ناکامی ساعت های هوشمند در راضی کردن بانوان؛ چرا اسمارت واچ‌ها طبق آناتومی زنان طراحی نمی‌شوند؟

اسمارت واچ‌ها هر روز جای خود را در میان کاربران بیشتر باز می‌کنند؛ اما گویا تولیدکنندگان به ساعت های هوشمند بانوان توجهی نمی‌کنند و آناتومی آنها را در نظر نمی‌گیرند. علت چیست؟

زمانی ساعت های هوشمند به عنوان یک گجت لاکچری تلقی می‌شدند؛ اما این روزها به عضوی ضروری در زندگی دیجیتال بسیاری از افراد تبدیل شده‌اند و برای کنترل موزیک، اعلان‌های پیام‌ها و تماس‌ها، ارزیابی وضعیت سلامتی و موارد بسیار زیاد دیگر استفاده می‌شوند؛ اما مشکل اینجاست که ساعت های هوشمند برای بانوان خیلی راحت نیستند.

در اوایل ماه جاری شاهد رونمایی از ساعت های هوشمند جدیدی از Razer و Fossil بودیم. فسیل در هنگام معرفی مدل ۴۱ میلی‌متری Falster Gen 6 با افتخار اعلام کرد که نمایشگر این ساعت هم اندازه مدل ۴۴ میلی‌متری است. اگرچه کاربران همیشه از یک نمایشگر بزرگتر در یک دستگاه کوچک استقبال می‌کنند، ولی ۴۱ میلی‌متر هم هنوز برای مچ دست بسیاری از خانم‌ها بزرگ است.

ساعت‌ های هوشمند تا به اینجای کار نیز پیشرفت زیادی کرده‌اند، ولی برای اینکه روی دست‌های باریک راحت بنشینند راه زیادی را در پیش دارند. بدتر از همه اینکه ظاهرا شرکت‌ها هیچ تلاش محسوسی هم برای حل این مشکل نمی‌کنند.

تاریخچه کوتاهی از ساعت های هوشمند مناسب بانوان 

اولین ساعت هوشمند مجهز به Android Wear، موتو ۳۶۰ نام داشت. این ساعت هم طراحی زیبایی داشت و هم کوچک نبود؛ اما نسبت به سایر ساعت های هوشمند آن زمان یعنی گلکسی Gear Live یا ال‌جی جی واچ که دارای نمایشگر‌های ۱.۶۵ اینچی و قاب بزرگتر بودند، راحت‌تر روی دست قرار می‌گرفت.

اسمارت واچ اندرویدی بعدی که به خوبی روی مچ دست بانوان قرار می‌گرفت، هواوی واچ بود. ساعت هواوی بهترین گجت اندرویدی ۲۰۱۵ نبود؛ اما تا سال ۲۰۱۸ به عنوان یکی از گزینه‌های خوب بازار باقی ماند. این ساعت به نمایشگری ۱.۳ اینچی مجهز شده بود و به لطف حاشیه‌ها و بدنه باریک به خوبی روی دست قرار می‌گرفت.

سال ۲۰۱۷ با یک ساعت هوشمند کوچک و سبک فوق‌العاده از برند ال‌جی از راه رسید. ال‌جی واچ استایل یکی از اولین ساعت‌های هوشمند مجهز به سیستم عامل Wear 2.0 بود و به خاطر نمایشگر جمع و جور ۱.۲ اینچی، قاب ۴۲ میلی‌متری و ضخامت ۱۱ میلی‌متری، روی دست بانوان بسیار زیبا به نظر می‌رسید.

سال 2017 مملو از گجت‌هایی بود که می‌توانستند وضعیت سلامتی شما را ارزیابی کنند؛ اما ساعت ال‌جی از حسگر ضربان قلب و GPS بی‌بهره بود و در مواقعی که به گوشی وصل نبود، تنها می‌توانست تعداد قدم‌های شما را بشمارد. این ساعت به NFC هم مجهز نشده بود. در واقع از آنجایی که حسگر‌های NFC و GPS بزرگ هستند و مصرف باتری زیادی دارند، ال‌جی از آنها صرف نظر کرده بود. به هر حال باتری کوچک ۲۴۰ میلی‌آمپر ساعتی LG Watch Style نمی‌توانست پاسخگوی آنها باشد.

در سال 2019 گزینه‌های جالبی برای خانم‌های علاقه‌مند به تکنولوژی به بازار عرضه شدند. اولین گزینه ساعت هوشمند Mobvoi بود که نسبت به ساعت‌های دیگر کوچک‌تر به حساب می‌آمد. TicWatch E در کیسی پلاستیکی قرار گرفته بود و به همین خاطر حس یک کالای ارزان قیمت را به کاربر منتقل می‌کرد.

گزینه‌های بعدی ساعت‌های گلکسی واچ اکتیو و واچ اکتیو 2 از سامسونگ بودند که در بهار و پاییز ۲۰۱۹ از راه رسیدند و چشم کاربران را به گجت‌هایی سبک، کوچک و زیبا روشن کردند. تنها نکته‌ای که در هنگام خرید این ساعت‌ها باید در نظر می‌گرفتید، سیستم عامل آنها یعنی تایزن بود.

در آن زمان تایزن با مشکل عدم وجود برنامه‌های کافی و پشتیبانی نه چندان جالب از نوتیفیکیشن‌ها دست و پنجه نرم می‌کرد. البته ساعت‌های واچ اکتیو سامسونگ به NFC، حسگر ضربان قلب و GPS مجهز شده بودند و شما می‌توانستید از آنها بدون همراهی گوشی هوشمند خود استفاده کنید. همچنین آنها نسبت به ساعت‌های اندرویدی عمر باتری بهتری داشتند و می‌توانستند با یک بار شارژ بین ۱.۵ تا ۲ روز دوام بیاورند.

هرچند که این ساعت‌ها در کنار گوشی‌های هوشمند سایر برند‌ها عملکرد چندان خوبی نداشتند و در مدیریت نوتیفیکیشن‌ها نیز ضعیف بودند. ولی نکته مهم برای بانوان این بود که این ساعت های هوشمند کوچک بودند، بندهایشان را میشد به راحتی تعویض کرد و در مقایسه با سایر ساعت‌ها که بین ۵۰ تا ۷۰ گرم وزن داشتند، وزن آنها تنها ۳۷ گرم بود.

شما همین امروز هم می‌توانید گلکسی واچ اکتیو 2 را در بازار پیدا کنید؛ اما توصیه می‌کنیم که چنین کاری نکنید زیرا پشتیبانی نرم‌افزاری آن تا ۸ ماه دیگر به پایان می‌رسد.

گزینه‌های امروزی برای بانوان

سال‌ 2020 سال چندان جذابی از این نظر نبود؛ اما 2021 ساعت های هوشمند مختلفی را پیش روی بانوان قرار داد که هرکدام از آنها می‌توانستند بر اساس اولویت‌های هر شخص کاربردی باشند.

اگر فردی به دنبال یک ساعت هوشمند سبک، کوچک و زیبا بود، Garmin Lily با اندازه و فرم فکتور ایده‌آل خود بهترین گزینه بود. البته این ساعت نیز رویکرد ال‌جی واچ استایل را دنبال می‌کرد که یعنی در آن خبری از GPS، NFC و پشتیبانی از اپلیکیشن نبود و به جای یک نمایشگر رنگی امولد از یک صفحه تک رنگ بهره می‌برد.

باتری این ساعت نیز با یک بار شارژ تا ۵ روز دوام می‌آورد؛ زیرا در عمل کاری فراتر از یک دستبند هوشمند انجام نمی‌داد. گزینه دیگر سری گلکسی واچ 4 سامسونگ بود. این ساعت‌ها به Wear OS 3.0 مجهز شده‌ بودند و پشتیبانی نرم‌افزاری بسیار خوبی داشتند. هرچند که این ساعت‌ها نیز کامل نبودند.

عمر باتری سری گلکسی واچ 4 تنها یک روز بود و اگرچه گلکسی واچ 4 نسبت به مدل اکتیو هم از نظر پهنا و هم ضخامت کوچکتر بود، ولی بستن آن روی دست بانوان و یا افرادی که مچ دست باریکی دارند، حس فوق‌العاده بدی را منتقل می‌کرد. در این موارد فاصله محسوسی بین قسمت جلویی ساعت و دست کاربر ایجاد میشد که ممکن بود به خطا در خواندن ضربان قلب، اکسیژن خون، BMI و فشار خون منجر شود.

البته با همه اینها، گلکسی واچ 4 هنوز یکی از بهترین ساعت های هوشمند ۴۰ میلی‌متری اندرویدی است. بیایید نگاه کوتاهی به گزینه‌های دیگر در آن سال بیندازیم.

Garmin Vivoactive 4 دو برابر ساعت سامسونگ وزن دارد؛ اما پشتیبانی نرم‌افزاری و کیفیت نمایشگر آن به هیچ وجه در حد و اندازه گلکسی واچ نیست. از طرفی فسیل و Mobvoi نیز هنوز وارد قسمت ساعت‌های ۴۰ میلی‌متری نشده‌اند و Amazefit GTS 2 mini نیز مشکلاتی مشابه Garmin Lily دارد؛ زیرا نه از برنامه‌ای پشتیبانی می‌کند و نه به NFC مجهز شده است، بلکه فقط در حد یک دستبند هوشمند است.

آينده ساعت های هوشمند

با وجود همه مزایایی که گلکسی واچ 4 دارد، همچنان برای میلیون‌ها زن علاقه‌مند مناسب نیست. این افراد مجبورند به خاطر ابعاد بزرگ ساعت های هوشمند و راحت نبودن آنها به دستبند‌های هوشمند رو بیاورند.

مشکلی که در ۵ سال اخیر با آن مواجه بوده‌ایم همان چیزی است که در هنگام معرفی ال‌جی واچ استایل متوجه شدیم. گویا تولیدکنندگان برای ساخت یک ساعت کوچک و سبک راهی جز فدا کردن قابلیت‌های مختلف نمی‌بینند. سخنگوی سامسونگ دستاوردهای این شرکت در باریک‌تر کردن گلکسی واچ 4 با وجود حفظ کاربری آن را اینگونه توضیح داد:

برای رسیدن به این موفقیت، سامسونگ اندازه‌ حسگر‌های سنجش سلامتی را کوچک‌تر کرد تا بتواند یک طراحی باریک‌تر داشته باشد. کوچکتر کردن حسگر‌ها معمولا منجر به کاهش دقت آنها خواهد شد؛ اما سامسونگ الگوریتم‌های کاملا جدیدی را توسعه داد تا مطمئن شود که هیچ مشکلی در این رابطه به وجود نخواهد آمد.

از طرفی شرکت فسیل یکی از چالش‌های پیش روی ساخت ساعت‌های کوچکتر را به صفحه نمایش لمسی آنها مربوط می‌داند. به باور این شرکت اگر نمایشگر از یک حدی کوچکتر شود، کاربر دیگر قادر نخواهد بود به راحتی از آن استفاده کند و به همین خاطر نمایشگر‌های ۱.۱۹ تا ۱.۲ اینچی کوچکترین ابعاد قابل قبول هستند.

البته پیشرفت‌های تکنولوژی در آينده نزدیک می‌تواند سبب کوچک‌تر شدن برخی قطعات و بهبود این شرایط شود، ولی این تغییر نسبتا جزئی خواهد بود. در حال حاضر برخی شرکت‌ها به حاشیه‌های چرخان و تاج دیجیتالی یا فیزیکی برای کمک به کاربر در استفاده از رابط کاربری رو آورده‌اند؛ اما آنها نیز کمک چندانی نمي‌کنند و فقط شاهد اسکرول‌های طولانی برای رسیدن به قسمت مورد نظر هستیم.

مشکل دیگری که در این حالت پیش می‌آید، بحث خوانایی متون خواهد بود. این مشکل در حال حاضر در دستبند‌های هوشمند نیز وجود دارد؛ زیرا نه تنها برخی کاربران نمي‌توانند به راحتی متون ریز آنها را بخوانند، بلکه در انتخاب گزینه‌ها نیز با مشکل مواجه می‌شوند.

با در نظر گرفتن همه این موارد، مسئله تنها کوچک‌ کردن ساعت های هوشمند برای بانوان نیست، بلکه آنها باید روی دست راحت قرار بگیرند و از نظر کارایی و دقت نیز مشکلی نداشته باشند. در حال حاضر سامسونگ و اپل تا حدودی به این موضوع توجه کرده‌اند و وقت آن رسیده که سایر شرکت‌ها همچون گوگل، فیت بیت و گارمین نیز آن را مدنظر قرار دهند.