همین امر باعث شد که ال جی G2 بتواند به سادگی در لیست بهترین گوشی های این کمپانی در تمام دوران قرار گیرد.
Google Pixel 2 XL
ال جی از جمله کمپانی‌هایی‌ست که علاوه بر تولید گوشی‌های فوق‌العاده تحت برند اختصاصی خود، با دیگر بزرگان دنیا مانند گوگل نیز همکاری نزدیکی داشته است. نسخه معمولی از گوشی پیکسل 2 توسط HTC ساخته شده بود؛ با این وجود نسخه XL از این گوشی، محصولی کاملا مجزا بود که توسط ال جی برای گوگل طراحی شد.
این گوشی از صفحه نمایشی با رزولوشن QHD بهره می‌برد و طراحی دو رنگ زیبایی داشت؛ به طوری که خیلی سریع توانست به یکی از برترین محصولات کل خنواده پیکسل تبدیل شود.
در کنار تمامی قابلیت‌های فنی جذابی که پیکسل 2 ایکس ال داشت، دوربین بسیار باکیفیت این محصول برجسته‌ترین ویژگی آن به شمار می‌رفت که در میان رقبا سرآمد بود.
در شرایطی که تمامی پرچمداران آن زمان دوربین‌هایی دوگانه داشتند، Pixel 2 XL از تنها یک دوربین بهره می‌برد. با این وجود، عمق میدان شگفت‌انگیز، رنگ‌های بسیار واقعی و طبیعی تصاویر، حتی در شرایط نوری نامساعد از قابلیت‌های منحصربفرد این محصول به شمار می‌رفتند.
این گوشی همچنین قابلیت ثبت تصاویر پرتره را هم با دوربین جلو و هم با دوربین اصلی در اختیار کاربران قرار می‌داد. در این مد، خروجی دوربین دو تصویر (یکی عکس اصلی و دیگری با اعمال فیلترهای بوکه) بود که کاربر می‌توانست از میان آن‌ها یکی را انتخاب کند.
گوشی پیکسل 2 ایکس ال البته گوشی گرانقیمتی بود. با این حال، ویژگی‌های فنی شگفت‌انگیز این گوشی، قیمت 850 دلاری آن را توجیه می‌کرد تا با محصول موفق دیگری از کره‌ای‌ها روبرو باشیم که شایسته قرار گرفتن در لیست بهترین گوشی های ال جی در تمام دوران است.
Google Nexus 5
دیگر ثمره همکاری گوگل با ال جی هم گوشی نکسوس 5 بود که در زمان عرضه خود قیمت 350 دلاری داشت و محصولی بسیار باارزش تلقی می‌شد. با این وجود، مشخصات فنی این گوشی در میان تمامی رقبای اندرویدی سرآمد بود. این گوشی در سال 2013، یعنی همان سالی که دیگر پرچمدار ال جی، یعنی LG G2 به بازار آمد، رونمایی شد. با این وجود، تفاوت‌های زیادی بین این دو محصول وجود داشت.
نکسوس 5 طراحی مینیمالی داشت و با قابلیت‌های منحصربفرد خود تمرکزش را بر روی ارائه بهترین عملکرد روزمره برای همه کاربران گذاشته بود.
Nexus 5 صفحه نمایشی 4.95 اینچی داشت که با رزولوشن 1920 در 1080 پیکسلی خود یکی از باکیفیت‌ترین صفحه نمایش‌های زمان خود به شمار می‌رفت.
همانند جی 2، نکسوس 5 هم مجهز به تراشه اسنپدراگون 800 کوالکام روانه بازار شده بود و دو گیگابایت رم داشت. علاوه بر این، قابلیت‌هایی نظیر شارژ بی سیم و توانایی اتصال به به شبکه‌های 4G هم از دیگر مواردی بود که این محصول LG را به محصولی محبوب در میان هواداران تبدیل کرده بود.
گوشی Nexus 5 در مقایسه با Nexus 4 بیشتر یک پیشرفت به شمار می‌رفت تا محصولی انقلابی. با این وجود، محصول نهایی بسیار باامکانات‌تر بود و عملکردی بسیار بهتر از رقبا ارائه می‌کرد.
LG V20
ال جی در بسیاری واقع محکوم به توجه کردن بیش از حد به نظر مخاطبان می‌شد. با این وجود، همین توجه گاها بیش از حد به کاربران در بسیاری مواقع منجر به ساخت تعدادی از برترین گوشی‌های بازار می‌شد. گوشی V20 یکی از همین محصولات بود که با رفع بسیاری از ایرادات نسل قبلی، V10 به یک گوشی هوشمند ایده‌آل تبدیل شد و در شمار بهترین گوشی های ال جی تبدیل شد.
وی 20 با قابلیت‌های پیشرفته‌ای نظیر پشتیبانی از فرمت صوتی FLAC محصولی محبوب برای علاقمندان به موزیک به شمار می‌رفت. این گوشی همچنین از سه میکروفون برای ضبط باکیفیت صدا بهره می‌برد که قابلیتی نادر برای گوشی‌های هوشمند در آن زمان به شمار می‌رفت.
علاوه بر این، برخی دیگر از قابلیت‌های منحصربفرد این گوشی نظیر استفاده از دو صفحه نمایش مجزا که برای نخستین بار در گوشی V10 ال جی شاهد استفاده از آن بودیم، از دیگر مشخصات جذاب این گوشی به شمار می‌رفت. صفحه نمایش اصلی، اندازه‌ای 5.7 اینچی داشت و از پانل‌های ال سی دی با کیفیت QHD که چگالی 513 پیکسل بر اینچ را ارائه می‌داد، استفاده می‌کرد.
همچنین صفحه نمایش دوم هم دقیقا بالای صفحه نمایش نخست قرار داشت و با رزولوشن 160 در 1040 پیکسلی خود مواردی نظیر میان‌برها، کلیدهای کنترل محتوا و مخاطبان برگزیده را نمایش می‌داد. البته این صفحه نمایش عملکرد چندان متفاوتی را در مقایسه با صفحه نمایش اولیه ارائه نمی‌داد و در نهایت چندان کاربردی از آب در نیامد. با این وجود، همین صفحه نمایش ثانویه به قابلیتی منحصربفرد تبدیل شد که باعث درخشش این گوشی در میان رقبا شد.
LG G3
علیرغم این که گوشی G3 نتوانست در حد و اندازه‌های دیگر محصولات بزرگ ال جی ظاهر شود، اما همچنان محصولی عالی بود که عملکرد بسیار ایده‌آلی داشت. این محصول یکی از نخستین محصولاتی بود که به صفحه نمایش QHD مجهز بود و از بسیاری قابلیت‌های مورد علاقه کاربران مانند شارژ بی سیم و باتری قابل تعویض بهره می‌برد. همچنین دوربین این گوشی هم از تکنولوژی فوکوس خودکار لیزری بهره می‌برد و از این طریق، فوکوس سریع و عالی را برای تمامی سوژه‌های دور و نزدیک به ارمغان می‌آورد.
این گوشی با بهره‌گیری از تراشه‌های پرچمدار اسنپدراگون 801 کوالکام مدیریت انرژی فوق‌العاده بهینه‌ای را ارائه می‌داد که رقبا قادر به ارائه آن نبودند. به این ترتیب، شارژدهی این گوشی بسیار بالاتر از قبل بود و حتی با مصارف سنگین هم عمر باتری حداقل یک روزه را ارائه می‌کرد.
همچنین، علیرغم اینکه ال جی جی 3 از حیث مشخصات فنی یکی از برترین محصولات بازار به شمار می‌رفت، قیمت آن از بسیاری رقبا پایین‌تر بود. به طور خاص، قیمت این گوشی حدودا نصف آیفون 6 بود که ارزش خرید بسیار بالایی به آن می‌بخشید.
متاسفانه ال جی فاقد منابع لازم برای بازاریابی مناسب بود و نتوانست G3 را آن چنان که اپل و سامسونگ پرچمدارانشان را تبلیغ می‌کردند به معرض نمایش بگذارد. به همین جهت پرچمدار ال جی نتوانست به توجهی که لیاقتش را دارد برسد.
بدترین گوشی های ال جی
LG G Flex
یکی از مهم‌ترین نوآوری‌های ال جی که در واقعیت مورد استقبال چندانی قرار نگرفت، صفحه نمایش خمیده ال جی جی فلکس بود. این صفحه نمایش قرار بود به دلیل استفاده از همین صفحه نمایش خمیده، تجربه کاربری بهتری را ارائه دهد. ال جی ادعا می‌کرد که این صفحه نمایش خمیده استفاده از گوشی با یک دست را بهبود می‌بخشید و بسیاری کاربران هم این امر را تایید کردند.
صفحه نمایش خمیده باعث می‌شد که دسترسی به گوشه‌های صفحه نمایش ساده‌تر از قبل امکان‌پذیر باشد. با این وجود، تعبیه این صفحه نمایش باعث کاهش کیفیت صفحه نمایش شده بود. چگالی نمایشگر LG G Flex برابر با 245 پیکسل بر اینچ بود؛ در حالی که ال جی G2 قادر به ارائه چگالی بسیار بالاتر 423 PPI بود.
البته علیرغم استفاده از کلمه فلکس (خمیده) در نام‌گذاری، G Flex استحکام چندان بالایی در برابر خم شدن نداشت؛ چرا که تست‌های مقاومت انجام شده حاکی از این بودند که این گوشی تنها صد بار خم شدن را تاب می‌آورد!
همچنین، دیگر فاکتور مهمی که ال جی مانور فراوانی بر روی آن داده بود، قابلیت خودترمیمی قاب این گوشی بود که البته نتوانست انتظارات را برآورده کند. بر اساس تست‌های انجام شده، گوشی خمیده ال جی قادر به مقاومت در برابر خراش‌های ناشی از کلید یا موارد مشابه بود. با این وجود، ضخامت کم لایه ضدخش قاب این گوشی باعث می‌شد که هر شی تیزتری باعث خراش افتادن قاب و بدنه شود.
ال جی معتقد بود که ایده‌های به کار رفته در G Flex آغازگر مسیری تازه در طراحی گوشی‌های هوشمند خواهند بود. با این وجود، هیچ یک از این ایده‌ها مورد استقبال کاربران قرار نگرفتند تا LG G Flex به یکی از ضعیف‌ترین محصولات تاریخ ال جی تبدیل شود.
LG G5
در هنگام عرضه گوشی جی 5، محبوبیت گوشی‌های سری G ال جی به پایین‌ترین حد خود رسیده بود. با این وجود، طراحی ماژولار این گوشی قرار بود نجات‌بخش پرچمداران ال جی باشد و موفقیت آن را تضمین کند. الببته استفاده از ماژول‌های مختلف در طراحی و ساخت یک گوشی هوشمند تنها مختص به ال جی نبود و به طور همزمان، گوگل نیز با در اواسط دهه 2010 میلادی این ایده را در پروژه Ara خود دنبال می‌کرد.
با این وجود، ال جی موفق شد نخستین شرکتی باشد که یک گوشی ماژولار را به تولید انبوه رسانده و به بازار عرضه کند. ایده پشت این گوشی بسیار ساده بود. قسمت پایین گوشی LG G5 تعویض‌پذیر طراحی شده بود و کاربران می‌توانستند با اتصال ماژول‌های مختلف عملکردهای مختلفی را به آن اضافه کنند.
این ایده به نظر جذاب می‌رسید. با این وجود، کاربران استقبال چندانی از این گوشی نکردند. بخش بزرگی از این اتفاق به دلیل تنوع پایین اکسسوری‌های عرضه شده بود که جذابیت چندانی هم نداشتند. در حقیقت ال جی تنها دو اکسسوری را برای این گوشی عرضه کرد. یکی از آن‌ها، یک گیره دوربین بود که یک باتری همراه داشت. همچنین دیگر محصول هم پکیج اسپیکر طراحی شده توسط بنگ اند اولافسون بود.
هدف ال جی این بود که با فراهم کردن بستر استفاده از اکسسوری‌های مختلف، کمپانی‌های شخص ثالث نیز به تدریج ایده‌های خود را در خصوص ماژول‌های مختلف اجرایی کرده و اکسسوری‌های جذابی را برای آن عرضه کنند. با این وجود فروش ناامیدکننده این گوشی باعث شده که توسعه‌دهندگان این حوزه هم علاقه چندانی به این امر نشان ندهند.
به نظر می‌رسید در آن زمان بازار آماده استقبال از گوشی‌های ماژولار نبود. به همین جهت، در نسل بعدی گوشی‌های ال جی این ایده کاملا به فراموشی سپرده شده بود.
LG Optimus Vu
درست در زمانی که ایده فبلت‌ها در حال شکل‌گیری بود و گوشی‌های غول‌پیکر رفته رفته راه خود به محبوبیت قابل توجهی رسیده بودند، ال جی سعی کرد که قبیل دستگاه‌ها را وارد سطح جدیدی کند. LG Optimus Vu فبلتی بود که صفحه نمایش آن تا جایی که ممکن بود عریض طراحی شده بود؛ به طوری که شاهد نسبت 4:3 صفحه نمایش آن بودیم.
این گوشی مشخصات فنی فوق‌العاده‌ای داشت. با این وجود طراحی عجیب و غریب آن مانع موفقیت آن شد. این گوشی در ابتدا در کره جنوبی عرضه شد و با فروش حدود 500000 نسخه عملکرد نسبتا مطلوبی داشت. با این حال، استقبال بسیار کم از اپتیموس ویو در ژاپن باعث شد که ال جی از عرضه آن در سایر نقاط دنیا منصرف شود.
روند کنونی طراحی گوشی‌های هوشمند، صفحه نمایش‌های کشیده‌تر را به عنوان بهترین روش برای افزایش اندازه آن‌ها معرفی کرده است. چرا که به این ترتیب قابلیت استفاده از گوشی دستخوش تغییرات چندانی نمی‌شود. به این ترتیب، خلاقیت ال جی در معرفی دستگاهی با صفحه نمایش‌های مربعی چندان مورد توجه واقع نشد.
LG G8x ThinQ
صفحه نمایش‌های تاشو، ایده جدیدی است که بسیاری کمپانی‌های فعال در حوزه گوشی‌های هوشمند در حال حاضر با جدیت پیگیر استفاده از آن هستند. مهم‌ترین مثال این امر، سامسونگ و محصولات سری زد فولد و زد فلیپ این کمپانی است.
با این وجود، یکی از نخستین استفاده‌ها از این ایده متعلق به ال جی و گوشی G8x ThinQ بود که از دو صفحه نمایش 6.4 اینچی اولد در کنار هم استفاده می‌کرد! این روش ارائه صفحه نمایش‌های تاشو بسیار ارزان‌تر از محصولاتی نظیر گلکسی فولد بود. با این حال مشکلات فراوانی هم در این راه وجود داشت.
مهم‌ترین ایراد این دستگاه، اندازه بزرگ آن بود که استفاده از آن با یک دست را تقریبا غیرممکن می‌کرد و حتی جا دادن آن در جیب را نیز با مشکلات بزرگی همراه می‌ساخت. همچنین دوربین این گوشی هم عملکرد کاملا متوسطی داشت و استفاده از دو صفحه نمایش همزمان باعث کاهش چشمگیر عمر باتری آن شده بود.
در عین حال، مشکل بزرگ دیگر G8x ThinQ هم بهینه نبودن اکثر اپلیکیشن‌ها برای استفاده در دو صفحه نمایش بود که یا موجب استفاده از تنها یک صفحه نمایش می‌شد و یا عملکردی پر از باگ را به همراه داشت. به این ترتیب، اپلیکیشن‌هایی نظیر کروم یا سرویس‌های ارتباط اجتماعی نیز بر روی این گوشی با مشکلات عدیده‌ای روبرو بودند.
البته بسیاری منتقدین ایده‌های خلاقانه به کار رفته در جی 8 ایکس تینکیو را ستودند. با این وجود کاربران استقبال ضعیفی از این گوشی داشتند.
LG DoublePlay
در سال 2011 ال جی تلاش کرد با عرضه گوشی LG DoublePlay روندی که در بازار گوشی‌های هوشمند در حال از بین رفتن بود را احیا کند و طبیعتا در این مسیر شکست سنگینی را تجربه کرد. این گوشی سعی داشت ایده استفاده از صفحه نمایش‌های لمسی و کیبوردهای QWERTY را با هم ادغام کند تا یک گوشی کامل و جذاب را روانه بازار سازد.
این گوشی از یک کیبورد QWERTY دو بخشی استفاده می‌کرد و در میان آن صفحه نمایشی قرار داشت که قادر به نمایش چندین اپلیکیشن بود. اپلیکیشن‌های موجود در میان کیبوردها همگی برای استفاده در این صفحه نمایش بهینه‌سازی شده بودند. با این وجود، تنها 9 اپلیکیشن مختلف در این بخش حضور داشتند که کاربران می‌بایست از میان آن‌ها یکی را انتخاب می‌کردند.
همچنین کیبورد به کار رفته در این گوشی نیز طراحی بسیار فشرده‌ای داشت و همین امر باعث افت عملکرد و کیفیت آن شده بود. طراحی نامناسب کیبورد و عدم هماهنگی آن با صفحه نمایش‌های لمسی باعث شده بود که کاربران تازه‌کار با مشکلات بزرگی برای استفاده از آن روبرو باشند.
همچنین صفحه نمایش این گوشی به ظاهر جذاب نیز کیفیت پایین‌تری در مقایسه با رقبا داشت و سیستم نرم افزاری در نظر گرفته شده برای آن نیز عملکرد دور از انتظاری ارائه می‌داد. به این ترتیب، همانند بسیاری دیگر از محصولات شکست‌خورده ال جی، گوشی DoublePlay نیز ایده‌ای بسیار جذاب بود که در عمل توفیق چندانی پیدا نکرد.
