نگاهی به جنگنده عجیب آلمان نازی که پرواز با‌ آن فرقی با خودکشی نداشت

آلمان نازی جنگنده عجیبی به‌نام Komet را ساخته بودند که بالای ۱۰۰۰ کیلومتر بر ساعت سرعت داشت، اما پرواز با آن حکم مرگ خلبانش را امضا می‌کرد.

در طول جنگ جهانی دوم، نازی‌ها اسلحه‌های زیادی را اختراع کردند تا نسبت به دشمنان برتری داشته باشند. برخی از این اختراعات به طور کلی نحوه جنگیدن را تغییر دادند. مثل موشک V2 به‌عنوان اولین موشک بالستیک عملیاتی، Me 262 به‌عنوان اولین جت جنگی، یا حتی Stg-44 به‌عنوان اولین تفنگ تهاجمی که جزو نوآوری‌های نازی‌ها بودند. اما برخی از اختراعات آنها آنطور که باید، اثر خیلی مطلوبی نداشت. یکی از این اختراعات، هواپیمای تعقیب و گریز با موتور موشکی Messerschmitt Me 163 Komet است. که با نام کومیت شناخته می‌شود.

وقتی به Komet نگاهی می‌اندازید، فورا متوجه کوچک بودن آن می‌شوید. هواپیمایی که فقط ۵.۷ متر طول دارد و بال‌های آن فقط ۹.۳ متر است. برای مقایسه با آن می‌توان به یکی از بزرگ‌ترین هواپیماهای تاریخ، P-51 Mustang با طول نزدیک به ۱۰ متری و طول بال‌های بیش از ۱۱ متری اشاره کرد.

بیشتر بخوانید:

۵ تا از سریع ترین جنگنده ها در تاریخ؛ از میگ تا نورث امریکن و لاکهید

این هواپیما به‌عنوان بخشی از برنامه «واندروافن» یا پروژه سلاح‌های شگفت‌انگیز آلمان نازی طراحی شد، اما پیش از آنکه بخواهد در جنگ تأثیرگذار باشد، از بین رفت. طبق اطلاعاتی که توسط موزه ملی هوا فضای آمریکا (که یکی از پنج Komet تولید شده را در اختیار دارد) ارائه کرده، Me 163 اولین و تنها هواپیمایی از این نوع است که هیچگاه به‌کار گرفته نشد.

شیطان، تکنولوژی آینده را به آلمان نازی داده بود

عجیب‌ترین جنگنده آلمان نازی، Me 163 هواپیمای خوبی نبود؛ به‌خصوص اینکه از امنیت خوبی هم برخوردار نبود. اما پیش از آنکه بخواهیم عیب‌های آن را بررسی کنیم، باید به دستاورد بزرگی که در آن زمان حاصل شده بود نگاه کنیم.

این جنگنده برای زمان خودش فوق‌العاده سریع بود. این هواپیما در سال ۱۹۴۲ به سرعت بالای ۶۲۳ مایل بر ساعت (۱۰۰۲ کیلومتر بر ساعت) دست پیدا کرد تا «سریع‌ترین وسیله نقلیه با سرنشین» در جهان تبدیل شود. در روزگاری که کمتر هواپیمای جنگی قادر به شکستن دیوار صوت بود، سرعتی فراتر از ۶۰۰ مایل بر ساعت در مقایسه با دیگر هواپیماهای زمان خود مثل سرعت نور بود!

استفاده از یک موتور موشکی در بدنه هواپیما، یکی از مهم‌ترین دلایلی بود که Komet توانست به چنین سرعتی دست پیدا کند. مدت‌ها بود که فناوری موشکی وجود داشت، اما هیچ‌کس نتوانسته بود از آن به این خوبی استفاده کند. تا آنکه موتور موشکی Walter 509A-2 با سوخت ترکیبی پراکسید هیدروژن، آب و الکل متیل (متانول) برای هواپیمای جنگی Komet انتخاب شد. این موتور می‌توانست بین ۳،۳۰۰ تا ۳،۷۰۰ پاوند رانش ایجاد کند.

جنگنده Komet، انتخابی ضعیف برای نبرد

در کنار تمام پیشرفت‌هایی که به‌لطف Komet حاصل شده بود، نقاط ضعف بسیاری هم داشت. این جنگنده که توسط رایش سوم (لقب امپراتوری آلمان نازی) ساخته شده بود، اگر در نبردها به‌کار گرفته می‌شد، قطعا فاجعه‌بار بود. چرا که منبع اصلی این خودرو یک سوخت مایع کوچک بود که سوخت کافی فقط برای ۷ تا ۸ دقیقه پرواز را فراهم می‌کرد. این یعنی اگر قرار بود در جنگ استفاده شود، فقط می‌توانست یک یا دو بار به بمب افکن های آمریکایی حمله کند و فورا باید پیش از خاموش شدن موتورش، فرود می‌آمد.

این هواپیما به دو توپ ۳۰ میلی‌متری بسیار قوی مسلح بود، اما استفاده از آن‌ها مستلزم سرعت رباتی و بسیار بالای خلبان بود تا بتواند در سرعت بالای ۱۰۰۰ کیلومتر بر ساعت، توپ‌ها را به سمت هدف شلیک کند. به همین دلیل، کومت‌ها در طول جنگ تنها به ۹ کشته هوایی دست پیدا کردند.

در مجموع اختراع نازی‌ها هواپیمایی کوچک جثه با یک موتور موشکی بود که درست مثل اختراعات شخصیت کارتونی وایل ای کایوت پرواز کردن با آن فرقی با خودکشی نداشت. اینکه لندینگ مناسبی نداشت، کمترین مشکل خلبان با آن بود. امکان انفجار مخزن سوخت آن در طول پرواز بسیار زیاد بود؛ اتفاقی که در طول جنگ برای ۱۴ کومت افتاد و آن‌ها را نابود کرد.

به‌شدت خطرناک برای پرواز

طبق اطلاعاتی که موزه ملی نیروی هوایی ایالات متحده ارائه کرده، کومت تا سال ۱۹۴۴ در هیچ نبردی شرکت نکرد و فقط توسط یکی از واحدهای نیروی هوایی آلمان نازی به‌نام «لوفتوافه» به‌کار گرفته شد. در صورتی که جنگ برای مدت بیشتری ادامه پیدا می‌کرد، نازی‌ها هم زمان کافی برای آن را داشتند تا Komet را در نبردهایشان به‌کار بگیرند و متوجه اشکالاتش شوند.

از آنجا که نازی‌ها از نیروی کار اجباری برای ساخت این هواپیمای جنگی استفاده می‌کرد، گمانه‌زنی‌ها نشان می‌دهد که احتمال خرابکاری در حین ساخت این جنگنده‌ها نیز وجود داشته است. در حالی که کومت پیشرفت‌های تکنولوژیکی در موشک‌سازی داشت و چند دهه از هم نسل‌های خودش جلوتر بود، اما در نهایت به‌عنوان هواپیمایی شناخته شد که فقط خلبان خودش را می‌کشد و هیچ کارایی خاصی جز سرعت بالا ندارد.