گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
طبق آخرین تحقیقات محققان نزدیک شدن ماه به زمین فجایع جبران ناپذیری را به همراه خواهد داشت؛ اما در حال حاضر ماه از زمین فاصله زیادی دارد.
ماه به عنوان نزدیک‌ترین جرم آسمانی به زمین شناخته می‌شود که در ایجاد حیات روی این کره نقش مهمی را ایفا می‌کند و باعث پایداری آب و هوای آن می‌شود. ماه در یک مسیر بیضی شکل به دور زمین می‌چرخد، به شکلی که نقطه اوج آن به ۴۰۵,۶۹۶ کیلومتر می‌رسد که دورترین نقطه ماه از زمین است. زمانی که ماه نزدیک زمین می‌شود، در فاصله ۳۶۳,۱۰۴ کیلومتری آن قرار می‌گیرد که این نقطه پیرهلیون نام دارد. در این شرایط میانگین فاصله زمین و ماه مساوی با ۴۰۰,۳۸۴ کیلومتر می‌شود.
بر اساس قانون گرانش عمومی نیوتون، قدرت جذبی میان زمین و ماه به وجود می‌آید که نشنان می‌دهد نیروی جاذبه میان هر دو جسم در دنیا به شکل مستقیم با حاصل ضرب آن‌ها و به طور عکس با مربع فاصله بین آن‌ها مناسب است. با مشاهده پدیده جزر و مد در دریاها و اقیانوس‌ها متوجه می‌شویم که بین ماه و زمین کشش گرانشی وجود دارد.
در صورت نزدیک شدن ماه به زمین وقایع عجیب زیادی اتفاق خواهد افتاد و ما قصد داریم که علمی‌ترین اتفاقات را به شما توضیح دهیم. با کاهش فاصله بین ماه و زمین گرانش ماه به زمین افزایش پیدا می‌کند. لازم به ذکر است که این موضوع در قانون جذب عمومی نیوتون آمده است. اگر ماه خیلی به زمین نزدیک شود، پدیده‌های جزر و مدی متورم می‌شوند که این امر سیل‌های عظیم جهانی را به دنبال خواهد داشت. همچنین زمین نیز به واسطه تأثیر بر پوسته خارجی زمین یا گوشته، تحت تأثیر این گرانش قوی قرار می‌گیرد به گونه‌ای که بالا و پایین می‌رود. در نهایت این حرکت منجر به افزایش فعالیت‌های تکتونیکی می‌شود و زمین لرزه‌ها و آتشفشان‌های ویران‌گری اتفاق می‌افتد.
افزایش سرعت چرخش زمین با نزدیک شدن ماه
بر اساس قانون حفاظت از حرکت زاویه‌ای، نزدیک شدن ماه به زمین باعث می‌شود تا سرعت چرخش زمین به دور محور خود بیش‌تر شود. در این مرحله، چرخش سریع جو طوفان‌های عظیمی را به وجود می‌آورد. افراد زیادی معتقد هستند که اندازه ماه زمانی که به زمین نزدیک‌تر می‌شود بزرگ‌تر می‌شود که به انسداد اشعه خورشید کمک می‌کند؛ به همین علت خورشید گرفتگی به مقوله عادی تبدیل می‌شود.
در صورتی که ماه نزدیک‌تر شود و به آن‌چه ملقب به حد روج است برسد (مسافتی که در آن یک جرم آسمانی به خاطر جاذبه خود در زمان نزدیک شدن به جسمی دیگر انسجام خود را از دست نمی‌دهد)، ماه به واسطه نیروی جزر و مد ناشی از جاذبه سیاره زمین متلاشی شده و نابود می‌شود. این قطعات جدا از هم حلقه‌هایی شبیه به حلقه‌های سیاره زحل روی زمین ایجاد می‌کنند. با این وجود این قطعات در مدت زمان کوتاهی مانند هزاران سیارک رو کره زمین می‌ریزند.
در حقیقت چیزی شبیه به این داستان فاجعه بار در منظومه شمسی ما اتفاق افتاده است. در سال ۱۹۹۲ میلادی ستاره دنباله دار ۹ به سیاره مشتری نزدیک شد و از حد روچ مشتری بالاتر رفت و قطعات زیادی تقسیم شد که در اطراف آن شروع به چرخیدن کردند و بعد از آن در سال ۱۹۹۴ میلادی قطعات روی مشتری افتادند که قدرت آن‌ها معادل سیصد میلیون بمب اتمی تخمین زده شد.
با توجه به این سخنان مشخص می‌شود که داستان احتمال نزدیک شدن ماه به زمین فجایع زیادی را در پی خواهد داشت. این پایان غم‌انگیز منجر به الهام بعضی از اقدامات دیستوپی و پایان جهان شده است؛ اما در حقیقت بعید به نظر می‌رسد که حوادثی مانند آتشفشان، زمین لرزه و طوفان اتفاق بیفتد و همچنین افراد شاهد کسوف دائمی نخواهند بود و حلقه‌های شبیه به حلقه‌های زحل تشکیل نخواهد شد و ماه به عنوان یک عامل ایمنی و پایداری برای سیاره زمین به کار خود ادامه خواهد داد.
