خطرناک ترین سلاح های جنگی تاریخ، بر اساس مدت خدمت در ارتش های جهان

در این مقاله به معرفی 10 مورد از خطرناک ترین سلاح های جنگی تاریخ خواهیم پرداخت که براساس مدت خدمت در ارتش‌های جهان لیست شده‌اند.

جنگ پدیده‌ای به قدمت خود بشر است. اولین سلاح‌هایی که توسط انسان برای شکار یا دفاع از خود استفاده می‌شدند، سنگ‌ها و نیزه‌های چوبی بودند. اما سلاح‌ها نیز در طول تاریخ دستخوش تغییر شده و پیشرفت کرده‌اند. با وجود این توسعه، هدف استفاده از آنها ک تسلط بر دشمن است، ثابت باقی مانده است.

انقلاب صنعتی و ظهور جنگ‌های مکانیزه (Mechanized Warfare) بیشترین تأثیر را بر تسلیحات داشته و در این دوره‌ها بسیاری از سلاح‌های مدرن پا به عرصه جنگ گذاشتند.

انقلاب صنعتی منجر به ظهور سلاح‌های نظامی مرگبار شد، اما این جنگ جهانی اول بود که تغییر شگرف در میدان نبرد را به‌نمایش گذاشت. سلاح‌های به‌کار گرفته شده در این جنگ ویرانی گسترده‌ای برای مردم و سرزمین‌ها به‌ارمغان آوردند.

با اینکه به‌کارگیری بسیاری از سلاح‌های جنگی ممنوع شده است، اما این ابزار همچنان بخشی از زندگی ما هستند. در ادامه خطرناک ترین سلاح های جنگی و کشنده جهان را معرفی می‌کنیم که توسط کشورهای پیشرو در این عرصه تولید شده‌اند.

این سلاح‌های جنگی همیشه در یادها ماندند

10. موشک‌های بالستیک قاره‌پیما – Intercontinental ballistic missiles

موشک‌ بالستیک به‌ابزاری گفته می‌شود که برد مفید آنها بیش‌از 5 هزار و 500 کیلومتر (۳۴۰۰ مایل) باشد. این نوع موشک‌ها جزو خطرناک ترین سلاح‌ های جهان محسوب می‌شوند؛ زیرا برای شلیک بمب هسته‌ای ساخته شده و قادر به‌حمل یک یا چند کلاهک هسته‌ای هستند.

انواع اولیه موشک‌های بالستیک قاره‌پیما، دقت بسیار پائینی داشتند و فقط علیه هدف‌های بزرگی مانند شهرها قابل استفاده بودند. اما نسل‌های دوم و سوم این جنگ‌افزارها به‌طرز قابل توجهی دقیق‌تر شده‌اند و می‌توان از آنها علیه کوچک‌ترین اهداف نظامی استفاده کرد.

تحقیقات در مورد توسعه موشک‌های بالستیک در ابتدا توسط نازی‌ها انجام شد. سپس با اطلاعاتی که متفقین پس از جنگ جهانی دوم از آلمان خارج کرده بودند، کار بر روی توسعه بیشتر موشک‌هایی که می‌توانستند محموله‌ها را در فواصل بسیار وسیع حمل کنند، به‌طور جدی آغاز شد.

اولین آزمایش در ایالات متحده در سال 1948 صورت گرفت و برنامه اطلس در سال 1954 برای تولید موشک قاره‌پیما که می‌توانست کلاهک هسته‌ای گرما را در سراسر اقیانوس ارسال کند، آغاز شد. اولین ICBM اطلس در سال 1959 به بهره‌برداری رسید.

موشک‌های قاره‌پیما در دو نوع زمین‌پایه و زیردریایی‌پایه ساخته شده‌اند. ایالات متحده آمریکا، روسیه، هند، چین و کره شمالی تنها کشورهایی هستند که از موشک‌های قاره‌پیمای زمین‌پایه برخوردارند. موشک‌های بالستیک زیردریایی‌پایه نیز در اختیار روسیه، آمریکا، فرانسه، بریتانیا، هند، چین و کره شمالی هستند.

9. سلاح‌های هسته‌ای (بمب اتمی)

با وجود گذشت چندین سال از دستیابی بشر به فناوری ساخت سلاح‌های هسته‌ای، هنوز هم نمی‌‌توان سلاحی را پر قدرت‌تر از بمب‌های اتمی یافت. بمب اتمی نام رایج یکی از خطرناک ترین سلاح های جنگی تاریخ است که در آن‌ها از انرژی آزاد شده در فرایند شکافت هسته‌ای، یا گداخت هسته‌ای برای تخریب استفاده می‌شود.

نخستین بمب اتمی «بمب پلوتونیومی» بود که در سال ۱۹۴۵ در جریان جنگ جهانی دوم در آمریکا ساخته و در شانزدهم ژوئیه سال ۱۹۴۵ در صحرای آلاموگوردو در نیومکزیکوی آمریکا آزمایش شد.

بمب‌های اتمی FatMan و LittleBoy که توسط دولت آمریکا برای تخریب ناکازاکی و هیروشیما پرتاب شدند، اولین و آخرین بمب‌های اتمی بودند که در طول تاریخ بر علیه انسان‌ها مورد استفاده قرار گرفتند. نتیجه‌‌ی فاجعه‌بار استفاده از این سلاح هنوز هم از اذهان مردم پاک نشده است.

پس از پایان جنگ جهانی دوم، آمریکا همچنان به‌تولید این دو بمب در آزمایشگاه لوس آلاموس ادامه داد. هم‌اکنون نیز تعدادی از این بمب‌های اتمی در این کشور تحت تدابیر شدید حفاظتی قرار دارند و حتی معدوم کردن این بمب‌ها نیز با خطرات زیادی روبرو است.

8. موشک‌های کروز – Cruise missiles

سامانه موشکی کروز نوعی هواگرد بی‌سرنشین هدایت شونده‌ و از گونه بالستیک است که مسیر آن تا رسیدن به هدف را می‌توان تغییر داد و به‌مسیری جدید هدایت کرد. تفاوت موشک کروز با پهپاد این است که کروزها تنها به‌عنوان یک سلاح استفاده می‌شوند و کلاهک جنگی بخشی از بدنه آنهاست.

موشک‌های کروز مدرن از نظر طراحی، اندازه و قابلیت متفاوت هستند و برای جلوگیری از تشخیص توسط رادارهای دشمن، تقریباً تمام مسیر خود را در ارتفاع بسیار پائین و با سرعت ثابت طی می‌کنند.

این موشک‌ها بردی بیشتر از ۵۰ کیلومتر دارند و می‌توان آنها را از نظر اندازه، سرعت (فراصوتی یا فروصوتی) و چگونگی پرتاب (از هوا، زمین، کشتی یا زیردریایی) تقسیم‌بندی کرد.

فناوری تولید موشک با قابلیت پرواز به سمت هدف و نابود کردن آن، از قرن سیزدهم در چین در دست توسعه بوده است. با این حال ایده و اجرای طرحی برای یک موشک کروز هدایت شونده توسط نازی‌ها در طول جنگ جهانی دوم آغاز شد. اولین مورد از آنها V-1 بود که توسط بریتانیایی‌ها اغلب «بمب Buzz» نامیده می‌شد.

7. ناو هواپیمابر – Aircraft carrier

ناوهای هواپیمابر در زمره خطرناک ترین سلاح های جنگی قرار دارند که به‌منظور حمل کردن و پوشش دادن هواپیما‌ها و بالگردهای جنگی طراحی شده‌اند. این کشتی‌های جنگی به‌عنوان یک فرودگاه شناور عمل می‌کنند و این‌گونه هواپیماها می‌توانند بدون سوخت‌گیری و توقف، عملیات در مسافت‌های دور را انجام دهند.

این سلاح جنگی امروزه به‌عنوان نمایش نهایی قدرت دریایی عمل می‌کند، اما تاریخچه پرتاب و فرود هواپیماها از کشتی‌ها در دریا به بیش‌از یک قرن پیش باز می‌گردد.

هواپیماها توانایی خود را در طول جنگ جهانی اول به اثبات رساندند و به‌عنوان بخش‌های کلیدی دفاع در دوره پس از جنگ تلقی می‌شدند. در این دوره، ایالات متحده و ژاپن شروع به‌ساخت کشتی‌های جنگی وسیعی کردند که مجهز به باند فرودگاه روی عرشه بودند. این قابلیت به آنها اجازه می‌داد نیروی هوایی را با خود به مکان‌های دور ببرند.

جدیدترین ناو هواپیمابر در ناوگان آمریکایی ایالات متحده است که جرالد آر. فورد نام دارد. این سلاح که در سال 2017 راه اندازی شد، دارای دو راکتور هسته‌ای است و خدمه‌ای متشکل از 5500 نفر دارد.

6. تانک‌ها

تانک‌ها برای نخستین بار در قرن بیستم میلادی و در جنگ جهانی اول در جبهه‌های جنگ مورد استفاده قرار گرفتند و به مرور به یکی از اجزای کلیدی مورد استفاده در ارتش‌های جهان تبدیل شدند.

انگلیسی‌ها اولین کسانی بودند که یک خودروی رزمی زره‌پوش ساختند که توانایی شلیک گلوله را دارد. تأثیر تانک‌ها در تغییر سرنوشت جنگ بسیار زیاد بود؛ به‌گونه‌ای که این مورد از خطرناک ترین سلاح های جنگی توانست به متفقین کمک کند تا روند را به‌سمت پیروزی تغییر دهند.

در گذشته تانک‌ها به انواع مختلفی از جمله تانک‌های سبک، متوسط، سنگین، فوق سنگین و تانک پیاده‌نظام تقسیم می‌شدند که هر یک قابلیت‌های خاصی داشته و برای مأموریت‌های ویژه‌ای طراحی شده بودند.

امروزه تانک‌ها به‌ندرت به‌طور انفرادی وارد عملیات شده و معمولاً در واحدهای زرهی با حمایت پیاده‌نظام و گاهی خودروهای جنگی پیاده‌نظام سازمان‌دهی می‌شوند. تانک‌ها گاهی از حمایت هواگردها و بالگردهای شناسایی و رزمی نیز بهره می‌برند.

5. ناوشکن – Navy destroyer

یک نیروی دریایی مدرن از ناوگان‌هایی شامل انواع قایق‌ها و سایر کشتی‌های آبی برای تضمین امنیت ملی خود استفاده می‌کند. از جمله قدرتمندترین شناورهای هر ناوگان، ناوشکن‌ها هستند.

ناوشکن گونه‌ای کشتی جنگی سریع با توان تحرک و برد عملیاتی بالا است که برای همراهی و دفاع از گروه‌های رزمی و کشتی‌های بزرگ‌تر در برابر تهدیدات کوتاه برد به کار می‌رود.

در سال 1899، نیروی دریایی ایالات متحده 16 قایق را سفارش داد که اولین ناوشکن آمریکایی محسوب می‌شدند.

در طول دهه‌های بعد از جنگ جهانی اول، ناوشکن‌ها همچنان قوی‌ترین سلاح‌هایی بودند که توسط هر نیروی دریایی مستقر می‌شد. ناوشکن‌های نیروی دریایی ایالات متحده در جنگ با ژاپنی‌ها در طول جنگ جهانی دوم نقش مهمی داشتند.

ناوشکن‌های مدرن امروزی که به نام ناوشکن موشک‌انداز شناخته می‌شوند، دارای زرادخانه‌ای چشمگیر با پتانسیل عظیم برای کشتار جمعی هستند. آنها از سیستم های پیشران توربین گازی عظیم نیرو می‌گیرند و تسلیحاتی شامل اسلحه‌های خودکار کالیبر 5 اینچی Mk 45، لوله‌های اژدر متعدد، موشک‌های تاماهاوک و موشک‌های سی اسپارو تکامل یافته دارند.

4. مسلسل – Machine gun

مسلسل‌ها نوعی سلاح گرم تمام خودکار هستند که توانایی شلیک پی‌درپی دارند و بخش مهمی از کیت پیاده نظام را در زمان نبرد تشکیل می‌دادند.

طراحی و ساخت مسلسل‌های مختلف نقطه عطفی در تاریخ نظامی دنیا محسوب می‌شود. این جنگ افزارها قابلیت این را داشتند که در مدت زمان کوتاهی سرنوشت نبردها را تغییر دهند.

بر اساس نظریه جنگی ارتش آمریکا، تفاوت یک مسلسل و تفنگ اتوماتیک در روش استفاده از آن‌هاست.

مسلسل‌ها به‌طور کلی به دو دسته تقسیم می‌شوند، مسلسل‌های دستی که بسیار کوچک و سبک هستند و فشنگ مشابه فشنگ اسلحه کمری را شلیک می‌کنند؛ همچون یوزی یا ام‌پی۵، و تیربارها که یا با دوپایه بر روی زمین قرار داده می‌شوند یا بر روی خودروهای جنگی قرار می‌گیرند. مسلسل‌ها از نظر بزرگی نیز به سه دسته سبک، متوسط و سنگین تقسیم می‌شوند.

مینی گان مسلسلی‌ است که با نرخ آتش بالا (۲هزار تا ۶هزار گلوله در دقیقه) با شش لوله و مجهز به فشنگ کالیبر ۵۱×۷٫۶۲ میلی‌متر ناتو عنوان مرگبارترین مسلسل جهان را به‌نام خود ثبت کرده است.

3. هویتزر – Howitzer

هویتزر یکی از ادوات توپخانه است که در ابتدا به‌عنوان یک نسخه کوچک‌تر و متحرک‌تر نسبت به توپ‌هایی که در اوایل قرن نوزدهم رایج بودند، اما با بردی مشابه ساخته شد.

اولین توسعه هویتزر آمریکایی در دهه 1830 آغاز شده و منجر به ساخت هویتزر کوهستانی مدل 1841 شد. برخلاف توپ‌هایی که قبلاً وجود داشتند و در قلعه‌ها یا کشتی‌ها ثابت می‌ماندند، هویتزر بسیار کوچک‌تر بود و روی چارچوبی با چرخ‌ها نصب می‌شد که امکان حمل آن را با اسب‌ها فراهم می‌کرد. همین امر باعث می‌شد که با گسترش کشور به سمت غرب استفاده شود.

اگرچه امروزه هویتزرها رشد کرده و پیچیده‌تر شده‌اند، اما هنوز بخشی از میدان نبرد مدرن هستند. اکنون آنها به جای اسب‌ها توسط اسب بخار کشیده می‌شوند و دقت آنها توسط ابزار دقیق تضمین می‌شود.

بسیاری از هویتزرهای مورد استفاده در توپخانه‌های امروزی ۱۵۵ میلی‌متر و هویتزرهای میدانی سبک ۱۰۵ میلی‌متر هستند.

طول لوله توپ‌های هویتزر معمولاً بین ۲۰ تا ۳۰ برابر کالیبر آن‌هاست، البته توپ‌هایی با نسبت طول به کالیبر بیش‌از ۳۰ را نیز در صورتی که توانایی شلیک با زاویه‌های مرتفع برای پوشش مسافت‌های متفاوت را داشته باشند می‌توان به عنوان هویتزر طبقه‌بندی کرد.

2. اژدر – Torpedo

توسعه اژدر، وسیله‌ای مملو از باروت برای حرکت در آب به سمت اهداف دریایی، در اوایل دهه 1800 آغاز شد و احتمالاً اولین درگیری که شاهد استفاده از آنها بودیم، جنگ کریمه بود.

این سلاح‌ جنگی رو یا زیر سطح آب پرتاب می‌شود و در درون آب حرکت کرده نزدیک به هدف یا پس از برخورد با آن منفجر می‌شود. بر خلاف کشتی‌های بزرگ، قایق‌ها، زیردریایی‌ها و هواپیماها، این ابزار توانایی حمل توپ‌های بزرگ را ندارند.

اولین اژدرها در طول جنگ انقلابی آمریکا به‌کار گرفته شدند و بیشتر شبیه چیزی بودند که امروز آن را مین می‌نامیم؛ زیرا آنها بشکه‌هایی پر از باروت و ماشه‌ای برای شروع انفجار در هنگام تماس بودند.

تاریخچه‌ی استفاده از این سلاح‌ها به حوالی ۱۸۶۰ میلادی بازمی‌گردد. نخستین اژدر توسط یک انگلیسی به نام وایت‌هد در سال ۱۸۶۶ ساخته شد که با هوای فشرده کار می‌کرد و مشخصه‌های اصلی آن بسیار ابتدایی بود.

نیروی دریایی امپراتوری روسیه در طول جنگ کریمه از این اژدرها در مقیاس وسیع برای نابودی کشتی‌های بریتانیایی استفاده کرد، اما فقط توانست به‌برخی از آنها آسیب برساند. اما اژدرهای کنونی نسبت به آن زمان به دستگاه‌های بسیار پیچیده‌ای تبدیل شده‌اند که می‌توانند آسیب‌های زیادی را به اهداف وارد کنند.

اژدرهای مدرن مملو از وسایل الکترونیکی و رایانه‌هایی برای کنترل‌ هستند که آنها را به سلاح‌های دریایی دقیق و کارآمد تبدیل می‌کند.

1. نارنجک دستی – Hand grenade

تاریخچه نارنجک‌های دستی مدرن به قرن هفدهم بازمی‌گردد، زمانی که نیروهای فرانسوی تحت فرمان پادشاه فرانسیس اول با استفاده از گلوله‌های شیشه‌ای، کوزه‌ها، دیگ‌های آتش و بشکه‌ها، نارنجک‌ها را ساختند.

چندین هزار نارنجک در طول جنگ کریمه در دهه 1850 مورد استفاده قرار گرفت، اما زمان جنگ روسیه و ژاپن در آغاز قرن بیستم بود که نارنجک به سلاحی تبدیل شد که به‌طور گسترده در تمام جنگ‌ها استفاده می‌شد.

این مورد از خطرناک ترین سلاح های جنگی تاریخ از آن زمان تاکنون بخشی از کیت یک سرباز مدرن بوده و سلاح‌های تاکتیکی حیاتی برای استفاده در جنگ شهری است.

یک نارنجک دارای مقداری ماده منفجره است که وزن آن بستگی به نوع خرج مصرفی و وظیفه تعریف شده برای نارنجک دارد و توسط محفظه‌ای فلزی احاطه شده‌است.  تاثیر نارنجک‌ها به دلیل اندازه نسبتا کوچک آنها محدود است. اما زمانی که به‌طور موثر در موقعیت‌هایی با دسترسی نزدیک به‌ هدف قرار گیرند، می‌توانند بسیار مفید واقع شوند.

نارنجک‌ها دارای ساز و کاری هستند تا جلوی انفجار ناخواسته را بگیرد. این سازوکار در اکثر نارنجک‌ها مشابه است که به آن ضامن نارنجک می‌گویند.

در دوران مدرن، برای شلیک از فاصله دور نارنجک‌ها از سلاح‌هایی مانند نارنجک‌انداز راکت‌نشین استفاده می‌شود. اخیراً، اوکراینی‌ها نارنجک‌هایی را برای پرتاب موفقیت‌آمیز روی مواضع دشمن از هواپیماهای بدون سرنشین وفق داده‌اند.