از جاده تا میدان نبرد؛ 10 خودروی آمریکایی که به خدمت ارتش درآمدند

خودروها از جمله مهم‌ترین ابزار نظامی هر ارتشی محسوب می‌شوند. در این مقاله به معرفی 10 خودروی آمریکایی که به خدمت ارتش درآمدند می‌پردازیم.

وقتی به وسایل نقلیه نظامی فکر می‌کنیم، تانک‌ها و وسایل نقلیه زرهی اولین مواردی هستند که به ذهن ما خطور می‌کنند. با این حال، بسیاری از خودروهای متعارف آمریکایی نیز در ارتش خدمت کرده‌اند که از حالت غیرنظامی به خودرویی با نقش‌های حیاتی در میدان نبرد تبدیل شده‌اند.

این وسایل نقلیه تطبیق پذیری و تدبیر مهندسی آمریکا را به نمایش می‌گذارند. برخی از این شرکت‌های خودروسازی آمریکایی از زمان جنگ جهانی دوم به ساخت وسایل نقلیه نظامی روی آوردند، جایی که نوآوری، ضرورت و تدبیر برای شکل دادن به تاریخ در هم تنیده شدند.

این دوران شاهد توسعه خودروهای نظامی نمادین بود که اثری محو نشدنی در پیشرفت تولید خودروهای نظامی بر جای گذاشت. از این رو در این مقاله، به معرفی 10 خودروی آمریکایی که به خدمت ارتش درآمدند می‌پردازیم که خیابان‌ها را پشت سر گذاشتند و به دلیل کارایی بالا در زمان جنگ به دارایی‌های ارزشمندی تبدیل شدند.

1. فورد GPW

این خودرو که همچنین به عنوان فورد جیپ شناخته می‌شود، در طول جنگ جهانی دوم به عنوان نسخه شرکت خودروسازی فورد از Willys MB، یک وسیله نقلیه نظامی محبوب در آن زمان، تولید شد. فورد GPW به عنوان یک وسیله نقلیه چند منظوره و همه جانبه برای پاسخگویی به نیازهای مورد نیاز عملیات نظامی توسعه داده شد.

فورد GPW که در اصل بر اساس طراحی Willys MB توسعه یافته بود، شباهت‌های زیادی از نظر مشخصات و ویژگی‌ها به این خودرو داشت. هر دو وسیله نقلیه با در نظر گرفتن فعالیت در ارتش طراحی شدند و مقاومت، قابلیت اطمینان و قابلیت‌های خارج از جاده را در اولویت قرار دادند.

در شکل غیرنظامی خود، فورد GPW از نظر مشخصات کلی هیچ تفاوتی با Willys MB نداشت. طراحی جمع و جور و کاربردی با درهای باز و قابل جابجایی داشت. فورد GPW دارای قدرت مانور فوق‌العاده و پیشرانه 4×4 بود که به آن اجازه می‌داد تا با زمین‌های چالش برانگیز مقابله کند.

هنگامی که ارتش در نهایت تصمیم به ساخت نسخه نظامی فورد GPW گرفت، این خودروها به طور خاص اصلاح شدند تا نیازهای منحصر‌به‌فرد عملیات نظامی را برآورده کنند. فورد GPW نظامی برای بهبود عملکرد، دوام و سازگاری خود در سناریوهای جنگی بهبودهایی را تجربه کرد.

این خودروهای نظامی اغلب دارای بدنه‌ی تقویت شده و محافظ اضافی زیر بدنه برای مقاومت در برابر شرایط سخت و محافظت بهتر برای سرنشینان بودند. آنها همچنین از لوازم جانبی نظامی تخصصی مانند پایه‌های لاستیک زاپاس و تجهیزات رادیویی بهره‌مند بودند.

2. خودروی باربری تجاری شورلت (CUCV)

شورلت CUCV ترکیبی از استحکام و کاربرد را ارائه می‌داد و دارای موتورهای قدرتمند، بدنه‌ی مستحکم و تخت‌های بار جادار بود که آنها را برای کاربردهای تجاری بسیار مناسب می‌کرد. این خودروها با ظرفیت حمل بار و بکسل، به سرعت به عنوان وسایل نقلیه قابل اعتماد برای صنایع مختلف شناخته شدند.

شورولت CUCV که در ابتدا به عنوان یک سری کامیون‌های غیرنظامی توسعه یافت، بعداً برای استفاده نظامی توسط نیروهای مسلح ایالات متحده تغییر کاربری داد. خط CUCV شامل انواعی مانند شورولت K5 بلیزر، CUCV II M1031 و CUCV II M1009 بود که هر خودرو اهداف متفاوتی را دنبال می‌کردند.

یکی از ویژگی‌های برجسته شورولت CUCV نظامی افزایش قابلیت آفرود بود. ساختار مستحکم، چهار چرخ متحرک و سیستم تعلیق پیشرفته به آن اجازه می‌داد تا در مناطق چالش‌برانگیز که در سناریوهای میدان نبرد با آن مواجه می‌شد حرکت کند. CUCV در عبور از مناظر و سطوح ناهموار و غلبه بر شرایط نامطلوب عالی عمل می‌کرد و همین قابلیت آن را به یک دارایی قابل اعتماد برای عملیات نظامی تبدیل کرد.

شورلت CUCV های نظامی همچنین با بدنه‌های تخصصی، مانند حامل نیرو، آمبولانس، خودروهای فرماندهی و سکوهای ارتباطی، برای انجام وظایف خاص نظامی اصلاح شدند. این سازگاری‌ها آنها را به دارایی‌های همه کاره تبدیل کرد که می‌توانستند به‌طور موثر نیازهای عملیاتی مختلف را پشتیبانی کنند.

3. دوج سری دبلیوسی

دوج سری دبلیوسی که توسط شرکت دوج در طول جنگ جهانی دوم تولید شد، نقش مهمی در ارتش متفقین ایفا کرد. سری WC که در ابتدا برای استفاده غیرنظامی توسعه یافته بود، برای پاسخگویی به نیازهای مورد نیاز عملیات نظامی، دستخوش تغییراتی شد.

خودروهای معمولی دوج سری WC وسایل‌ نقلیه‌ای محکم و قابل اعتماد بودند که انعطاف‌پذیری و مهارت دوج را منعکس می‌کردند. آنها با یک سیستم تعلیق ناهموار و بدنه‌ی مقاوم برای مقاومت در برابر زمین‌های ناهموار و حمل بارهای سنگین طراحی شده بودند. این خودروها به‌دلیل تطبیق پذیری خود شناخته شده بودند و به‌عنوان حمل بار، خودروهای فرماندهی، سکوهای شناسایی و حتی آمبولانس‌ها خدمت می‌کردند.

با توجه به مشخصات، دوج سری دبلیوسی دارای طیف وسیعی از مدل‌ها بود. برای مثال، مدل‌های WC-51 و WC-52 خودروهایی 3/4 تنی با طراحی کابین باز بودند. آنها بسته به پیکربندی، گنجایش سه تا شش مسافر را داشتند و می‌توانستند محموله را هم درون خود حمل کنند و هم پشت سرشان بکسل کنند.

نسخه‌های نظامی سری دوج WC گونه‌های تخصصی هستند که به‌طور گسترده توسط نیروهای متفقین در طول جنگ جهانی دوم به کار گرفته شدند. کامیون‌های نظامی Dodge WC دستخوش تغییراتی شدند تا کاربرد و عملکرد خود را در میدان جنگ افزایش دهند.

دوج WC از منشأ غیرنظامی گرفته تا تبدیل شدن به اسب‌های کار نظامی قابل اعتماد، نمونه‌ای از نبوغ و سازگاری طراحی خودروهای زمان جنگ است که بخشی جذاب از تاریخ نظامی و گواهی بر مهارت مهندسی آن زمان محسوب می‌شود.

4. جیپ

جیپ در تاریخ خودروسازی افسانه‌ای است و ریشه‌های آن به جنگ جهانی دوم بازمی‌گردد. جیپ اصلی، معروف به Willys MB، یک وسیله نقلیه کاربردی جمع و جور بود که توسط Willys-Overland و Ford ساخته شد.

جیپ مجهز به سیستم چهار چرخ متحرک ناهموار، برای عبور از زمین‌های چالش برانگیز و ارائه حمل و نقل مطمئن برای پرسنل و تجهیزات نظامی طراحی شده است. جیپ Willys MB در اصل دارای یک موتور 2.2 لیتری چهار خطی بود که حدود 60 اسب بخار قدرت را ارائه می‌کرد. اندازه‌ی جمع و جور و ساختار سبک آن امکان مانور عالی در داخل و خارج از جاده را فراهم می‌کند.

نسخه نظامی جیپ دستخوش تغییراتی شد تا نیازهای عملیات نظامی را برآورده کند. این تغییرات شامل سیستم تعلیق تقویت شده، سیستم‌های الکتریکی ضد آب و افزایش فاصله از زمین بود. جیپ‌ها اغلب به وینچ، قوطی‌های سوخت یدکی و سلاح‌های نصب‌شده مجهز بودند که آنها را همه‌کاره و سازگار با نقش‌های مختلف میدان جنگ می‌کرد.

ظرفیت حمل بار جیپ‌های نظامی چیزی حدود 544 کیلوگرم برآورد شده است، اما این خودروها در ماموریت‌های خارج شهری تنها قادر به جابه‌جایی 362 کیلوگرم محموله هستند. هر روزه بر سن جمعیت فعلی جیپ‌ها افزوده می‌شود و از 58152 دستگاه موجودی حال حاضر ارتش، بیش از 20 هزار مورد بالای 12 سال سن دارند و این میزان همان طول عمر مطلوب مورد انتظار برای آنها محسوب می‌شود.

پس از جنگ، جیپ از کاربری نظامی به غیرنظامی تبدیل شد. تطبیق پذیری و ناهمواری این خودرو، آن را به وسیله‌ای جذاب برای حمل و نقل روزانه و استفاده تفریحی تبدیل کرده است. جیپ قابلیت‌های خارج از جاده خود را حفظ کرد و باعث محبوبیت آن در بین علاقه‌مندان به فضای باز و ماجراجویان شد. طراحی نمادین، پیکربندی سقف باز و درهای قابل جابجایی به جذابیت آن افزوده است.

ایالات متحده همچنین از خودروهای نظامی استفاده کرده‌ است که مستقیماً با جیپ‌ها مرتبط بوده، یا دارای نام تجاری ویلیس / جیپ هستند، اما به‌طور قابل توجهی از مفهوم خودروهای جیپ فاصله گرفته‌اند.

5. هاموی

هاموی که در اصل توسط AM General طراحی و تولید شد، مخفف High Mobility Multipurpose Wheeled Vehicle است و در ابتدا به‌عنوان جایگزینی برای جیپ مورد استفاده توسط ارتش ایالات متحده توسعه یافت. تولید هاموی نشان دهنده گذار از خودروهای جاده‌ای معمولی به خودروهای نظامی تخصصی بود.

طراحی این خودرو روی برآوردن خواسته‌های دقیق عملیات نظامی متمرکز بود، در حالی که همچنان قانونی بودن جاده‌های مدنی را حفظ می‌کرد. هاموی با قابلیت‌های آفرود و دوام و تطبیق‌پذیری قابل توجهی ساخته شده است که آن را برای زمین‌های ناهموار مختلف و سناریوهای جنگی مناسب می‌سازد.

نوع استاندارد این خودروی آمریکایی که به خدمت ارتش درآمد می‌توانست به راحتی چهار سرنشین را در خود جای دهد، اما نسخه‌هایی با اسکلت توسعه‌یافته نیز وجود داشت که امکان حمل مسافران بیشتر یا ظرفیت بار اضافی را فراهم می‌کرد.

سیستم تعلیق سنگین و لاستیک‌های بزرگ و تهاجمی آن فاصله و کشش عالی از زمین را فراهم می‌کردند و آن را قادر می‌ساختند از مناظر چالش‌برانگیز عبور کند. نسخه نظامی هاموی به طور خاص برای پاسخگویی به نیازهای منحصربه‌فرد نیروهای مسلح در سراسر جهان طراحی و تجهیز شده است.

هاموی‌های نظامی با پوشش زرهی اضافی برای محافظت در برابر شلیک اسلحه‌های کوچک، ترکش‌ها و حتی مین‌های زمینی عرضه شدند. آنها مجهز به پایه‌های مسلسل، پرتابگر موشک و سایر سیستم‌های تسلیحاتی بودند تا قابلیت‌های رزمی خود را افزایش دهند.

نکته دیگری که باید به آن توجه کرد این است که هاموی‌های نظامی اغلب دارای سیستم‌های ارتباطی پیشرفته و دستگاه‌های دید در شب بودند که به سربازان اجازه می‌داد عملیات خود را به‌طور موثر حتی در شرایط کم نور هماهنگ کنند.

این گونه‌های نظامی در درگیری‌ها و عملیات‌های نظامی مختلف نقش مهمی داشتند و تطبیق پذیری خود را در میدان نبرد به نمایش گذاشتند.

6. شورلت G506

شورولت G506 یک کامیون سنگین بود که نقش مهمی در عملیات نظامی ایفا کرد. این شرکت به عنوان یک کامیون غیرنظامی در خط شورلت سری G شروع به کار کرد که برای حمل و نقل غیرنظامی، حمل بار و سایر کاربردهای تجاری طراحی شده است.

کامیون‌های شورولت G506 غیرنظامی به دلیل ساختار قوی و عملکرد قابل اعتماد خود شناخته شده بودند. آنها دارای شاسی و سیستم تعلیق قوی بودند که قادر به تحمل بارهای سنگین و زمین‌های ناهموار بود. این کامیون‌ها مجهز به موتورهای قدرتمندی بودند که معمولاً مدل‌های شش خطی گشتاور کافی برای حمل بار را فراهم می‌کردند.

هنگامی که ایالات متحده وارد جنگ جهانی دوم شد، این کامیون‌های غیرنظامی به سرعت برای استفاده نظامی تغییر کاربری دادند. شورلت G506 با مشخصات نظامی تغییراتی را برای پاسخگویی بهتر به نیازهای نیروهای مسلح در زمان جنگ مشاهده کرد. این خودروی آمریکایی که به خدمت ارتش درآمد اغلب به لوازم جانبی و ویژگی‌های نظامی مجهز بود که آن را به اسب کاری قابل اعتماد در نقش‌های لجستیکی و حمل و نقل مختلف تبدیل می‌کرد.

7. کادیلاک گاج Commando

این خودرو که در اصل به عنوان یک وسیله نقلیه غیرنظامی آفرود طراحی شده بود، خود را به‌عنوان یک ماشین همه کاره و قوی نشان داد. این سیستم توسط Cadillac Gage (که بعداً به عنوان Textron Marine & Land Systems شناخته شد) توسعه یافت و در ابتدا برای آژانس‌های اجرای قانون، شرکت‌های امنیتی خصوصی و سایر برنامه‌های غیرنظامی در نظر گرفته شد.

با طراحی جذاب و عملکرد قدرتمند خود، به‌سرعت در بازار غیرنظامی محبوبیت پیدا کرد. با این حال، در نسخه‌ی نظامی خود بود که کماندو کادیلاک گاج واقعاً درخشید. با شناخت پتانسیل آن، این وسیله نقلیه برای پاسخگویی به خواسته‌های دقیق عملیات نظامی اصلاح شد.

نسخه نظامی کادیلاک تبدیل به یک خودروی زرهی پرکاربرد شد که مورد اعتماد نیروهای مسلح در سراسر جهان قرار گرفت. این خودروی آمریکایی که به خدمت ارتش درآمد، اقدامات حفاظتی پیشرفته‌تری از جمله پوشش زرهی را برای محافظت از سرنشینان در برابر شلیک سلاح‌های سبک و تهدیدات انفجاری انجام داد.

شیشه‌های مقاوم در برابر گلوله و بدنه تقویت شده آن، بقای بیشتری را در میدان جنگ ارائه می‌دهد. علاوه‌براین، بدنه V شکل خودرو به انحراف انفجارها از مواد منفجره دست ساز (IED) کمک کرد و ایمنی نیروها را بیشتر بهبود بخشید. این خودرو چه به عنوان نگهبان در خیابان‌های شهر ظاهر شود و چه به عنوان یک جنگجو در میدان نبرد خدمت کند، همچنان تاثیری ماندگار در قلمرو خودروهای نظامی بر جای می‌گذارد.

8. ام 151 میوت

M151 MUTT که به عنوان خودروی تاکتیکی کاربردی نظامی نیز شناخته می‌شود، توسط فورد توسعه یافت و بعداً توسط چندین شرکت تولید شد. در مدل غیرنظامی خود، این کامیون 1/4 تنی که از سال 1959 تا 1960 ساخته شد، به عنوان جانشین جیپ Willys طراحی شد.

با ظاهر شیک و طراحی جمع و جور خود، ام 151 میوت به سرعت توجه‌ها را به خود جلب کرد و به یک انتخاب محبوب برای طیف گسترده‌ای از کاربردهای غیرنظامی تبدیل شد. با این حال، M151 MUTT وقتی برای استفاده نظامی انتخاب شد، دگرگونی واقعی خود را دید.

نسخه نظامی به‌طور گسترده اصلاح شد تا نیازهای سخت جنگ و شرایط میدان نبرد را برآورده کند. طراحی آن برای افزایش تطبیق پذیری، تحرک و قابلیت اطمینان اصلاح شد و آن را به یک دارایی ارزشمند برای نیروهای مسلح تبدیل کرد.

ام 151 MUTT نظامی دارای بدنه آلومینیومی سبک و ناهموار بود که امکان مانور آسان در زمین‌های مختلف را فراهم می‌کرد. اندازه جمع و جور آن را برای حمل و نقل پرسنل، تدارکات و تجهیزات، چه در داخل و چه در خارج از جاده، به گزینه‌ای بسیار مناسب تبدیل می‌کرد. این وسیله نقلیه دارای قابلیت بارگیری قابل توجهی بود که به تطبیق پذیری آن در عملیات تاکتیکی، از جمله شناسایی، فرماندهی و کنترل و وظایف آمبولانس کمک می‌کرد.

امروزه M151 MUTT به عنوان نماد قابل احترامی از قابلیت نظامی و گواهی بر نبوغ انسان در تطبیق فناوری موجود برای اهداف نظامی شناخته می‌شود.

9. ای‌ام جنرال هامر

خودروی AM General HMMWV، معروف به هامر، در دهه 1980 معرفی شد. ای‌ام جنرال شرکت خودروساز آمریکایی واقع در ساوت بند ایالت ایندیانا است که با ساخت خودروهای هامر و هاموی در میشواکا شناخته می‌شود.

با ساخت و ساز قوی و قابلیت‌های تمام زمینی خود، هامر به سرعت توجه‌ها را به خود جلب کرد و در بین علاقه‌مندان به ماجراجویی خارج از جاده محبوبیت پیدا کرد. موتور قدرتمند و سیستم تعلیق دینامیکی آن به این خودرو اجازه می‌داد تا به راحتی زمین‌های مختلف، از مسیرهای صخره‌ای گرفته تا تپه‌های شنی را فتح کند.

ای ام جنرال هامر در اصل به عنوان یک وسیله نقلیه چرخدار چند منظوره با تحرک بالا (HMMWV) برای اهداف نظامی طراحی شده بود. سفر آن در اواخر دهه 1970 به عنوان پاسخی به نیاز ارتش ایالات متحده برای جایگزینی همه کاره و توانا برای ناوگان قدیمی جیپ آغاز شد.

نسخه نظامی AM General HMMWV دارای به‌روزرسانی‌های متعددی برای افزایش عملکرد و بقای آن در میدان جنگ بود. طراحی آن شامل پوشش زرهی، تقویت وسیله نقلیه در برابر آتش سلاح‌های کوچک، بالستیک و حتی ترکش‌های ناشی از حملات انفجاری بود.

پلتفرم همه کاره‌ی این خودروی آمریکایی که به خدمت ارتش درآمد امکان پیکربندی‌های متعددی مانند حمل و نقل نیرو، تحویل محموله و حتی نصب تسلیحات سنگین را فراهم کرده و آن را برای طیف وسیعی از نیازهای عملیاتی قابل تطبیق می‌کند.

10. کامیون M35

کامیون M35 یک وسیله نقلیه باری 2.5 تنی است که در ایالات متحده و توسط شرکت خودروسازی REO (که بعداً توسط AM General خریداری شد) در دهه 1950 توسعه یافت. این خودرو که در اصل به‌عنوان یک کامیون ناهموار و همه کاره برای استفاده غیرنظامی طراحی شده بود، همچنین به عنوان Deuce and a Half شناخته می‌شد.

ام35 برای اهداف تجاری مختلف مانند حمل بار، حمل و نقل کالا و پشتیبانی از پروژه‌های زیرساختی مورد استفاده قرار گرفت و در تطبیق نظامی خود عالی عمل کرد. کامیون نظامی M35 دارای یک موتور دیزلی قدرتمند 6 سیلندر توربوشارژ بود که گشتاور کافی برای بکسل کردن بارهای سنگین و پیمایش در مناطق چالش برانگیز را فراهم می‌کرد.

قابلیت چهار چرخ متحرک آن، همراه با سیستم تعلیق قوی، به این کامیون اجازه می‌داد از مناظر ناهموار، جاده‌های گل‌آلود و حتی گذرگاه‌های آب عمیق با سهولت نسبی عبور کند. انتقال کامیون M35 از یک وسیله نقلیه غیرنظامی به یک خودروی جنگی، سازگاری فناوری موجود برای پاسخگویی به خواسته‌های چالش برانگیز نیروهای مسلح را نشان داد.