کشف شواهدی از “جادوی مرگ”، ابزاری برای ارتباط با مردگان در نزدیکی اورشلیم

شواهد جدید باستان‌شناسان از غاری در نزدیکی اورشلیم حاکی از برگزاری آداب و رسوم عجیب «جادوی مرگ» برای ارتباط با مردگان است.

نتایج تحقیقات جدید باستان‌شناسان از غاری در نزدیکی اورشلیم نشان می‌دهد که این مکان برای نکرومانسی یا جادوی مرگ (ارتباط با مردگان) در دوران روم استفاده شده است. براساس آثار کشف شده از این غار که در 32 کیلومتری اورشیم واقع شده است، در بازه قرن دوم و چهارم، پس از شورش بارکوخبا، امپراتوری روم اغلب جمعیت یهودیان را جابه‌جا کرد و با مردمی از سایر مناطق امپراتوری خود مانند سوریه، آناتولی و مصر ساکن کرد. بدین ترتیب این تازه‌واردان با خود آداب و رسوم جدیدی از جمله نکرومانس (جادوی مرگ) را به ارمغان آوردند.

این مطالعه که در نشریه Harvard Theological Review منتشر شده است، به اکتشافات انجام شده در غار مذکور می‌پردازد که شامل بیش از 120 چراغ نفتی، تیغه تبر و نیزه و سه جمجمه انسان است. غار Te’omim دارای سابقه طولانی فعالیت انسانی است. این محل به‌ عنوان مخفیگاه برای شورشیان یهودی در طول شورش بارکوخبا و از دوران ماقبل تاریخ توسط مردم استفاده می‌شد. در طول کاوش‌ها، محققان همچنین سه انبار متشکل از سکه‌های طلا و نقره مربوط به آن دوره و همچنین شواهدی از استخراج سنگ‌های آلاباستر کلسیتی کمیاب پیدا کردند که احتمالاً برای خلق آثار هنری ارزشمند بوده است.

کشف ابزار جادوی مرگ از غاری در نزدیکی اورشلیم

سبک چراغ‌های نفتی و برخی سکه‌های پنهان نشان می‌دهد که این غار پس از آنکه مردم تبعید شده آیین‌های سنتی خود را با خود آورده‌اند، به مکانی برای جادوی مرگ و ارتباط با مردگان تبدیل شده است. اگرچه در دوران امپراتوری روم، نکرومانسی عموماً جرم تلقی می‌شد و ممنوع بود، اما بسیاری از شهرهای باستانی دارای مکان‌های مخفی موسوم به «اوراکل» بودند که مردم معتقد می‌توانستند از این طریق با مردگان ارتباط برقرار کنند. بدین ترتیب غار Te’omim به دلیل موقعیت دور و در عین حال قابل دسترس و وجود یک شفت عمیق که به عنوان ارتباطی با دنیای زیرین تلقی می‌شد، به یکی از این مکان ها تبدیل شد.

از جمله آثار یافت شده در این غار می‌توان به چراغ های نفتی، جمجمه انسان و قطعات سلاح، در شکاف های موجودر در اعماق غار اشاره کرد. محققان برای اکتشاف بهتر مجبور شدند از تیرهای بلند قلاب‌دار برای بازیابی آنها استفاده کنند. این چراغ‌ها احتمالاً در شکاف‌ها قرار داده شده‌اند تا فضایی کم‌نور ایجاد کنند. هم‌چنین جمجمه‌های انسان نیز تلاش برای برقراری ارتباط با مردگان را تداعی می‌کنند که تصور می‌شد توانایی پیش‌بینی آینده را دارند. هم‌چنین شعله های سوسوزن چراغ‌ها نیز به عنوان پیام‌هایی از عالم اموات تفسیر می‌شد.

کشف غار Te’omim شواهد ارزشمندی از اعمال مذهبی متنوع از جمله جادوی مرگ را در دوره روم ارائه می دهد و تضاد بین استفاده مذهبی از غارها توسط مشرکان دوران روم و کلیساهای غارنشین اولیه مسیحی در سرزمین مقدس را برجسته می‌کند.