گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
در این جا به معرفی تعدادی از خاطره‌انگیزترین گجت های اندرویدی تاریخ می‌پردازیم که توسط برندهایی غیرفعال در بازار اندروید مثل ال جی، دل یا بلک بری تولید شده‌اند.
قدرت گرفتن سیستم عامل اندروید در دنیای گوشی‌های هوشمند محرک بزرگی برای پیشرفت‌های چشمگیر در این صنعت بود. در این میان البته سیستم عامل‌های دیگری مثل سیمبیان یا ویندوز فون رفته رفته به فراموشی سپرده شدند.
با این وجود، برخی برندهای قدیمی‌تر به همراه کمپانی‌های جدیدی که با آغوش باز از اندروید استقبال کردند منجر به فراگیر شدن انفجاری این سیستم عامل در دنیا شدند.
البته برخی برندهای بزرگ آن زمان نتوانستند با این گسترش بزرگ اندروید همراه شوند و یا علاقه‌ای به استفاده از آن در محصولاتشان نداشتند.
این کمپانی‌ها همگی رفته رفته از ذهن کاربران پاک شدند و چاره‌ای جز ترک بازار نداشتند. با این حال، برخی از این کمپانی‌ها گجت های اندرویدی به یاد ماندنی را روانه بازار کردند که تا سال‌ها در آلبوم خاطرات سیستم عامل اندروید باقی خواهند ماند.
در این جا قصد داریم به معرفی تعدادی از گجت های خاطره‌انگیز اندرویدی بپردازیم که توسط برندهای خارج‌شده از دنیای اندروید ساخته شده‌اند.
گجت های خاطره‌انگیز اندرویدی که توسط برندهای غیرفعال در بازار اندروید ساخته شده‌اند
Palm Phone
گوشی Palm Phone با اندازه 3.8 اینچی و ضخامت 0.29 اینچی خود محصولی بسیار جذاب و جمع و جور بود که طراحی پریمیومی داشت و در ابتدا توانست افراد زیادی را با خود همراه کند.
با این حال پس از اینکه هیجانات اولیه پیرامون این گوشی فروکش کرد، مشکلات آن رفته رفته پدیدار شدند!
اندازه صفحه نمایش Palm Phone تنها 3.3 اینچ بود که برای کاربری روزمره بیش از حد کوچک تلقی می‌شد. علاوه بر این، کیفیت رنگ صفحه نمایش نیز اصلا خوب نبود و نوشته‌های کوچک آن کاربران با چشم‌های ضعیف را واقعا به زحمت می‌انداختند.
گوشی Palm همچنین به مجموعه‌ای از اپلیکیشن‌های پیش‌فرض مجهز بود که هیچ یک در صفحه نمایش کوچک آن تجربه مناسبی را ارائه نمی‌کردند.
علاوه بر این، دوربین اصلی 12 مگاپیکسلی و دوربین سلفی 8 مگاپیکسلی Palm Phone هم عملکرد ضعیفی داشت و باتری 800 میلی آمپر ساعتی آن تحت استفاده سنگین، تنها سه ساعت شارژدهی داشت!
تمامی این ایرادات باعث شدند که کسی به Palm Phone به عنوان یک گوشی هوشمند واقعی نگاه نکند و در نتیجه پرونده این گوشی به ظاهر جذاب بسیار زودتر از پیش‌بینی‌ها بسته شد.
اچ تی سی وان ایکس
سری گوشی‌های HTC One در شمار خاطره‌انگیزترین گوشی‌های پرچمدار دهه قبل به شمار می‌روند که در سال 2012، درست زمانی که اچ تی سی در حال واگذار کردن میدان به رقبایش بود، روانه بازار شده و از بسیاری جهات به محصولاتی انقلابی تبدیل شدند.
اچ تی سی وان ایکس بزرگ‌ترین عضو از خانواده پرچمدار اچ تی سی وان بود که صفحه نمایش 4.7 اینچی داشته و با طراحی یکپارچه و باتری غیرقابل تعویض خود نظرات مختلفی را به خود جلب کرد.
باتری غیرقابل تعویض و حافظه داخلی تنها 32 گیگابایتی، مهم‌ترین مشکلات HTC One X در آن زمان به شمار می‌رفتند. با این وجود اچ تی سی این نقایص را با رابط کاربری فوق‌العاده HTC Sense و پردازنده چهار هسته‌ای انویدیا برطرف کرده بود که عملکرد بسیار روان و سریعی را برای آن به ارمغان آورده بود.
البته در ازای این عملکرد سریع و روان، مصرف انرژی این دستگاه بیش از حد بالا بود؛ به‌طوری که عمر باتری این گوشی در بهترین حالت، متوسط ارزیابی می‌شد.
از دیگر قابلیت‌های منحصربفرد HTC One X هم می‌توان به دوربین 8 مگاپیکسلی و تراشه اختصاصی پردازش تصاویر اشاره کرد که عملکرد عکسبرداری بسیار خوبی را برای آن رقم زده بودند.
اچ تی سی وان ایکس همچنین یکی از معدود پرچمداران تایوانی‌ها بود که از سیستم صوتی Beats استفاده می‌کرد.
HTC Dream
گوشی اچ تی سی دریم نقطه شروع گجت های اندرویدی در بسیاری بازارهای جهانی از جمله آمریکاست. این گوشی مدتی پس از خرید اندروید توسط گوگل در سال 2008 روانه بازار شد و نخستین گوشی اندرویدی جهان لقب گرفت.
اچ تی سی دریم گوشی فشرده‌ای بود و از یک صفحه نمایش 3.2 اینچی لمسی بهره می‌برد. البته بر خلاف گوشی‌های اندرویدی مدرن، صفحه نمایش لمسی این گوشی فاقد کیبورد بود. با این وجود در زیر صفحه نمایش آن کیبورد QWERTY کاملی قرار داشت که تنها وسیله تایپ کردن در HTC Dream به شمار می‌رفت.
همچنین در زیر صفحه نمایش این گوشی نیز پنج کلید فیزیکی قرار داشتند که برای برقراری و قطع تماس، بازگشت به صفحه قبل، بازگشت به صفحه اصلی و مشاهده منو مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
اچ تی سی دریم همچنین نخستین دستگاهی بود که کاربران را با برخی قابلیت‌های جذاب سیستم عامل اندروید مثل کشوی اعلانات و فروشگاه اپلیکیشن‌های گوگل پلی آشنا می‌کرد.
بعلاوه، این گوشی از یک تراشه MSM7201A کوالکام بهره می‌برد و از 192 مگابایت رم و 256 مگابایت حافظه داخلی برخوردار بود. البته حضور درگاه کارت حافظه در این محصول باعث می‌شد که ظرفیت حافظه داخلی این دستگاه تا 16 گیگابایت افزایش یابد.
HTC Dream همچنین از سیستم عامل اندروید نسخه 1.0 بهره می‌برد و یک باتری 1150 میلی آمپر ساعتی قابل تعویض در اختیار داشت. بعلاوه، دوربین به کار رفته در این گوشی نیز رزولوشنی 3.15 مگاپیکسلی داشت.
ال جی جی3
LG G3 نیز یکی دیگر از گجت های اندرویدی ارزشمند ال جی در دوره حیاتش در دنیای اندروید به شمار می‌رود.
این گوشی با هدف رفع ایرادات G2 به بازار عرضه شده بود و برخی مشکلات آن مثل عملکرد ضعیف باتری و نبود درگاه کارت حافظه میکرو اس دی را رفع کرده بود.
پرچمدار ال جی ظاهری پریمیوم داشته و به یک صفحه نمایش 5.5 اینچی با رزولوشن 2560 در 1440 پیکسلی مجهز بود. این رزولوشن باعث ارائه چگالی 538 پیکسل بر اینچ توسط صفحه نمایش G3 شده بود که بالاترین عدد در آن زمان به شمار می‌رفت.
بعلاوه، کره‌ای‌ها در این گوشی نیز از همان طراحی منحصربفرد G2 استفاده کرده و کلید پاور و کم و زیاد کردن صدا را در پشت دستگاه، یعنی زیر دوربین 13 مگاپیکسلی آن تعبیه کردند.
در کنار قابلیت‌های متعدد این گوشی، نباید از سیستم فوکوس خودکار لیزری آن هم غافل شد که برای اولین بار در یک گوشی هوشمند استفاده می‌شد.
البته عملکرد دوربین ال جی جی 3 را نمی‌توان فوق‌العاده توصیف کرد. با این وجود همین دوربین برای بسیاری افراد کاملا کافی به شمار می‌رفت.
بد نیست بدانید که G3 یکی از معدود پرچمداران آن زمان بود که به باتری قابل تعویض مجهز می‌شد. بنابراین کاربران آن می‌توانستند همواره یک باتری زاپاس همراه خود داشته باشند و به محض تمام شدن باتری اصلی، از آن استفاده کنند.
HP Slate 6 VoiceTab
تبلت اچ پی اسلیت 6 یکی از نخستین گجت های اندرویدی HP بود که در دوران شکوفایی فبلت‌ها روانه بازار شد. این دستگاه صفحه نمایشی 6 اینچی و کیفیت ساخت بالایی را ارائه می‌کرد و محصول جذابی به شمار می‌رفت.
این تبلت از یک پردازنده چهار هسته‌ای 1.2 گیگاهرتزی بهره می‌برد و یک گیگابایت رم داشت. علیرغم این که این مشخصات روی کاغذ جذاب به نظر می‌رسیدند، اما عملکرد این دستگاه در واقعیت چنگی به دل نمی‌زد.
بعلاوه دوربین‌های اصلی و سلفی این دستگاه با رزولوشن 5 و 2 مگاپیکسلی خود نیز در مقایسه با رقبا ضعیف‌تر بوده و یارای رقابت با آن‌ها را نداشتند.
البته باتری 3000 میلی آمپر ساعتی این دستگاه را باید یکی از ویژگی‌های فوق‌العاده آن دانست که عمر باتری بیش از یک روز را برای آن فراهم می‌کرد.
فبلت HP Slate 6 قابلیت‌های فراوانی داشت. با این وجود با در نظر گرفتن رده قیمتی، محصولات بهتری در بازار گوشی‌های اندرویدی پیدا می‌شدند. این اتفاق باعث شد اچ پی در نخستین گام‌های ورود خود به بازار محصولات اندرویدی توفیق چندانی پیدا نکند!
BlackBerry KeyOne
گوشی بلک بری کی وان در سال 2017 روانه بازار شد و قصد داشت نقش احیاگر را برای برند BlackBerry که در نبرد بین iOS و اندروید در حال از بین رفتن بود، ایفا کند.
طراحی خاص کلیدهای این گوشی در کنار صفحه نمایش جذاب و لمسی 4.5 اینچی و فول اچ دی این دستگاه، ظاهری منحصربفرد به این دستگاه بخشیده بود.
علاوه بر این، باتری 3505 میلی آمپر ساعتی بلک بری کی وان نیز عمر باتری فوق‌العاده‌ای داشت و هاب بلکبری برای دسترسی همزمان با تمامی سرویس‌های پیام رسان کاربری آن را بسیار ساده کرده بود.
در کنار این قابلیت‌های جذاب البته BlackBerry KeyOne خالی از ایراد هم نبود. تراشه هشت هسته‌ای اسنپدراگون 625 به کار رفته در این دستگاه در مقایسه با بسیاری رقیبان کندتر بود و حافظه داخلی 32 گیگی نیز این گوشی را فرسنگ‌ها عقب‌تر از دیگر محصولات قرار داده بود.
علاوه بر این، عدم امکان استفاده از دو سیم کارت، کاربری این گوشی به عنوان یک محصول برای استفاده‌های کاری را نیز با اختلال روبرو می‌کرد و دوربین 12 مگاپیکسلی عقب و 8 مگاپیکسلی سلفی آن نیز چنگی به دل نمی‌زدند.
کی وان علیرغم ایراداتش به‌طور کلی یکی از گجت های اندرویدی جذاب زمان خود به شمار می‌رفت که نتوانست آنچنان که باید و شاید مورد توجه قرار گیرد.
HTC Desire
عرضه گوشی اچ تی سی دیزایر در سال 2010 را باید نقطه عطفی در تاریخ برند تایوانی HTC دانست. این گوشی که از سیستم عامل اندروید 2.1 بهره می‌برد، آغازگر حیات سری گوشی‌های Desire شد که تا کنون میلیون‌ها عدد از آن‌ها در سرتاسر دنیا به فروش رسیده است.
اچ تی سی دیزایر طراحی فشرده‌ای داشته و از یک صفحه نمایش 3.7 اینچی WVGA در کنار یک ترک پد و چندین دکمه لمسی بهره می‌برد.
این گوشی همچنین به یک تراشه یک گیگاهرتزی اسنپدراگون مجهز بود و حافظه داخلی 576 مگابایتی داشت که عملکردی مثال‌زدنی را برای آن رقم زده بود.
اچ تی سی دیزایر از رابط کاربری جذاب HTC Sense استفاده می‌کرد. این رابط کاربری تجربه‌ای بسیار روان و راحت را ارائه داده و با پشتیبانی از ژست‌های حرکتی متعدد، قادر به نمایش همزمان چندین هوم اسکرین بود که در آن زمان بی‌سابقه تلقی می‌شد!
در این میان قابلیت‌های انحصاری نظیر والپیپرهای زنده، مرورگر Webkit، اپلیکیشن Quickoffice برای ویرایش سریع فایل‌های آفیس و تقویم اچ تی سی نیز Desire را به محصولی خاص‌تر تبدیل کردند.
علیرغم این که گوشی اچ تی سی دیزایر یک گوشی عالی بود، ایراداتی جزیی مثل عملکرد متوسط دوربین پنج مگاپیکسلی یا عمر باتری نه چندان قدرتمند مانع از تبدیل شدن آن به یک محصول بی‌نقص شدند.
Dell Streak
کمپانی سرشناس دل هم یکی دیگر از شرکت‌هایی‌ست که گذری سریع به بازار گجت های اندرویدی داشت و خیلی زود از ذهن‌ها پاک شد!
نخستین گوشی اندرویدی آن‌ها Dell Streak نام داشت که با صفحه نمایش 5 اینچی و ضخامت 0.39 اینچی، با استانداردهای سال 2010 یک محصول پریمیوم به شمار می‌رفت؛ اما در نهایت نتوانست آنچنان که باید و شاید موفق شود!
دل استریک به سیستم عامل اندروید 1.6 مجهز بود و اپلیکیشن‌های پیش‌فرض زیادی را در اختیار کاربران قرار می‌داد. با این حال به لطف استفاده از پردازنده قدرتمند یک گیگاهرتزی اسنپدراگون موفق به ارائه عملکرد فنی بسیار خوبی در تمامی این اپلیکیشن‌ها شد.
علاوه بر این، باتری 1530 میلی آمپر ساعتی این گوشی هم قادر به ارائه شارژدهی 12 ساعته با هر بار شارژ بود.
با این وجود Dell Streak از حیث نرم افزار و رابط کاربری وضعیت چندانی نداشت و تجربه‌ای ضعیف‌تر از رقبا را ارائه می‌کرد.
در این میان، عملکرد ضعیف دوربین اصلی 5 مگاپیسلی و حسگر سلفی VGA این دستگاه نیز باعث شد که استقبال چندانی از آن نشود!
در نتیجه این اتفاق سایر محصولات اندرویدی دل نیز نتوانستند به موفقیت زیادی برسند تا در نهایت این کمپانی سرشناس بازار اندروید را رها کرده و تمام تمرکز خود را بر روی ساخت لپ تاپ و PC کند.
Nokia X
اوایل سال 2014 نوکیا سعی کرد برای پس گرفتن سهم خود از برندهای چینی یک گوشی اندرویدی را روانه بازار کند. با این وجود، به‌جای عرضه یک پرچمدار، محصول این کمپانی، نوکیا ایکس، به یک تلاش نافرجام تبدیل شد که قصد داشت ویژگی‌های اندروید را با ویندوز فون ادغام کند!
این گوشی با برخورداری از صفحه نمایش 4 اینچی، قابلیت استفاده از دو سیم کارت همزمان و طراحی سبک به ظاهر محصول جذابی بود. با این وجود حافظه داخلی چهار گیگابایتی و شباهت بیش از حد رابط کاربری آن به ویندوز فون از جمله مهم‌ترین دلایلی بودند که منجر به شکستش شدند!
بعلاوه، ضعف فاحش محتوایی فروشگاه نوکیا، دوربین ابتدایی و ضعیف سه مگاپیکسلی و تراشه ضعیف یک گیگاهرتزی این دستگاه نیز تکمیل‌کننده لیست مشکلات و ایرادهای آن به شمار می‌رفتند.
در نتیجه این اتفاق، نوکیا ایکس به محصولی شکست‌خورده تبدیل شد و روند افول وحشتناک کمپانی خوشنام فنلاندی را تسریع کرد.
ال جی وی 60 تینکیو
گوشی LG V60 ThinQ آخرین گوشی کمپانی ال جی پیش از خروج از بازار بود و به‌نوعی نقش آواز قو را برای این برند ایفا می‌کرد!
V60 ThinQ از جمله نخستین پرچمداران مجهز به فناوری 5G بود که از یک صفحه نمایش اصلی 6.8 اینچی در کنار نمایشگر ثانویه‌ای با اندازه مشابه بهره می‌برد. این صفحه نمایش از نرخ رفرش 60 هرتزی برخوردار بود و تجربه‌ای جذاب برای تماشای محتوای چندرسانه‌ای ارائه می‌داد.
با این وجود، این گوشی بیش از حد بزرگ بود و مکانیزم صفحه نمایش تاشوی آن به هیچ عنوان شبیه به گوشی‌های تاشوی مدرن مانند گلکسی زد فولد 4 نبود.
وی 60 تینیکیو همچنین از یک ماژول دوربین دوگانه متشکل از یک حسگر اصلی 64 مگاپیکسلی و یک دوربین 13 مگاپیکسلی فوق عریض بهره می‌برد و به یک دوربین سلفی 10 مگاپیکسلی هم مجهز بود.
از سوی دیگر، آخرین پرچمدار ال جی همچنین از تراشه اسنپدراگون 865 بهره می‌برد که عملکردی عالی را حتی در صورت روشن بودن همزمان هر دو نمایشگر ارائه می‌کرد.
در میان تمامی قابلیت‌های این گوشی، باتری عظیم‌الجثه 5000 میلی آمپر ساعتی آن از اهمیت بیشتری برخوردار بود. شارژدهی این باتری تا مدت‌ها به عنوان بنچمارکی در دنیای گوشی‌های هوشمند بر سر زبان‌ها قرار داشت!