بمب افکن مخوف روسیه با نام توپولف تو-160 (Tupolev Tu-160)، بهعنوان کابوس دشمنان و برای انهدام اهداف مناطق جغرافیایی دوردست وارد عمل میشود.
نیروی هوایی یک کشور نقش بسیار مهمی در اقتدار و قدرت نظامی یک کشور دارد. حال روسیه که بهعنوان یکی از قدرتمندترین کشورهای جهان در عرصه نظامی شناخته میشود، پس از تولید بمب افکن مخوف توپولف تو-۱۶۰ (Tu-160) اقدام به تولید نسخه بهروز شده این هواپیمای جنگی با نام Tu-160m کرده است. در این بخش از اخبار نظامی سایت گجت نیوز به بررسی کامل این بمب افکن پیشرفته روسی میپردازیم.
معرفی بمب افکن هسته ای توپولف تو-160 روسیه
این هواپیمای جنگی برای اولین بار در اواخر سال ۱۹۸۰ میلادی وارد نیروی هوایی اتحاد جماهیر شوروی شد و تا سال ۱۹۹۵ به تولید رسید. در سال ۲۰۱۵ ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه مجوز تولید نسخه جدیدی با نام Tu-160m را برای افزایش قابلیتهای بمب افکن استراتژیک VKS صادر کرد. بمب افکن حامل موشک «تو-۱۶۰» با نام قوی سپید (White Swan) که از سوی ناتو به آن لقب «بلک جک» نیز دادهاند، با هدف انهدام اهداف در مناطق جغرافیایی دوردست و در اعماق پشت صحنههای عملیات قارهای طراحی شده است.
این بزرگترین هواپیمای مافوق صوت و هواپیمای دارای بالهای هندسی متغیر در تاریخ هوانوردی نظامی است. همچنین توپولف تو-۱۶۰ سنگینترین هواپیمای جنگی جهان است که بیشترین وزن ناخالص برخاست را در بین بمب افکنها دارد. این بمب افکن ظرفیت حمل ۴ خدمه که دو نفر خلبان و ۲ نفر اپراتور زرادخانه هستند را نیز دارد. طول کلی تو-۱۶۰ حدود ۵۴ متر و حداکثر سرعت آن ۲۲۰۰ کیلومتر بر ساعت است.
توپولف Tu-160m به نوان بمب افکن استراتژیک و پیشرفته روسیه، اولین آزمایش دولتی خود را در بحبوحه جنگ اوکراین آغاز کرد. قرار است این بمب افکن بههمراه بمب افکنهای Tu-95ms، ستون فقرات هواپیماهای دوربرد نیروی هوافضای روسیه را تشکیل دهند. همچنین این بمب افکنها توسط VKS برای حمله به اهدافی در اعماق اوکراین نیز بهکار گرفته شدهاند.
در ابتدا بمب افکن قوی سفید روسی در پاسخ به ساخت بمب افکن راکول B-1 لنسر نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا توسعه یافت. این بمب افکن بهعنوان سنگین ترین بمب افکن جهان میتواند موشکهای کروز با کلاهکهای هستهای را حمل کند.
این هواپیما دارای قابلیت پرواز در تمام حالات جوی از روز و شب است و میتواند در تمام عرضهای جغرافیایی کار کند. سیستم بالابر پرواز این بمب افکن شامل لتها، فلپهای دو شکاف، اسپویلر و فلاپرونها هستند که برای کنترل رول استفاده میشوند. نیروی محرکه آن نیز توسط ۴ موتور پشتیبانی میشود. این هواپیما از کنترلهای Fly-By-Wire استفاده میکند و مجهز به ارابه فرود سه پایه، چرخ دم و چتر قرمز است. این هواپیما برای برخاستن نیازمند یک باند به طول حداقل ۳۰۵۰ متر است. همچین توپولف تو-160 بدون هیچگونه سلاح دفاعی طراحی شده است. در مأموریتهای گشتزنی، این بمب افکن توسط هواپیماهای جنگنده Mig-31 اسکورت میشود.
در گجت نیوز بخوانید:
شاهکار جدید پوتین: شبیه ساز واقعی بمب اتم برای آمادگی سربازان
ویژگیهای برجسته بمب افکن توپولف TU-160
در طراحی و ساخت این هواپیما از تیتانیوم، آلیاژهای آلومینیوم، آلیاژهای فولادی و کامپوزیت مستحکم استفاده شده است. برای ساخت بدنه این هواپیما، فناوری جوشکاری قطعات تیتانیوم کاملا بازسازی شده است. بهعنوان بخشی از برنامه ارتقای نسل قبلی این هواپیما، نسخه جدید دارای سیستم ناوبری جدید K-042K-1 و خلبان خودکار ABSU-200-1 است. این سیستم از اواخر سال ۲۰۱۴ میلادی تا به امروز توسط نیروی هوایی روسیه مورد استفاده قرار گرفته است.
در ساخت نسخه جدید از موتورهای بهبود یافته NK-32 موسوم به NK-32-02 و رادار جدید Novella NV1.70 استفاده شده است. موتور Kuznestov NK-32 بهعنوان قویترین موتور هواپیمای جنگی در نظر گرفته میشود که حدود ۵۵ هزار پوند نیروی رانش را در پس سوز کامل تولید میکند.
از امکانات جدید Tu-160m میتوان کابین کامپیوتری شیشهای، ارتباطات مدرن ضد رهگیری، و قابلیت حمل سلاحهای هستهای را نام برد. طبق اخبار، توپولف تو-160 به موشکهای کروز خانواده X-101 با کلاهکهای معمولی با قابلیت انفجار قوی، خوشهای و حجمدهنده و همچنین موشکهای کروز X-102 هستهای مجهز است. این موشکها میتوانند در ۱۲ اسلات مختلف روی هواپیما قرار بگیرند.
همچنین گزارش شده است که Tu-160m در نسخه جدید مجهز به تکنولوژی تجهیزات رادیو الکترونیکی جدید است. انتظار میرود این هواپیما بهعنوان یکی از اجزای کلیدی سهگانه هستهای روسیه عمل کند. این بمب افکن قادر است تا بهعنوان یک سکوی تسلیحاتی ایستاده نیز عمل کند. همچنین میتواند تا ۱۶ کیلومتر از سطح زمین فاصله بگیرد و تا ۱۳ هزار کیلومتر بهواسطه مخزن سوخت مجزا برد مسافت داشته باشد.
در پاییز سال ۲۰۲۰ میلادی، یک جفت از این بمب افکن با دو خدمه، رکورد طولانیترین پرواز بدون توقف را برای این نوع هواپیما شکست. این دو بمب افکن Tu-160m که به ترتیب توسط سرلشکر اولگ پولا و سرهنگ دوم سرگئی ولکوویتسکی فرماندهی میشدند، در طی یک پرواز ۲۵ ساعته بر فراز آبهای خنثی بخش مرکزی اقیانوس منجمد شمالی و اقیانوس آرام و همچنین دریاهای کارا، لاپتف، سیبری شرقی، چوکچی و بارنتس پرواز کردند.