انسانها و حیوانات برای سرخوش شدن کارهای عجیبی میکنند. در این مطلب با ده مورد از نامتعارفترین روشهایی آشنا میشوید که هشیاری حیوانات را هم دچار اختلال میکند.اصلاً قصد تبلیغ یا چشمپوشی از کارهای ممنوع نداریم؛ اما همه میدانیم که انسان از هزاران سال پیش هم به دنبال راههایی برای سرخوش شدن بوده است. نکته جالبتر اینکه تمایل به سرخوشی و دور شدن از هشیاری تنها در انسان وجود ندارد، بلکه حیوانات هم مایل هسshocking-and-unconventional-ways-people-and-animals-get-highتند با مصرف مواد عجیب و غریب سرخوش شوند.
سرخوشی در دنیای انسانها و حیوانات
در ادامه با گجتنیوز همراه باشید تا عجیبترین کارهایی که انسانها و حیوانات برای سرخوشی انجام میدهند را به شما هم معرفی کنیم.
10. دلفینها با ماهی بادکنکی سرخوش میشوند
دانشمندان میگویند دلفینها از باهوشترین موجودات زنده روی زمین هستند و در این زمینه حتی با انسانها هم مقایسه میشوند. برخی با همین استدلال ادعا میکنند که دلفینها هم مانند انسانها تمایل دارند سرخوشی را تجربه کنند.
تصاویر ضبط شده از دلفینها نشان میدهد مخصوصاً دلفینهای جوان تمایل دارند نوعی ماهی بادکنکی شکار و با آن بازی کنند. ماهی بادکنکی هنگام احساس خطر و برای دفاع از خود نوعی زهر ترشح میکند که اگر مقدار آن زیاد باشد، ممکن است مهاجم را بکشد.
دلفینها آنقدر باهوش هستند که میدانند چقدر به ماهی بادکنکی نزدیک شوند تا میزان زهر ترشح شده به اندازه سرخوش کردنشان باشد! بدین ترتیب که گروهی دلفین به ماهی بادکنکی نزدیک میشوند و هرکدام گاز کوچکی از آن میگیرند و طعمه را به دوست دیگرشان پیشکش میکنند. آنها در معرض زهر ماهی قرار میگیرند و رفتارشان مدتی بعد تغییر میکند. دلفینها پس از سرخوشی از زهر ماهی بادکنکی درحالیکه پوزه خود را به بیرون آب میبرند، روی سطح امواج شناور میمانند.
9. طوطیها به مزرعه خشخاش و تریاک معتاد میشوند
تولید تریاک یکی از صنایع بزرگ جهان است. تنها در افغانستان، 233 هزار هکتار زمین زراعی تریاک وجود دارد. از طرف دیگر هم کشور هند، تریاک را به صورت قانونی تولید میکند و در حال حاضر بزرگترین تولید کننده تریاک جهان شناخته میشود؛ اما این موفقیت با مشکلاتی همراه است. هند باید با طوطیهای عاشق خشخاش مواجه شود.
طوطی دمدراز و سایر پرندگان همخانوادهاش روزانه 30 تا 40 بار برای تغذیه کردن به مزرعه خشخاش سر میزنند. طوطی بزرگ میتواند یک قوزه کامل خشخاش جدا کند و با خود ببرد؛ اما هر قوزه 20 تا 25 گرم تریاک میدهد. این مقدار حدود 1 اونس برای سرخوش کردن یک انسان بالغ هم کافیست.
طوطیها باهوش هستند و به آرامی وارد مزرعه خشخاش میشوند. آنها در سکوت قوزه خشخاش را میشکنند یا با خود میبرند. صاحبان مزارع خشخاش برای مقابله با این دزدان بانمک از روش پخش صدای بلند و ترکاندن ترقه استفاده میکنند؛ اما نتیجه چندان راضی کننده نیست.
8. مردم عقرب مرده استنشاق میکنند
انسان ثابت کرده است که وقتی پای سرخوش شدن به میان میآید، میتواند خلاقترین باشد و روشهایی ارائه کند که عقل از سر هر هشیاری میپراند. یکی از این روشها، استفاده از جسد عقرب مرده است.
پاکستان هم مانند هند در تولید تریاک معروف است؛ اما همچنان اگر در خیابانهای این کشور قدم بزنید میتوانید فروشندگانی را مشاهده کنید که عقرب مرده را به عنوان مواد مخدر به مردم میفروشند. زهر موجود در دم عقرب همان ماده مخدریست که مردم بخاطرش جسد عقرب مرده را میخرند.
اثر مخدر زهر عقرب 10 ساعت به طول میانجامد؛ اما حدود 6 ساعت از آن به خاطر ماهیت زهری باعث درد کشیدن فرد میشود. فرد ابتدا 6 ساعت درد میکشد و پس از آن 4 ساعت کاملاً سرخوش است.
دانشمندان میگویند زهر عقرب به شدت خطرناک است و میتواند باعث بروز اختلال در حافظه و ایجاد توهم شود.
7. میمون لمور با هزارپا سرخوش میشود
حیوانات به خوبی متوجه شدهاند که درون خزندگان احتمالاً ماده سرخوش کنندهای وجود دارد و به همین خاطر هم میمون لمور از هزارپا استفاده میکند.
میمون لمور نوعی میمون پوزهدار ساکن ماداگاسکار است که در طول روز روی شاخههای درختان حرکت میکند و میوه میخورد. مشاهده شده است که این نوع میمون هزارپای قرمز را شکار میکند و گاز میگیرد، اما آن را نمیخورد! این کار لمورها چیزی شبیه حرکت دلفین با ماهی بادکنکیست.
هزارپای قرمز در هنگام احساس خطر از خود زهر ترشح میکند تا مهاجم را دور کند. در ترکیب زهر هزارپا، سیانید وجود دارد. وقتی هزارپا ترکیب سمی را به سمت لمور پخش میکند، ماده بزاقی از دهان لمور ترشح میشود. آنها زهر هزارپا و آب دهان خودشان را ترکیب میکنند و روی سطح بدنشان میمالند. این ماده علاوه بر خاصیت ضد آفت بودن، همچنین لمورها را سرخوش میکند.
6. والابیها تریاک مصرف میکنند
مزارع وسیعی از خشخاش در جنوب استرالیا وجود دارد که برخی شرکتها مانند جانسون اند جانسون برای تولید داروهای حاوی تریاک و مواد آرامبخش از آنها بهره میگیرند. برای مثال در جزیره تاسمانی مزارع قانونی خشخاش وجود دارد که از چشم حیات وحش دور نمانده است.
والابیها عادت دارند به این مزارع خشخاش حمله کنند. این حیوانات پس از خوردن خشخاش فراوان حالت سرخوشی پیدا میکنند و به شکل دایرهای دور خودشان میچرخند. والابیها نه تنها مقادیر زیادی خشخاش مصرف میکنند، بلکه با حرکات پیوسته خود باعث از بین رفتن گیاهان زیر پایشان میشوند.
5. چوپانها ادرار گوزن شمالی را مینوشند
گوزن شمالی در بخشهای شمالی اروپا یافت میشود. مردم سامی (اسکاندیناوی) هم در این منطقه ساکن هستند و برخی از آنها به چوپانی گوزنهای شمالی مشغولند. چوپانها از گذشته میگفتند که گوزنهای شمالی تمایل دارند قارچ توهمزا بخورند و همین حقیقت باعث شد استفاده از قارچ وارد مراسم سنتی مردم سامی شود. همچنین گفته میشود که شمن بزرگ سامیها ادرار گوزن سرخوش را مینوشید تا بتواند با عرفان بالاتر ارتباط برقرار کند.
امروزه بسیاری این داستان را غیرواقعی قلمداد میکنند. از طرفی برخی افراد که مدتی را نزد سامیها گذراندهاند، صحت روایات را تایید کردهاند. چرا شمن ادرار گوزن را مینوشد و قارچ را نمیخورد؟ چون گوزن شمالی مانند فیلتر عمل میکند و قارچ توهمزا به تنهایی ممکن است برای انسان خطرناک باشد.
4. مورچه کشیدن بین عربستانیها محبوب است
عربستان یکی از کشورهای سختگیر در قوانین و اختیارات مواد مخدر و نوشیدنی الکلی شناخته میشود. از طرفی مردم محلی همیشه راهی به نفع خودشان پیدا میکنند و به نظر میرسد این روزها جوانان عربستانی از مورچه کشیدن حسابی لذت میبرند.
مورچه سیاه محلی برای دفاع از خودش اسید فورمیک یا جوهر مورچه تولید میکند. مردم این مورچهها را از مناطق شنی جمع آوری کرده و برای مصرف با تنباکو قاطی میکنند. میزان سرخوشی حاصل از مورچه با ماریجوانا مقایسه شده است و ظاهراً توهم دیداری و شنیداری ایجاد میکند. این ماده هم عوارض خودش را دارد؛ اسید فورمیک دود شده ماهیت سمی مییابد و ضمن انسداد بافت ریه به سیستم عصبی فرد آسیب جدی میزند.
این مشکل وقتی جدیتر به نظر میرسد که متوجه میشویم حداقل یک سوم افراد زیر سن قانونی در عربستان، تابهحال حداقل یکبار با مورچه سیاه سرخوشی را امتحان کردهاند. کشیدن مورچه در عربستان غیرقانونی نیست و مواد آن هم به راحتی در دسترس افراد قرار دارد. همچنین بازار مخصوصی برای این مورچهها وجود دارد که افراد میتوانند هر بسته آن را به قیمت صد دلار تهیه کنند.
3. سگهای استرالیایی وزغ نیشکر میلیسند
لیسیدن وزغ نیشکر یکی از عجیبترین روشها برای سرخوش شدن است که سریال سیمپسونها هم بیست سال پیش به آن اشاره کرد. این روش سرخوشی فقط برای شخصیتهای کارتونی نیست؛ بلکه انسانها و حتی سگها از آن استفاده میکنند.
استرالیا مهد وزغهای نیشکر با ترشحات سطحی زهرآلود است. مقدار زهر روی سطح بدن وزغ برای کشتن سگ کافی نیست؛ اما حیوان را به خوبی سرخوش میکند.
دامپزشکان استرالیایی اعلام کردند که رفتار سگها برای دنبال کردن وزغ نیشکر و لیس زدن آن رایج است. برخی صاحبان سگها هم ادعا کردهاند که سگشان میداند بازی کردن با وزغ و لیسیدن آن چه پیامدی دارد و عمداً این کار را میکند.
از طرف دیگر ممکن است سرخوشی بیش از حد سگ خطرناک باشد. بهتر است در صورت مشاهده این رفتار از سگتان حتماً به دامپزشک مراجعه کنید.
2. موش خرما به اتومبیل حمله میکند تا ضدیخ بنوشد
مایع ضدیخ اتومبیل تابهحال بارها دردسرساز شده است. مشاهده شده که گربهها به دلیل طعم شیرین ضدیخ به آن جذب شدهاند. حتی در دهه 70 رسوایی به بار آمد که شرابسازان استرالیایی احتمالاً از ضدیخ اتومبیل در تولیدات خود استفاده کردند.
ضدیخ برای گربهها خطرناک است؛ اما داستان برای موش خرماها فرق دارد. در آمریکا گروههای چهارتایی از موش خرماهای شکم زرد در پارکینگ اتومبیلها مشاهده شده است. آنها وارد موتور اتومبیل میشوند و آنقدر شیلنگها را میجوند تا به رادیات برسند و سپس گروهی تا جایی که میتوانند ضدیخ مینوشند. مقامات رسمی پارک ملی سکویا اعلام کردهاند که از ماه مه تا اوت هر سال، تعداد 200 موش خرما برای نوشیدن ضدیخ و سرخوش شدن به پارکینگ هجوم میآورند و به اتومبیلها آسیب میزنند.
موش خرماها از دهه هشتاد میلادی مشغول این کار هستند و از نوشیدن ضدیخ سرخوش میشوند. ظاهراً دلیل سرخوشی آنها هم مادهای به نام اتیل گلایکول است. مشخص نیست که بدن موش خرما میتواند ضدیخ را درست پردازش کند یا این حیوانات آنقدر باهوش هستند که میدانند چقدر مصرف کنند تا دچار آسیب جدی نشوند. از طرفی هم مراجعه مجددشان برای خوردن ضدیخ نشان میدهد که این ماده شیمیایی موش خرماها را نمیکشد.
1.سربازهای آمریکایی با مواد منفجره نعشه میکردند
انسانها تابهحال از انواع و اقسام مواد عجیب برای سرخوش شدن استفاده کردهاند. در این میان به طور برجسته میتوان به بوییدن چسب، استنشاق گاز هلیوم و همچنین دزمرفین اشاره کرد که ترکیبات شیمیایی آن میتواند بدن انسان را در خود تجزیه کند. به همین خاطر شاید دیگر عجیب نباشد بدانید که روزگاری هم سربازان در ویتنام برای سرخوش شدن به مواد منفجره C4 روی آوردند.
نیروهای نظامی در خلال جنگ از مواد منفجره C4 استفاده میکردند و امروزه هم برای تخریب اماکن همچنان از این ترکیب بهره گرفته میشود. سربازان جنگ ویتنام متوجه شدند که خوردن مقدار کمی ماده C4 میتواند حالت سرخوشی مشابه مصرف الکل ایجاد کند. البته که C4 هم مانند بسیاری مواد شیمیایی و مضر دیگر، عوارض جانبی جدی ازجمله سردرد، سرگیجه، تهوع، ناهماهنگی ضربان قلب، حساسیت پوستی و کما به وجود میآورد.