گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
در جهانی که سرعت، شرط بقا و پیشرفت است، نگاهی به سریع‌ترین فضاپیماهای تاریخ، داستانی حیرت‌انگیز از جسارت و مهندسی پیشرفته بشر را روایت می‌کند.
در رقابت بی‌پایان انسان برای فتح فضا، یکی از برجسته‌ترین دستاوردها ساخت فضاپیماهایی با سرعتی خیره‌کننده بوده است؛ وسایلی که نه‌تنها هنگام پرتاب، بلکه در دل منظومه شمسی با سرعت‌هایی حرکت می‌کنند که تا همین چند دهه پیش تصورشان غیرممکن بود. اما کدام‌یک از این ابزارها واقعاً سریع‌ترین هستند؟
سریع‌ترین فضاپیماهای تاریخ که مرزهای ممکن را جابه‌جا کردند
پارکر سولار پروب – Parker Solar Probe
این فضاپیما که توسط ناسا ساخته شد، توانست در سال ۲۰۲۴ با سرعتی معادل ۶۹۰٬۰۰۰ کیلومتر بر ساعت از تاج خورشیدی عبور کند. پارکر، نخستین وسیله ساخت بشر بود که توانست «به خورشید دست بزند» و به لایه بیرونی آن نفوذ کند.
هلیوس ۲ – Helios 2
در سال ۱۹۷۶، هلیوس ۲ که حاصل همکاری ناسا و آلمان غربی بود، با رسیدن به سرعت ۳۳۵٬۰۰۰ کیلومتر بر ساعت رکوردی تاریخی ثبت کرد. این کاوشگر به فاصله ۲۷ میلیون مایلی خورشید رسید و از تمام رقبای آن زمان جلو زد.
- فضاپیمای گمشده شوروی در راه برخورد با زمین است
- فضاپیمای وویجر ۱ پس از ۴۷ سال، دوباره زنده شد!
- موجودات فضایی پیشرفته از ستاره های غول‌پیکر به‌عنوان فضاپیما استفاده می‌کنند
- همه آماده مأموریت اروپا کلیپر؛ بزرگترین فضاپیمای ناسا در جستجوی حیات فرازمینی
هلیوس ۱ – Helios 1
دو سال قبل از هلیوس ۲، این کاوشگر نیز عملکردی درخشان داشت و با سرعتی در حدود ۲۳۸٬۰۰۰ کیلومتر بر ساعت به خورشید نزدیک شد. اطلاعات آن درباره ذرات باردار و میکرومتئوریت‌ها هنوز هم مبنای بسیاری از تحقیقات است.
گالیله – Galileo
این فضاپیما که در سال ۱۹۸۹ به فضا پرتاب شد، توانست در یکی از مانورهایش با سرعت خیره‌کننده ۱۷۳٬۰۰۰ کیلومتر بر ساعت در جو مشتری حرکت کند. در پایان، با سرعت ۱۷۴٬۰۰۰ کیلومتر بر ساعت به‌صورت کنترل‌شده به سیاره مشتری برخورد کرد تا از برخورد احتمالی با قمر اروپا جلوگیری شود.
پایونیر ۱۱ – Pioneer 11
در سال ۱۹۷۳، پایونیر ۱۱ با هدف مطالعه زحل به فضا فرستاده شد. این فضاپیما در عبور از نزدیکی زحل به سرعتی بالغ بر ۱۱۴٬۰۰۰ کیلومتر بر ساعت رسید و اطلاعاتی ارزشمند از قمرها و میدان مغناطیسی این سیاره ثبت کرد.
پایونیر ۱۰ – Pioneer 10
اولین فضاپیمایی بود که به خارج از منظومه شمسی رفت و کمربند سیارک‌ها را پشت سر گذاشت. در زمان خود، با سرعتی نزدیک به ۵۱٬۷۰۰ کیلومتر بر ساعت، یکی از سریع‌ترین‌ها بود.
استارداست – Stardust
این کپسول کوچک در مأموریتی به‌منظور جمع‌آوری ذرات دنباله‌دار در سال ۲۰۰۶ به زمین بازگشت. سرعت بازگشت آن به جو زمین ۴۶٬۶۰۰ کیلومتر بر ساعت بود و در حین مأموریت با سرعت متوسط ۷۷٬۲۴۷ کیلومتر بر ساعت حرکت می‌کرد.
وویجر ۱ – Voyager 1
با سرعتی در حدود ۶۱٬۴۵۰ کیلومتر بر ساعت، وویجر ۱ در حال حاضر دورترین شیء ساخته‌شده توسط بشر از زمین است. این فضاپیما در سال ۱۹۷۷ پرتاب شد و در سال ۲۰۱۲ وارد فضای میان‌ستاره‌ای شد.
وویجر ۲ – Voyager 2
در سال ۱۹۷۷ پرتاب شد و همچنان با سرعتی حدود ۵۶٬۳۲۷ کیلومتر بر ساعت در حال حرکت به‌سوی فضای بین‌ستاره‌ای است. وویجر ۲ تنها فضاپیمایی است که به اورانوس و نپتون سفر کرده است.
نیو هورایزنز – New Horizons
با سریع‌ترین سرعت پرتاب از زمین – معادل ۵۸٬۵۳۶ کیلومتر بر ساعت – مأموریت خود را به‌سوی پلوتو آغاز کرد و با کمک گرانشی مشتری، سرعت آن به حدود ۷۳٬۰۰۰ کیلومتر بر ساعت رسید.
آپولو ۱۰ – Apollo 10
در بازگشت از ماه در سال ۱۹۶۹، کپسول آپولو ۱۰ با سرعت ۳۹٬۸۹۷ کیلومتر بر ساعت وارد جو زمین شد. این بالاترین سرعت ثبت‌شده برای یک فضاپیمای سرنشین‌دار است.
جونو – Juno
این فضاپیما که در سال ۲۰۱۱ به‌سوی مشتری پرتاب شد، در زمان رسیدن به مقصد، سرعتی در حدود ۲۶۵٬۰۰۰ کیلومتر بر ساعت داشت و در مدار بیضوی‌اش پیرامون این سیاره در نوسان است.
پروژه پاسکال B – Pascal B Cap
یکی از عجیب‌ترین رکوردها متعلق به درپوش فولادی است که در سال ۱۹۵۷ طی آزمایش هسته‌ای از چاهک انفجار به بیرون پرتاب شد. تخمین‌ها نشان می‌دهند که این قطعه با سرعتی بالغ بر ۲۴۱٬۴۰۱ کیلومتر بر ساعت حرکت کرده و شاید حتی از جو زمین نیز خارج شده باشد.
سرعت در فضا؛ مرز علم و خیال
از آستانه صوت گرفته تا عبور از مدار خورشید، سرعت در فضا نقشی حیاتی در موفقیت مأموریت‌ها دارد. اما فراتر از عددها، هرکدام از این فضاپیماها داستانی از تلاش و پیشرفت هستند.