بهترین کنسول های بازی تاریخ؛ از سگا جنسیس تا پلی استیشن 5

از سگا جنسیس تا ایکس باکس 360 و آتاری 2600، در ادامه می‌توانید با تعدادی از بهترین کنسول های بازی تاریخ آشنایی پیدا کنید.

انتخاب بهترین کنسول های بازی تاریخ کار آسانی نیست اما بعضی از این پلتفرم‌ها عملکرد درخشان‌تری داشته‌اند که در این مقاله به معرفی آن‌ها پرداخته‌ایم.

در طول تاریخ، کنسول‌های متعددی عرضه شده‌اند که بعضی از آن‌ها فاجعه بوده‌اند، تعدادی متوسط و چند پتلفرم فوق‌العاده هم در دسترس بازی‌دوستان قرار گرفته که همواره از آن‌ها به نیکی یاد می‌شود.

بعضی از کنسول‌ها نه تنها در دوران خود انقلابی ظاهر شدند، بلکه دنیای بازی‌ها را برای همیشه تغییر دادند. صنعت بازی همواره در حال پیشرفت بوده و در هر نسل، کنسول‌ها تازه‌ای معرفی می‌شوند که فراتر از تصور ما، تجربه‌های بهتر و متفاوت‌تری از بازی‌ها ارائه می‌دهند. در این مقاله، تعدادی از کنسول‌ها را معرفی کرده‌ایم که احتمالا با اکثرشان آشنا هستید یا حتی آن‌ها را برای سال‌ها استفاده کرده‌اید.

بهترین کنسول های بازی تاریخ

از دهه‌ی 70 میلادی تاکنون، کنسول‌های باکیفیتی به بازار قدم گذاشته‌اند که مشخصا امکان پذیر نبود تمامی آن‌ها را در این فهرست قرار دهیم. ناگفته نماند که فهرست زیر، رتبه بندی مشخصی هم ندارد.

– هوم پونگ (Home Pong)

هیچ فهرستی از بهترین کنسول های بازی تاریخ بدون هوم پونگ تکمیل نمی‌شود. اولین کنسول خانگی شرکت آتاری که در سال 1975 عرضه شد و به موفقیت‌های چشم‌گیری رسید. کنسول‌های مختلفی در ادامه با تقلید از هوم پونگ ساخته شدند که هیچ کدام نتوانستند کیفیتی در حد و اندازه‌ی آن داشته باشند.

در آن دوران، تلویزیون‌های رنگی در حال فراگیر شدن بودند و این مسئله که حالا امکان پذیر بود از تلویزیون‌ها برای بازی کردن هم استفاده کرد، باورکردنی به نظر نمی‌رسید. هوم پونگ طراحی ساده‌ای داشت اما سادگی در واقع برگ برنده‌اش بود و هر کسی می‌توانست آن را تجربه کند، از کودک تا بزرگسال.

تا قبل از آن زمان، اکثر مردم در خارج از خانه و در دستگاه‌های آرکید بازی می‌کردند؛ آتاری دستگاه‌های آرکید را به خانه آورد و «فرهنگ بازی کردن در خانه» را باید مدیون هوم پونگ باشیم. آتاری با هوم پونگ همچنین نشان داد که یک کنسول لزوما نباید پر زرق و برق باشد تا بتواند مخاطبان را جذب کند و پرفروش شود.

– نینتندو سوییچ (Nintendo Switch)

آخرین کنسول خانگی شرکت نینتندو (بدون در نظر گرفتن مدل اولد که هنوز وارد بازار نشده) که در سال 2017 عرضه شد و در یکی دو سال گذشته نه تنها با کاهش فروش رو به رو نشده بلکه از نظر تجاری حتی عملکرد بهتری هم داشته است. نینتندو سوییچ یکی از محبوب‌ترین کنسول‌‌های یک دهه گذشته است که آن را معمولا در رتبه اول پرفروش‌ترین پلتفرم‌های ماه مشاهده می‌کنیم.

پس از شکست خوردن کنسول وی یو (Wii U)، نینتندو باید یک محصول نوآورانه و بهتر ارائه می‌کرد که بتواند یک بار دیگر مخاطبان را جذب کند و سوییچ در نهایت به همان چیزی تبدیل شد که شرکت سازنده هدف‌گذاری کرده بود. این پلتفرم شاید از نظر گرافیکی نتواند رقبایش را کنار بزند اما از نظر عناوین انحصاری همیشه راضی کننده است، ضمن اینکه از آن می‌توان به صورت پرتابل هم استفاده کرد و اگر بخواهید، یک کنسول دستی باکیفیت در دستان شماست.

فروش درخشان این کنسول در یکی دو سال گذشته، شاید یکی از دلایلی باشد که نینتندو به جای معرفی یک کنسول کاملا جدید، سوییچ اولد را معرفی کرد که تفاوت زیادی با مدل‌ اصلی ندارد. به هر حال، فروش سوییچ در دوران شیوع کرونا ویروس، جهش چشمگیری داشته و حتی از سال‌های گذشته نیز بالاتر بوده است. با این تفاصیل، اگر شرکت سازنده یک کنسول کاملا جدید معرفی می‌کرد، مطمئنا با ضرر و زیان رو به رو می‌شد و اُفت فروش فاحشی را تجربه می‌کرد.

– پلی استیشن 2

دلایل واضحی وجود دارد که چرا 155 میلیون دستگاه از پلی استیشن 2 به فروش رسید اما شاید اصلی‌ترین دلیل این باشد که کنسول مذکور، بدون شک یکی از بهترین کنسول‌های تاریخ است و حتی همین حالا هم می‌توانید با آن، یک تجربه‌ی تکرارنشدنی داشته باشید.

زیرکانه‌ترین حرکت سونی این بود که پلی استیشن 2 را در بهترین زمان ممکن عرضه کرد؛ دورانی که کنسول‌های گیم کیوب (GameCube) و ایکس باکس امیدوارکننده به نظر می‌رسیدند اما هنوز بازار را به تصرف درنیاورده‌ بودند و شرکت سگا هم با دریم کست (Dreamcast)، آخرین تلاش‌هایش را برای بازگشت به اوج می‌کرد و همانند یک ماهی که در ساحل دست و پا می‌زند، نفس‌های پایانی خود را می‌کشید.

اما زمان‌بندی درست همه چیز نبود، سونی با پلی استیشن 2 یک پلتفرم ویژه ساخته بود که نه تنها از بازی‌های پلی استیشن 1 پشتیبانی می‌کرد، بلکه می‌توانستید از آن به عنوان یک دستگاه پخش کننده‌ی دی وی دی استفاده کنید و البته عناوین انحصاری چشم‌گیری همچون خدای جنگ و رچت و کلنک را داشت که هنوز هم از عناوین محبوب و پرطرفدار سونی هستند.

– سگا جنسیس (SEGA Genesis)

کنسول 16 بیتی سونی را تقریبا همه می‌شناسند و بازی‌دوستان قدیمی از آن خاطرات فراوانی دارند. این کنسول نه تنها از پلتفرم 8 بیتی سگا یعنی مستر سیستم (Master System) به راحتی عبور کرد بلکه رقبایش را نیز کنار زد و به یک پدیده تبدیل شد. در آن دوره، آرزوی هر کودکی این بود که سگا مگا درایو را در خانه داشته باشد.

از طراحی مشکی و جذاب خود دستگاه تا کنترلر شش دکمه‌ی آن که برای تجربه‌ی استریت فایتر 2 رویایی جلوه می‌کرد، سگا جنسیس همه‌ی آن چیزی بود که یک بازی‌دوست نیاز داشت. در دورانی که کنسول سوپر نینتندو (SNES) بازی مورتال کامبت را سانسور می‌کرد، سگا شما را تشویق می‌کرد تا هر چه محکم‌تر دکمه‌ها را فشار دهید و بهترین لحظات دوران کودکی خود را داشته باشید.

چهارمین نسل از کنسول‌های سگا، اولین بار در سال 1988 تولید شد و با تشکر از عناوینی همچون سونیک، این شرکت توانست در مقابل رقیب بزرگی همچون نینتندو حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد و با پلتفرم محبوب آن‌ها یعنی سوپر نینتندو رقابت کند. آن‌ها به سلطه‌ی نینتندو در بازار آمریکای شمالی پایان دادند و برای چندین سال، در رأس بهترین کنسول‌های بازار قرار داشتند.

– نینتندو گیم بوی (Game Boy)

احتمالا صفحه‌ی سبز رنگ گیم بوی را به یاد دارید که توسط دستگاه‌های دیگر هم به کار گرفته شد و بخشی از دوران کودکی ما را شکل شده است. زمانی که گیم بوی عرضه شد، دیدگاه‌ها نسبت به بازی کردن را تغییر داد؛ چرا که دیگر برای بازی کردن نیازی وجود نداشت که حتما در خانه حاضر باشید یا به سراغ دستگاه‌های آرکید بروید، شما کنسولی در دست داشتید که همه‌جا همراه با شما بود.

با آثار کلاسیکی همچون تتریس و افسانه‌ی زلدا (Legend of Zelda: Link’s Awakening)، گیم بوی دستگاهی بود که در سال‌های پایانی دهه 80 و اوایل دهه 90 میلادی در دستان هر کودک و نوجوانی دیده می‌شد. این دستگاه اگرچه گرافیک تحسین برانگیزی نداشت اما در صنعت بازی، یک نوآوری ساختارشکن به حساب می‌آمد (کاری که در آن دوران تنها نینتندو می‌توانست انجام‌اش دهد).

اما نینتندو اجرای بازی‌های گیم بوی را بر روی کنسول سوپرنینتندو نیز امکان پذیر کرد، بنابر این همان بازی‌هایی که خارج از خانه انجام می‌دادید را می‌توانستید بر روی تلویزیون خود نیز تجربه کنید. در ضمن بعضی از عناوین گیم بوی بر روی سوپر نینتندو حتی کیفیت گرافیکی بهتری هم داشتند که در آن زمان، هیجان‌ انگیز به نظر می‌رسید.

– ایکس باکس

ایکس باکس اصلی، ورود شرکت مایکروسافت به دنیای بازی‌های ویدیویی را رقم زد. این کنسول در سال 2001 انتشار یافت تا مستقیما با با پلی استیشن 2 سونی و گیم کیوب نینتندو وارد رقابت شود.

این کنسول اگرچه هرگز نتوانست به محبوبیت پلی استیشن 2 دست پیدا کند اما با معرفی «ایکس باکس لایو» در سال 2002، تجربه‌ی جدید و حیرت انگیزی را برای مخاطبان‌اش به ارمغان آورد. با این سرویس جدید، بازیکنان می‌توانستند با هرکسی که صاحب ایکس باکس است (در هر جای دنیا)، به صورت آنلاین بازی کنند. ضمن اینکه بسته‌های الحاقی (DLC) با ایکس باکس به محبوبیت رسیدند و حالا یکی از عناصر جدانشدنی صنعت بازی‌ هستند.

سگا با دریم کست ایده‌های مشابه‌ای داشت که البته هرگز نتوانست آن‌ها را به شکل درستی عملی کند؛ در مقابل، مایکروسافت تمام تلاش خود را به کار گرفت تا این رویاها را به حقیقت تبدیل نماید و در این زمینه موفق شد. مایکروسافت هنوز هم در زمینه‌ی بازی‌های آنلاین، حرف اول و اخر را در میان کنسول‌ها می‌زند و اخیرا با سرویس «ایکس باکس گیم پس» توانسته مورد تحسین بازی‌دوستان قرار بگیرد.

– آتاری 2600

نینتندو و سگا با کمک «کارتریج بازی‌ها» توانستند بازار را از آن خود کنند اما در واقع این شرکت آتاری بود که با کنسول آتاری 2600 در سال 1977، مسیر را برای آن‌ها هموار کرد.

آتاری 2600 یکی از اولین کنسول‌هایی بود که به شما اجازه می‌داد تا فایل‌های بازی را بر روی کارتریج‌های قابل تعویض، ذخیره کنید. با این کار، شما می‌توانستید بازی‌های متعددی را در کلکسیون خود داشته باشید و آن‌ها را بدون نیاز به لوازم جانبی، سریعا بارگذاری کنید.

این کنسول دارای دو دسته بود که با جوی‌استیک‌های مشکی و قرمز عرضه می‌شدند و به‌واسطه‌ی آن‌ها می‌توانستید با دوستان و خانواده خود بازی کنید (در نتیجه نیازی نبود که همانند کنسول‌های دیگر، یک دسته‌ی ثانویه خریداری نمایید). علاوه بر این‌ها، ادونچر (Adventure) نیز بر روی این کنسول متولد شد؛ اولین بازی سبک دانجن کراولر (Dungeon Crawler) در تاریخ که تاثیری غیرقابل انکار در فراگیر شدن این ژانر داشت.

– سگا گیم گیر (SEGA Game Gear)

کنسول سگا گیم گیر در سال 1990 عرضه شد تا با گیم بوی رقابت کند و بسیاری از بازی دوستان قدیمی، هنوز هم آن را به گیم بوی ترجیح می‌دهند.

همراه با این کنسول، یک بازی هم عرضه می‌شد (Columns) که در واقع یک تقلید مفتضحانه از تتریس به حساب می‌آمد اما از آنجایی که رنگی بود، ارزش تجربه کردن را داشت. بازی کردن بر روی یک صفحه نمایش کوچک رنگی، در آن دوران اتفاقی عجیب و فوق العاده محسوب می‌شد، چیزی که گیم بوی ارائه نمی‌داد.

سگا گیم گیر مشکلات خاص خودش را داشت، برای مثال از باتری ضعیفی بهره می‌برد؛ با این حال نمی‌توانستید آن را کنار بگذارید و از تجربه‌ی اثری همچون شینوبی (Shinobi) عبور کنید.

علاوه بر این‌ها، به‌واسطه‌ی آداپتور، می‌توانستید کارت‌های مستر سیستم را هم اجرا کنید که اگرچه در حد و اندازه‌ی عناوین سگا جنسیس نبودند اما اینکه می‌توانستید از بازی‌های یک کنسول دیگر بهره ببرید، اتفاق خوبی محسوب می‌شد.

– ایکس باکس 360

در میان تمامی کنسول‌های عرضه شده از سوی مایکروسافت، ایکس باکس 360 شاید بهترین باشد؛ پلتفرمی که بازی کردن با آن لذت بخش بود. از آنجایی که پلی استیشن 3 با تاخیر عرضه شد، 360 توانست در ایران هم به محبوبیت زیادی برسد و قیمت ارزان بازی‌ها به موفقیت‌اش کمک کرد. تجربه‌ی عناوینی همچون مس افکت، فال آوت، گیرز آو وار، هیلو یا اسکایریم را بر روی 360 نمی‌توان فراموش کرد.

ایکس باکس 360 پرفروش‌ترین کنسول مایکروسافت تا به امروز است و شاید یکی از دلایل اصلی این فروش خوب، بازی‌های فوق‌العاده‌ای باشد که برای این کنسول عرضه شد. 360 عناوین انحصاری زیادی داشت و با کینکت (Kinect)، مایکروسافت حتی جرات کرد تا وارد حوزه استحفاظی وی (Wii) شود و سبک تازه‌ای از بازی کردن را برای خانواده‌ها و کودکان معرفی کند.

بازی‌هایی همچون فورزا هورایزن و گیرز آو وار 2 بر روی 360 درخشان ظاهر شدند و حتی همین حالا هم می‌توانید آن‌ها را دوباره انجام دهید و ناامید نخواهید شد. به جز حلقه‌ی قرمز مرگ که برای بعضی از مدل‌ها گاهی رخ می‌داد، 360 را باید یکی از بهترین کنسول‌‌های دو دهه‌ی اخیر توصیف کنیم.

– پلی استیشن 5

اگرچه ایکس باکس سری ایکس هم کنسول خوبی است و می‌تواند در این فهرست قرار بگیرد اما پلی استیشن 5 را انتخاب کرده‌ایم، زیرا یک «شاهکار مدرن» در نظر گرفته می‌شود. برای شروع، کافی است به دسته دوال سنس (DualSense) نگاهی بیندازید تا متوجه شوید چرا پلی استیشن 5، پادشاه بلامنازع نسل نهم کنسول‌ها است. دسته‌ای که شباهت‌ اندکی به دسته‌های دوال شاک دارد و تغییرات گسترده‌ای در آن اعمال شده و از فناوری‌های تازه‌ای استفاده می‌کند. این دسته به تنهایی می‌تواند تجربه‌ی متفاوتی را به طرفداران پلی استیشن ارائه دهد.

بزرگ‌ترین ویژگی دوال سنس را باید فناوری هپتیک (Haptic) پیشرفته آن در نظر گرفت که باعث می‌شود دکمه‌ها بر اساس چیزی که روی صفحه می‌بینید، احساس متفاوتی به شما بدهند؛ در نتیجه می‌توانید تصور کنید که واقعا در دنیای بازی حضور دارید. اما از دسته که عبور کنیم، پلی استیشن 5 همراه با دیسک درایو بلو-ری 4K، پردازنده مرکزی هشت هسته‌ای ذن 2 (Zen 2)، پردازنده گرافیکی 36 هسته‌ای آردی‌ان‌ای 2 (RDNA2)، شانزده گیگابایت رم، حافظه اس‌اس‌دی و پشتیبانی از رزولوشن 8K تا نرخ 120 فریم بر ثانیه، یکی از قدرتمندترین کنسول‌های تاریخ است.

این کنسول نه تنها قابلیت اجرای اکثر بازی‌های پلی استیشن 4 را دارد، بلکه تا اینجا آثار شاخصی برای آن منتشر شده که نشان می‌دهند آینده‌ی خوبی در انتظار این پلتفرم است.

همان طور که بالاتر هم اشاره شد، به دلیل محدودیت نمی‌توانستیم تمامی کنسول‌های خوب را در این فهرست قرار دهیم و عدم حضور پلتفرم‌هایی همچون N64 یا ایکس باکس سری ایکس، به معنای بد بودن آن‌ها نیست.

بهترین کنسول های بازی تاریخ از نظر شما کدام‌ها هستند؟ نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.