عجیب ترین کنسول های بازی قابل حمل تاریخ

امروز به معرفی تعدادی از عجیب ترین کنسول های قابل حمل در تاریخ بازی های ویدیویی پرداخته و قابلیت‌های مختلف هریک را به طور مختصر بررسی خواهیم کرد. در این لیست محصولاتی اعم از N-Gage یا گیزموندو قابل مشاهده هستند.

کنسول های بازی قابل حمل همواره حضور فعالی در دنیای ویدیوگیم داشته‌اند و با این که هیچ وقت به محبوبیت و موفقیت کنسول های خانگی نرسیدند، اما با حضور مستمر خود در میان گیمرها، مورد توجه بسیاری از آن‌ها واقع شده‌اند.

نینتندو را باید سلطان بلامنازع بازار کنسول های قابل حمل دانست. کنسول گیم بوی این کمپانی از سال 1989 تا 2010 به مدت بیست و یک سال پرفروش‌ترین کنسول قابل حمل بازار بود. با این وجود، برخی کمپانی‌های دیگر نیز در طول سال‌های گذشته محصولات جذاب و جالبی روانه بازار کرده‌اند که توانستند مخاطبان بسیاری را با خود همراه کنند. به عنوان مثال، کنسول‌هایی مانند Nintendo DS یا PSP را باید بخشی از تاریخ صنعت بازی های ویدیویی دانست.

در این میان برخی از کنسول های قابل حمل هم محصولاتی عجیب بوده‌اند که خلاقیت‌های جالبی را به طرز دور از انتظاری در اختیار گیمرها قرار می‌دادند! امروز در گجت نیوز سعی داریم به بررسی تعدادی از عجیب ترین کنسول های قابل حمل تاریخ بازی های ویدیویی بپردازیم.

عجیب ترین کنسول های قابل حمل تاریخ

میکرو ویژن

پیش از این که نبردهای بین نینتندو و سگا یا پلی استیشن و ایکس باکس در بازار بازی‌های ویدیویی شکل بگیرد، دو کمپانی تولیدکننده اسباب بازی Mattel و Milton Bradley برای تسلط بر بازار کنسول های دستی با هم رقابت تنگاتنگی داشتند.

در سال 1979 کمپانی میلتون بردلی با الهام گرفتن از آتاری 2600 اقدام به تولید کنسولی کرد که قادر به اجرای بیش از یک بازی بود. این کنسول، Microvision نام داشت و به عقیده بسیاری افراد، نخستین کنسول قابل حمل واقعی بازار به شمار می‌رفت.

میکرو ویژن از یک هاب مرکزی بهره می‌برد و اجرای چندین بازی مختلف را از طریق استفاده از کارتریج‌های مختلف امکان‌پذیر می‌کرد.

Entex Select-A-Game

یکی دیگر از کنسول های عجیب قابل حمل در تاریخ، Entex Select-A-Game است که همانند میکرو ویژن یک هاب مرکزی داشته و طراحی پیکسلی جذاب را ارائه می‌داد.

کارتریج‌های این کنسول اندازه‌ای مشابه با گیم بوی ادونس (Game Boy Advance) داشتند و شش بازی مختلف برای این کنسول عرضه شدند.

آن چه این کنسول دستی را به محصولی عجیب تبدیل می‌کرد، طراحی منحصربفرد کلیدهای آن بود. در طراحی این کلیدها، بازی مالتی پلیر مورد توجه ویژه‌ای قرار داشت؛ به طوری که شاهد تعبیه دو دسته کلید مختلف در دو سمت نمایشگر آن بودیم که امکان بازی کردن همزمان را به دو نفر می‌داد!

Watara Supervision

در سال‌های پس از عرضه Select-A-Game کنسول های ویدیویی قابل حمل به محبوبیت زیادی رسیدند. با این حال نینتندو با عرضه گیم بوی، توانست تمام نگاه‌ها را به خود خیره کند و اگر یک کمپانی قصد داشت کنسولی را برای رقابت با Game Boy روانه بازار کند، باید قابلیتی خلاقانه را در آن تعبیه می‌کرد!

واتارا یکی از کمپانی‌هایی بود که سعی کرد با عرضه کنسولی که هم قابل حمل بوده و هم بتواند به تلویزیون متصل شود، توجهات را به خود جلب کند. در قسمت پایین این کنسول، درگاهی تعبیه شده بود که از طریق آن، گیم پلی به جای صفحه نمایش کوچک دستگاه به صفحه تلویزیون انتقال پیدا می‌کرد.

البته عملکرد فنی این کنسول چنگی به دل نمی‌زد و تجربه گیم پلی آن پر از ایرادات فنی ریز و درشتی بود که در نهایت باعث عدم موفقیت تجاری این کنسول شدند.

Game.com

کنسول Game.com هم یکی از محصولات عجیب دنیای کنسول های قابل حمل است که با قابلیت‌های جذابش، نیم‌نگاهی به آینده داشت!

این کنسول دستی در سال 1997 روانه بازار شد. بر روی صفحه نمایش آن شش آیکون مختلف قرار داشتند که هریک وظیفه خاصی را عهده‌دار بودند. یکی از این آیکون‌ها برای اجرای بازی بود و دیگری بالاترین امتیازات در هر بازی را نمایش می‌داد. همچنین دیگر آیتم‌ها نیز گیمر را به بازی Solitaire، صفحه مخاطبین، تقویم و ماشین حساب هدایت می‌کردند.

این کنسول همچنین از طریق یک مودم قابلیت اتصال به اینترنت را داشت و صفحه نمایش لمسی و قلم استایلوس را به گیمرها ارائه می‌داد!

البته علیرغم تمام این پتانسیل‌ها و در اختیار داشتن عناوین جذابی چون مورتال کمبت و رزیدنت اویل 2، کنسول Game.com از مشکلات گرافیکی عدیده‌ای رنج می‌برد و به موفقیت چندانی دست نیافت. در پایان این کنسول با فروش ناچیز تنها 300 هزار عددی به کار خود پایان داد.

Cybiko

کنسول قابل حمل روسی سیبیکو در سال 2000 با هدف پر کردن فاصله بین کامپیوترهای جیبی پالم و کنسول گیم بوی روانه بازار شد و قصد داشت بهترین قابلیت‌های هر دو را به علاقمندان ارائه دهد.

Cybiko به‌خوبی قادر به اجرای بازی‌های ویدیویی بود. با این وجود، قابلیت‌های جذاب دیگر این کنسول که عموما وابسته به اینترنت بودند، آن را به محصولی جذاب تبدیل می‌کردند. این کنسول قابلیت دانلود برنامه از اینترنت را داشت و به کاربران اجازه می‌داد موزیک‌های خود را بارگذاری و پخش کنند.

علاوه بر این، امکان ارسال پیام‌های متنی به صورت P2P و به اشتراک‌گذاری محتوا از این طریق هم از دیگر قابلیت‌های این کنسول به شمار می‌رفت.

N-Gage

نوکیا ان گیج مثال بارز پیوند نامناسب دو قابلیت موفق است که در نهایت به شکست منجر می‌شود. اواخر دهه نود و اوایل هزاره جدید، نوکیا پادشاه بی‌رقیب بازار تلفن های همراه بود و سعی کرد با ورود به حوزه ویدیوگیم، سلطه خود را به این بازار نیز گسترش دهد. نتیجه این امر، ان گیج بود که به عنوان نخستین کنسول گیمینگ با قابلیت برقرار تماس‌های تلفنی روانه بازار شد.

این کنسول اما به هیچ وجه محصول مناسبی نبود. علاوه بر چینش کلیدهای آن که اصلا برای انجام بازی‌های ویدیویی مناسب نبود، تعویض بازی‌ها آن نیز نیازمند باز کردن قاب پشتی و درآوردن باتری بود! همچنین کیفیت تماس‌های این دستگاه هم با ایراداتی جدی روبرو بود تا ان گیج نه گوشی تلفن همراه خوبی از آب دربیاید و نه کنسول گیمینگ قابل احترامی!

نوکیا البته سعی کرد در نسل دوم این محصول برخی ایرادات آن را رفع کند. با این حال نبود محتوای انحصاری باعث شد این کنسول به‌تدریج به فراموشی سپرده شود. در این میان، عرضه کنسول دستی PSP از سوی سونی هم آخرین میخ بر تابوت N-Gage به شمار می‌رفت.

Tapwave Zodiac

کنسول قابل حمل Tapwave Zodiac هم یکی از آن کنسول‌های عجیب بود که در زمان عرضه به عنوان رقیبی که سرانجام قادر به شکست دادن نینتندو و سونی خواهد بود شناخته می‌شد!

این کنسول یک صفحه نمایش 3.8 اینچی رنگی داشت و به 128 مگابایت رم و دو درگاه کارت حافظه اس دی مجهز بود و عناوینی نظیر Doom II و Tony Hawk’s Pro Skater 4 را در لیست بازی‌های خود می‌دید.

با این وجود، زودیاک نتوانست بر غول‌های آن زمان عرصه کنسول های دستی غلبه کند و در نهایت در نبرد با گیم بوی و PSP از گردونه رقابت خارج شد و خیلی زود به تاریخ پیوست.

Gizmondo

کنسول سوئدی گیزموندو محصول سرشناسی بود که شروع امیدوارکننده‌ای داشت و توانست بسیاری افراد، منجمله سلبریتی‌ها و گیمرها را با خود همراه کند. با این وجود، مشکلاتی باورنکردنی باعث شکست این کنسول و به باد رفتن زحمت سازندگانش شدند.

کنسول گیزموندو توسط کمپانی تحت مدیریت استفان اریکسون ساخته شده بود که شخصیت بسیار پرحاشیه‌ای داشت. پس از رونمایی این کنسول، پلیس سوئد اریکسون و تعدادی دیگر از مدیران گیزموندو را به دلیل ارتباط با مافیای این کشور بازداشت کرد و به این ترتیب، کمپانی تولیدکننده گیزموندو با بدهی سنگین چند میلیون دلاری اعلام ورشگستگی کرد.

Gizmondo البته در سال 2008 با نمایش تیزری از عرضه نسل جدید کنسول‌های دستی خود خبر داد. با این حال این اتفاق هرگز رخ نداد.

Dingoo A320

بر خلاف بسیاری کنسول‌های دیگر که تمرکز خود را بر روی ارائه بازی‌های فیزیکی لایسنس شده قرار داده بودند، Dingoo A320 در نقش یک امولاتور قابل حمل عمل می‌کرد و بازی‌های اکثر پلتفرم‌های پیشین، از NES گرفته تا گیم بوی و سگا جنسیس را اجرا می‌کرد. همچنین، کمی پس از عرضه نیز امکان اجرای بازی‌های پلی استیشن برای این کنسول فراهم شد.

در کنار قابلیت‌های فراوانی که Dingoo A320 داشت، عملکرد نه چندان خوب برخی بازی‌ها بر روی آن یکی دیگر از ایراداتش به شمار می‌رفت. این مشکل به خاطر عملکرد امولاتورها و رام‌های به کار رفته در آن بود که باعث عدم سازگاری برخی بازی‌ها (خصوصا عناوین جدیدتر) و در نتیجه عملکرد ضعیف‌ترشان می‌شد.

Dingoo همچنین امکان انجام بازی‌ها روی تلویزیون را هم در اختیار گیمرها قرار می‌داد.

پاندورا

پاندورا یکی دیگر از کنسول های قابل حمل عجیب به شمار می‌رود که در زمانی نامناسب به دست مشتریان رسید! این کنسول محصول جذابی بود که با صفحه نمایش لمسی و کیبورد QWERTY خود شباهت بسیاری به نینتندو 3DS داشت و بازی‌های کنسول‌های پیشین از Commodore 64 گرفته تا نینتندو 64 را از طریق امولاتورها اجرا می‌کرد.

علاوه بر این، قابلیت تماشای فیلم، گوش دادن به موزیک، جستجو در اینترنت و البته استفاده از نرم افزارهای آفیس نیز از دیگر قابلیت‌های این کنسول به شمار می‌رفت.

وقفه چهار ساله بین رونمایی اولیه و عرضه نهایی این کنسول به بازار باعث شد که هیجان پیرامون این دستگاه به طور کامل فروکش کند. بنابراین این کنسول زمانی به بازار آمد که دیگر مشتری چندانی برایش وجود نداشت!

Nvidia Shield Portable

در یک نگاه، کنسول انویدیا شیلد تبلتی است که به یک دسته ایکس باکس چسبیده است! انویدیا این کنسول عجیب را قدرتمندترین کنسول دستی عرضه شده به بازار می‌نامد و ادعا می‌کند که برای نخستین بار قدرت کامپیوترهای گیمینگ را در اختیار گیمرهای کنسول‌های دستی قرار داده است.

انویدیا شیلد مانند بسیاری محصولات مشابه دیگر از طریق شبیه‌سازی، بازی‌های روز را اجرا می‌کند و با ارائه کیفیت مثال‌زدنی در کنار قابلیت‌های متفاوت، محصولی ارزشمند به شمار می‌رود.

علاوه بر اجرای بازی، خریداران این کنسول همچنین می‌توانند با سرویس‌های استریم محتوا و پخش موزیک هم دسترسی داشته باشند. بنابراین، کنسول Nvidia Shield به همان اندازه که محصولی عجیب است، کاربردهای جذابی هم دارد!

Playdate

در نگاه اول ممکن است کنسول PlayDate را با یک گیم بوی ادونس SP اشتباه بگیرید. با این وجود، تعبیه یک دسته در کنار این کنسول باعث می‌شود که سیستم تعامل گیمرهای این کنسول با بازی‌ها کاملا منحصربفرد باشد.

بازی‌های این بازی عموما بسیار ساده بوده و توسط توسعه‌دهندگان، هفته‌ای دو بار از طریق اینترنت قابل دانلود هستند. البته در صورتی که علاقمند باشید می‌توانید خودتان با استفاده از نرم افزار رایگانی که توسط سازنده در اختیارتان قرار گرفته، به ساخت بازی برای آن بپردازید.

PlayDate همچنین از یک داک استریو هم بهره می‌برد که می‌توانید برای پخش موزیک از آن استفاده کنید.