گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
این روزها بیش از گذشته خطر درگیری‌های گسترده منطقه‌ای و احتمال رخ‌دادن جنگ جهانی سوم احساس می‌شود. به‌همین بهانه مي‌خواهیم شما را با جنگنده های ارتش آمریکا که توانایی حمل بمب اتم را دارند آشنا کنیم.
وقتی صحبت از بمب اتم می‌شود، احتمالا اکثر افراد دو بمبی که در اواخر جنگ جهانی دوم روی دو شهر هیروشیما و ناگاساکی ژاپن پرتاب شد را به‌خاطر می‌آورند. هر دو بمب بسیار بزرگ بودند و باید توسط یک هواپیمای قدرتمند حمل می‌شدند. به‌همین‌دلیل بوئینگ بی 29 سوپرفورترس برای انجام ماموریت انتخاب شد. اگرچه بمب‌های اتمی استراتژیک آمریکا آسیب شدیدی به ژاپن وارد کردند و در پایان بخشیدن به جنگ نیز موثر بودند، اما همیشه بهترین گزینه نیستند.
11 جنگنده که می‌توانند با بمب اتم پیام‌آوران مرگ باشند
ژاپن فاصله زیادی با خاک آمریکا داشت و بمب اتم نمی‌توانست برای شهروندان آمریکایی خطرناک باشد. هرچند گاهی شرایط فرق می‌کند. بسیار پیش می‌آید که یک منطقه مرتب بین نیروهای دوست و دشمن جابه‌جا می‌شود. گاهی هم ممکن است استفاده از بمب اتمی استراتژیک سبب فاجعه‌ای برای نیروهای خودی شود. اینجاست که بمب‌های اتمی تاکتیکی وارد ماجرا می‌شوند.
این بمب‌ها نسبت به نمونه‌های استراتژیک مدرن قدرت انفجاری کمتری دارند و می‌توانند علیه مراکز یا یگان‌های مهم دشمن استفاده شوند. همانطور که احتمالا حدس زده‌اید، بمب‌های اتمی تاکتیکی به هدایت‌پذیری دقیق نیاز دارند و نمی‌توانند صرفا توسط یک بمب‌افکن معمولی رها شوند. در ادامه نگاهی به جنگنده های ارتش آمریکا خواهیم داشت که می‌توانند بمب اتم تاکتیکی را حمل کنند.
این جنگنده ها چابکی، سرعت و مانورپذیری بالایی دارند و با مجموعه‌ای از حسگرهای پیشرفته همراه شده‌اند. همین نیز سبب می‌شود که بهترین گزینه برای نفوذ و حمله به زیرساخت‌های مهم دشمن باشند. خوشبختانه تاکنون هیچ کشوری از بمب های اتمی تاکتیکی استفاده نکرده است؛ اما پس از جنگ روسیه و اوکراین خطر بروز یک جنگ جهانی بیش از گذشته احساس می‌شود. پوتین نیز بارها تهدید کرده است که اگر مجبور شود مشکلی با استفاده از بمب اتم نخواهد داشت.
اما اگر درگیری بین روسیه و نیروهای ناتو شکل بگیرد، آمریکا از کدام جنگنده های خود میتواند برای حمل بمب اتم بهره گیرد؟
داگلاس A-4 اسکای‌هاوک
در طول جنگ سرد سایه یک نبرد تمام‌عیار اتمی بیش از همیشه احساس می‌شد. در آن زمان یکی از جنگنده های توانمند ارتش آمریکا برای حمل بمب اتم داگلاس A-4 اسکای‌هاوک بود. این جنگنده کوچک تک‌سرنشین بود و برای دهه‌ها در نیروی دریایی آمریکا خدمت کرد. برای اولین‌بار در سال ۱۹۵۶ بود که اسکادران تهاجمی ۷۲ نیروی دریایی آمریکا این جنگنده را دریافت کردند و در سال ۲۰۰۳ نیز پس از ۴۷ سال فعالیت آخرین فروند از آن بازنشسته شد.
در طول این مدت نیز تقریبا ۳ هزار فروند اسکای‌هاوک تولید شد. این پرنده آمریکایی توانسته به دلایل گوناگون حسابی معروف شود. اول از همه اینکه بیشتر از تمامی جنگنده های نیروی دریایی آمریکا در جنگ ویتنام عملیات انجام داد. همچنین با حضور در اولین سری فیلم تاپ گان حسابی دل آمریکایی‌ها را به‌دست آورد. تنها حادثه یک جنگنده با بمب اتم نیز به اسکای‌هاوک مربوط می‌شود. علاوه بر اینها شما می‌توانید در صورت تمایل نسبت به خرید این جنگنده اقدام کنید.
اسکای‌هاوک یک جنگنده چابک و سریع محسوب می‌شد و ابعادی کوچک داشت. هرچند با وجود بدنه کوچک، می‌توانست میزان زیادی سلاح و مهمات با خود حمل کند. این مورد در مدل‌های A-4C و A4-E اسکای‌هاوک کاملا مشخص بود؛ زیرا به‌ترتیب سه و پنج قسمت اختصاصی را برای حمل سلاح داشتند. چیزی که سبب می‌شود در مجموع بیش از ۸ هزار پوند تسلیحات حمل کنند. در میان تسلیحات این جنگنده ارتش آمریکا نیز بمب اتم دیده می‌شد.
اسکای‌هاوک می‌توانست از بمب اتمی B43 در میدان نبرد استفاده کند و حسابی مشکل‌ساز شود. هرچند تصمیم گرفت در دوران صلح نیز شهرت بیشتری کسب کند. در ۵ دسامبر ۱۹۶۵ بود که یک اسکای‌هاوک از روی کشتی یواس‌اس تیکوندروگا به دریای فیلیپین افتاد. خلبان این جنگنده در حال انجام یک تمرین عادی به همراه بمب اتم B43 بود. در نهایت ارتش آمریکا نتوانست خلبان یا جنگنده را نجات دهد.
جنرال داینامیکس F-111 آردوارک
در سال ۱۹۶۲ وزارت دفاع آمریکا در فکر ساخت یک جنگنده مافوق‌صوت با برد عملیاتی بالا بود. در واقع آنها می‌خواستند یک هواپیمای چندمنظوره را برای نیروی هوایی و دریایی آمریکا داشته باشند. در نهایت شرکت جنرال داینامیکس توانست با طرح F-111 Aardvark نظر وزارت دفاع آمریکا را جلب کند. در این هواپیما برای اولین‌بار بال‌های متحرک دیده می‌شدند. همین نیز باعث می‌شد که قادر به انجام کارهایی خارق‌العاده باشد.
به‌عنوان مثال F-111 می‌توانست با بال‌های باز در مسافتی کوتاه (زیر ۶۰۰ متر) از زمین بلند شود و سپس پس از بستن بال‌های خود به‌سرعت مافوق‌صوت برسد. این جنگنده خارق‌العاده می‌توانست در مجموع ۲۴ هزار پوند تسلیحات را با خود حمل کند که شامل بمب اتم نیز می‌شد. در مدل‌های اولیه اف 111 یک توپ ۲۰ میلی‌متری قرار داشت؛ اما در مدل‌های بعدی توپ حذف شد و جای خود را به‌سیستم هدف‌یابی لیزری AN/AVQ-26 داد.
این سیستم خاص سبب شد که F-111 به بمب‌افکنی توانمند تبدیل شود که هیچ مشکلی برای انجام عملیات در شرایط جوی مختلف ندارد. در طول عملیات طوفان صحرا نیز بیش از ۲۴۰۰ عملیات مختلف توسط این هواپیما انجام شد. شرکت جنرال داینامیکس در مجموع ۵۶۶ فروند اف 111 را برای نیروی هوایی آمریکا توسعه داد. جنگنده F-111 توانایی انجام عملیات‌های مهم با استفاده از بمب اتم را نیز داشت؛ اما تا زمان بازنشتگی در سال ۱۹۹۶ موقعیتی پیش نیامد.
جنگنده مک‌دانل داگلاس F-15E استرایک ایگل
جنگ سرد باعث شد که آمریکا و شوروی در طول چند دهه به‌شدت درگیر رقابت در عرصه نظامی شوند. هر ابرقدرت نیز قصد داشت برتری نظامی و تکنولوژیکی خود را به رخ دیگری بکشد و دست بالا را داشته باشد. در آن زمان نیروی هوایی شوروی از میگ 25 رونمایی کرده بود و آمریکا نیز احساس می‌کرد که باید پاسخی درخور ارائه دهد. بههمینخاطر جنگنده مک‌دانل داگلاس F-15 با توانایی حمل بمب اتم معرفی شد.
اف 15 اولین پرواز خود را در سال ۱۹۷۲ انجام داد و خیلی‌زود در میان بهترین جنگنده های جهان قرار گرفت. ترکیب مانورپذیری بالا و فناوری‌های پیشرفته سبب شده بود که این جنگنده در بسیاری از عملیات‌های خود فوق‌العاده ظاهر شود. البته در ابتدا قرار بود اف 15 صرفا برای نبردهای هوایی استفاده شود؛ اما شرایط در سال ۱۹۸۸ تغییر کرد. در آن زمان بود که F-15E Strike Eagle رونمایی شد. یک جنگنده بمب‌افکن دو سرنشین که می‌توانست تا ۲۳ هزار پوند تسلیحات را با خود حمل کند.
در سال ۲۰۱۹ نیز جنگنده F-15 به‌صورت رسمی مجوز حمل بمب های اتم تاکتیکی را دریافت کرد. این جنگنده علاوه بر توانایی حمل حجم بالایی از تسلیحات از اویونیک پیشرفتهای نیز بهره می‌برد تا گزینه‌ای قابل اطمینان برای عملیات‌های گوناگون باشد. ترکیب رادار قدرتمند APG-70 با سیستم ناوبری و هدف‌یابی مادون قرمز سبب شده بود که این هواپیما بتواند در شرایط جوی مختلف و تاریکی شب ماموریت‌های خود را انجام دهد.
نیروی هوایی آمریکا تا سال ۲۰۱۹ تعداد ۲۱۹ فروند اف 15 عملیاتی را در اختیار داشت. جنگنده افسانه‌ای مک‌دانل داگلاس میتواند از بمب اتم B61-12 استفاده کند. قدرت انفجاری این بمب ۵۰ کیلوتن است. در حالیکه این میزان برای بمبی که روی هیروشیما پرتاب شد تنها به ۱۵ کیلوتن می‌رسید.
گرومن A-6 اینترودر
جنگ کره سبب شده بود که ارتش آمریکا از جنبه‌های مختلف درس بگیرد. بههمینخاطر نیروی دریایی این کشور سفارش ساخت یک هواگرد تهاجمی خاص را داد. این هواپیما می‌بایست بتواند زیر رادار دشمن پرواز کرده و حملات دقیقی را علیه اهداف متحرک انجام دهد. در واقع نیروی دریایی آمریکا به یک جنگنده با توانایی پشتیبانی هوایی نزدیک و حملات برد بلند به اهداف زمینی در تمام شرایط آب‌و‌هوایی نیاز داشت. اینجا بود که پیشنهاد شرکت گرومن پذیرفته شد و یک جنگنده توانمند مجهز به بمب اتم متولد شد.
گرومن A-6 اینترودر از سیستم‌های اویونیک بسیار پیشرفتهای بهره می‌برد و همین نیز سبب شده بود که بتواند نسبت به سایر هواپیماهای عصر خود برتری داشته باشد. شرکت سازنده همچنین از صفحه‌نمایش CRT در این هواپیما بهره برده بود تا خلبان بتواند در شرایط جوی بد نیز عملیات را انجام دهد. اولین پرواز این جنگنده در سال ۱۹۶۰ انجام شد و پس از آن نیز در سال‌های ۱۹۶۳ و ۱۹۶۴ به‌خدمت نیروی دریایی و سپاه‌تفنگداران دریایی آمریکا درآمد.
توانایی حمل ۱۸ هزار پوند تسلیحات (از جمله بمب اتم) سبب شده بود که جنگنده جدید گرومن به بخشی جدایی‌ناپذیر از قدرت هوایی آمریکا در جنگ ویتنام تبدیل شود. اگرچه تنها ۲۰ درصد از پروازها توسط اینترودر انجام شدند، اما نیمی از بمب‌های ریخته‌شده بر سر دشمن به این هواپیما تعلق داشتند. نیروی دریایی آمریکا این هواگرد تهاجمی را در سال ۱۹۹۷ بازنشسته کرد تا F-14 تامکت و مک‌دانل داگلاس F/A-18 هورنت جای آن را بگیرند.
ال‌تی‌وی A-7 کرسیر 2
دیگر جنگنده ارتش آمریکا که توانایی انجام حمله با استفاده از بمب اتم را دارد نیز به نیروی دریایی این کشور تعلق دارد. در سال ۱۹۶۳ بود که نیروی دریایی آمریکا احساس کرد به یک هواگرد تهاجمی سبک برای جایگزینی اسکای‌هاوک نیاز دارد. هرچند این هواپیما می‌بایست برد عملیاتی بیشتری داشته باشد و بتواند تسلیحات بیشتری را حمل کند. همچنین از شرکت‌های طرف قرارداد خواسته شد که طرح‌های خود را بر اساس هواپیماهای موجود توسعه دهند.
اینجا بود که شرکت LTV طرح A-7 Corsair II را ارائه کرد. هواپیما جدید بر اساس طراحی F-8 کروسیدر ساخته شده بود و می‌توانست مناسب اهداف نیروی دریایی آمریکا باشد. اگرچه کرسیر 2 از نظر ظاهری چندان جذاب نیست و حتی خطرناک جلوه نمی‌کند؛ اما می‌توانست همچون یک جنگنده وحشتناک با بمب اتم زیرساخت‌های دشمن را با خاک یکسان کند.
این هواپیمای جنگی می‌توانست ۱۵ هزار پوند تسلیحات را با خود حمل کند که عملا دو برابر توانایی اسکای‌هاوک بود. همچنین برد عملیاتی آن به ۳۰۴۴ مایل می‌رسید که نسبت به اسکای‌هاوک با برد عملیاتی ۲۵۲۵ مایل برتری قابل‌توجهی داشت. اما مهمترین مزیت کرسیر 2 نسبت به اسکای‌هاوک را می‌توان دقت بالای آن در انجام عملیات‌های مختلف دانست. ترکیب نمایشگر هدآپ، سیستم‌های اویونیک پیشرفته و حسگرهای دقیق سبب شده بودند که Corsair II عملکرد بهتری در میدان نبرد داشته باشد.
البته همین دقت نیز سبب می‌شد که جنگنده کرسیر 2 گزینه مناسبی برای استفاده در حمله با بمب اتم باشد. شرکت LTV اولین نمونه آزمایشی این هواپیما را در سال ۱۹۶۵ به‌پرواز درآورد و سپس در سال بعد نمونه‌های نهایی وارد ارتش آمریکا شدند. ارتش آمریکا از این هواگرد تهاجمی به‌صورت گسترده در جنگ ویتنام استفاده کرد. آخرین نبرد کرسیر 2 نیز عملیات طوفان صحرا در خاورمیانه بود.
جنگنده با توانایی حمل بمب اتم: مک‌دانل داگلاس F-4 فاتوم 2
حالا نوبت به جنگنده افسانه‌ای مک‌دانل داگلاس یعنی اف 4 می‌رسد. بین اولین پرواز آزمایشی این جنگنده در سال ۱۹۵۸ تا تولید آخرین فروند از آن در سال ۱۹۷۹ بیش از ۵ هزار فروند اف 4 ساخته شدند. آمریکا این هواپیما را به بسیاری از متحدان خود از جمله ایران فروخت و هنوز نیز این جنگنده ستون فقرات نیروی هوایی ارتش ایران را تشکیل می‌دهد.
جنگنده اف 4 همچنین توانست در طول دوران درخشان خود ۱۶ رکورد هوایی را ثبت کند و در عملیات‌های مختلف حضوری تاثیر‌گذار داشته باشد. جنگنده تاریخ‌ساز مک‌دانل داگلاس می‌توانست تنوع زیادی از تسلیحات مختلف از جمله بمب اتم تاکتیکی را با خود حمل کند. در واقع حداکثر میزان تسلیحات قابل حمل توسط جنگنده F-4 به ۱۶ هزار پوند می‌رسد که دو برابر بمب‌افکن بوئینگ B-17 (متعلق به جنگ جهانی دوم) است.
اف 4 در طول جنگ ویتنام وارد میدان شد تا نتیجه را به نفع آمریکا تغییر دهد. هرچند ترکیب مانورپذیری بالای میگ‌های شوروی و پدافند ضدهوایی اجازه نداد که این جنگنده چندان موفق باشد. با وجود این، اف 4 در طول جنگ ایران و عراق نقشی کلیدی را ایفا کرد و توانست در عملیات‌های گوناگون ضربات مهمی را به‌دشمن وارد کند. همچنین این جنگنده در جنگ ۱۹۷۳ اعراب و اسرائیل نیز عملکرد درخشانی داشت.
ارتش آمریکا آخرین فانتوم خود را در سال ۱۹۹۶ بازنشسته کرد؛ اما هنوز شرایط برای جایگزینی آنها با هواپیمایی مدرن در نیروی هوایی ایران فراهم نشده است.
جنگنده جنرال داینامیکس F-16 فایتینگ فالکن
عمر جنگنده F-16 بیشتر از شرکت سازنده‌اش بوده است. جنرال داینامیکس در سال ۱۹۷۷ ساخت اف 16 را آغاز کرد؛ اما ظاهرا قرار نیست این هواپیما به‌زودی از خط تولید خارج شود. چراکه هنوز F-16V Block 70/72 توسط شرکت لاکهید مارتین تولید می‌شود. در طول ۵۰ سال گذشته بیش از ۴۵۰۰ فروند از این هواپیما ساخته شده است که نقشی اساسی در عملیات‌های مختلف داشتند.
اف ۱۶ یک جنگنده چندمنظوره توانمند است که میتواند در درگیری‌های هوایی و زمینی به‌خوبی ظاهر شود. این موضوع در عملیات‌های طوفان صحرا، آزادی پایدار و آزادی عراق نیز آشکار گشت. به‌طورکلی اف 16 از آویزگاه‌های خارجی تسلیحات بهره می‌برد که میتواند با کمک آنها دو بمب ۲ هزار پوندی، ۴ موشک هوابههوا (ایم 20 و ایم 120) و دو محفظه سوخت خارجی را حمل کند. طبیعتا در مدل‌های عادی جنگنده اف 16 قادر به حمل بمب اتم نیست؛ اما مدل‌های C و D این جنگنده می‌توانند از بمب اتمی B61-12 برای حمله به اهداف خود استفاده کنند.
مک‌دانل داگلاس AV-8B هریر 2
مک‌دانل داگلاس AV-8B هریر 2 یک جنگنده تک سرنشین است که به‌خاطر توانایی خود در نشست و برخاست عمودی معروف شد. البته این تنها توانایی مطرح Harrier II نبود؛ اما سبب شد که توجه اذهان عمومی به آن جلب شود. این هواپیما نتیجه همکاری مک‌دانل داگلاس و بریتیش آئرو اسپیس بود و اولین پرواز خود را در سال ۱۹۸۱ انجام داد.
کمی بعد شرکت بوئینگ مک‌دانل داگلاس را خریداری کرد و تا سال ۲۰۰۳ به تولید AV-8B ادامه داد. هریر 2 به‌صورت خاص برای پشتیبانی هوایی نزدیک طراحی شده بود و توانایی نشست و برخاست عمودی آن نیز برای شرایط اضطراری بسیار کاربردی جلوه می‌کرد. هرچند این جنگنده محدود به عملیات‌های کوچک نبود و می‌توانست به راحتی با حمل بمب اتم آسیب شدیدی به دشمن وارد کند.
این جنگنده آمریکایی بریتانیایی می‌توانست در مجموع ۹ هزار پوند تسلیحات را با خود حمل کند که شامل موشک‌های هوابههوا، هوا به زمین، ضد کشتی و انواع بمب‌های گوناگون می‌شد. هرچند مدل طراحی‌شده برای سپاه تفنگداران نیروی دریایی آمریکا نسبت به دیگر مدل‌های این جنگنده برتری خاصی داشتند. آنها به کیت مهمات تهاجم مستقیم مشترک (JDAM) مجهز شده بودند که سبب می‌شد بمب‌های گرانشی غیر هدایت‌پذیر به بمب هوشمند تبدیل شوند.
جنگنده هریر 2 توانایی حمل بمب اتم را داشت و سپاه تفنگداران نیروی دریایی آمریکا نیز می‌خواست تاییدیه‌های لازم برای آن را دریافت کند. هرچند آنها ناگهان در دهه ۱۹۸۰ برنامه‌های اتمی خود را رها کردند. هیچ‌وقت مشخص نشد که دلیل این تصمیم چه بوده است.
جنگنده با توانایی حمل بمب اتم: مک‌دانل داگلاس F/A-18 هورنت
مک‌دانل داگلاس F/A-18 هورنت یک هواپیما دو منظوره است که برای ایفای نقش به‌عنوان یک هواگرد تهاجمی و یک جنگنده قدرتمند هیچ مشکلی ندارد. هورنت اولین پرواز خود را در سال ۱۹۷۸ تجربه کرد و در اوایل دهه ۱۹۸۰ نیز وارد ارتش آمریکا شد. اوج درخشش این هواپیما در عملیات طوفان صحرا بود. جایی که هورنت‌ها توانستند در هر سورتی پرواز خود هم هواپیماهای دشمن را در آسمان هدف قرار دهند و هم به اهداف عراقی در زمین حمله کنند.
بعدها در سال ۱۹۹۹ بوئینگ مدل‌های F/A-18E و F/A-18F Super Hornet را عرضه کرد که نسبت به مدل اولیه برتری‌های قابل‌توجهی داشتند. سوپر هورنت برد عملیاتی بسیار بیشتری داشت و می‌توانست تسلیحات بیشتری را حمل کند. این موارد در کنار توانمندی‌های دیگر سبب شدند که نیروی دریایی آمریکا در نهایت سوپر هورنت را جایگزین اف 14 تامکت کند.
اما آیا جنگنده های F/A-18 هورنت یا سوپر هورنت توانایی حمل بمب اتم را دارند؟ در این مورد کمی تردید وجود دارد. از طرفی سازمان ملی امنیت هسته‌ای آمریکا نام این جنگنده را در میان پلتفرم‌های بمب اتم تاکتیکی B-61 نیاورده است. از طرفی دیگر وزارت دفاع آمریکا گفته است که سوپر هورنت به تجهیزات خاصی برای انجام حمله اتمی نیاز ندارد. به‌نظر می‌رسد که این جنگنده میتواند به‌راحتی شهری را با استفاده از بمب اتم به ویرانه تبدیل کند؛ اما ارتش آمریکا نمی‌خواهد از آن بهره بگیرد.
لاکهید F-117 نایت‌هاوک
شاید بتوان گفت که لاکهید اف 117 نایت‌هاوک خاص‌ترین جنگنده با توانایی حمل بمب اتم باشد. بین سال‌های ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۰ تنها ۵۹ فروند از این هواپیما ساخته شدند و توانستند حتی توجه افراد عادی را به‌خود جلب کنند. مواد جاذب رادار، طراحی خاص و زاویه‌های تند روی بدنه سبب می‌شدند که رادارهای دشمن نتوانند به‌راحتی اف 117 را شناسایی کنند. در همین راستا محفظه‌های سوخت و تجهیزات مختلف نیز کاملا درون بدنه هواپیما قرار گرفته بودند.
طراحی خاص اف ۱۱۷ به دوران جنگ سرد باز می‌گردد. در دهه ۱۹۷۰ آمریکایی‌ها قصد داشتند هواپیمای جدیدی بسازند که پیشرفتهای موشک‌های زمین به هوا را خنثی کند. این هواپیما اولین پرواز خود را در سال ۱۹۸۱ تجربه کرد؛ اما تا سال ۱۹۸۹ و حضور در عملیات حمله به پاناما از دید عموم پنهان ماند. نایت‌هاوک توانست در طول دوران خدمت خود عملکرد نسبت خوبی داشته باشد و فقط یک فروند از آن توسط آتش دشمن سرنگون شد.
در ارتش آمریکا حرف F معمولا نشان‌دهنده جنگنده است؛ اما اف 117 توانایی درگیری با اهداف هوایی را نداشت. این هواپیما با دو محفظه تسلیحات همراه شده بود که هرکدام از آنها می‌توانستند حداکثر ۵۰۰۰ پوند بمب را حمل کنند. اف 117 توانایی حمل بمب اتم B61 را نیز دارا بود. شرکت سازنده همچنین پنل AMAC را برای این هواپیما تدارک دیده بود تا خلبان بتواند به‌راحتی بمب های اتم را روانه اهداف دشمن کند.
جنگنده با توانایی حمل بمب اتم: لاکهید مارتین F-35 لایتنینگ 2
در حال‌حاضر قوی‌ترین جنگنده ارتش آمریکا با توانایی حمل بمب اتم لاکهید مارتین F-35 است. این جنگنده نسل پنجم رادارگریز است و میتواند عملیات‌های گوناگونی را علیه دشمن انجام دهد. شرکت لاکهید مارتین تاکنون توانسته بیش از ۱۰۰۰ فروند F-35 را تحویل ارتش آمریکا و متحدان این کشور دهد و هنوز نیز کشورهای زیادی خواستار خرید این جنگنده توانمند هستند. این در حالی است که جنگنده‌های نسل پنجم روسیه و چین هنوز به مرحله تولید انبوه نرسیده‌اند.
ارتش آمریکا در تلاش بود یک جنگنده مشترک را برای نیروی هوایی، نیروی دریایی و سپاه تنفگداران نیروی دریایی توسعه دهد. هدف از اینکار نیز کاهش هزینه‌ها ذکر شده بود. رقابت بین شرکت‌های نورثروپ گرومن و مک‌دانل داگلاس (یک تیم)، بوئینگ و لاکهید مارتین آغاز شد و در نهایت در سال ۲۰۰۱ لاکهید مارتین به‌عنوان پیروز انتخاب شد.
جنگنده اف 35 توانایی‌های بسیار زیادی دارد و میتواند در صورت لزوم با استفاده از بمب اتم زیرساخت‌های دشمن را نیز هدف قرار دهد. البته این جنگنده نیز نقاط ضعف و قوت خاص خود را دارد؛ اما در رزمایش‌های مختلف توانسته با اختلاف زیاد هواپیماهای نسل چهارم را شکست دهد. در واقع می‌توان گفت که این جنگنده فعلا رقیب خاصی در آسمان ندارد.
هرچند که وضعیت جنگ روسیه و اوکراین کمی شرایط را برای اف 35 تغییر داد. فرسایشی‌شدن جنگ و افزایش فشارهای اقتصادی سبب شده که بارها احتمال وقوع یک جنگ اتمی مطرح شود. بههمینخاطر ارتش آمریکا برنامه‌های خود برای مجهز کردن جنگنده اف 35 به بمب اتم را جلو انداخت تا بتواند در شرایط اضطراری استفاده کند. طبیعتا هیچ‌کشوری تمایل ندارد آغازگر یک جنگ اتمی باشد؛ اما اگر چنین اتفاقی رخ دهد، جنگنده های F-35 می‌توانند سبب مرگ میلیون‌ها نفر شوند.