مهمترین دلایل مردم برای اینکه گوشی های اندرویدی را به آیفون ترجیح می‌دهند

کاربران گوشی های اندرویدی دلایل خودشان را برای ترجیح دادن آن به آیفون های اپل دارند. در این پست مهم‌ترین این دلایل را باهم بررسی می‌کنیم.

از زمانی که اپل نخستین گوشی آیفون خودش را رونمایی کرد و گوگل نیز یک سال بعد سیستم عامل اندروید را روی نخستین گوشی اجراکننده آن به‌نام HTC Dream معرفی کرد، رقابت بین این دو سیستم عامل آغاز شد. در طول این مسیر رقبای دیگری مثل ویندوز فون و بلک بری هم تلاش‌هایی برای رقابت با این دو سیستم عامل کردند، اما تمام آن‌ها شکست خوردند تا امروز فقط این دو سیستم عامل موبایل وجود داشته باشند.

بیشتر بخوانید:

۱۰ تا از مزایا و معایب گوشی‌های اندروید در برابر آیفون

دلایل زیادی وجود دارد که کاربران آیفون را به گوشی‌های هوشمند اندرویدی ترجیح می‌دهند، اما قطعا بالعکس این هم وجود دارد. در حالی که طرفداران اپل به حفظ توان سخت افزاری و پشتیبانی نرم افزاری طولانی مدت گوشی‌هایشان می‌نازند، طرفداران اندروید هم به طیف وسیعی از کارهایی که برای سفارشی کردن گوشی خود متناسب با نیازها و سلیقه‌شان می‌توانند انجام دهند، اشاره می‌کنند.

۱۰ دلیل برای ترجیح گوشی های اندرویدی به آیفون

ما در اینکه به ۱۰ دلیلی خواهیم پرداخت که کاربران گوشی های اندرویدی، دیوایس خودشان را به آیفون های اپل ترجیح می‌دهند.

۱. دستگاه‌های بیشتر و قیمت‌های متنوع‌تر

از بین تمام فناوری‌هایی که در زندگی ما وجود دارد، گوشی‌های هوشمند نزدیک‌ترین دوستان ما هستند. گوشی شما گزینه اول ارتباط با دوستان و اقوامتان است. دوربین‌ آن می‌تواند مهم‌ترین لحظات زندگی‌تان را ثبت کند. حتی اطلاعات بانکی‌تان را هم در آن ذخیره دارید و بدون رفتن به بانک کارها را با آن انجام می‌دهید. بنابراین انتخاب دستگاهی که بتواند متناسب با نیازهای شما باشد اهمیت بسیار زیادی دارد.

کسانی که از گوشی‌های اندرویدی استفاده می‌کنند، معتقدند که طیف وسیع و متفاوتی از این محصولات در بازار وجود دارد که شما می‌توانید یکی از آن‌ها را با توجه به نیازهایتان انتخاب کنید. اما در سمتی دیگر اپل فقط چند آیفون در سال معرفی می‌کند و به دیگر تولیدکنندگان اجازه ساخت گوشی‌هایی با سیستم عامل iOS را نمی‌دهد.

در واقع اگر می‌خواهید یک آیفون جدید بخرید، شما تنها چهار گزینه آیفون ۱۵، ۱۵ پلاس، ۱۵ پرو و ۱۵ پرو مکس را خواهید داشت. گرچه تمام این محصولات عالی هستند و منتقدان هم نظرات مثبتی در موردشان دارند، اما حق انتخاب بسیار محدود است. در آن سمت تولیدکنندگان مختلفی در طول سال گوشی‌های اندرویدی را تولید می‌کنند. از گوشی‌های ارزان قیمت چند میلیون تومانی گرفته تا گوشی‌های تاشو مدرن و جذاب، کاربران می‌توانند گزینه دلخواه خودشان را متناسب با بودجه و نیازهایی که دارند تهیه کنند.

گوشی‌های آیفون خیلی گران قیمت‌تر از چیزی هستند که باید باشند. آیفون ۱۵ پرو مکس هم امسال رکورد قیمت را شکست و گران‌ترین آیفون تاریخ اپل شد. این درحالیست که بسیاری از گوشی‌های اندرویدی حتی از ارزان‌ترین آیفون‌ها هم ارزان‌تر هستند. در نتیجه شما می‌توانید چند میلیون اضافه‌تر را داخل جیبتان بگذارید و یک گوشی اندرویدی مناسب را تهیه کنید.

۲. مالتی‌تسکینگ (انجام چند کار همزمان)

در حالی که سیستم عامل iOS از لحاظ فنی دارای قابلیت مالتی‌تسکینگ است، اما این ویژگی روی گوشی های اندرویدی سطح دیگری دارد. در جدیدترین نسخه‌های سیستم عامل اندروید، امکان تماشای چند اپلیکیشن کنار هم در حالت تقسیم صفحه یا حالت پنجره‌ای (مثل ویندوز) وجود دارد که می‌تواند تجربه کاربری دسکتاپی را در اختیار شما بگذارد. سازندگانی مثل سامسونگ یک گام فراتر رفته و قابلیتی مثل Samsung DeX را ارائه می‌کنند که می‌تواند روی یک مانیتور اندروید را در یک محیط شبیه‌سازی شده ویندوزی به‌نمایش بگذارد و به شما اجازه دهد با کیبورد و ماوس با آن کار کنید.

آیفون‌ها نمی‌توانند بیش از یک اپلیکیشن را به‌صورت همزمان اجرا کنند و این یعنی شما نمی‌توانید کارهایی مثل پاسخ دادن به یک ایمیل و چت کاری را به‌صورت همزمان انجام دهید. در حالی که تراشه‌های به‌کار رفته در زیر قاب گوشی‌های اپل معمولا قدرتمندترین چیپست‌های موبایل در بازار هستند، اما نمی‌دانیم چرا اپل هیچوقت تلاش نمی‌کند مالتی‌تسکینگ را روی گوشی‌های گسترش ببخشد.

۳. نوتیفیکیشن‌های بهتر

مدیریت نوتیفیکیشن‌ها، یکی از اصلی‌ترین و انقلابی‌ترین ویژگی‌هایی بود که پلتفرم اندروید از همان ابتدا ارائه می‌کرد و گوگل طی این سال‌ها آن را در گوشی های اندرویدی به خوبی توسعه بخشیده است. در حالی که iOS روی سیستم نوتیفیکیشن خودش به‌طور کامل بازنگری کرده است، اما هنوز هم نمی‌تواند با اندروید رقابت کند.

وقتی شما روی یک گوشی اندرویدی انگشتتان را از بالای صفحه به پایین می‌کشید، چیزی تحت عنوان «سایه نوتیفیکیشن» ظاهر خواهد شد و می‌توانید فهرستی از اعلانیه‌های دریافتی را مشاهده کنید. این چیزیست که از همان روزهای اول اندروید، یعنی اندروید ۱.۰ هم وجود داشت. این ویژگی به‌قدری خوب بود که گوگل به جای تغییر کامل آن، بخواهد صرفا تغییراتی در عملکردش پیاده کرده و دست کاربر را برای کنترل کردن آن بازتر بگذارد.

در جدیدترین نسخه اندروید، سیستم عامل اندروید ۱۴، کاربران می‌توانند مستقیما از همان سایه نوتیفیکیشن‌ها پاسخ پیام‌های دریافتی را بدهند. این قابلیت مهمی است که iOS ارائه نمی‌کند. علاوه بر این، اندروید سطح کنترل خوبی روی نوتیفیکیشن‌ها را به کاربرانش می‌دهد. به‌طور مثال آن‌ها می‌توانند انتخاب کنند که نوتیفیکیشن اپلیکیشن‌ها تا چه حدی اجازه نمایش پیدا کردن دارد و برنامه‌ها چه نوع نوتیفیکیشنی را می‌توانند به‌نمایش بگذارند.

۴. دستیار مجازی Google Assistant

یکی از ستارگان یوتیوب به‌نام Marques Brownlee هر سال دو گوشی اندرویدی و آیفون را کنار هم می‌گذارد و با استفاده از دستیار مجازی نصب شده روی آن‌ها، با فرمان صوتی کارهایی مثل چک کردن وضعیت آب و هوا و یا تنظیم تایمر گوشی را انجام می‌دهد. اکثر این سال‌ها دستیار مجازی Google Assistant که متعلق به خود کمپانی گوگل است، بهتر از دیگر دستیارها از جمله Siri اپل عمل می‌کند. اپل برای نخستین بار همراه با گوشی آیفون 4S دستیار مجازی Siri را معرفی کرد که در زمان خودش بسیار آینده‌نگرانه بود. اما پس از گذشت این همه سال، سیری نمی‌تواند با دستیار جوان‌تر گوگل رقابت کند.

در حالی که دستیار گوگل به‌عنوان یک اپلیکیشن برای آیفون‌های اپل هم عرضه شده، اما به‌صورت یک قابل از پیش نصب شده داخل سرویس‌های گوگل پلی حضور دارد و این یعنی می‌تواند عملکرد خیلی غنی‌تری را با توجه به دسترسی‌هایش داشته باشد. دستیار گوگل بهتر فرامین صوتی را می‌فهمد. به‌طور مثال می‌توانید بهاو بگویید که نزدیک‌ترین رستوران ایتالیایی نزدیک محل زندگی شما را پیدا کند. سپس از او بپرسید که آیا آن رستوران باز است یا خیر. همچنین اگر از گجت‌های هوشمند خانگی در منزلتان استفاده می‌کنید، دستیار گوگل به خوبی می‌تواند از پس کنترل کردن آن‌ها برآید.

به‌طور مثال می‌توانید از آن بخواهید روشنایی چراغ هوشمند اتاق شما را روی ۵۰ درصد تنظیم کند. دستیار گوگل علاوه بر اندروید، در دستگاه‌های دیگری مثل اسپیکرهای هوشمند و نمایشگرهای هوشمند هم حضور دارد. در آینده‌ای نزدیک، گوگل ربات چت هوش مصنوعی خود به‌نام Google Bard را هم به دستیار مجازی خود اضافه می‌کند تا آن توانمندتر هم شود.

۵. شخصی‌سازی صفحه هوم گوشی

از تولد آیفون تاکنون، کاربران اجازه تغییرات دلخواه خود روی صفحه هوم گوشی را نداشته‌اند. شما فقط می‌توانید نوع چینش اپلیکیشن‌ها را تغییر دهید، آن‌ها را در پوشه‌ها بگذارید و یا یک تصویر پس زمینه برای صفحه هوم گوشی‌تان اضافه کنید. در نسخه‌های اخیر iOS گزینه اضافه کردن ویجت‌ها هم در دسترس کاربران قرار گرفته است. این درحالیست که سیستم عامل اندروید گوگل اجازه شخصی‌سازی کامل صفحه هوم گوشی‌های اندرویدی را در اختیار کاربرانش می‌گذارد.

اندروید به شما اجازه می‌دهد آن برنامه‌های دلخواه و پراستفاده خودتان را روی صفحه هوم بگذارید و با ویجت‌ها آن را تزئین کنید. بنابراین اجباری به صفحه هوم جدول مانند که آیکون تمام برنامه‌ها در آن وجود دارد نیست. حتی با استفاده از برنامه‌هایی مثل KWGT در اندروید، کاربران می‌توانند ویجت‌های سفارشی خودشان را بسازند و آن را جایگزین آیکون برنامه‌ها کنند. در نتیجه شما می‌توانید ظاهر صفحه هوم گوشی‌تان را به همان شکلی که می‌خواهید دربیاورید.

حتی اگر از رابط کاربری گوشی خود خوشتان نمی‌آید، می‌توانید از لانچرهای اندرویدی موجود در پلی استور مثل Nova Launcher استفاده کنید. یا حتی در صورت دلخواه می‌توانید با لانچری به‌نام Launcher iOS 17، رابط کاربری گوشی‌تان را شبیه به آیفون‌های اپل کنید.

۶. مدیریت فایل آسان

اگر می‌خواهید فایل‌های داخل گوشی‌تان را با کامپیوتر خود مدیریت کنید یا بین این دو دستگاه انتقال فایل انجام دهید، فقط کافیست گوشی اندرویدیتان را با کابل به کامپیوتر وصل کنید و یا یک فلش درایو یا SSD پرتابل را به آن وصل کنید.

علاوه بر این، شما قادر به مدیریت فایل سیستمی دستگاه اندرویدی خود از طریق خود دیوایس هستید که این ویژگی از گوشی‌تان دستگاه نزدیک‌تری به یک کامپیوتر جیبی در مقایسه با آیفون می‌سازد. بسیاری از گوشی‌های اندرویدی از طریق کارت‌های حافظه microSD می‌توانند فضای ذخیره‌سازی بیشتری را در اختیار شما قرار دهند. انتقال فایل بین دستگاه و کارت حافظه آسان است و حتی می‌توانید برنامه‌ها و فایل‌هایتان را مستقیما روی microSD نیز ذخیره کنید. شما حتی می‌توانید یک فلش درایو یا حافظه SSD را از طریق پورت USB-C گوشی اندرویدی‌تان به آن وصل کرده و مثل یک کامپیوتر با آن انتقال فایل انجام دهید.

این درحالیست که اپل به‌خاطر مسائل امنیتی، اجازه اتصال آسان و مدیریت فایل بدون دردسر را به کاربران آیفون نمی‌دهد و آن‌ها همیشه برای انتقال فایل بین دستگاه‌هایشان دچار مشکل هستند.

۷. یکپارچگی گوگل

اندروید توسط کمپانی گوگل توسعه پیدا کرده است که به معنای یکپارچگی بسیار خوب سیستم عامل با سرویس‌های گوگل نظیر Gmail و Docs است. در واقع اپلیکیشن‌های گوگل نظیر Gmail، Drive و Calendar به‌صورت پیش‌فرض روی گوشی‌های اندرویدی نصب هستند و از طریق اکانت گوگل در تمام دیگر دستگاه‌های شما همگام‌سازی می‌شوند. برای کاربرانی که از خدمات مختلف گوگل در کارهای روزمره خود استفاده می‌کنند، اندروید پلتفرم بسیار مناسب‌تری در مقایسه با آی او اس است.

دستیار دیجیتالی گوگل هم به‌صورت یکپارچه در گوشی‌های اندرویدی تعبیه شده و با عمیقا با دیگر محصولات این کمپانی در ارتباط است. به‌طور مثال شما می‌توانید از گوشی خود بخواهید در اپلیکیشن‌های جیمیل، درایو و گوگل کیپ به‌دنبال چیزی که می‌خواهید بگردد و آن را فورا در اختیار شما بگذارد.

البته که کاربران آیفون‌ها هم می‌توانند از بسیاری از محصولات گوگل استفاده کنند. اکثر آن‌ها نظیر Google Assistant و Gmail در اپ استور حضور دارند. اما باید این واقعیت را بپذیرید که محدودیت‌های سیستم عامل اپل به دستیار گوگل اجازه دسترسی عمیق به دیگر برنامه‌ها و فایل‌ها را نمی‌دهند و هماهنگی بین برنامه‌های گوگل در سطح پایینی ارائه می‌شود.

۸. پورت USB-C

اپل سرانجام همراه با گوشی‌های خانواده آیفون ۱۵ خودش پورت USB-C را به گوشی‌هایش آورد و آن را جایگزین پورت اختصاصی لایتنینگ کرد. البته این کار هم به دلخواه خود اپل انجام نشد. در واقع قوانین سختگیرانه اتحادیه اروپا مبنی بر الزام استفاده تمام دستگاه‌های الکترونیکی مصرفی از پورت شارژ USB-C، اپل را مجبور به استفاده از این پورت کرد. در غیر این صورت اگر تصمیم با خود اپل بود، بعید بود که بخواهد چنین تصمیمی بگیرد.

البته فراموش نکنید که فقط وقتی به این پورت دسترسی خواهید داشت که بخواهید یکی از آیفون‌های جدید مدل ۲۰۲۳ اپل را بخرید. سری آیفون ۱۴ به قبل همگی از پورت لایتنینگ استفاده می‌کنند.

این درحالیست که کاربران اندرویدی سال‌هاست که از حضور پورت USB-C روی گوشی خود لذت می‌برند. تقریبا تمام دستگاه‌های الکترونیکی که در بازار عرضه می‌شود به این پورت مجهز هستند و کاربران می‌توانند تنها با یک کابل، لپ تاپ، تبلت، گوشی و ایرباد بی‌سیم خودشان را شارژ کنند. لوازم جانبی آن‌ها نیز با یکدیگر سازگار است. این یعنی شما می‌توانید از کیبورد، ماوس، میکروفون، فلش درایو و دیگر لوازم جانبی مجهز به پورت USB تایپ C روی تمام دستگاه‌هایتان استفاده کنید.

۹. نصب اپلیکیشن‌ها از فروشگاه‌های متفرقه

یکی از بزرگ‌ترین مزیت‌های سیستم عامل اندروید، امکان نصب اپلیکیشن‌ها از منابع مختلفی به غیر از فروشگاه Play Store خود گوگل است. شما حتی می‌توانید با کامپیوتر خود هم یک اپلیکیشن اندرویدی را دانلود کرده و در قالب یک فایل APK روی گوشی‌تان نصب کنید. این درحالیست که اپل شدیدا روی این موضوع سخت‌گیری می‌کند و کاربران آیفون فقط باید از طریق فروشگاه App Store خود اپل برنامه‌های مورد نیازشان را نصب کنند. به‌لطف این ویژگی برنامه‌هایی که کاربران نمی‌توانند به‌خاطر تحریم‌ها یا هر علت دیگری از گوگل پلی استور دانلود کنند، از دیگر فروشگاه‌های اپلیکیشن نصب می‌کنند.

اپل معتقد است که اجازه نصب اپلیکیشن‌های آی او اسی از منابع تأیید نشده، یک خطر امنیتی بزرگ را به همراه دارد. این قابل درک است که اپل نمی‌خواهد کاربرانی که اطلاعات زیادی از دنیای فناوری ندارند، به‌صورت تصادفی بدافزارها را روی گوشی خود نصب کنند؛ اما بهتر است به مشتری اجازه دهیم خودش بابت دستگاهی که ده‌ها میلیون تومان خریداری کرده تصمیم‌گیری بگیرد.

همه‌چیز ممکن است به‌زودی تغییر کند؛ زیرا قوانین سختگیرانه اتحادیه اروپا که باعث شد اپل پس از ۱۰ سال بخواهد پورت شارژ گوشی‌هایش را به USB-C تغییر دهد، به‌زودی این شرکت را مجبور خواهد کرد که به کاربرانش اجازه نصب برنامه از جایی به جز اپ استور را بدهد. کاربران این تغییرات را در سال ۲۰۲۴ که تا همین چند روز دیگر آغاز می‌شود، مشاهده خواهند کرد.

بیشتر بخوانید:

رسمی: نصب برنامه های خارج از اپ استور برای آیفون به‌زودی امکان‌پذیر می‌شود

۱۰. حسگر اثر انگشت

اگر اخبار تکنولوژی را دنبال می‌کنید، احتمالا می‌دانید که اپل یکی از پیشروان پیاده‌سازی سیستم‌های احراز هویت بیومتریک روی گوشی‌های هوشمند است. آیفون 5S با یک حسگر اثر انگشت وارد بازار شد که اپل نام “Touch ID” را برای آن انتخاب کرده بود. این حسگر در زیر دکمه هوم گوشی تعبیه شده بود که کاربر به‌راحتی با فشار دادن آن قفل صفحه را بدون نیاز به وارد کردن رمزعبور، باز می‌کرد.

اما حالا ۱۰ سال از آن زمان گذشته و هیچ یک از گوشی‌هایی که اپل می‌فروشد، به این حسگر اثر انگشت مجهز نیستند. این حسگر جای خودش را به یک سیستم تشخیص چهره به‌نام “Face ID” داده که از سنسورهای کنار دوربین سلفی گوشی استفاده می‌کند. گرچه این قابلیت خیلی خوب و مدرن است، اما اینکه بخواهید انگشتتان را روی جایی از گوشی قرار دهید تا قفل صفحه باز شود، خیلی راحت‌تر از بالا آوردن گوشی و تشخیص چهره است. فرض کنید در یک قرار کاری نشسته‌اید، شما مجبور هستید که گوشی‌تان را روبروی صورتتان بگیرید تا قفل صفحه باز شود که این اصلا جالب نیست.

این درحالیست که سخت می‌شود این روزها گوشی‌های اندرویدی فاقد حسگر اثر انگشت را بیابید. بسیاری از تولیدکنندگان مثل سامسونگ، این حسگر را مستقیما به زیر نمایشگر گوشی برده‌اند. اگر چهره شما با ماسک پوشیده شده باشد یا داخل اتاقی باشید که تاریک است، هیچ کاری به اندازه گذاشتن انگشت شست دست روی نمایشگر برای باز کردن قفل صفحه آسان‌تر نیست. البته که بسیاری از گوشی‌های اندروید همزمان با حسگر اثر انگشت، سیستم تشخیص چهره را هم ارائه می‌کنند؛ ولی اکثر این سیستم‌ها به پای قدرت و امنیت فیس آیدی اپل نمی‌رسد.