به نظر میرسد شرکت زرماکارون در شرایط فعلی سرمایه لازم برای خودروساز شدن را ندارد؛ اما دلیل این که نمیتواند به وعده خود عمل کند چیست؟
مدتی پیش باخبر شدیم که گروه صنعتی زرماکارون قصد دارد وارد صنعت خودروسازی شود و طبق ادعای خود این شرکت به زودی تبدیل به یکی از قطبهای تولید خودرو در کشور خواهد شد. حالا مطلع شدهایم که این گروه صنعتی معروف به بانک توسعه صادرات بدهی دارد و برای این که بتواند بدهی ارزی خود را پرداخت کند میخواهد سهام خود را بفروشد. بنابراین به نظر نمیرسد که حرف و عمل این شرکت یکی باشد.
شرکت زرماکارون نمیتواند خودروساز شود
همانطور که گفتیم شرکت زرماکارون که قدمتی دیرینه در تولید محصولات و مواد غذایی دارد مدتی پیش مدعی شد که میخواهد وارد صنعت خودروسازی شود و اینگونه خاطرنشان کرد که توانایی و پتانسیل بالایی برای تولید خودروهای جدید با تیراژ یک میلیون دستگاه در سال را دارد.
بر اساس آنچه برخی از منابع خبری مدعی شدهاند ماجرای صدور و دریافت مجوز خودروسازی این گروه صنعتی در دولت قبلی بوده و چون روابط این شرکت با دولت پیشین خوب بوده صدور چنین مجوزی عجیب و غریب نیست. اما مهم سوابق این شرکت است که به نظر میرسد ابهامات زیادی درباره آن وجود دارد.
در واقع از همان روزی که خبر تبدیل این شرکت به قطب خودروسازی منتشر شد شائبههایی درباره توانایی این شرکت در تولید خودرو مطرح شد. عدهای میگفتند که این خبر با این هدف منتشر شده که توجه مردم را به سهام این شرکت در بازار بورس جلب کند و از این طریق چون زرماکارون قصد فروش آن را دارد بتواند سود کلانی برای بازپرداخت بدهیهایش به دست آورد.
شاید بهتر باشد که مسئولان شرکت مذکور در یک کنفرانس خبری به سوالات مهم مردم پاسخ دهند. مهمترین سوالی که هماکنون مطرح میشود این است که چطور میشود این گروه صنعتی که عمده فعالیتش در تولید محصولات غذایی است، به یکباره وارد صنعت خودروسازی شود و چنین خبری را منتشر کنند؟ آیا این کار تبلیغات محض نیست؟
برای این که یک کارخانه خودروسازی راهاندازی شود باید حداقل میلیاردها تومان هزینه کرد و سرمایهگذاریهای مختلفی انجام داد. سوال دیگر این است که آیا شرکت زر توانایی پرداخت چنین هزینههای هنگفتی را دارد؟ این پاسخ ممکن است داده شود که قرار است سرمایه مورد نیاز از طریق اخذ وام تأمین شود، اما آیا گروه صنعتی زر بدهی به بانک ندارد؟
همچنین یکی دیگر از موضوعهای مهم پیرامون خودروسازی این شرکت زمینی است که میخواهند کارخانه را در آن تأسیس کنند. آیا این زمین نیازمند تغییر کاربری است یا نه؟ به نظر میرسد پروسه خرید زمین کارخانه از طریق مزایده نیز محل ابهام است و مشخص نیست چطور و چگونه این زمین فروخته شده است.
لازم به ذکر است که زمین مذکور در منطقه سیمان آبیک واقع شده و آنطور که از شواهد امر پیداست احتمالا پنج سالی برای تأسیس یک کارخانه در آن زمان نیاز است. در امیدنامه عرضه اولیه سهام زرنام اینطور آمده که باید 25 درصد از این سهام به حساب بانک توسعه صادرات ایران بابت تسویه بدهی 100 میلیون یورویی پرداخت شود. بنابراین مشخص است که این شرکت پولی در بساط ندارد، چرا که اگر داشت به سمت فروش داراییهای خود نمیرفت.
نتیجهگیری میکنیم که تبدیل به یک خودروساز شدن گروه صنعتی زر فعلا یک خبر مضحک است و همچنان راه زیادی برای مسئولان این شرکت در پیش است. باید منتظر اخبار بعدی ماند و بیانیههای بعدی شرکت زر را خواند.