یکی از اعضای گوگل اظهار داشته است که نمیتوانند به طور مشخص محتوای کپی یا تکراری را بسنجند. اما این به چه معناست و چه تأثیری روی تولید محتوا دارد؟
اگر درباره ساز و کار سنجش محتوای کپی یا تکراری توسط گوگل کنجکاو هستید، به تازگی یکی از اعضای این شرکت به سوالی در این باره پاسخ داده است. پاسخ او اطلاعات خاصی را آشکار نمیکند، اما نمایانگر نکته مهمی در این خصوص است.
چند وقت قبل مشاور سئو «بیل هارتزر» (Bill Hartzer) در توییتر از «جان میولر» (John Mueller)، عضو گوگل درباره شیوه سنجش کپی کاری توسط این شرکت پرسید. او پرسید آیا درصد مشخصی وجود دارد که بر پایه آن بتوان کپی، غیر اصلی یا تکراری بودن محتوا را تعیین کرد یا خیر؛ به عنوان مثال، یک صفحه باید حداقل 72.6 درصد محتوای منحصر به فرد نسبت به بقیه صفحههای سایت داشته باشد تا به عنوان صفحهای کاملاً جدید شناسایی شود.
جان میولر هم در پاسخ گفته است که چنین درصدی در نظر گرفته نشده و گذشته از این، این سوال را مطرح کرده است که در درجه اول چطور میتوان کپی بودن محتوا را سنجید؟ کاربران هم جوابهای مختلف خود را ارائه کردهاند؛ از جوابهای بیشتر فکرشده کاربرانی که به دنبال رسیدن به یک نتیجه هستند تا کاربری که خواسته است با تحویل «خطکش» به عنوان جواب، صرفاً کمی شوخطبعی به خرج بدهد.
کپیرایت گاهی غلط القاء/ فهمیده میشود. کپیرایت = کپی حق است! و الّا باعث محروم نمودن همگان از حقوق و آزادیهای مشروع خواهد شد: همه فقط بخاطر یکی! معنی ندارد عموم مردم را مقیّد به حفاظت از دستآورد فلانی نمود. و مگر یارو خودش فی البداهه از مرّیخ آورده؟ او هم مثل دیگران حدّ اکثر برداشتی آزاد از تابلوی هستی نموده/ تقلیدی با چاشنی نوآوری. البته همین اندک هم فینفسه قابل احترام است ولیک دیگر الهامبخشی/ الهامگیری را نمیتوان زورکی انگ دزدی زد و جریمه نمود. از قدیم گفتهاند: مالت را قرص بگیر، همسایهات را دزد مگیر! مثلًا شاعری در سالهای قبل شعری سروده، مدّاحی هم از آن خوشش آمده آنرا خوانده در قالب ١ کلیپ. چند سال بعد، بنده خدایی همین کلیپ را -با کیفیّت پائین- از یوتیوپ دانلود کرده و با افزودن زیرنویس، چندرسانهای بودنش را تکمیل نموده. حال آیا تهیّهکنندۀ کلیپ حق دارد یقیۀ بعدی را بچسبد که بیا باج بده؟ البته که نه! زیرا این کپی حق است! نمیشود چیزی را که خودت پخش عامّ کردهای مسئولیت حفظش را به گردن دیگری بگذاری: «چند گویی؟ و بگویی که مگوی!». بله اگر قبل از آنکه بفروشی دزدی کلیپت را بفروشد یا فضولی عهدهدار انتشارش شود، بدیهی است که این شرایط فرق میکند و اجر تهیهکننده نباید ضایع گردد. و السلام
کپیرایت گاهی غلط القاء و فهمیده میشود. کپیرایت یعنی کپی حق است! و الّا باعث محروم نمودن همگان از حقوق و آزادیهای مشروع خواهد شد: همه فقط بخاطر یکی! معنی ندارد عموم مردم را مقیّد به حفاظت از دستآورد فلانی نمود. و مگر یارو خودش فی البداهه از مرّیخ آورده؟ او هم مثل دیگران حدّ اکثر برداشتی آزاد از تابلوی هستی نموده/ تقلیدی با چاشنی نوآوری. البته همین اندک هم فینفسه قابل احترام است ولیک دیگر الهامبخشی/ الهامگیری را نمیتوان زورکی انگ دزدی زد و جریمه نمود. از قدیم گفتهاند: مالت را قرص بگیر، همسایهات را دزد مگیر! مثلًا شاعری در سالهای قبل شعری سروده، مدّاحی هم از آن خوشش آمده آنرا خوانده در قالب ١ کلیپ. چند مدّت بعد، بنده خدایی همین کلیپ را -با کیفیّت پائین- از یوتیوپ دانلود کرده و با افزودن زیرنویس، چندرسانهای بودنش را تکمیل نموده. حال آیا تهیّهکنندۀ کلیپ حق دارد یقیۀ بعدی را بچسبد که بیا باج بده؟ البته که نه! زیرا این کپی حق است! نمیشود چیزی را که خودت پخش عامّ کردهای مسئولیت حفظش را به گردن دیگری بگذاری: «چند گویی؟ و بگویی که مگوی!». بله اگر قبل از آنکه بفروشی دزدی کلیپت را بفروشد یا فضولی عهدهدار انتشارش شود، بدیهی است که این شرایط فرق میکند و اجر تهیهکننده نباید ضایع گردد. و السلام