گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
پس از برملا شدن تلاش‌های وزارت دفاع آمریکا برای بررسی موضوع یوفوها، ستاره شناسی معروف به نام ست شوستک (Seth Shostak) صحبت‌های بسیار جالبی در مورد مدارک وجود فرازمینی ها مطرح کرده است.
مدتی پیش نشریه‌های نیویورک تایمز و پولیتیکو به صورت جداگانه و همزمان پرده از بودجه‌های اختصاص داده شده توسط وزارت دفاع آمریکا برای بررسی صحت موارد مشاهده یوفو (UFO) یا همان اشیا ناشناس پرنده برداشتند؛ در پروژه مخصوص این موضوع که با نام AATIP شناخته می‌شود و از سال 2007 شروع شده بود، مسئولان فایل‌های ویدیویی و صوتی مربوط به دیده شدن یوفوها را جمع‌آوری کرده و در مورد این موضوع به صورت رسمی تحقیق می‌کردند.
پروژه AATIP تا سال 2012 و قبل از خاتمه یافتن، چیزی در حدود 22 میلیون دلار از بودجه وزارت دفاع را به خود اختصاص داده بود. مقامات پنتاگون به نشریه‌ها اعلام کرده بودند که از شش سال پیش این جستجوها متوقف شد، اما سرپرست پروژه، لویس الیزوندو (Luis Elizondo) اعلام کرد که بعد از تاریخ اعلام‌شده هم تلاش‌هایی برای بررسی مدارک وجود فرازمینی ها انجام می‌شد.
الیزوندو که به دلیل پنهان‌کاری‌های موجود در این خصوص، مدتی پیش از سمتش استعفا داد، اکنون یک استارتاپ به نام “Stars Academy of Arts and Science” که در خصوص پیدا کردن شواهد یوفوها فعالیت می‌کند را تاسیس کرده است. او در یکی از مصاحبه‌های اخیر خود می‌گوید که اشیا ناشناس پرنده مشاهده‌شده در بین سال‌های 2007 تا 2012 شبیه به هیچ یکی از تکنولوژی‌های حال حاضر آمریکا و یا ابرقدرت‌های دیگر نبودند و به نظر می‌رسد که بشر در جهان هستی تنها نیست!
در همین رابطه، ستاره شناس معروفی به نام ست شوستک (Seth Shostak) مدارک وجود فرازمینی ها و ویدیوهای نسبت داده شده به موجودات فضایی را به اندازه کافی قانع‌کننده نمی‌داند؛ او با وجود باورش به کشف حیات فرازمینی در سال‌های آینده، می‌گوید که هنوز شواهد محکمی در این رابطه ارائه نشده‌اند.
شوستک در کنار زیر سوال بردن شواهد موجود، استدلال‌های بسیار جالبی را برای ادعاهایش مطرح کرده است که در ادامه به بررسی آن‌ها خواهیم پرداخت:
طی کردن مسافتی باورنکردنی برای کاری بی‌هدف
به صورت کلی باید توجه داشته باشیم که مقیاس فاصله‌های بین سیاره‌ها و سیستم‌های ستاره‌ای در کیهان به صورت غیرقابل تصوری گسترده است؛ به عنوان مثال، فضاپیمای وویجر 1 (Voyager 1) آژانس فضایی آمریکا هم‌اکنون با سرعت 61 هزار کیلومتر بر ساعت از منظومه خورشیدی ما دور می‌شود. با این حال اگر قرار بود که این کاوشگر به سمت پروکسیما قنطورس (Proxima Centauri)، نزدیک‌ترین ستاره به سیاره زمین پس از خورشید، برود، باید چیزی بیش از 75 هزار سال در حرکت می‌بود تا به این منظومه برسد! این ستاره تقریبا 4.24 سال نوری از ما دور است.
از طرف دیگر، شوستک می‌گوید که موجودات فضایی در صورتی از وجود ما در کیهان باخبر می‌شوند که در شعاع 35 سال نوری زمین قرار گرفته باشند؛ تنها راه برای پی بردن به وجود حیات بر روی کره زمین دریافت سیگنال‌های رادیویی مخابره شده از دستگاه‌های مختلف بر روی سیاره است که تنها از سال‌های پس از جنگ جهانی دوم شروع به مخابره شدن در فضا کردند.
بنابراین اگر آدم فضایی‌ها در فاصله‌ای بیشتر از این مقدار قرار گرفته‌اند، هنوز زمان کافی برای رسیدن سیگنال‌های ما به آن‌ها سپری نشده است.
همچنین، قبول این فرض که موجودات فضایی به صورت مرتب از زمین دیدن می‌کنند جنبه‌های دیگر منطق را هم نقض می‌کند؛ تقریبا در تمامی مدارک وجود فرازمینی ها و مشاهده یوفوها هیچ تماس مستقیمی بین انسان و یوفو ثبت نشده است و تنها شواهد موجود، ادعاهای دیدن آدم فضایی‌ها و یا ربوده شدن توسط این بیگانگان است که بر اساس تحقیقات گسترده پزشکی و روانشناسی، می‌تواند به عواملی چون بی‌خوابی و یا توهم مربوط باشد.
رورشاک می‌گوید که در صورت درست بودن مدارک وجود فرازمینی ها، این موجودات بهترین میهمان‌های ناخوانده بر روی سیاره هستند چون به غیر از سر زدن و انجام کارهای جزئی و کم‌اهمیت، کار دیگری نمی‌کنند. این موضوع با در نظر گرفتن مسافت صدها سال نوری طی شده توسط آن‌ها برای رسیدن به کره خاکی، کمی غیرمعقول به نظر می‌رسد.
این دانشمند موضوع را با کشف قاره آمریکا توسط اروپایی‌ها مقایسه می‌کند و می‌گوید که انجام ندادن هیچ کاری توسط فرازمینی‌ها بر روی زمین مانند این است که کاشفان اروپایی به جای جنگیدن با سرخپوست‌ها و تلاش برای تسخیر زمین‌ها، تنها به قدم زدن در قاره تازه پیدا شده می‌پرداختند.
ریشه مدارک وجود فرازمینی ها و موارد مشاهده یوفو
شوستک معتقد است که شواهد تهیه‌شده در پروژه AATIP را نمی‌توان به عنوان مدرک قابل‌قبول برای وجود بیگانگان در نظر گرفت؛او می‌گوید که 90 درصد وقایع مشاهده یوفو را می‌توان توجیه کرد و 10 درصد باقی مانده هم الزاما به موجودات فضایی مربوط نمی‌شوند.
یکی از دانشمندان سیاره شناسی از دانشگاه ام آی تی به نام سارا سیگر (Sara Seager) هم صحبت‌های شوستک در مورد پدیده‌های غیرقابل‌توجیه را تایید می‌کند؛ او در مصاحبه اخیرش گفته است که به عنوان یک پژوهشگر که دائما در جستجوی نشانه‌های حیات فرازمینی در بخش‌های مختلف کیهان است، بسیار برایش پیش می‌آید که با پدیده‌های توجیه‌ناپذیر رو به رو شود و این موارد در حوزه علوم مختلف دائما رخ می‌دهند.
موضوع جالب دیگر در این رابطه، بستن اکثر قراردادهای پروژه AATIP پنتاگون با کمپانی هوافضای بیگلو (Bigelow) است که مدیر عامل آن به عنوان یکی از افرادی که قویا به وجود فرازمینی‌ها معتقد است، شناخته می‌شود. شوستک با این فرد ملاقات داشته و او را شخصی خوش‌برخورد توصیف می‌کند؛ با این حال اگر قرار باشد که نهادی دولتی هزینه بالایی را صرف بررسی مدارک وجود فرازمینی ها و ویدیو یوفوها بکند، بهتر است که قراردادهای مربوطه با شرکتی بی‌طرف بسته شود، نه با شخصی که خود قلبا به بحث موجودات فضایی باور دارد.
از طرف دیگر، موارد گزارش مشاهده یوفو در ماه‌های خاصی از سال بیشتر از بقیه هستند و توضیح علت آن‌ها بسیار ساده‌تر از نسبت داده اشیا ناشناس به فرازمینی‌ها است.
چارت مشاهده یوفو در سال‌های 2005، 2010 و 2015؛ این موارد در ماه‌های تابستان بیشتر از بقیه هستند.
شوستک مواردی مانند مشکلات فنی دوربین‌ها، پدیده‌های جوی، نور ناشی از ستاره‌ها و سیاره‌ها، حضور وسایل پرنده بدون سرنشین و اتفاقات مشابه را به عنوان عوامل احتمالی وجود حجم زیادی از شواهد منتشرشده در مورد یوفوها می‌داند و از طرف دیگر، دولت آمریکا اعلام کرده است که با وجود جستجوهای وزارت دفاع و هزینه‌های صرف شده، مدرک قاطعی از حضور موجودات فضایی در زمین یافت نشده است.
همچنین، یکی از مقامات امنیتی ایالات متحده به صورت ناشناس در مصاحبه‌ای اعلام کرد که دلیل اصلی شروع پروژه AATIP تحقیق در مورد تکنولوژی‌های مخفی کشورهایی مانند چین و روسیه بود، اما پس از صرف هزینه و انرژی برای سال‌های متمادی و پیدا نکردن شواهد قانع‌کننده، این پروژه تعطیل شد.
البته بخش قابل‌توجهی از جامعه جهانی به وجود فرازمینی‌ها و دیدارهای مرتب آن‌ها از زمین اعتقاد دارند و در جواب صحبت‌های مطرح‌شده و شواهد موجود، استدلال‌های خود در دفاع از باورهایشان را ارائه می‌دهند؛ با این حال همانطور که شوستک و بسیاری از صاحب‌نظران گفته‌اند، هنوز مدرک محکم از تنها بودن و یا نبودن نوع بشر در جهان هستی، پیدا نشده است.
