گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
نتایج یک پژوهش جدید حاکی از این است که بوی نویی خودرو که برای برخی افراد لذت‌بخش محسوب می‌شود، می‌تواند عامل ابتلا به سرطان باشد!
امروزه و در ساخت خودروها، از مواد شیمیایی مختلفی استفاده می‌شود. موادی که بسیاری از آن‌ها نوعی از سموم محسوب می‌شوند و تماس با آن‌ها یا قرار گرفتن در معرض‌شان، می‌تواند به بیماری‌ها و اختلالات متعددی منجر شود.
برای کودکان، قرار گرفتن در معرض سموم می‌تواند به بروز اختلالات متعددی در یادگیری یا اوتیسم و مشکلات رفتاری منجر شود. از سویی، خودروسازان بی‌توجه به عوارض مواد شیمیایی که استفاده می‌کنند، به استفاده از انواع مواد شیمیایی در خودروهای خود ادامه می‌دهند؛ موادی که حالا ثابت شده می‌توانند حتی عامل بروز سرطان باشند.
بوی نویی خودرو می‌تواند منجر به بروز سرطان شود
برخی از مواد شیمیایی که امروزه در خودروها استفاده می‌شوند می‌توانند مشکلاتی برای سیستم عصبی بدن یا فرآیند تولید مثل به‌همراه داشته باشند. از سویی، محققان اخیرا طی یک پروژه تحقیقاتی اثبات کرده‌اند افرادی که سطح بالایی از مواد شیمیایی مورد استفاده در ساخت خودرو را در خون خود دارند، چهار برابر بیش از سایرین در معرض خطر مرگ ناشی از سرطان قرار می‌گیرند.
البته برای تعیین دقیق انواع مواد شیمیایی که در خودروها استفاده می‌شود و میزانی از آن‌ها که انسان در معرض‌شان قرار می‌گیرد نیاز به مطالعات بیشتری وجود دارد؛ ولی حالا می‌دانیم که بوی نویی خودرو که برای بسیاری جذاب است، می‌تواند در نتیجه مواد شیمیایی باشد که سرطان‌زا هستند؛ موادی که شما در هر سفر خود با آن‌ها مواجه می‌شوید.
بنا بر گزارشی از موسسه سیاست علوم سبز، در 99 درصد خودروهای ساخته شده در بازه زمانی 2015 تا 2022، از یک ماده شیمیایی ضد شعله به‌نام تریس (۱-کلرو ایزوپروپیل) فسفات (TCIPP) استفاده شده است که می‌تواند ضمن تاثیر منفی بر سطح IQ کودک، به سرطان‌های بدخیم نیز منجر شود. نتایج این مطالعه اثبات می‌کند که این ماده واقعا سود و کاربرد مشخصی ندارد و در حال حاضر نیز توسط برنامه ملی سم‌شناسی ایالات متحده در حال بررسی به‌عنوان یک ماده سرطان‌زا است.
طی این پژوهش، محققان 101 خودرو را از سراسر آمریکا مورد بررسی قرار داده و متوجه شدند که در حداقل نیمی از خودروها با افزایش دمای هوا، غلظت ماده بازدارنده شعله بیشتر می‌شود. در واقع غلظت TCIPP که افراد در معرض آن قرار می‌گیرند، در تابستان و در هوای گرم بین دو تا پنج برابر بیشتر از زمستان است. پژهشگران همچنین متوجه شدند در خودروهایی که از TCIPP در فوم صندلی استفاده شده، غلطت این ماده در هوای داخل خودرو به‌مراتب بیشتر بوده است.
ربکا هوهن، نویسنده ارشد این تحقیق می‌گوید که هر فرد حداقل روزانه در حدود 1 ساعت را در خودرو سپری می‌کند. از سویی، تاثیر این مواد خطرناک برای افرادی که ساعات بیشتری را در خودرو می‌گذرانند و همچنین کودکان که سریع‌تر از بزرگسالان تنفس می‌کنند، بیشتر خواهد بود.
این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که نوزادان و کودکان نه‌تنها در برابر این مواد شیمیایی آسیب‌پذیرتر هستند، بلکه به‌دلایلی چون هر روز مدرسه رفتن یا مراجعه مداوم به پزشک، زمان بیشتری از سایرین در خودرو می‌گذرانند و در نتیجه سم بیشتری استنشاق می‌کنند.
محققان می‌گویند افزایش مدت‌زمان قرارگیری در معرض بوی نویی خودرو که از مواد شیمیایی مذکور متصاعد می‌شود، می‌تواند سطح ضریب هوشی کودکان را بین سه تا پنج امتیاز کاهش دهد. دلیل این موضوع نیز تداخل این سموم با تیروئید به‌عنوان ساطع‌کننده هورمون‌های رشددهنده مغز است. از سویی، همان‌طور که گفته شد قرارگیری در معرض این سموم در سن پایین به اختلالات دیگری مانند اوتیسم یا اختلالات یادگیری و مشکلات رفتاری نیز منجر می‌شود.
بررسی‌ها نشان می‌دهد که نه‌تنها خودروسازان همچنان به استفاده از این مواد شیمیایی در محصولات خود ادامه می‌دهند، بلکه عموم خودروها از دو ضدشعله سرطان‌زا نیز برخوردار هستند که می‌توانند عامل بروز مشکلاتی در سیستم عصبی و تولیدمثل شوند.
دلیل استفاده از مواد شیمیایی سرطان‌زا در خودروها چیست؟
بررسی‌ها حاکی از این است که مواد شیمیایی مضری که در ساخت خودروها استفاده می‌شوند، عملا نقش مهمی در جلوگیری از آتش‌سوزی ندارند و در عوض، صرفا در زمان آتش‌سوزی شعله‌ها را برای قربانیان سمی‌تر می‌کنند.
از سویی، قانونی که در سال 1975 برای اجبار تولیدکنندگان مبلمان و خودروسازان برای استفاده از مواد شیمیایی ضدشعله تصویب شده بود، حالا دیگر منحل شد و ضرورتی به پیروی از آن وجود ندارد. دلیل این مهم هم این است که قانون‌گذاران در سال 2013 متوجه شدند که هر مبل معمولی بین 2 تا 3 پوند مواد شیمیایی سرطان‌زا تولید می‌کند و از سویی این مواد در مشکلات مربوط به تولیدمثل نیز تاثیر دارند.
البته با وجود لغو قانون ضرورت تزریق مواد شیمیایی به محصولات روکش‌دار، استفاده از این مواد ممنوع نشد. در نتیجه، استفاده از دی‌فنیل اترهای پلی برومینه (PBDE) در ساخت مبلمان، وسایل نقلیه و دیگر وسایل الکترونیکی تا اوایل دهه 2000 ادامه پیدا کرد. در نهایت و زمانی که دانشمندان به‌طور جدی‌تر به مشکلات شناختی و جنسی ناشی از استفاده از این مواد پرداختند، استفاده از آن‌ها دچار محدودیت بیشتری شد.
با وجود همه این‌ها، خودروسازان به استفاده از مواد ضدشعله‌ای مانند TCIPP برای دریافت استانداردهای اشتعال‌پذیری ادامه داده‌اند؛ حتی با وجود این‌که خطرات سلامتی متعدد این مواد اثبات شده است. اگرچه مضرات قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مورد استفاده در مبلمان در دهه‌های اخیر به‌خوبی مورد بررسی علمی قرار گرفته، اما هیچ تحقیق علمی درباره خطرات قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی وسایل نقلیه شخصی تا امروز انجام نشده بود. با وجود تحقیق اخیر نیز برای تعیین میزان دقیق مواد شیمیایی مورد استفاده در وسایل نقلیه و این‌که انسان در معرض چه سطوحی از آن‌ها قرار می‌گیرد نیاز به مطالعات بیشتری وجود دارد.
یکی از محققان این پژوهش برای کاهش خطر قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خودروها، راهکارهایی مانند پایین کشیدن شیشه‌ها یا پارک کردن خودرو در سایه را پیشنهاد می‌دهد؛ ولی آنچه که واقعا باید انجام شود، کاهش استفاده از مواد ضدشعله مورد استفاده در ساخت خودروها است.