یک زن اماراتی در جریان سانحهی رانندگی در سال 1991 دچار آسیب شدید مغزی شده و به اغما (کما) فرو رفته بود. او اکنون به طور معجزهآسایی پس از 27 سال از کما خارج شد و هوشیاری خود را بازیافت.
منیره عبدالله در سال 1991 در تصادف شدیدی با یک اتوبوس ضربه مغزی شد و به کما رفت. او که در زمان تصادف 32 سال داشت، در هنگام تصادف پسر 4 ساله خود را در آغوش کشید و جان او را نجات داد. عمر وبیر، پسر منیرا که در صندلی عقب ماشین در کنار مادرش نشسته بود، به لطف فداکاری مادرش در آن حادثه آسیبی ندید. از آن روز او 27 سال منتظر ماند تا دوباره چشم باز کردن مادرش را ببیند.
منیره عبدالله سال گذشته پس از 27 سال از کما خارج شد و در بیمارستانی در آلمان به هوش آمد. عمر سرانجام تصمیم گرفت که داستان مادرش را افشا کند. او در گفتگو با روزنامه نشنال امارات گفت:
من هرگز ناامید نشدم، چرا که همیشه چیزی در دلم میگفت او بالاخره بیدار خواهد شد.
عمر میگوید به این خاطر تصمیم گرفت ماجرای مادرش را برای مردم فاش کند که هرگز امید خود را از دست ندهند و کسانی که به کما رفتهاند را مرده فرض نکنند.
مادرم مرا در آغوش کشید و جانم را نجات داد
عمر در اشاره به تصادف غمانگیزی که در کودکی مادرش را به شدت مجروح کرد، گفت:
در آن زمان من تنها 4 سال داشتم، اما به خوبی میتوانم حادثه را به یاد بیاورم. آن روز مدیر مهد کودک با مادرم تماس گرفت و به او اطلاع داد که اتوبوس مهد از کار افتاده است و او باید شخصا مرا به خانه ببرد. مادرم برای آوردن من از مهد کودک همراه با عمویم به دنبالم آمده بود. من و مادر در صندلی عقب ماشین نشسته بودیم و عمو در حال رانندگی بود. در این زمان کامیونی به سرعت به سمت ما آمد و به اتومبیل ما برخورد کرد. در هنگام تصادف مادرم مرا در آغوش گرفت و خودش به سختی آسیب دید. در آن زمان تلفن همراه وجود نداشت و نیروی اورژانس 4 ساعت بعد به محل حادثه آمدند.
عمر در این سانحه به غیر از کبودی مختصری بر روی سر، آسیب جدیتری ندیده بود؛ اما مادرش پس از آسیب شدید مغزی ساعتها بدون خدمات پزشکی رها شده بود.
سالهای کما
بر اساس گزارش روزنامه نشنال امارات، منیره پس از تصادف و رفتن به کما، به بیمارستانی در لندن منتقل شد. او برای درمان از امارات به لندن در بریتانیا منتقل شد. در آن جا پزشکان بریتانیایی تشخیص دادند که منیره به اغما رفته است و در وضعیت نباتی به سر میبرد. او در بیمارستان در لندن زندگی نباتی خود را ادامه داد. او سپس مجددا به شهر العین امارات، مرز میان امارات و عمان، انتقال داده شد. منیره در امارات چندین بار به دلیل مقررات شرکتهای بیمه، بین مراکز درمانی مختلف جابهجا شده و در مراکز درمانی مختلف نگهداری میشد.
در این مدت که منیره در وضعیت اغما به زندگی نباتی خود ادامه میداد، از طریق لوله تغذیه میشد. پزشکان نیز با روشهای فیزیوتراپی تلاش کردند تا مانع از ضعیف شدن و تحلیل ماهیچهها و عضلات او شوند.
در نهایت، دادگاه سلطنتی امارات در ابوطبی تصمیم گرفت که منیره عبدلله را مورد حمایتهای مالی خود قرار بدهد. به این ترتیب منیره را در سال 2017 به بیمارستانی در آلمان انتقال دادند. در آلمان پزشکان چندین جراحی بر روی منیره انجام دادند تا عضلات و ماهیچههای دست و پای او را ترمیم کنند و وضعیت جسمانی او بهبود پیدا کند. همچنین برای بهبود وضعیت او و جلوگیری از ضعف جسمانی، منیره تحت دارو درمانی قرار گرفت.
در نهایت مادر فداکار پس از 27 سال از کما خارج شد
یک سال بعد، عمر بر سر اتاق مادرش با پرسنل بیمارستان مشاجره میکند. طولانیترین زمان کمای ثبت شده در آلمان 16 سال بود و پزشک آلمانی در حال آماده کردن گزارشی از اوضاع بیمار بوده تا پس از آن مقدمات ارسالش به امارات محیا شود. عمر میگوید که احتمالا همین مشاجره و سرو صدای دوباره باعث نگرانی منیره از سلامت فرزندش شده و این موضوع به منزله یک شوک دوباره به منیره است. عمر میگوید:
او (منیره) صداهای عجیبی از خود در میآورد. من پزشکان را فورا صدا کردم. هر بار که از پزشکان میخواستم که مادرم را معاینه کنند، آنها پس از معاینه وضعیت او را نرمال اعلام میکردند.
عمر در مورد زمان به هوش آمدن مادرش از کما افزود:
سه روز پس از آن ماجرا، من با شنیدن صدای کسی که نام مرا صدا میزد از خواب بیدار شدم. او مادرم بود که نام مرا صدا میزد. سالها منتظر این لحظه بودم و رویای آن را در سر میپروراندم که مادرم نام مرا صدا بزند. از خوشحالی در پوست خودم نمیگنجیدم. مادرم پس از سالها به هوش آمد و اولین چیزی که بر زبان آورد، نام من بود.
عمر دربارهی وضعیت فعلی مادرش میگوید:
در حال حاضر او نسبت به تحرکات عکسالعمل بیشتری نشان میدهد و میتواند کم کم درد را احساس کند. همچنین او میتواند کمی هم سخن بگوید.
منیره اکنون به ابوظبی امارات منتقل شده و تحت مراقبت است. او مشغول فیزیوتراپی است تا دوباره قدرت کامل عضلات و ماهیچههای خود را به دست آورد و بر بدنش مسلط شود.
مواردی مانند منیره کمیاباند
مرکز بهداشت ملی بریتانیا در مورد شانس بهبود وضعیت کما میگوید تقریبا غیرممکن است که بتوانیم شانس بهبود کسی که در اغما فرو رفته است را برآورد کنیم. افرادی که پس از کما به هوش آمدهاند، معمولا با صدمات دائمی ناشی از آسیب مغزی رنج میبرند. منیره پس از 27 سال از کما خارج شد، اما موارد این چنینی نادر هستند.
یکی از نمونههای بارز به هوش آمدن بیماران از وضعیت کما، تری والس مرد آمریکایی است که در پی یک سانحه رانندگی به مدت 19 سال در کما بود و در وضعیت نزدیک به نباتی قرار داشت. اما تری به هوش آمد و پزشکان دربارهی وضعیت او اظهار کردند که مغز تری والس مجددا شروع به رشد و ترمیم خود کرده است.
نمونهی دیگر خروج از وضعیت کما، مایکل شوماخر قهرمان برجسته مسابقات اتومبیلرانی فرمول یک است. شوماخر در سال 2013 در فرانسه و در هنگام اسکی کردن دچار سانحهی شدیدی شد. پس از معاینات، پزشکان او را در وضعیت کما اعلام کردند و 6 ماه بعد برای ادامه روند درمانی به سوئیس منتقل شد.
دربارهی وضعیت فعلی مایکل شوماخر، راننده پیشین تیم فراری، گفته میشود که در خانهاش در سوئیس تحت درمان است؛ اما اطلاعات چندانی از وضعیت او در دسترس نیست.