راز کتاب رمزنگاری شده و عجیب گالیله ، در یک قدمی کشف شدن است

گالیله از دانشمندان پرکاری محسوب می شود که در دوران خفقان زندگی می کرده است. راز کتاب رمزنگاری شده و عجیب گالیله چیست و مفاد آن چه بوده است؟

نسخه خطی منسوب به گالیله که در ماه آگوست مشخص شده جعلی بوده، منجر به کشف کتابی متفاوت و بحث برانگیز توسط اخترشناس مشهور ایتالیایی شد. به عبارت دیگر تحقیقات جدید نشان می‌دهد که این کتاب توسط منجم مشهور ایتالیایی نوشته شده ولی نویسنده از نام مستعار استفاده کرده است.

راز کتاب رمزنگاری شده و عجیب گالیله چیست؟

یادداشت‌های منتشر نشده قبلی گالیله که پس از کشف نسخه جعلی بررسی شدند نشان می‌دهند که وی نویسنده رساله واقعی با عنوان ایتالیایی Considerazioni Astronomiche di Alimberto Maur بوده که ترجمه فارسی آن «ملاحظات نجومی آلیمبرتو مائوری» است و در سال 1604 چاپ شده.

برخی دیگر محققان در آن زمان گمان می‌کردند که گالیله نویسنده این اثر بوده هر چند آن را به نام مستعار آلیمبرتو مائوری نسبت می‌دهند. در زمانی که گالیله می‌زیست، نوشتن کتاب و رساله با نام مستعار برای جلوگیری از بحث و جدل معمول بود. نقل است که گالیله آثار دیگری نیز با نام مستعار منتشر کرده اما تألیف رساله Considerazioni Astronomiche تا به امروز تأیید نشده بود. متیو کاسکی، محقق دپارتمان فلسفه و میراث فرهنگی در دانشگاه فوسکاری ونیز گفته:

این اثر یک رساله کامل است و توسط یکی از درخشان ترین نوابغ غرب نوشته شده است.

این رساله درست چند سال قبل از اثر معروف گالیله به نام Sidereus Nuncius به ایتالیایی «پیام‌آور ستارگان» منتشر شد، که در سال 1610 مشاهدات موفقیت‌آمیز او از قمر زمین و چهار قمر مشتری را از طریق اولین تلسکوپ نجومی ثبت شده توصیف می‌کرد. کاسکی همچنین گفته است:

ممکن است شما این اثر را پیش درآمدی برای رساله پیام آور ستارگان در نظر بگیرید چون اثری بود که تاریخ علوم و نجوم را به کلی تغییر داد. برای مورخان فلسفه‌ای مثل من این اثر گنجینه‌ای ارزشمند به حساب می‌آید.

متونی با نام مستعار

کشفی که گالیله Considerazioni Astronomiche تألیف کرد، با یافته‌های اوایل سال جاری مرتبط است و نشان می‌دهد که نسخه خطی منسوب به گالیله در کتابخانه دانشگاه میشیگان در واقع جعلی بوده است. همان‌طور که Live Science گزارش می‌دهد، واترمارک‌های موجود در دست نوشته نشان داده که باید بیش از 100 سال پس از مرگ گالیله نوشته شده باشد و همین موضوع به جعلی بودن آن اشاره کرده است.

• پروژه گالیله: جستجوی فناوری بیگانه که در منظومه شمسی ما پنهان شده است

این اثر به احتمال زیاد توسط جاعل پرکار ایتالیایی توبیا نیکوترا در دهه 1920 یا 1930 نوشته شده و به نگارش درآمده و در سال 1934 در یک حراجی به دست آمده و سپس چهار سال بعد به دانشگاه میشیگان اهدا شده است. تحقیقات همچنین نشان داد که دو نامه مورد استفاده برای تأیید اعتبار نسخه خطی جعلی از آب درآمده و احتمالا توسط خود نیکوترا نوشته شده‌اند. یکی از نامه ها ادعا می‌کرد که گالیله رساله Considerazioni Astronomiche را نوشته و همین شک و تردید درباره مولف را بیشتر کرده بود.

گالیله هرگز به نوشتن Considerazioni Astronomiche di Alimberto Mauri اعتراف نکرد و تا به امروز تنها مدرکی که نشان می‌داد او مولف بوده، همان نامه بوده است. اوایل سال جاری کاسکی یادداشت منتشرنشده‌ای را کشف کرد که واقعا در کتابخانه‌ای واقع در فلورانس توسط گالیله نوشته شده بود و این منجم در آن مکان‌هایی را فهرست کرده بود که محقق ایتالیایی لودوویکو دل کلمبو به ایده‌های او حمله کرده بود.

به گفته کاسکی، گالیله خاطرنشان کرده که دل کلمبه از Considerazioni Astronomiche di Alimberto Mauri انتقاد کرده که همین مورد نشان می‌دهد هر زمان که Alimberto Mauri در چاپ مورد انتقاد قرار می‌گرفته، گالیله احساس می‌کرده شخصاً مورد حمله قرار می‌گیرد. کاسکی گفته:

وقتی گالیله در یادداشت خصوصی‌اش نوشت که [لودویکو دل کلمبه] با تحقیر از من صحبت می‌کند، او خود را مائوری می‌دانست.

نظریه‌های بحث برانگیز گالیله

کاسکی همچنین گفته دل کلمبه رساله‌ای منتشر کرده بود و در آن استدلال می‌کرد که ستاره جدیدی که در سال 1604 دیده شده (یک ابرنواختر) اصلا جدید نیست و همیشه وجود دارد منتها تنها بعضی اوقات قابل مشاهده است. این ایده‌ها با نظریه‌های ارسطویی که در مدل بطلمیوس از منظومه شمسی تجسم یافته بود مطابقت داشت و به اشتباه بیان می‌کرد که خورشید، سیارات و ستارگان ثابت هستند و به دور زمین می‌چرخند.

اما گالیله با نام مستعار آلیمبرتو مائوری نوشت که ستاره جدیدی که از آن صحبت می‌کند واقعا جدید است و چالش جدی برای دیدگاه ارسطویی به وجود آورد. او همچنین چندین ایده رادیکال دیگر برای زمانه خود معرفی کرد مثل اینکه بیان داشت ماه ممکن است همچون زمین کوه داشته باشد. پیتر بارکر، استاد تاریخ علم در دانشگاه اوکلاهاما، می‌گوید:

استفاده از نام مستعار ایمن تر است، زیرا اگر همه چیز درست پیش نرود، سرزنش نمی‌شوید. اما اگر درست بود، می‌توانید بگویید در تمام مدت من بودم.

بارکر گر چه در این کشف جدید دخالتی نداشته، اما گفته با تحقیقات کاسکی متقاعد شده است. انتساب رساله Considerazioni Astronomiche به گالیله توسط نیک وایلدینگ، مورخ دانشگاه ایالتی جورجیا که جعلی بودن نسخه خطی دانشگاه میشیگان را شناسایی کرده، پذیرفته شده است. وایلدینگ در بیانیه‌ای گفت:

این یک نمونه عالی از این است که چگونه تحقیقات آرشیوی هوشمندانه می‌تواند برخی از آسیب‌های وارد شده توسط جاعلان را بازیابی کند. دکتر کاسکی به ما نشان داده است که ترکیبی از شک و مهارت ما را به حقیقت تاریخی سوق خواهد داد.

کاسکی گفت که گالیله زمانی که در دانشگاه پادوآ – شهری در شمال ایتالیا که در آن زمان توسط جمهوری ونیز اداره می‌شد – تدریس می‌کرد، Considerazioni Astronomiche را نوشت. به گفته وی، این رساله ممکن است تلاشی از سوی گالیله برای یافتن حمایت در رم باشد، زیرا به خزانه دار پاپ تقدیم شده است. وی همچنین افزود:

اما رم و ونیز آن زمان درگیر نزاع و درگیری دیپلماتیک بودند و عاقلانه نبود که نام خود را در رساله‌ای که از سوی کشور دشمن نوشته شده بیاورد.