گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
بر کسی پوشیده نیست که مشکلات زیست محیطی ، یکی از بزرگترین چالش های پیش روی بشر در عصر حاضر می باشد.یکی از نگران کننده ترین معضلات محیط زیست، گرمایش زمین و به دنبال آن افزایش سطح آب دریاهاست که در ۳ هزار سال گذشته بی سابقه بوده است.
پژوهش جدیدی که به تازگی نتایج آن منتشر شده است ، بیانگر ارتباط نزدیک گرمایش جهانی با افزایش سطح آب دریاها و اقیانونس هاست.همچنین این پژوهش نشان می‌دهد که امکان وخیم تر شدن اوضاع در اثر گرمای جهانی وجود دارد. این پژوهش اطلاعاتی در زمینه شکل غیر عادی افزایش کنونی سطح دریا را ارائه می دهد. هم چنین می گوید که تغییر آب و هوا به چه شکلی موجب بالا آمدن دریا و پیشروی آن به جاده های ساحلی، خانه‌ها و کسب و کار ها می‌شود.
تغییر آب و هوا بر اثر اقدامات بشر منتج به خلق سریع ترین روند در افزایش سطح دریا گردیده است که در این سرعت در مقایسه با ۲۸۰۰ سال گذشته بیشترین میزان را داراست. حتی انتظار افزایش بیشتر سطح دریا در آینده نیز وجود دارد که این امر به دلیل آب شدن یخچال ها در کوه ها و آب شدن یخ های قطبی می باشد و در نتیجه آب های اقیانوس های قطبی در اثر حرارت و آب شدن یخ ها بیشتر می‌شوند.
این پژوهش بر رابطه ی میان دما و سطح دریا صحه می گذارد و نشان می دهد که این دو مورد رابطه بسیار تنگاتنگی با هم دارند، رابطه ای که مشابه با پیوند میان دما و سطح دی اکسید کربن است.
مقاله‌ی منتشر شده در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences بر اساس آمارهای جهانی ثبت شده در زمینه سطح دریا نشان می دهد که دانشمندان با استفاده از منابعی از قبیل حفره سازی در رسوب ها و سایر منابعی که می توانند در بررسی تنوع ها در سطح دریا یاری رسان باشند به تعیین افزایش سطح دریا پرداخته‌اند. در این پژوهش، ابتدا از ساختار های تعیین افزایش منطقه ای سطح دریا، داده‌های بدست آمده از اندازه گیری جذر و مد و سایر روش ها استفاده شد تا اثر اقدامات انسانی بر افزایش سطح دریا را در طی ۳۰۰۰ گذشته مورد ارزیابی و شناسایی قرار دهند. بن هورتون از دانشگاه راتگرز در ایمیلی چنین می‌نویسد: بررسی های زیادی در زمینه افزایش سطح دریا انجام پذیرفته است اما ما اولین گروهی بودیم که گزارش های دائمی در زمینه سطوح پیشین دریا را ارائه داد. مناطقی از دو نیمکره شمالی و جنوبی را انتخاب کردیم و مواردی از قبیل میزان نمک، پوشش درختی، مرجانی، شاخص‌های بیولوژیک و باستان شناختی را مورد بررسی قرار دادیم.
پژوهشگران حاضر در ایالات متحده، اروپا و آسیا دریافتند کمتر از نیمی از افزایش سطح دریا در قرن بیستم، بدون تأثیر گرمای جهانی روی داده است.
در حقیقت این امکان وجود دارد که در قرن گذشته سطوح کلی دریا تا بیش از ۳ سانتیمتر کاهش یافته باشند و این امر به دلیل گرمای جهانی نبوده باشد.
رابرت کاپ معاون موسسه انرژی دانشگاه راتگرز بیان داشت این پژوهش تأیید کننده یافته ها و پیش بینی های گروه بین المللی سازمان ملل متحد می باشد که به بررسی تغییر آب و هوا پرداختند. اما هنوز هم این تهدید وجود دارد که افزایش سطح دریا بر اثر واژگونی ناگهانی تکه های عظیم یخ روی دهند و قطب ها با رویدادی شوکه کننده روبرو شوند. کاپ در ایمیل چنین نوشت: اگرچه پروژه‌های ما در زمینه بررسی افزایش سطح دریا رو به افزایش است؛ اما واکنش صفحات یخی در برابر گرمای جهانی سبب می‌شود که هنوز تهدیدها و ابهاماتی وجود داشته باشد. او افزود: توزیع احتمالی افزایش سطح دریا را که در این مقاله و پژوهش پیشین ارائه دادیم می‌توانیم از بهترین تخمین های موجود در زمینه تغییر سطح دریا تلقی کنیم. اما هنوز هم شاهد احتمالی هستیم که بیان می‌دارد این توزیع‌ها به شدت محافظه کارانه و احتیاطی هستند، بویژه آن‌ها که مربوط به پایان قرن و پس از آن هستند.
در حقیقت، در پژوهشی دیگر که روز دوشنبه در PNAS منتشر گردید دریافته شد که قطعات یخ قطبی حساسیت و آسیب پذیری زیادی در برابر نوسان های جهتی اندک در میزان دی اکسید کربن در جو داشتند که حدود ۲۳۰۰۰ سال قبل روی داد. در این پژوهش دانشمندان به بررسی صفحات یخی قطب پرداخته و دریافتند که این صفحات یخی در اوایل و میانه دوره میوسن عقب نشینی و پسروی داشته‌اند، یعنی زمانی که سطح نوسان دی اکسید کربن بین ۲۸۰ و ۵۰۰ بخش در هر میلیون بود. این امر بسیار نگران کننده است زیرا میانه های دوره میوست، آخرین باری بود که میانگین دمای سطح حدود ۳ تا ۴ درجه سلیسیوس یا بیش از ۷٫۲ درجه‌ی فارنهایت بود که این مقدار ملایم تر و معتدل‌تر از زمان فعلی است و سطح دی اکسید کربن با سطح کنونی قابل مقایسه بود.
امسال، سطح دی اکسید کربن اتمسفر به ۴۰۰ بخش در هر میلیون رسید که این امر برای اولین بار در تاریخ بشر روی داد و هنوز هم با سرعت بالایی در حال افزایش است.
گرمای جهانی هنوز موجب طغیان های ساحلی در ایالات متحده می شود
در تحلیلی جداگانه که بر گرفته از مطالعه گروه های پژوهشی و روزنامه نگاری در حوزه آب و هوا می‌باشد، ردپای اقدامات انسانی را در افزایش سطح دریا مورد بررسی قرار می گیرد و بر این اساس به مطالعه بررسی PNAS و دیگر بررسی های کنونی که در رابطه با موضوع اخیر هستند پرداخته می شود. افزایش سطح دریا موجب فراوانی وقوع سیل، بویژه طغیان هایی می‌شود که خسارات جدی تحمیل نمی‌کنند اما در طول زمان موجب هزینه های اقتصادی می شوند.این گونه طغیان ها را می‌توان در ایالات متحده شاهد بود.
تحلیل آب و هوایی مذکور، به گزارش های ثبت شده سطح آب دریا (در هر ساعت) به ۲۷ منطقه مختلف در ایالات متحده بستگی دارد. پژوهشگران رکن انسانی را در افزایش سطح دریا مورد بررسی قرار دادند تا پیشینه ای از رویداد های افزایش سطح دریا را به دست آورند که اثر گرمای جهانی در آن وجود ندارد و اقدامات انسانی موجب آن شده اند.
در این گزارش آمده است که ۸۷۲۶ روز شاهد بودیم که سطح آب دریا بدون تغییر و فراتر از آستانه ذکر شده برای طغیان های محلی رخ داد که از سوی سازمان خدمات آب و هوای ملی ارائه شده‌اند. ۵۸۰۹ روز نیز شاهد عدم تغییر بودیم/ به عبارت دیگر حدود دو سوم از ۸۷۲۶ روز طغیان ذکر شده در این گزارش می تواند به دلیل تغییر آب و هوا در اثر اقدامات انسانی باشند. برای مثال در آنوپلیس، ماریلند، تعداد روزهای طغیان در سال های ۱۹۵۱ تا ۱۹۸۴، از ۱۹۳ به ۷۰۱ روز افزایش یافت. مشخص شد که حدود در ۳۹۴ روز یا ۷۸% از روز ها طغیان روی نداد.
بن اشتراوس خاطر نشان می کند مشکل در اینجا بیشتر می‌شود. پیش بینی می شود که سطح دریا تا سال ۲۱۰۰ بیش از یک متر افزایش یاید و این افزایش در قرون بعدی نیز ادامه خواهد داشت، حتی اگر روند انتشار گازهای گلخانه ای متوقف گردد. هنوز در آغاز مشکل هستیم و این افزایش اینچی در آینده به سطح بسیار بالاتری خواهد رفت و در همه جا شاهد تاثیر گذاری اقدامات بشر بر این مشکل می‌باشیم.
گزارش مرکز آب و هوایی که کاپ آن را انجام داد نشان داد که در دهه گذشته، در منطقه هایی که در امتداد ساحل فلوریدا، کیز و محل های ساحلی غرب از قبیل سان دیگو و سیاتل قرار دارند، بیش از ۹۰% روزها را شاهد عدم طغیان بودند (اگر اقدامات بشری موجب افزایش سطح دریا نمی شد).
در این گزارش آمده است که نقش انسان در هزاران مورد از سیل‌ها مشاهده می شود. این گزارش ارائه دهنده یافته های مهمی است. بر این اساس فرضیه ای ارائه می‌شود که بیان کننده نقش بشر در افزایش سطح دریا می باشد. در حقیقت روند افزایش سطح دریا به عواملی از قبیل جریان های اقیانوسی، طغیان آب در خشکی ها و عوامل دیگری بستگی دارد. علاوه بر این، بررسی مذکور در مجله دیگری منتشر نگردیده، اگرچه بخشی از آن بر اساس پژوهش های دیگر می باشد. اشتراوس بررسی دیگری را در سال ۲۰۱۵ انجام داد و در آن دریافت که کاهش شدید انتشار گاز گلخانه ای می تواند موجب کاهش میزان تهدید آفرینی آب شدن یخ های قطبی برای شهر های آمریکایی شود. در مقابل، اگر انتشارها ادامه یابد، بین ۱۴ تا ۳۳ فوت افزایش را در سطح دریا شاهد خواهیم بود و این میزان بر ۲۰ تا ۳۱ میلیون خانوار آمریکایی که در ۲۰ شهر با جمعیت های ۱۰۰۰۰۰ یا بیشتر شاکن هستند اثر می‌گذارد. در این پژوهش نتیجه گیری شد که در حال حاضر شاهد افزایش ۱٫۶ متری یا حدود ۵٫۲ پا در سطح دریا هستیم و این امر به دلیل انتشار گاز های گلخانه ای می‌باشد. این افزایش در قرون بعد نیز مشاهده خواهد شد.
منبع: mashable