گجت نیوز آخرین اخبار گجتی و فناوری های روز دنیا 
بهترین زیردریایی های جنگ جهانی دوم کدام‌اند؟ بدترین آنها چطور؟ در این مقاله با 10 مورد از زیردریایی های جنگ جهانی دوم آشنا شوید که لقب بهترین و بدترین زیردریایی‌ها را به خود اختصاص داده‌اند.
زیردریایی موثرترین جنگ‌افزار اقیانوس‌پیما برای شکست کشتی‌های دریایی است و یکی از مخوف‌ترین سلاح‌های جنگ جهانی دوم به شمار می‌رود. چندین کشور در طول جنگ جهانی دوم زیردریایی ساختند و آنها را وارد خدمت کردند، اما در میان آنها آلمان، ایتالیا، ژاپن، ایالات متحده، بریتانیا و اتحاد جماهیر شوروی بیشترین موفقیت را در صنعت ساخت زیردریایی داشتند.
برخلاف کشتی‌های غول پیکر، زیردریایی‌ها توانایی حمل توپ‌های بزرگ را ندارند، بنابراین سلاحی کوچکتر و کارا طراحی شد تا این جنگ‌افزارها بتوانند بدون نیاز به حمل توپ‌های سنگین به کشتی‌های بزرگتر آسیب رسانده و آنها را نابود کنند. این سلاح اژدر نامیده می‌شود.
در طول جنگ جهانی دوم، یک اژدر معمولی موشکی هوشمند با وزن حدود 3 هزار پوند و با برد تقریباً 4 مایل (6.4 کیلومتر) بود که از یک سیستم کنترل مبتنی بر ژیروسکوپ برای اطمینان از مسیر مستقیم استفاده می‌کرد و با بخار یا نیروی الکتریکی (در سال‌های بعدی جنگ) به پیش می‌رفت.
اژدرهای جنگ جهانی دوم معمولاً حدود 500 پوند TNT ( ماده منفجره‌ای که سرعت انفجار آن ۷۰۲۸ متر بر ثانیه است و در بسیاری از ترکیبات انفجاری به‌کار می‌رود) حمل می‌کردند و با برخورد به هدف یا با تشخیص میدان مغناطیسی بدنه کشتی هدف منفجر می‌شدند.
با تمام این تجهیزات، زیردریایی‌ها در طول جنگ جهانی دوم نقش تعیین کننده‌ای داشتند و هم آلمان و هم ژاپن ناوگان زیردریایی بزرگ و مؤثری را به خدمت گرفتند. I-boatهای ژاپنی بیشتر در اقیانوس آرام فعال بودند و در آنجا خسارات سنگینی را به دشمنان خود به خصوص نیروی دریایی ایالات متحده وارد کردند.
با این حال، این U-boat کلاس VII آلمان بود که در برخوردهای بی‌شماری برتری یافت. آلمان بیش از هزار فروند زیردریایی را برای گشت‌زنی (Feindfahrten) فرستاد و بیش از 2700 کشتی متفقین را در طول درگیری غرق کرد.
با توجه به نقش مهمی که این جنگ‌افزارها ایفا کردند، این سوال مطرح می‌شود که بهترین و بدترین زیردریایی‌های ساخته شده کدام‌اند؟ در ادامه با بررسی بدترین و بهترین زیردریایی های جنگ جهانی دوم، پاسخی برای این سوال ارائه می‌دهیم که از بهترین تا بدترین رتبه‌بندی شده‌اند.
1. زیردریایی آلمانی او-48 نوع 7ب او-بوت
مخوف‌ترین زیردریایی آلمانی در اقیانوس اطلس در طول جنگ جهانی دوم، U-48 نام داشت که تنها دو سال در خدمت بود و با تکمیل 12 گشت زنی، توانست 51 هدف بی‌نظیر را با تناژ کل 300537 غرق کند.
زیردریایی U-48 ویژگی‌های مشترکی را با دیگر مدل‌های نوع VIIB داشت و از طول 66.5 متری، ارتفاع 9.50 متری و پرتوی 6.20 متری بهره می‌برد. تسلیحات آن نیز شامل یک تفنگ ضدهوایی 20 میلی متری C30 و 14 اژدر بود که از پنج لوله اژدر 53.3 سانتی‌متری (21 اینچی) شلیک می‌شدند.
از طرف دیگر، این زیردریایی 26 مین TMA را حمل می‌کرد که در کف دریاهای کم عمق قرار می‌گرفتند و زمانی که یک کشتی بزرگ از روی موقعیت آنها عبور می‌کرد، منفجر می‌شدند.
در حالی که رکورد این مورد از بهترین زیردریایی های جنگ جهانی دوم فوق‌العاده است، اما حضور آن چالش‌هایی را نیز به همراه داشت. در آغاز جنگ و در حین حرکت این زیردریایی در نزدیکی سواحل بریتانیا، U-boat کشتی تجاری بریتانیایی Royal Sceptre را غرق کرد.
کاپیتان U-48، هربرت شولتزه، با خدمه کشتی شکست خورده وقتی اطمینان یافت که آنها توسط یک کشتی بریتانیایی دیگر نجات یافته‌اند ابراز همدردی کرد. با این حال، سال بعد U-48 (با یک کاپیتان دیگر) یک کشتی اقیانوس‌پیمای بریتانیایی که مسافران آن شامل غیرنظامیان و زن و کودک بودند را مورد حمله قرار داد.
متفقین نسبت به این حرکت واکنش نشان دادند و آن را یک حمله وحشیانه خواندند، در حالی که آلمانی‌ها ادعا کردند که این یک هدف نظامی قانونی بوده است. تا به امروز، این حادثه به عنوان لکه‌‌ی ننگ در رکورد U-48 باقی مانده است.
2. زیردریایی آلمانی U-99 Type VIIB U-boat
زیردریایی آلمانی U-99 یک زیردریایی نوع VIIB از کشتی کریگزمارین آلمان نازی در طول جنگ جهانی دوم بود. این زیردریایی در 12 مارس 1940 به آب انداخته شد و به ناوگروه هفتم U-boat مستقر در کیل منصوب شد. U-99 یکی از موفق‌ترین زیردریایی‌های آلمانی در جنگ جهانی دوم بود که 38 کشتی (در مجموع 244658 تن) را در هشت گشت غرق کرد و به پنج کشتی دیگر آسیب رساند.
زیردریایی U-99 توان جابجایی 753 تن در هنگام قرار گرفتن در سطح و 857 تن در هنگام غوطه‌ور شدن را داشت. طول این سلاح جنگی 66.50 متر و ارتفاع آن 9.50 متر بود. این زیردریایی از دو موتور دیزلی شش سیلندر سوپرشارژر آلمانیاورفت F46 بهره می‌برد که در مجموع 2800 تا 3200 اسب بخار برای استفاده را تولید می‌کرد.
این زیردریایی حداکثر سرعت سطحی 17.9 گره و حداکثر سرعت زیر آب 8 گره داشت و زمانی که زیر آب می‌رفت، می‌توانست 90 مایل دریایی را با سرعت 4 گره طی کند. U-99 دارای پنج لوله اژدر 53.3 سانتی‌متری (چهار مورد در قسمت کمان و یکی در عقب)، چهارده اژدر، یک تفنگ دریایی SK C/35 8.8 سانتی‌متری و 220 گلوله بود.
در حالی که بدنه بیرونی اجازه ورود آب را می‌دهد و فشار یکسانی را در دو طرف برای شناوری زیر آب حفظ می‌کند، بدنه فشار با ساختاری خاص از فولاد ضخیم با استحکام بالا ساخته شده است که در برابر فشار بیرونی که با عمق غواصی افزایش می‌یابد مقاومت کرده و فشار اتمسفر طبیعی را حفظ می‌کند.
زیردریایی U-99 در طول ماموریت‌های خود موفقیت‌های زیادی داشت، از جمله برخورد با یک بمب افکن بریتانیایی که باعث شد زیردریایی با بستر دریا برخورد کند. این زیردریایی در آخرین گشت‌زنی خود در فوریه 1941، هشت کشتی را غرق کرد و در عین حال آسیب شدیدی دید.
3. زیردریایی او-103 مدل VIIB او-بوت
در طول جنگ جهانی دوم، U-103 یکی از موفق‌ترین زیردریایی‌های آلمان بود که 46 کشتی (در مجموع 238944 تن) را غرق کرد و به 3 کشتی دیگر آسیب رساند. U-103 یک زیردریایی نوع IXB بود که توسط Kriegsmarine آلمان نازی بین ژوئیه 1937 تا اوت 1939 سفارش داده شد.
ایجاد ناوگان زیردریایی آلمان بخشی از چشم‌انداز هیتلر برای یک نیروی دریایی جنگی نازی در کلاس جهانی بود. تسلیح مجدد آن با نقض معاهده ورسای که در 28 ژوئن 1919 امضا شده بود، سبب شد این زیردریایی از پنج حمله ثبت شده جان سالم به در ببرد.
این زیردریایی در سپتامبر 1940 در اقیانوس اطلس شمالی مستقر شد و موفقیت چشمگیری را به خود دید. این زیردریایی حداکثر سرعت سطحی 18.2 گره و حداکثر سرعت غوطه‌وری 7.3 گره (13.5 کیلومتر در ساعت) داشت و زمانی که زیر آب می‌رفت، می‌توانست 64 مایل دریایی را با سرعت 4 گره طی کند.
زیردریایی U-103 با شش لوله اژدر 53.3 سانتی متری، 22 اژدر، یک اسلحه دریایی 10.5 سانتی متری، 180 گلوله و همچنین یک اسلحه ضد هوایی 2 سانتی‌متری مجهز شده بود و با این تسلیحات توانست از طریق شکاف بین جزایر فارو و شتلند وارد اقیانوس اطلس شود. اولین پیروزی زیردریایی مذکور با غرق شدن نینا بورتن در میانه اقیانوس رقم خورد.
او-103 توانست کشتی Zanes Gounaris را غرق کند و به Graigwen و Delphin آسیب برساند. این مورد از بهترین زیردریایی های جنگ جهانی دوم نورا و Thistlegarth را در 83 کیلومتری غرب شمال غربی راکال غرق کرد و در 19 اکتبر در پایگاه جدید خود، لوریان در سواحل اقیانوس اطلس فرانسه پهلو گرفت.
4. زیردریایی ژاپنی IJN I-201
در میانه جنگ جهانی دوم، ژاپن متحمل خسارات قابل توجهی از ناوهای جنگی، زیردریایی‌ها و هواپیماهای تهاجمی نیروهای متفقین در اقیانوس آرام شد. نیروی دریایی ژاپن که مجبور به اجرای برنامه ساخت زیردریایی اضطراری شد، زیردریایی‌های کلاس I-201 را از سال 1943 تا 1944 طراحی و توسعه داد.
این زیردریایی‌ها دارای فناوری پیشرفته‌ای بودند که همین برتری آنها را در میان سریع‌ترین موتورهای دیزلی اقیانوس‌پیما قرار داد. این مورد از بهترین زیردریایی های جنگ جهانی دوم، رقیب زیردریایی‌های نوع XXI آلمان قلمداد می‌شد.
زیردریایی I-201 با طول 259 فوت و کشش 18 فوتی، از دو موتور دیزلی MAN Mark 1 بهره می‌برد که 2750 اسب بخار قدرت برای سفرهای سطحی تولید می‌کرد و چهار موتور الکتریکی که 5 هزار اسب بخار را به دو میل پروانه می‌فرستاد.
در حالی که حداکثر سرعت آن به 16 گره می‌رسید و این سرعت کمتر از سایر زیردریایی‌های جنگ جهانی دوم به‌شمار می‌رفت، سرعت غوطه‌وری 19 گره‌ی آن دو برابر برخی از دشمنان آمریکایی بود (Wahoo 8.75 گره).
تسلیحات این زیردریایی شامل چهار لوله اژدر 533 میلی‌متری (21 اینچی) با 10 اژدر سری 95 و دو تفنگ عرشه ضد هوایی 25 میلی‌متری بود. I-201 طراحی ساده‌ای داشت و مهندسان نیروی دریایی ژاپن آن را با یک دیوار کناری قوسی شکل که تقریباً در تمام طول بدنه قرار داشت طراحی کردند.
شکل منحصربهفرد این زیردریایی در کنار موتورهای قدرتمند، سرعت غواصی بالاتری به آن داد. اگرچه نیروی دریایی ژاپن ساخت 22 زیردریایی I-201 را برنامه‌ریزی کرد که می‌توانست سهم قابل توجهی در جنگ داشته باشد، اما تنها سه فروند از آن ساخته شد و هیچ یک از آنها در گشت‌های زمان جنگ شرکت نکردند.
5. زیردریایی آلمانی U-124 Type VIIB U-boat
آلمان موفقیت چشمگیری در طول جنگ جهانی دوم داشت و موفق شد 46 کشتی به وزن 219862 تن را غرق کند. چیزی که زیردریایی U-124 را در میان جنگ‌افزارهای آلمانی منحصربهفرد می‌کرد این بود که هیچ نیروی خدماتی با این زیردریایی صدمه نمی‌دید.
آلمان U-boat اصلی نوع VII را به عنوان یک زیردریایی نسبتاً ارزان قیمت که قادر به کار با خدمه کوچک بود، توسعه داد. با این حال، این مدل به سرعت برای ارائه برد بیشتر اصلاح شد و با عملکرد بهتر ارتقا یافت. نیروی دریایی آلمان از هفت نوع اصلی در طول جنگ استفاده کرد، از جمله Type VIIA با 5 لوله اژدر، VIIC با قابلیت‌های حمله اژدر بهبود یافته، VIID و قایق تامین VIIF.
به عنوان یک U-boat نوع VIIB، زیردریایی U-124 بدنه بلندتری (66.50 متر) نسبت به Type VIIA (64.51 متر) و مخازنی بزرگتر داشت. ظرفیت سوخت بیشتر این سلاح جنگی برد آن را از 6200 مایل به 8700 مایل افزایش داد و باعث حرکت آن با سرعت 10 گره روی سطح شد.
سوپرشارژرهای اضافه شده به موتورهای دیزلی سرعت VIIB را به 17.9 گره در سطح افزایش دادند، در حالی که سرعت غوطه‌وری ثابت باقی ماند (8.0 گره). شعاع چرخش و قدرت مانور این زیردریایی با سکان‌های دوقلو که مستقیماً در پشت ملخ‌ها نصب شده بودند بهبود پیدا کرد و ظرفیت اژدر از 11 به 14 ارتقا یافت. علاوه‌بر U-124، آلمان 23 فروند U-boat نوع VIIB را برای جنگ به خدمت گرفت.
بیشتر بخوانید:
۵ مورد از پیشرفته ترین زیردریایی‌های هسته‌ای جهان
6. زیردریایی ژاپنی IJN I-168
از شناخته‌شده‌ترین درگیری‌های جنگ جهانی دوم در اقیانوس آرام می‌توان به نبرد میدوی در ژوئن 1942 اشاره کرد که طی آن چهار ناو هواپیمابر نیروی دریایی ژاپن (آکاگی، کاگا ، سوریو و هیرو) غرق شدند. با وجود اینکه آسیب وارده توسط زیردریایی‌های ژاپنی در طول نبرد به ناوگان نیروی دریایی ایالات متحده وارد کمتر شناخته شده است، اما زیردریایی IJN I-168 توانست ناو USS Yorktown و ناوشکن USS Hammann را غرق کند.
زیردریایی I-168 در 31 ژوئیه 1934 با طول 323 فوت وارد خدمت شد و مجهز به شش لوله اژدر 6×533 میلی‌متری، چهار اژدر جلو و دو عقب بود. اسلحه عرشه تیپ 88 کالیبر 50 و مسلسل ضد هوایی 13.2 میلی‌متری نیز از تسلیحات این جنگ‌افزار محسوب می‌شوند.
در طول خدمت کوتاه خود، I-168 شاهد ماموریت‌های محدودی بود. نیروی دریایی ژاپن این زیردریایی را در نوامبر 1941 در یک ماموریت شناسایی در آماده‌سازی برای حمله به پرل هاربر مستقر کرد. یک هفته پس از بمباران در 7 دسامبر 1941، این مورد از زیردریایی های جنگ جهانی دوم در همان نزدیکی باقی ماند، اما در 13 دسامبر شناسایی شد و مورد حمله قرار گرفت.
آسیب به سلول‌های باتری و آبگرفتگی لوله‌های اژدر، این زیردریایی ژاپنی را مجبور کرد برای تعمیرات به منطقه کوجالین پناه ببرد. نیروی دریایی ایالات متحده در 27 ژوئیه 1943 زمانی که USS Scamp زیردریایی ژاپنی را در دریای بیسمارک، نزدیک جزیره نیو هانوفر غرق کرد، انتقام خود را از IJN I-168 گرفت.
7. یواساس تنگ (اس‌اس-۳۰۶) ساخت ایالات متحده
یواساس تنگ موفق‌ترین زیردریایی آمریکایی در جنگ جهانی دوم بود که موفقیت آن با تعداد کشتی‌های غرق شده (33 کشتی دشمن در مجموع 116454 تن) اندازه‌گیری شد. افتخارات متعددی از جمله چهار ستاره نبرد، دو مورد استناد واحد ریاست جمهوری و مدال افتخار به آن اعطا شد.
طول ناو یواساس تنگ (اس‌اس-۳۰۶) 287 فوت بود و با حداکثر سرعت 20 گره در سطح و 18 گره در هنگام غوطه‌ور شدن حرکت می‌کرد. این زیردریایی در سال ۱۹۴۳ ساخته شد. موتورهای دیزلی فیربنکس-مورس نوع 3 با قدرت 4500 اسب بخار، این زیردریایی را روی سطح به حرکت در می‌آوردند و دو موتور الکتریکی با قدرت 5600 اسب بخار، دو شفت و پروانه را در زیر سطح نیرو می‌دادند.
این مورد از بهترین زیردریایی های جنگ جهانی دوم که با شش لوله اژدر 21 اینچی در جلو و دو لوله اژدر 19 اینچی در عقب ساخته شده بود، بخشی از زیردریایی‌های کلاس بالائو به‌شمار می‌آمد که برای رفع برخی از کاستی‌های کلاس گاتو از جمله مشکلات عمق ساخته شد. این زیردریایی‌ها با پوسته و قاب بدنه تحت فشار با استفاده از فولاد و استحکام بالا ساخته شدند که به آنها اجازه می‌داد تا عمق 400 فوت (120 متر) زیر آب بروند.
با این حال، یواساس تنگ زمانی که به عمق 612 فوت (187 متر) در طول آزمایش قبل از جنگ رسید، توانست عمیق‌تر پیش برود. در حالی که زیردریایی‌های آلمانی جنگ جهانی دوم سریع‌تر بودند و برد بهتری داشتند، اما زیردریایی‌های آمریکایی به دلیل اقدامات تشخیص اجتناب بهتر هنگام غوطه‌ور شدن در نبرد مؤثرتر بودند.
8. زیردریایی یواساس راشر کلاس گاتو
در طول جنگ جهانی دوم، زیردریایی‌های نیروی دریایی ایالات متحده تنها دو درصد از ناوگان اقیانوس‌پیما را تشکیل می‌دادند، اما مسئول غرق شدن بیش از 30 درصد از کشتی‌های نیروی دریایی ژاپن بودند. زیردریایی‌های آمریکایی در اقیانوس آرام در طول جنگ منجر به از دست رفتن نزدیک به پنج میلیون تن کشتی‌های دریایی تجاری ژاپن شد.
زیردریایی‌های کلاس گاتو، متشکل از 54 زیردریایی که برای اولین بار در آگوست 1941 با SS-212 پا به عرصه گذاشتند، بیشترین سهم را در سال‌های اولیه داشتند. ناوگان بعداً با اضافه شدن 122 زیرساخت کلاس Balao که بدنه ضخیم‌تری برای افزایش عمق عملیاتی داشتند، تقویت شد.
در حالی که USS Rasher در انتهای فهرست زیردریایی‌های جنگ جهانی دوم به عنوان یکی از کم کارآمدترین زیردریایی‌ها قرار گرفته، اما این شناور همچنان رکوردی چشمگیر دارد. این زیردریایی دیزلی با غرق کردن 18 کشتی به مجموع 99901 تن در طول جنگ اعتبار دارد.
زیردریایی کلاس گاتو 311 فوت طول با پرتو 27 فوت و 3 اینچ و بادکش 16 فوتی و 10 اینچی داشت. موتورهای دیزلی زیردریایی‌ها را تا 20 گره نیرو می‌دادند و موتورهای الکتریکی در هنگام غوطه‌وری حداکثر سرعت 9 گره را تأمین می‌کردند.
راشر مجهز به یک اسلحه کالیبر 50 به قطر سه، چهار یا پنج اینچ، شش لوله اژدر و چهار تیغه عقب و 24 اژدر 21 اینچی بود. برای خدمات استثنایی خود در طول جنگ جهانی دوم، USS Rasher به دلیل عملکرد فوق‌العاده در گشت‌های رزمی و هفت ستاره نبرد، چهار جایزه واحد ریاست جمهوری دریافت کرد.
9. یواساس واهو (اس‌اس-۲۳۸) ساخت ایالات متحده
زیردریایی یواساس واهو با در مجموع 20 کشتی از ناو USS Rasher پیشی گرفت، اما بیشتر با کاپیتان‌های خود شناخته می‌شود. ستوان فرمانده دادلی دبلیو مورتون و افسر اجرایی ستوان ریچارد اچ اوکین توسط بازماندگان جنگ جهانی دوم به عنوان «مبتکر، جسور و موفق» یاد می‌شود.
واهو در 15 مه 1942، مدت کوتاهی پس از حمله غافلگیرانه ژاپنی‌ها به پرل هاربر در دسامبر گذشته، برای انتقام طراحی شد. این زیردریایی توانست در عمق حداکثر 300 فوتی عملکردی خوب از خود نشان دهد و به مدت 48 ساعت در زیر آب بماند.
واهو دارای استقامت گشت‌زنی 75 روز و برد کروز 11 هزار مایل با سرعت 10 گره دریایی بود. این زیردریایی با حداکثر سرعت 20.25 گره دریایی در سطح و 8.75 گره دریایی در هنگام غوطه ور شدن حرکت می‌کرد. از جمله تجهیزات واهو می‌توان به 24 اژدر شلیک شده از 10 لوله اژدر 21 اینچی، یک قبضه 3 اینچی 50 کالیبر عرشه دو منظوره، دو کالیبر 50 و دو مسلسل کالیبر 30 اشاره کرد.
با این وجود، این مورد از زیردریایی های جنگ جهانی دوم از عملکرد ضعیف اژدر رنج می‌برد و هنگامی که در سال 1943 در حال گشت‌زنی در دریا بود، هفت کشتی را غرق کرد و به تعدادی از آنها آسیب جدی وارد کرد.
این زیردریایی همچنین در طی 10 روز حرکت به سمت جزایر کوریل در شمال ژاپن، سه کشتی باری را غرق کرد. اگر اژدرهایی که به اهداف اشتباهی برخورد می‌کردند سطح را می‌شکستند و سپس منفجر می‌شدند، یا در اثر برخورد منفجر نمی‌شدند، تلفات بسیار بیشتر هم می‌شد.
10. زیردریایی کلاس تی (انگلستان)
در طول دهه 1930، نیروی دریایی بریتانیا تصمیم گرفت زیردریایی‌های گشتی خارجی موجود در کلاس‌های Oberon، Parthian و Rainbow را جایگزین کند، زیرا عملکرد ضعیفی از خود به نمایش گذاشته بودند. بنابراین ساخت زیردریایی‌های دیزلی-الکتریکی کلاس T نیروی دریایی سلطنتی در سال‌های 1934-1935 آغاز شد.
این زیردریایی‌های جدید تحت دستورالعمل‌های طراحی سختگیرانه قرار گرفتند و به یک تسلیحات قوی و مدت زمان گشت‌زنی حداقل 42 روزه برای خدمت از راه دور نیاز داشتند. علاوه‌براین، آنها توسط پیمان دریایی لندن در مجموع به 16500 تن ساخت و ساز جدید محدود شدند.
نیروی دریایی 53 فروند زیردریایی جدید با جابجایی حدود 1575 تن در طول جنگ جهانی دوم ساخته است. اولین زیردریایی‌های کلاس تی 275 فوت طول داشتند و با کمان متمایز ساخته شده بودند تا لوله‌های اژدر رو به جلو خارجی را در خود جای دهند.
با این حال، شکل کمان هنگام بیرون آمدن تأثیر نامطلوبی بر سرعت داشت و بریتانیا را وادار کرد تا 9 زیردریایی کلاس-تی اصلاح شده با شکل کمان ساده‌تر بسازد و لوله‌های کمان به عقب حرکت کنند.
اگرچه زیردریایی‌های کلاس T در طول جنگ به موفقیت قابل توجهی در برابر زیردریایی‌های دشمن دست یافتند و 13 زیردریایی دشمن شامل شش زیردریایی ایتالیایی، چهار زیردریایی آلمانی و سه ژاپنی را غرق کردند، اما این رکورد با یک حادثه فاجعه‌بار خدشه‌دار شد.
در سپتامبر 1939، خدمه HMS Triton زیردریایی دیگری را در نزدیکی سواحل نروژ مشاهده کردند. هنگامی که قایق به ارتباطات رادیویی پاسخ نداد، تریتون دو اژدر شلیک کرد و اولین زیردریایی بریتانیایی که در طول جنگ جهانی دوم گم شده بود یعنی HMS Oxley را غرق کرد. این جنگ‌افزار در لیست بدترین و بهترین زیردریایی های جنگ جهانی دوم در قسمت بدترین‌ها طبقه‌بندی می‌شود.
