گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
اگر به دنیای جنگ افزارها، جنگنده‌ها و هواپیماها علاقه‌مندید، در اینجا فهرستی از بزرگترین بمب افکن های ساخته شده توسط بشر را معرفی می‌کنیم.
در طول تاریخ صنایع هوانوردی نظامی، بمب افکن‌های زیادی توسط سازمان‌های مختلف ساخته شده‌اند. برخی از هواپیماها مثل بوئینگ بی-۵۲ استراتوفورتس، نورثروپ گرومن بی-۲ اسپیریت یا کنسولیدیت بی-۲۵ لیبراتور به نماد بمب افکن‌های جهان تبدیل شده‌اند. اما این‌ها قطعا بزرگترین بمب افکن های ساخته شده تاکنون نیستند. توجه داشته باشید که یک هواپیما با فاصله نوک بین دو بالش با یکدیگر اندازه‌گیری می‌شوند.
بیشتر بخوانید:
بدترین بمب افکن های نظامی ساخته شده در تاریخ
بزرگترین بمب افکن های جهان
ما در اینجا فهرستی از بمب افکن‌های غول آسا و بزرگی را گردآوری کرده‌ایم که بزرگترین ابعاد را در بین همنوعان خود دارند.
۱. بمب افکن کانویر بی-۳۶
طول بال‌ها: ۷۰.۱ متر
Convair B-36 Peacemaker
بمب افکن Convair B-36 Peacemaker یکی از مهم‌ترین بمب افکن‌های تاریخ ایالات متحده است؛ زیرا این اولین بمب افکنی بود که می‌توانست تسلیحات هسته‌ای را هم حمل کند. این هواپیما با بال‌هایی به‌طول ۷۰.۱ متر، طولانی‌ترین عرض را در بین تمام بمب افکن‌هایی دارد که تاکنون ابرقدرت‌های جهان تولید کرده‌اند. قابل ذکر است که طول بال‌های این هواپیما حتی از بسیاری از هواپیماهای غول پیکر ترابری مثل ایلیوشین آی‌ال-۷۶ هم بیشتر است.
یکی از خلبان‌های B-36 می‌گوید «پرواز کردن با پیس‌میکر شبیه پرواز یک آپارتمان بزرگ است». بی-۳۶ برای اولین بار در آگوست سال ۱۹۴۶ به‌پرواز درآمد و در نهایت سال ۱۹۵۹ بازنشسته شد. این بمب افکن در هیچ جنگی استفاده نشده و همیشه به‌عوان یک بازدارنده در طول جمگ سرد عمل کرده است.
۲. بمب افکن بوئینگ بی-۵۲ استراتوفورترس
طول بال‌ها: ۵۶.۴ متر
Boeing B-52H Stratofortress
یکی دیگر از بمب افکن‌های غول پیکر نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا که فاصله بین دو بال آن به‌اندازه یک آپارتمان است، بوئینگ بی-۵۲ استراتوفورترس نام دارد. بال این هواپیما از چهار موتور میزبانی می‌کند و به‌همین خاطر هم طول آن به ۵۶.۴ متر می‌رسد. این بمب افکن در آوریل سال ۱۹۵۲ توسط شرکت بوئینگ تولید شد و سه سال بعد وارد ناوگان هوایی آمریکا شد. گفته می‌شود که این طول عمر این هواپیما می‌تواند فراتر از سال ۲۰۴۰ باشد.
طول بال بسیار بزرگ این هواپیما باعث به‌وجود آمدن چالش‌هایی در جهت قادر به پرواز درآمدن آن از روی باند فرودگاهی شده است. بوئینگ می‌گوید که طول بال‌های بی-۵۲ برای برخاستن یا فرود در یک گذرگاه با استفاده از تکنیک‌های سنتی پرواز خیلی عریض است. به‌همین خاطر هم مهندسان بوئینگ چرخ‌های بندینگ ویژه‌ای را طراحی کرده‌اند که با باند فرودگاهی هماهنگ شده و به آن اجازه برخواستن و فرودهای ویژه را می‌دهد.
نیروی هوایی آمریکا تنها مشتری این محصول بود و بوئینگ ۷۴۴ فروند را به شاخه نظامی امریکا فروخت. آخرین مدل این بمب افکن به‌نام B-52H که یکی از بزرگترین بمب افکن های جهان هم هست در اکتبر سال ۱۹۶۲ تحویل ایالات متحده داده شد.
۳. بمب افکن توپولف تو-۱۶۰
طول بال‌ها: ۵۵.۷ متر
Tupolev Tu-160
یکی از هواپیماهای روسی موجود در این لیست توپولف تو-۱۶ با طول بال‌های ۵۵.۷ متری است. این بمب افکن اولین پرواز خودش را در سال ۱۹۸۱ در زمان اتحاد جماهیر شوروی انجام داد و برای نخستین بار در سال ۱۹۸۷ به خدمت شوروی درآمد.
اوکراین در طول جنگ با روسیه در دسامبر ۲۰۲۲ به پایگاه هوایی Engels-2 حمله کرد که از بمب افکن‌های Tu-95 و Tu-160 میزبانی می‌کند. ظاهرا هر دو این بمب افکن‌ها در جنگ با اوکراین شرکت داشته‌اند. پایگاه هوایی انگلس-۲، بخش هوانوردی بمب‌افکن سنگین ۲۲ گارد دونباس، بخشی از شاخه هوانوردی دوربرد نیروی هوافضای روسیه بود.
۴. بمب افکن نورثروپ گرومن بی-۲ اسپیریت
طول بال‌ها: ۵۲.۴ متر
Northrop Grumman B-2 Spirit
شکل و ظرفیت B-2 Spirit، بمب افکن نورثروپ گرومن را به یکی از نمادهای بمب افکن‌های تاریخ نظامی تبدیل کرده است. سازنده آن می‌گوید تمام اجزای هواپیما از ابزارآلات گرفته تا نرم افزار و مدل‌سازی سه‌بعدی و سیستم‌های کامپیوتری، همگی را از صفر خودش انجام داده است. نتیجه آن هم بمب افکنی است که طول بال‌های آن به ۵۲.۴ متر می رسد و از دسامبر سال ۱۹۹۳ تاکنون در نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا خدمت می‌کند.
بی-۲ اسپیریت اولین پرواز خودش را در جولای سال ۱۹۸۹ انجام داد. این هواپیما در بمباران یوگسلاوی توسط ناتو که در سال ۱۹۹۹ انجام شد شرکت کرد و توانست ۳۳ درصد کل تجهیزات و اهداف صربستانی‌ها را در ۸ هفته اول نابود کند. از ۲۱ فروند تولید شده این هواپیما، هیچ یک از آن‌ها در جنگ‌های مختلف آسیبی ندیدند. بی-۲ اسپیریت به‌زودی بازنشسته خواهد شد و بی-۲۱ رایدر که اولین پرواز خودش را در نوامبر ۲۰۲۳ انجام داده جایگزین آن خواهد شد.
۵. بمب افکن میاسیشچف ام-۴
طول بال‌ها: ۵۰.۵ متر
Myasishchev M-4
میاسیشچف ام-۴ یک بمب افکن چهار موتوره است که ولادیمیر میخیلوویچ میشاچف آن را برای اتحاد جماهیر شوروی در دهه ۱۹۵۰ طراحی کرد تا از آن برای حمله به اهداف دور بردش در آمریکای شمالی استفاده کند. این همچنین اولین بمب افکن با موتور جت هم محسوب می‌شود. Myasishchev M-4 برای اولین با در ژانویه ۱۹۵۳ پرواز کرد و شرکت میاسیشچف در مجموع ۱۲۵ فروند از آن را تولید کرد.
این هواپیما بعد از روی کار آمدن و تولید توپولف TU-95، بازنشسته شد. نکته جالب اینکه طول بال آن از TU-95 که ۵۰.۱ متر بود، بیشتر است. خدمه این هواپیما متشکل از ۸ نفر بود که شامل توپچی‌هایی برای محافظت از هواپیما با سه توپ ۲۳ میلی‌متری می‌شدند. این هواپیما قادر به حمل بمب‌های هسته‌ای بود و اتحاد جماهیر شوروی هم در آگوست ۱۹۴۹، اولین سلاح هسته‌ای خودش RDS-1 را همراه آن آزمایش کرد.