آلمان هویتزرهای خودکشش RCH 155 را برای اوکراین ارسال می‌کند

آلمان تصمیم دارد شماری هویتزر خودکشش RCH 155 برای اوکراین ارسال کند. از این رو در ادامه به معرفی کامل این جنگ افزار پیشرفته می‌پردازیم.

حمایت‌های برلین از اوکراین روز به روز در حال افزایش است. این کشور به تازگی از تصمیم خود برای ارسال 18 دستگاه سامانه هویتزر خودکشش RCH 155 خبر داد که از حق نگذریم اگر بهترین نباشد، قطعا از بهترین‌ها در کلاس خود محسوب می‌شود. از مجموع 19 عراده هویتزر خودکشش PzH 2000 که هم اکنون اوکراین در اختیار دارد نیز 14 دستگاه توسط آلمان تامین شده‌اند. این هویتزر از جهاتی مشابه نمونه جدیدی است که آلمان می‌خواهد برای اوکراین ارسال کند. هویتزر جدید ساخت کمپانی تسلیحاتی آلمانی کراوس مافی وگمن (Krauss-Maffei Wegmann) یا اختصارا KMW است که از برترین سازندگان ادوات زرهی و توپخانه‌ای به شمار می‌رود.

هویتزر RCH 155 که نخستین بار در سال 2014 رونمایی شد، دارای دو بخش برجک و شاسی کشنده است. برجک تسلیحاتی که به آن ماژول اسلحه توپخانه‌ای یا AGM گفته می‌شود، همانطور که از نامش پیداست طراحی ماژولار داشته و می‌توان آن را روی طیف گسترده‌ای از شاسی‌های چرخدار و شنی‌دار از نوع زرهی و غیرزرهی سوار کرد. این برجک در سال 2004 بر اساس برجک هویتزر PzH 2000 ساخته شد اما به لطف فناوری‌های نوین، سبک‌تر و انعطاف پذیرتر بوده و هزینه ساخت و نگهداری آن نیز پایین‌تر است. برجک AGM کاملا بدون سرنشین اما دارای زره آلومینیومی است تا از سیستم‌ها و ادوات داخلی آن در برابر کالیبر سبک و ترکش محافظت کند.

سلاح این برجک یک توپ 155 میلی‌متری با طول L/52 است. منظور از L/52 یعنی برای بدست آوردن طول لوله، بایستی عدد 52 را در کالیبر توپ که 155 میلی‌متر است ضرب کنیم که حاصل آن برابر با 8.06 متر می‌شود. این توپ از زاویه منفی 2.5 تا مثبت 65 درجه در راستای عمود بالا و پایین می‌رود. خود برجک نیز چرخش 360 درجه دارد تا بدین ترتیب برای نشانه روی، سامانه بتواند جهت و زاویه توپ را تنظیم کند. این توپ با تمامی گلوله‌های 155 میلی‌متری و خرج‌های پرتاب ناتو سازگاری داشته و نواخت آتش آن نیز 9 گلوله در دقیقه است. برد آن نیز با گلوله‌ عادی، بیس بلید و گلوله‌‌ دارای پیشران راکتی (V-LAP) به ترتیب 32، 40 و 55 کیلومتر است.

از گلوله‌های قابل شلیک آن می‌توان به انواع هدایت ماهواره‌ای M982 اکسکالیبور (Excalibur) و ولکانو (Vulcano) که در هوا گلاید می‌کند اشاره کرد که با شلیک از توپ 8 متری به ترتیب 50 و 70 کیلومتر برد دارند. 2 گلوله‌ هوشمند ضدتانک SMArt 155 و Bonus با 27.5 و 35 کیلومتر برد نیز از این توپ شلیک می‌شوند. همچنین یک نمونه گلوله راکتی به نام M2005-V-LAP نیز توسط PzH 2000 آزمایش شده که از این هویتزر نیز قابل شلیک است و 67 کیلومتر برد دارد. گلوله‌های دارای هدایت نیمه فعال لیزری نیز توسط آن قابل شلیک هستند؛ از جمله این گلوله‌ها می‌توان به Excalibur S، نمونه هدایت لیزری ولکانو و M712 کوپرهد (Copperhead ) اشاره کرد.

این توپ دارای بارگذار کاملا خودکار بوده و خشاب آن 30 گلوله به همراه 144 خرج پرتاب دارد. خشاب می‌تواند پذیرای گلوله‌های متنوع باشد و بارگذار خودکار نیز قابلیت انتخاب گلوله مورد نظر از خشاب را دارد. پس از گلوله گذاری، بسته به برد آتش مورد نظر، 1 تا 6 خرج پرتاب به صورت خودکار پشت گلوله درون لوله گذاشته می‌شود. توپ در هر زاویه و جهتی که باشد، فرایند بارگذاری خودکار گلوله و خرج پرتاب بدون مشکل انجام می‌شود. پیش از شلیک، برنامه‌ریز القائی فیوز گلوله را تنظیم می‌کند که در حالت هوا پرتاب، برخوردی یا تاخیری منفجر شود. ضمنا در صورتی که گلوله هدایتی باشد، اطلاعات مربوط به هدف نظیر مختصات آن به گلوله منقل می‌شوند.

کامپیوتر کنترل آتش RCH 155 اطلاعات هدف را به صورت بی‌سیم از نیروهای خودی دریافت و به صورت کاملا خودکار و بدون دخالت انسان، نشانه‌ گیری می‌کند. همچنین گلوله مورد نظر را کاملا برنامه‌ریزی کرده و بسته به فاصله تا هدف، تعداد خرج کافی را همراه گلوله درون توپ قرار دهد. کامپیوتر برای نشانه‌ روی، با استفاده از سنسورهای خود شرایط محیطی نظیر فشار هوا، سرعت و جهت باد، رطوبت و… را اندازه می‌گیرد. سیستم هدایت داخلی و ماهواره‌ای GPS نیز موقعیت خود هویتزر را مشخص و نهایتا با پردازش همه اطلاعات در کسری از ثانیه، نشانه روی انجام می‌شود. یک رادار سنجش سرعت دهانه به منظور افزایش دقت نشانه روی بعدی نیز دارد.

با وجود اینکه تمامی مراحل بالا به صورت کاملا خودکار انجام می‌شوند، اما شلیک تنها با دستور کاربر انسانی صورت می‌گیرد. کامپیوتر کنترل آتش RCH 155 آنقدر پیشرفته است که می‌تواند حتی هنگام حرکت نیز نشانه‌ روی و شلیک را انجام دهد؛ در این حالت به دلیل اینکه موقعیت خود هویتزر دائما تغییر می‌کند، نشانه روی مشکل‌تر از حالت ایستا است. این ویژگی سبب افزایش بقاپذیری سامانه می‌شود؛ چرا که دشمن نمی‌تواند موقعیت آن را پیدا کرده و با آتش ضد آتشبار آن را سرکوب کند. کامپیوتر کنترل آتش همچنین می‌تواند تا 6 گلوله را در مسیرهای مختلف شلیک کند تا همه آن‌ها تقریبا همزمان طی بازه‌ای 2 ثانیه‌ای به یک نقطه یا هدف برخورد کنند.

علاوه بر حالت خودکار، امکان اجرای آتش در حالت کاملا دستی و نیمه خودکار (انجام بخشی از امور توسط انسان و مابقی توسط کامپیوتر) نیز وجود دارد. از دیگر تجهیزات RCH 155 می‌توان سیستم عیب یاب و آزمایش درونی اجزا، پایشگر سیستم و وضعیت توپ را نام برد. همچنین دارای پیوند داده برای ارتباط بی‌سیم با واحد فرماندهی و کنترل (C2) توپخانه‌ای است. علاوه بر این قابلیت اضافه کردن برجک الکترواپتیکال پانورامیک با دید 360 درجه بالای برجک نیز دارد که پذیرای دوربین تلوزیونی، تصویرساز فروسرخ جهت دید در شب، مه، دود و غبار، فاصله‌‌یاب و نشانه‌‌گذار لیزری و همچنین سامانه دید آتش مستقیم در شب و روز تا برد 2 کیلومتر است.

چرخش برجک و تغییر زاویه لوله توپ RCH 155 توسط موتورهای الکتریکی صورت می‌گیرد. یک ژنراتور 24 ولت 540 آمپر نیز برق مورد نیاز آن‌ها و دیگر اجزای الکترونیکی سامانه را هنگامی که موتور خاموش است فراهم می‌کند. البته در صورتی که به هر دلیل سیستم تامین برق یا موتورهای الکتریکی دچار از کار افتادگی شوند، امکان تغییر جهت و تنظیم زاویه توپ به صورت دستی نیز وجود دارد تا سامانه توان آتشش را حفظ کند. بارگذاری گلوله، خرج و شلیک نیز به صورت دستی توسط کاربر انسانی از داخل برجک میسر است. بدین منظور دربی عقب برجک وجود دارد تا بتوان وارد آن شد. البته اطمینان‌ پذیری سامانه بسیار بالاست و بعید است از کار بی‌افتد.

سامانه RCH 155 برای شلیک نیاز به باز کردن جک هیدرولیک جهت حفظ پایداری روی زمین ندارد و در همان حالت می‌تواند به هر طرف شلیک کند. سیستم دفع لگد و شاسی آن می‌تواند تا 60 تن فشار حاصل از پس زنی توپ هنگام شلیک را تحمل کند. از این رو هویتزر بی‌نیاز از باز کردن جک هیدرولیک پایدار کننده، قادر است در حالی که لوله توپ در پیچیده‌ترین جهت و زاویه قرار دارد، برای شلیک گلوله از 6 خرج (حداکثر تعداد خرج پرتاب) استفاده کند. به لطف این طراحی است که سامانه قابلیت شلیک هنگام حرکت نیز دارد. این امتیاز سبب می‌شود کشف محل هویتزر برای دشمن سخت (تقریبا غیر ممکن) باشد و نتواند آن را هدف آتش ضد آتشبار قرار دهد.

البته زمان استقرار و آماده حرکت شدن هویتزر نیز بسیار پایین است. بدین ترتیب با اجرای سریع تاکتیک شلیک و فرار، از آتش ضد آتشبار در امان می‌ماند. RCH 155 می‌تواند 20 ثانیه پس از توقف نخستین شلیک خود را انجام داده و مجموعا در یک دقیقه 9 گلوله را روانه هدف کند، پس از شلیک آخر نیز 10 ثانیه زمان لازم دارد تا آماده حرکت شود. بدین ترتیب این سامانه در بازه‌ای 90 ثانیه‌ای توقف کرده، 9 گلوله شلیک و از مهلکه می‌گریزد. سامانه همچنین پس از هر شلیک می‌تواند به سرعت موقعیت قبلی را ترک کرده و به محل جدید برای شلیک رود تا ضمن افزایش بقاپذیری، دامه آتش و وسعت منطقه‌ای که می‌تواند گلوله باران کند نیز شدیدا افزایش یابد.

البته در حالت ایستا با مهماتی که 40 کیلومتر برد دارند نیز می‌تواند منطقه‌ای به وسعت 5,026 کیلومتر مربع را زیر آتش خود گیرد و البته در صورت استفاده از مهماتی با برد 55 کیلومتر نیز دامنه آتش آن منطقه‌ای با مساحت 9,852 کیلومتر مربعی را پوشش می‌دهد. کامپیوتر کنترل آتش هویتزر RCH 155 می‌تواند اهداف متحرک را نیز هدف قرار دهد. برای این کار الگوریتم آن با بررسی سرعت و جهت حرکت هدف، مسیر آن را پیشبینی کرده و گلوله را به نقطه تلاقی شلیک کند. البته یک راهکار دیگر نیز استفاده از مهمات هوشمند SMArt 155 و Bonus و همچنین گلوله‌های دارای هدایت نیمه فعال لیزری در فاز پایانی حمله، یعنی هنگام شیرجه روی هدف است.

بالای برجک امکان نصب یک برجک تسلیحاتی متحرک و کنترل از راه دور وجود دارد. روی این برجک یک تیربار چندمنظوره 7.62، تیربار سنگین 12.7 میلی‌متری یا نارنجک انداز خودکار نصب می‌شود تا خدمه با کنترل آن از داخل کابین خودرو، از خود دفاع کنند. برجک که چرخش 360 دارد، دارای دوربین تلویزیونی با قابلیت بزرگنمایی و همچنین تصویرساز فروسرخ در کنار فاصله‌یاب و نشانه‌گذار لیزری است. علاوه بر این توسط ژیروسکوپ پایدار شده است تا هنگام حرکت نیز دقت بالایی داشته باشد. شلیک مستقیم نیز با استفاده از سیستم‌های الکترواپتیکال این برجک مسیر است. برجک مذکور در مواقعی که به آن نیاز نباشد جمع می‌شود تا ارتفاع کلی کاهش یابد.

هویتزر RCH 155 با کمک این برجک تسلیحاتی دوم که بالای برجک اصلی سوار می‌شود، می‌تواند با اهداف زمینی و هوایی در فاصله نزدیک درگیر شده و از خود دفاع کند. علاوه بر این در هر طرف لوله توپ نیز 4 پرتابگر نارنجک دودزا (مجموعا 8 عدد) وجود دارد تا با ایجاد پرده دود، تحرکات هویتزر و دیگر نیروهای خودی اطراف آن را مخفی کرده و مانع قفل موشک‌هایی با هدایت نیمه فعال و پرتو سواری لیزری شود. ضمن اینکه هدف گرفتن سامانه به صورت چشمی (مثلا با راکت‌های ضد زره) را برای دشمن غیرممکن می‌سازد. البته این هویتزر در خط مقدم حضور ندارد، با این حال بعید نیست نیروهای پیاده دشمن بتوانند به پشت خط مقدم نفوذ کنند.

برجک تسلیاحاتی ماژولار AGM با 12.5 تن وزن را می‌توان روی شاسی‌های متنوعی نصب کرد. با این حال در سامانه RCH 155 که قرار است برای اوکراین ارسال شود، برجک روی شاسی چرخدار خودروی رزمی زرهی بوکسر (Boxer) ساخت کمپانی آلمانی ARTEC GmbH سوار است؛ این کمپانی حاصل شراکت کراوس مافی وگمن با دیگر همتای هموطن خود راین متال (Rheinmetall) است که نتیجه آن کنسرسیوم مذکور مستقر در مونیخ شد. چرخدار بودن کشنده سبب می‌شود سرعت و توان تحرک بسیار بالایی داشته باشد. زرهی بودن شاسی نیز از خدمه محافظت کرده و به سامانه امکان استقرار و اجرای آتش در نزدیکی خط مقدم و زیر آتش دشمن را می‌دهد.

این خودرو یک موتور دیزل توربوشارژ 8 سیلندر (V8) مدل 199TE20/21 ساخت کمپانی آلمانی MTU با 816 اسب بخار (600 هزار وات) توان دارد که به RCH 155 اجازه حرکت با بیشینه سرعت 100 کیلومتر بر ساعت را می‌دهد. کشنده 8 چرخ متحرک (8×8) است و می‌تواند از شیب 54 درجه بالا رفته و از شیب 27 درجه یک طرفه نیز گذر کند. همچنین قادر به عبور از گودال با عمق 2 متر و مانع با ارتفاع 0.5 متر  است. گام عمود آن برای رد شدن از دیوار 0.8 متر است و بدون آماده‌ سازی نیز از آب‌هایی با عمق 1.2 متر رد می‌شود. شعاع گردش آن به واسطه فرمان‌ پذیر بودن همه چرخ‌ها تنها 7.5 متر است و با مخزن سوخت پر می‌تواند 700 کیلومتر را بپیماید.

خودروی کشنده RCH 155 دارای سیستم تنظیم باد و حفظ فشار تایر است تا باد چرخ‌ها را بسته به نوع سطحی که روی آن حرکت می‌کند و همچنین شرایط محیطی نظیر دما تنظیم کند. بدین ترتیب خودرو توان حرکت بالای خود همواره حفظ کرده و حتی در صورتی که چرخی مورد اصابت گلوله و ترکش قرار گیرند نیز با تزریق پیوسته باد به داخل چرخ آسیب دیده و پایدار نگه داشتن فشار، اجازه پنجری نمی‌دهد. البته به لطف 8 چرخ بودن، در صورتی که یک یا حتی چند چرخ را نیز از دست بدهد و حتی محور آن‌ها از بین رود نیز همچنان توان تحرک خود را حفظ می‌کند. این ویژگی از جمله برتری‌های شاسی چرخدار نسبت به شاسی شنی‌دار (زنجیری) است.

شاسی زره فولادی دارد تا در برابر پرتابه‌های بالستیک نظیر گلوله و ترکش از خدمه محافظت کند. شاسی از جلو مقابل توپ 30 میلی‌متری (مشابه توپ BTR-80/90) و در طرفین نیز مقابل گلوله تیربار سنگین 14.5 میلی‌متری مقاومت دارد. همچنین در برابر انفجار وسیله انفجاری ابداعی (IED) یا همان بمب کنار جاده‌ای مقاوم است. امکان افزودن زره سرامیکی مضاعف جهت افزایش مقاومت را نیز دارد؛ زره سرامیکی ماژولار است تا تعویض بخش آسیب دیده در کوتاه‌ترین زمان (حتی در مناطق جنگی) انجام شود. کف بدنه 3 تکه و چند لایه است تا مقابل انفجار مین ضد تانک و به طور کلی انفجارهایی با توان معادل 10 کیلوگرم TNT زیر چرخ‌ها و بدنه مقاوم باشد.

برجک و شاسی کشنده به سیستم تشخیص آتش و اطفا حریق خودکار مجهز هستند. سامانه همچنین در دارای تهویه مطبوع با قابلیت سرمایش و گرمایش، تصفیه هوا و محافظت NBC است تا از خدمه در محیط آلوده به مواد رادیواکتیو و پرتوزا، شیمیایی و بیولوژیکی (میکروبی) محافظت کند. این سامانه به طور کلی تنها 2 خدمه شامل راننده و فرمانده دارد که وظیفه شلیک توپ و تیربار نیز برعهده وی است؛ تنها 3 هویتزر HX3، مورانا (Morana) و آرچر (Archer) این تعداد خدمه دارند. RCH 155 همچنین دارای معماری شبکه‌ای است و در آینده می‌توان آن را به صورت کاملا بدون سرنشین (بدون حضور راننده و فرمانده در خودرو) از راه دور نیز کنترل کرد.

راننده و فرمانده برای دیدن بیرون خودروی خود به سیستم دید پانورامیک 360 درجه SETAS ساخت کمپانی آلمانی هنزولت (Hensoldt) مجهز هستند. این سامانه دارای چندین پنجره در بخش‌های مختلف بدنه است و هر پنجره 2 سنسور شامل دوربین رنگی با کیفیت بسیار بالا و تصویرساز فروسرخ با قابلیت دید حرارتی در روز، شب و همچنین از بین مه، دود و غبار است. هر دو دوربین دارای بزگنمایی هستند و وضوح بسیار بالایی دارند. این سامانه قابلیت‌های پردازش تصویر متوعی دارد. مثلا تحرک اجسام و اهداف بیرون از کابین را به خدمه اطلاع داده و خودکار آن‌ها را تعقیب می‌کند. دوربین رنگی این سامانه می‌تواند انسان را از 300 متری تشخیص دهد.

 

می‌توان تجهیزات دیگر مثل حسگرهای صوتی فوق حساس و هشدار دهنده لیزری نیز را با آن ادغام کرد تا قفل لیزری روی خودرو را به خدمه هشدار دهد. قابلیت نصب دوربین برای دیدن بالای خودرو نیز وجود دارد. تصاویر این سنسورها همچون دیگر اطلاعات نظیر موقعیت هویتزر، نیروهای خود و دشمن و اطلاعات مدیریت نبرد روی نمایشگرهای رنگی بزرگ یا نمایشگر داخل کلاه برای خدمه نمایش داده می‌شوند. راننده با این تصاویر به همراه اطلاعات مختلف (مثلا از سیستم ناوبری)، خودرو را هدایت کرده و فرمانده نیز از داخل کابین برجک تسلیحاتی و توپ را به صورت دستی یا نیمه خودکار کنترل کرده یا روی عملکرد آن‌ها در حالت خودکار نظارت می‌کند.

وزن کلی RCH 155 حدودا 38.5 تن است. از اهداف اصلی پروژه آن ساخت هویتزری با وزنی کمتر از PzH 2000 بود تا هواپیمای ترابری A400M اطلس (Atlas) بتواند آن را حمل کند. البته این سامانه ماژولار است و امکان انتقال اجزای آن به صورت جداگانه نیز وجود دارد. فرایند جداسازی و نصب برجک روی شاسی هر کدام به نیم ساعت زمان احتیاج دارد. طول کلی شاسی 10.4 متر و پهنای آن نیز 2.99 متر است. ارتفاع آن تا بالای برجک نیز 3.6 متر است که در نمونه جدیدی که سال 2021 به نمایش در آمد، ارتفاع برجک 30 سانتی‌متر کاهش یافته بود که امکان رد شدن آن از معابر کم ارتفاع‌تر و جای گیری در محفظه‌ها و واگن‌های کوچکتر را میسر می‌سازد.

سازنده از RCH 155 به عنوان پیشرفته‌ترین سامانه توپخانه‌ای یاد می‌کند که با توجه به مشخصات آن منطقی است؛ البته در این بین چند مدل هویتزر دیگر شامل مورانا، آرچر و HX3 نیز حضور دارند که هر یک سعی می‌کنند این عنوان را برای خود حفظ نمایند. ولی بد نیست بدانید RCH 155 اولین و تنها هویتزری است که میتواند در حین حرکت شلیک کند. طراحی این سامانه طوری است که سطح مقطع راداری، اثر حرارتی و صوتی کمی داشته باشد تا کشف آن سخت‌تر باشد و بقاپذیری‌اش افزایش یابد. همچنین می‌توان از پوشش استتاری باراکودا نیز روی آن استفاده کرد که ضمن استتار چشمی، سطح مقطع راداری و اثر حرارتی را بیش از پیش کاهش می‌دهد.

برجک AGM علاوه بر RCH 155 که در اصل Boxer RCH 155 نام دارد، روی شاسی‌های دیگر نیز سوار شده است. نخستین هویتزر خودکشش ساخته شده با این برجک دونار (Donar) نام دارد که روی نمونه‌ای تغییر یافته از شاسی زرهی مربوط به خودروی رزمی پیاده نظام ASCOD 2 سوار است. البته نخستین پیش‌نمونه AGM هنگام رونمایی روی شاسی سامانه راکت انداز چندگانه M270 MLRS سوار بود. نمونه دیگری که AGM Iveco 8×8 نام دارد نیز روی شاسی کامیون 8 چرخ متحرک ایویکو ترکر (Trakker) سوار است. در این مدل به دلیل وزن کم شاسی، برای شلیک نیاز است 2 بازوی هیدرولیک پشت برجک و 2 بازو در طرفین خودرو روی زمین قرار گیرند. این برجک حتی روی شاسی تانک لئوپارد 2 (Leopard 2) نیز آزمایش شد و نشان داد هر بستری قادر به حمل آن است؛ این مسئله انعطاف پذیری بسیار بالای آن را اثبات می‌کند.

نمونه دیگری از این برجک با لوله L/39 نیز ساخته شد؛ یعنی طول لوله توپ آن 6.045 متر است. این توپ برد کمتری داشته و البته فشار ناشی از شلیک و لگد آن نیز کمتر است. وزن کلی برجک کاهش یافته که آن را برای سوار کردن روی شاسی‌های سبک‌تر مناسب می‌سازد. کراوس مافی وگمن طرح دیگری نیز ارائه داد که برجک سبک‌تر روی شاسی کامیون 6 چرخ متحرک (3 محور) 7000-MV ساخت کمپانی خودروساز نظامی آمریکایی Navistar سوار است. آن طور که از تصویر مشخص است، به نظر این مدل نیز برای شلیک نیازی به باز کردن جک هیدرولیک مهار کننده ندارد که با این اوصاف می‌توان قابلیت شلیک هنگام حرکت را نیز از آن انتظار داشت.

و اما به مدل Boxer RCH 155 برگردیم که قرار است 18 دستگاه از آن با هزینه 216 میلیون یورو توسط کراوس مافی وگمن برای اوکراین تولید شود. هزینه این قرارداد توسط دولت آلمان از بودجه در نظر گرفته برای کمک به اوکراین تامین می‌شود. اوکراین این سلاح را در ماه جولای از آلمان طلب کرد و دولت این کشور در ماه سپتامبر آن را تایید نمود. انتظار می‌رود این هویتزرها تا ماه مارچ 2025 تحویل اوکراین شوند که البته امیدواریم جنگ تا آن زمان پایان یافته باشد. با این حال در صورتی شعله‌های نبرد تا 2025 نیز در حال زبانه کشیدن باشند، این هویتزر به پادشاه آتش غیرمستقیم در اوکراین تبدیل خواهد شد و قطعا تلفات بسیار زیادی از روس‌ها می‌گیرد.

دولت آلمان همچنین با فروش 100 عراده PzH 2000 دیگر با ارزش 1.7 میلیارد یورو به اوکراین نیز موافقت کرده است که تحویل آن‌ها چند سال زمان خواهد برد. البته قرار است آلمان و ایتالیا به ترتیب 4 و 6 عراده PzH 2000 دیگر از موجودی ارتش خود نیز به اوکراین تحویل دهند. همانطور که در ابتدا اشاره شد ارتش اوکراین هم اکنون 22 دستگاه PzH 2000 در اختیار دارد که 14 عدد از طرف آلمان و 8 مورد توسط هلند ارسال شدند. آلمان با مشارکت دانمارک و نروژ نیز هزینه 16 عراده هویتزر خودکشش زوزانا 2 ساخت اسلواکی را تامین کرده‌اند. اسلواکی پیش از این 7 عراده زوزانا 2 نیز به اوکراین تحویل داد که بخشی از سفارش قبلی 8 عراده‌ای اوکراین بود.

دانمارک علاوه بر تامین بودجه زوزانا 2، با انتقال 6 عراده هویتزر خودکشش فرانسوی سزار (CAESAR) نسخه 8×8 به اوکراین موافقت کرد. این هویتزرها برای ارتش دانمارک ساخته شده بودند اما کپنهاگ تصمیم گرفت آن‌ها را به اوکراین اهدا کند. پاریس پیش از این 18 عراده سزار 6×6 از موجودی ارتش خود را برای اوکراین ارسال کرده بود. نروژ نیز که مجددا در تامین بودجه زوزانا 2 حضور داشت، قبلا 23 عراده M109A3GN به اوکراین تحویل داد. لتونی نیز 6 دستگاه M109A5Ö برای اوکراین ارسال کرد. بریتانیا نیز 22 عراده M109A4BE از موجودی ذخیره بلژیک را خریداری و برای اوکراین فرستاد. مجددا ایتالیا 20 تا 30 عراده M109L برای اوکراین تامین کرد.

لهستان نیز 18 عراده هویتزر خودکشش بومی AHS Krab را از موجودی خود را به اوکراین داد. همچنین قراردادی برای فروش 54 عراده دیگر نیز امضا نمود که بودجه آن را اتحادیه اروپا و آمریکا تامین می‌کنند. دیگر کشوری که هویتزر خودکشش برای اوکراین فرستاد، جمهوی چک بود که بالای 20 عراده DANA vz. 77 برای اوکراین ارسال کرد. البته کی‌‌یف پیش از جنگ قراردادی برای خرید 26 دستگاه DANA M2 نیز با پراگ امضا کرده بود که در آینده تحویل‌شان می‌گیرد. همه هویتزرهای بیان شده کالیبر 155 میلی‌متری استاندارد ناتو بودند. اما هویتزرهای دانا که زمان شوروی توسط چک‌‌ اسلواکی سابق طراحی شدند، کالیبر 152 میلی‌متری استاندارد روسیه هستند.

سامانه‌ راکت انداز چندگانه که به آن‌ها توپخانه راکتی گفته می‌شود نیز بخشی دیگر از تسلیحات ارسالی غرب برای اوکراین هستند. در حال حاضر اثرگذارترین سلاحی که به دست اوکراین رسید، M142 هیمارس (HIMARS) است که آمریکا 20 دستگاه از آن را تحویل داده و قرار است 18 مورد دیگر نیز ارسال کند. در این جنگ هیچ سلاحی به اندازه هیمارس موثر نبوده است. سامانه M270 MLRS نیز توپخانه راکتی دیگری است که اوکراینی‌ها در دست دارند؛ بریتانیا 6 عراده نسخه M270B1 ارسال کرد که البته نروژ 3 دستگاه M270 قدیمی خود را به بریتانیا داد تا به جای آن نسخه مدرن شده M270B1 برای اوکراین اهدا شود. در واقع نیمی از آن‌ها را نروژ تامین کرد.

آلمان نیز 5 عراده نسخه MARS II و فرانسه نیز 2 عراده نسخه LRU برای اوکراین فرستاند؛ فرانسه 1 دستگاه دیگر نیز در آینده ارسال می‌کند. ایتالیا نیز قرار است 2 دستگاه MLRS-E برای اوکراین ارسال کند. این 3 نمونه که از آن‌ها نام بردیم، نسخه بروزشده M270 هستند که از سیستم کنترل آتش ساخت کمپانی هوافضا، امنیتی و دفاعی اروپایی ایرباس بهره می‌برند. ترکیه نیز سامانه راکت انداز چندگانه بومی خود موسوم به TRLG-230 را در شمار نامشخصی برای اوکراین ارسال کرده است. مجددا جمهوری چک بیش از 20 عراده راکت انداز RM-70 برای اوکراین ارسال نمود. لهستان نیز تعدادی مشابه و بلغارستان شمار نامشخصی BM-21 گراد به اوکراین اهدا کردند.

البته اوکراین خود پیش از این گراد را در خدمت داشت. لهستان و چک ده‌ها عراده هویتزر خودکشش 2S1گوازدیکا (122 میلی‌متری) نیز برای اوکراین فرستادند که مجددا قبل از جنگ نیز در ارتش اوکراین خدمت می‌کرد. اوکراین قبل از تجاوز روسیه به خاک خود نیز هزار عراده هویتزر خودکشش و توپخانه راکتی را از زمان شوروی در خدمت داشت که پس از حمله روسیه، سیل انواع غربی از این تسلیحات به سمتش روانه شد که دقت و برد بالاتری داشته و ورق را به نفع اوکراین برگردادند. طوری که این کشور با زیر آتش گرفتن مواضع روس‌ها توانست عقبه ارتش آن‌ها را در هم شکسته و ضمن سلب توان تهاجمی از ارتش متجاوز، خود موفق به پیشروی شد.