قدرتمندترین ناوشکن های نیروی دریایی جهان

در اینجا به معرفی تعدادی از قدرتمندترین ناوشکن های جهان می‌پردازیم که نام آن‌ها لرزه بر اندام هر شناور، کشتی یا زیردریایی می‌اندازد!

علیرغم این که ناوهای هواپیمابر و زیردریایی‌های مخوف قدرتمند ارتش‌های برجسته دنیا بیشترین توجه رسانه‌ای را در بخش توان دفاعی نیروهای دریایی با خود اختصاص می‌دهند، ناوشکن‌ها نیز از جمله کلیدی‌ترین مهره‌ها در نبردهای دریایی مدرن به شمار رفته و جنگ‌افزارهایی فوق‌العاده ارزشمند و تاثیرگذار به شمار می‌روند. این شناورها که با نام ناوشکن‌های اژدرافکن هم شناخته می‌شوند، قایق‌هایی فوق‌العاده سریع و با مانورپذیری بسیار بالا بودند که به‌طور خاص وظیفه فراهم کردن پشتیبانی برای کشتی‌های بزرگتر و مهم‌تر در خلال جنگ جهانی دوم را بر عهده داشتند.

تعریف ناوشکن‌ها البته در سال‌های اخیر مفهوم گسترده‌تری به خود گرفته است. امروزه همچنان برخی ناوشکن‌ها به تنها یک نوع سلاح مجهز هستند. با این وجود انواع پیشرفته‌تر بعضا به موشک‌های ضدهوایی (AAW)، ضد زیردریایی (ASW) و ضد سطح (ASuW) مجهز هستند.

ناوشکن‌های امروزی همچنین از حسگرهای بسیار پیشرفته‌ای هم بهره‌مند بوده و رادارهای پرقدرت و حساسی در اختیار دارند که امکان شناسایی سوژه‌ها از فواصل بسیار دور را در اختیارشان قرار می‌دهد. این شناورها معمولا وزن‌هایی بین 6000 تا 12000 تن داشته و به اسلحه‌های دوربرد و توانمندی مجهزند که می‌توانند اهداف با اندازه‌های مختلف در هوا، خشکی و دریا را هدف بگیرند. این تجهیزات نظامی پیشرفته باعث شده که این دستگاه‌ها هم به‌عنوان مبارزانی انفرادی قابل استفاده باشند و هم به‌عنوان عضوی از دسته‌های مبارزه‌ای چندنفره قابلیت شرکت در میدان نبرد را داشته باشند.

در گجت نیوز بخوانید:

بهترین هلیکوپترهای تهاجمی تاریخ

بسیاری از ناوشکن‌های قدرتمند و شناخته‌شده در دنیا از تکنولوژی های مشترکی بهره می‌برند. در میان این دسته جنگ افزارها، استفاده از سیستم دفاعی/تهاجمی Aegis در کنار رادار SPY-1، و سیستم شلیک عمودی چند سلوله MK-41 ترکیبی ایده‌آل از انعطاف پذیری، قابلیت ارتقا و توان نظامی را به دستگاه اعطا می‌کند. در این بین، برخی ناوشکن های ژاپنی و کره‌ای نیز با استفاده از تکنولوژی‌های آمریکایی در میان قدرتمندترین نمونه‌های جهان قرار گیرند و اتحادی مخوف با نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا تشکیل دهند.  در ادامه در گجت نیوز قصد داریم تعدادی از قدرتمندترین ناوشکن های تاریخ را معرفی کرده و هریک را به‌طور مختصر بررسی کنیم.

قدرتمندترین ناوشکن های نیروهای دریایی در جهان

بر خلاف بسیاری از زمینه‌های دیگر نظامی، در بخش ناوشکن‌ها صرفا آمریکا، روسیه و یکی دو کشور دیگر نیستنید که برترین فناوری‌ها و پیشرفته‌ترین ادوات دنیا را در اختیار دارند؛ بلکه کشورهای دیگری مثل چین، کره جنوبی، ژاپن، تایوان، هند و ایتالیا نیز در این بخش حرف‌های زیادی برای گفتن دارند. در ادامه به‌طور مختصر به معرفی تعدادی از پیشرفته ترین شناورهای ناوشکن در دنیا می‌پردازیم.

کلاس آرلای برک – Arleigh Burke class (ایالات متحده آمریکا)

این ناوشکن‌ها که اسم آن‌ها از روی نام فرمانده سابق نیروی دریایی آمریکا در جنگ جهانی دوم برداشته شده، شاکله اصلی نیروی دریایی ارتش آمریکا به شمار رفته و احتمالا قدرتمندترین ناوشکن های کل جهان به شمار می‌روند! این کشتی‌ها با ارائه سیستم فرمان‌پذیری و کنترل مثال‌زدنی به برتری فوق‌العاده‌ای در نبردهای دریایی دست پیدا کرده و با بهره‌گیری از رادارهای پیشرفته و توانایی‌های برجسته جنگ الکترونیک دست بالاتر را در نبردهای مدرن در اختیار دارند.

این ناوشکن‌ها برای نخستین بار در سال 1991 در اختیار ارتش قرار گرفتند. سه مدل از این شناور تولید شد که هریک نسبت به قبلی پیشرفت‌های فوق‌العاده‌ای ارائه می‌کرد. در طول سال‌های گذشته، ارتش این کشور 92 کشتی آرلای کلاس را خریداری کرده است.

توانایی موشکی این ناوشکن در تمامی زمینه‌های ضدهوایی، ضد زیردریایی و ضد سطح فوق‌العاده ارزیابی شده و پیشرانه آن از چهار توربین گازی جنرال موتورز LM 2500-30 با توان حداکثر 100 هزار اسب بخار تشکیل شده است. طول این کشتی حدودا 155 متر بوده و توانایی حمل 9500 تن بار را دارد. علاوه بر این، سرعت آن حدودا 30 گره دریایی بوده و مسافت پیمایشی آن حدود 4400 مایل دریایی است.

کشتی‌های کلاس آرلای برک از سیستم مبارزه پیشرو Aegis بهره برده و آن را با سیستم حسگرهای خود ادغام می‌کند. همچنین سیستم شلیک موشک عمودی MK-41 نیز توانایی شلیک موشک‌های کروز تاماهاک را داشته و علاوه بر آن، موشک‌های سطح به هوا، ضد زیردریایی و اژدر در کنار انواع سلاح‌های با برد نزدیک تشکیل ‌دهنده توانایی‌های نظامی این ناوشکن شگفت‌انگیز ارتش ایالات متحده هستند.

کلاس سجونگ کبیر –  Sejong the Great class (کره جنوبی)

ناوشکن‌های کلاس سجونگ کبیر با استفاده از تکنولوژی و فناوری‌های ساخت فوق‌العاده پیشرفته‌ای ساخته شده که آن را در شمار بهترین نمونه‌های دنیا قرار داده است. این کشتی‌های جنگی بیشتر به خاطر مهارت‌های مخفی کاری مثال‌زدنی، طراحی دقیق و رادارگریز و بسیار چالاک در برابر شناساگرهای مادون قرمز شناخته شده و به شهرت جهانی رسیده‌اند.

این کشتی همچنین با طول 165 متری و عرض 21 متری که دارد، یکی از بزرگترین کشتی‌های جنگی لیست امروز به شمار رفته و توانایی حمل بار 10 هزار تن را نیز ارائه می‌کند. پیشرانه این کشتی نیز تشکیل‌شده از یک سیستم ترکیبی توربین گاز و گاز (COGAG) است که توانی 75 مگاواتی را به دو محور ارسال کرده و سرعتی بالغ بر 30 گره را برای آن به ارمغان می‌آورد. کشور کره جنوبی در حال حاضر سه فروند از ناوشکن Sejong the Cgreat Class را تحت مالکیت دارد.

همانند ناوشکن آرلای برگ، کلاس سجونگ کبیر نیز از سامانه سلاح Aegis لاکهید بهره می‌برد که تشکیل شده از رادار SPY-1، سیستم کنترل شلیک MK 99 و لانچر عمودی MK-41 است. این سیستم قادر به ردگییابی اهداف مختلف بوده و می‌تواند همزمان با چند هدف درگیر شود. این ناوشکن همچنین به سامانه دفاعی نزدیک‌برد Goalkeeper هم مجهز است و از راکت‌های ضد زیردریایی و اژدر بهره می‌برد. این کشتی همچنین قادر به حمل دو هلیکوپتر SH-60 Seahawk بوده و با در اختیار داشتن 128 موشک یکی از مجهزترین ناوشکن‌های دنیا از حیث مهمات به شمار می‌رود.

کلاس لویانگ 3 – Luyang III class (چین)

نیروی دریایی ارتش آزادی خلق چین در سال‌های اخیر تلاش فراوانی کرده تا توانایی‌های نظامی این کشور در بخش دریایی را افزایش داده و سلطه این کشور بر اقیانوس‌ها را بیشتر از قبل کند. بارزترین نمود این پیشرفت نیروی دریایی کشور چین در کشتی‌های کلاس لویانگ 3 قابل مشاهده است که یکی از قدرتمندترین ناوشکن های نظامی جهان به شمار رفته و از سال 2014 در خدمت ارتش این کشور است.

این کشتی طول 152 متری داشته و در بیشترین حالت، وزنی 7500 تنی را تحمل می‌کند. همچنین قدرت این دستگاه نیز از طریق پیشرانه متشکل از توربین‌های گازی و دیزلی تامین شده که حداکثر سرعتی بالغ بر 30 گره را به این دستگاه می‌بخشند. کشتی های کلاس لویانگ 3 همچنین از رادارهای اسکن الکترونیکی (AESA) هم بهره‌مند هستند که از آنتن‌هایی که توسط کامپیوتر کنترل می‌شوند برای ارسال سیگنال‌ها به تمامی جهات استفاده می‌کند. از این حیث، ناوشکن مدرن چینی هم‌تراز با بهترین نمونه‌های غربی و آمریکایی قرار می‌گیرد.

کشتی شگفت‌انگیز و فوق‌العاده جذاب کشور چین همچنین از مجموعه‌ای از اسلحه‌های مدرن و قدرتمند بهره می‌برد که آن را برای انجام ماموریت‌های مختلف آماده می‌کند. از جمله سلاح‌های کارآمد این کشتی می‌توان به موشک‌های کروز، موشک‌های سطح به هوا، ضد کشتی و ضد زیردریایی اشاره کرد. علاوه بر این، دو لوله شلیک اژدر نیز مسئول شلیک اژدرهای Yu-7 هستند؛ درحالیکه چهار لوله 18 نیز مسئولیت شلیک راکت‌های طعمه را بر عهده دارند. همچنین یک باند هلیکوپتر نیز روی عرشه این کشتی تعبیه شده که توانایی نگهداری یک هلیکوپتر Kamov Ka-28 یا Harbin Z-9C را دارد. تا ماه اگوست سال 2022، نیروی دریایی چین 5 فروند ناوشکن کلاس لویانگ 3 در اختیار داشته است.

کلاس کلکته –  Kolkata class (هند)

<p>ناوشکن کلاس کلکته هند نیز دیگر از قدرتمندترین ناوشکن های فعال در جهان است که نقشی کلیدی در ارتقای توانایی دفاعی و تهاجمی ارتش این کشور در نبردهای دریایی داشته است. در ساخت این ناوشکن از قطعات و سامانه‌های مختلفی از سرتاسر دنیا استفاده شده است. این ناو 163 متری همچنین حداکثر وزن 7500 تن را جابجا کرده و از یک موتور ترکیبی توربین گاز و گاز بهره می‌برد که متشکل از چهار توربین گار Zorya DT-59 است و دو موتور دیزلی KVM در اختیار دارد که به‌طور مجموع سرعت دستگاه را به حدود 30 گره می‌رسانند. ناوشکن کلاس کلکته همچنین توانایی پیمایش 6000 مایل دریایی را با سرعت 18 گره دارد.

قدرت تهاجمی برجسته این ناوشکن هندی به‌خاطر تجهیز آن به سامانه شلیک عمودی است که امکان شلیک پیوسته و پرفشار موشک‌های سطح به هوا، ضد کشتی و موشک‌های کروز ضد سطح را دارد. همچنین از جمله سلاح‌های به کار رفته در این دستگاه نیز می‌توان به موشک‌های مافوق صوت BrahMos اشاره کرد که سریعترین موشک کروز در دنیاست و حداکثر سرعت بین 2.5 تا 2.8 ماخ را ثبت می‌کند.

همچنین بخوانید:

بهترین جت های جنگنده جهان در سال ۲۰۲۳

بعلاوه، قابلیت‌های دفاعی این کشتی نیز شامل سیستم ردیابی سطح به هوا، سیستم ردیابی، هدایت موشک و مجموعه‌ای از سلاح‌هاست. رادار Thales LW-08 وظیفه نظارت دوربرد بر اطراف این کشتی را بر عهده دارد؛ درحالیکه سیستم موشکی Barak 8 عهده‌دار مسئولیت محافظت از دستگاه در برابر حملات هوایی مثل جنگنده‌ها، هلیکوپترها و موشک‌هاست. کلاس کلکته همچنین توانایی شناسایی اهداف در ارتفاع بسیار بالا و موشک‌های ضدکشتی مافوق صوت را دارد.

کلاس آتاگو – Atago class (ژاپن)

نیروی دریایی ژاپن در پاسخ به تهدیدهای موشکی کره شمالی و اقدامات چین در منطقه تعداد ناوشکن‌های کلاس آتاگو خود را از دو فروند به چهار فروند افزایش داده است. این ناوشکن برای نخستین بار در ماه مارس سال 2007 به کار گرفته شد و دومین ناوشکن آن‌ها، آشیگارا نیز در ماه مارس 2008 به ناوگان دریایی ژاپن افزوده شد. این ناوشکن 10 هزار تنی ژاپنی وظیفه تامین امنیت دوربرد مرزهای دریایی کشور ژاپن را بر عهده دارد که به علت در اختیار نداشتن جت، تا پیش از این ژاپنی‌ها قدر به انجامش نبودند.

ناوشکن کلاس آتاگو طولی 165 متری داشته و به‌طور استاندارد وزنی 7700 تنی دارد. علاوه بر این، حداکثر وزن قابل تحمل آن نیز 10 هزار تن اعلام شده است. توان این ناوشکن از طریق یک سیستم پیشرانه ترکیبی گاز و گاز تامین می‌شود که متشکل از چهار توربین گاز ایشی کاواجیما-هاریما LM2500-30 است و توان کلی 75 مگاوات را تولید می‌کند. به این ترتیب، کشتی کلاس آتاگو به حداکثر سرعت 30 گره می‌رسد.

از نظر توانایی‌های دفاعی و تهاجمی، ناوشکن‌های Atago پیشرفتی بزرگ در مقایسه با کلاس قبلی Kongo به شمار می‌رود. این ناوشکن از سیستم رادار بهبودیافته متشکل از رادارهای الکترونیکی غیرفعال SPY-1D(V) در کنار رادارهای جستجوگر سطح به هوای OPS-28E و چندین نمونه دیگر بهره می‌برد. علاوه بر این، مهم‌ترین پیشرفت تسلیحاتی این کشتی نیز استفاده از سیستم Aegis و سامانه مطمئن شلیک عمودی MK-41 است که در بهترین نمونه‌های دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرند. این ناوشکن همچنین قابلیت پرتاب موشک‌های بالیستیک برون جوی را نیز داشته و می‌تواند موشک‌های بالیستیک دیگر که در خارج از جو در حرکت هستند را شناسایی و ساقط کند. این طراحی توانایی نظامی کشور ژاپن را بر خلاف دکترین دفاعی دریایی این کشور، کمی به سمت تهاجم متمایل می‌کند.

کلاس کنگو – Kongo class (ژاپن)

ناوگان نیروی دریایی کشور ژاپن در حال حاضر چهار ناوشکن کلاس کنگو در اختیار دارد. همانند بسیاری دیگر از مدل‌های قدرتمند دنیا، کلاس کنگو نیز از سیستم کنترل و فرمان تسلیحاتی مرکزی و اتوماتیک Aegis استفاده می‌کند که روی بهترین‌های دنیا مانند کلاس آرلای برک نصب است. ناوشکن‌های کلاس کنگو ژاپن البته فاقد برخی از آخرین دستاوردهای تکنولوژیک دفاعی ارتش ژاپن است و از این حیث پایین‌تر از کلاس Atago قرار می‌گیرد. با این وجود حتی همین الان هم ناوشکن کلاس کنگو یکی از قدرتمندترین نمونه‌های کل جهان به شمار می‌رود.

در مقایسه با کلاس آتاگو، کلاس کنگو اندکی کوچک‌تر بوده و طولی 161 متری دارد. علاوه بر این، وزن آن 7500 تن و حداکثر بار قابل تحمل توسط آن 9500 تن خواهد بود. توان 75 مگاواتی منتقل شده به دو محور این کشتی توسط یک سیستم ترکیبی توربین گاز و گاز فراهم می‌شود که از چهار توربین گاز ایشیکاواجیما-هاریما LM2500 تشکیل شده و حداکثر سرعت دستگاه را به 30 گره دریایی می‌رساند.

کشتی های کلاس کنگو از سه رادار مجزا بهره‌مند هستند: رادار جستجوی هوایی SPY-1D، رادار سطحی OPS-28 و رادار هدایتگر موشک. این ناوشن همچنین به سیستم شلیک عمودی MK-41 هم مجهز بوده و توانایی حمل 90 موشک سطح به هوای RIM-66 SM-2MR block II را دارد. بعلاوه از دیگر تجهیزات تسلیحاتی این کشتی هم می‌توان به موشک‌های ضدکشتی RGM-84 Harpoon در کنار دو لوله شلیک اژدر تایپ 68 که توانایی شلیک 73 اژدر را دارند، اشاره کرد. همچنین اسلحه فشرده 127 میلیمتری کالیبر 54 از نوع Oto-Breda که توانایی شلیک 40 تیر در دقیقه را دارد نیز تکمیل‌کننده توانمندی نظامی این کشتی است.

کلاس آکیزوکی – Akizuki class (ژاپن)

ناوشکن کلاس آکیزوکی ژاپن طول 150.5 متری داشته و توانایی حمل بار 5000 تن را دارد. علیرغم ابعاد کوچکتر کلاس آکیزوکی، این ناوشکن از سطح بالایی از فناوری اعم از سیستم کنترل و هدایت پیشرفته، ارتباطات، کامپیوترها، هوش، نظارت و توان نظامی بسیار پیشرفته‌ای برخوردار است. از طرفی توانمندی‌های مقابله با اهداف هوایی دراین ناوشکن نیز به لطف تجهیز به سامانه ضدهوایی FCS-3A قدرتمندتر و حرفه‌ای‌تر از قبل شده است.

همانند بسیاری اعضای دیگر این لیست، کشتی کلاس آکیزوکی نیز از سیستم پیشرانه ترکیبی گاز و گاز (COGAG) بهره برده و چهار توربین گاز Spey SM1C رولز رویس با جدیدترین فناوری‌های دیجیتالی کنترل دارد که حداکثر سرعتی معادل با 30 گره دریایی را به این کشتی ژاپنی اعطا می‌کند.

ناوشکن کلاس آکیزوکی بر اساس مدل‌های کلاس تاکانامی توسعه داده و ساخته شده است و بیشتر با هدف اسکورت ناوهای قدرتمندتر و بزرگتری چون کلاس‌های آتاگو و کنگو گه به سامانه دفاعی Aegis مجهزند، به ناوگان کشتیرانی ارتش کشور ژاپن افزوده شده است. این کشتی‌ها همچنین پیش‌تر برای اسکورت ناوهای هواپیمابر Hyuga و Izumo نیز به کار رفته‌اند. از جمله مهمات به کار رفته در این ناوشکن هم می‌توان به 8 موشک کشتی به کشتی تیپ 90، پرتابگر عمودی MK-41 با قابلیت پرتاب موشک‌های RIM-162، سلاح ضد زیردریایی و پاسخ سریع RUM-139 VL-ASROC در کنار اسلحه ضد زیردریایی VL-ASROC تایپ 07 اشاره کرد.

تیپ 45 – Type 45 (ایالات متحده آمریکا)

کمپانی کشتی‌سازی BAE Systems مسئولیت ساخت ناوشکن تیپ 45 برای ارتش بریتانیا را بر عهده داشته است. نخستین مدل از این تیپ که HMS Daring نام دارد در ماه جولای سال 2009 به ناوگان ارتش انگلستان اضافه شد و بزرگترین و مجهزترین ناوشکن‌های نیروی دریایی این کشور را پایه‌ریزی کرد. این کشتی 152 متر طول و 21 متر عرض داشت، قادر به حمل حداکثر 8500 تن بار بود. این کشتی از یک سیستم پیشرانه الکتریکی پیوسته استفاده می‌کند که قدرت را به دو شفت کشتی فرستاده و سرعت آن را به حداکثر 32 گره دریایی می‌رساند.

ناوشکن‌های کلاس Daring به یک سیستم شلیک عمودی مجهز بودند که می‌توانست 48 موشک Aster 15 و Aster 30 شلیک کند. این کشتی همچنین به هشت پرتابگر متمایل نیز مجهز بود که قادر به شلیک موشک‌های ضد کشتی Harpoon بود. علاوه بر این، دو توپ سی میلیمتری هم برای مقابله با کشتی‌ها و شناورهای کوچک درون این کشتی ناوشکن تعبیه شده بودند و یک اسلحه BAE Mark 8 نیز برای درگیری با اهداف روی سطح خشکی مورد استفاده قرار می‌گرفت.

حسگرهای دفاعی ناوشکن Type 45 از رادارهای چندکاربری Sampson استفاده می‌کردند. رادارهای دو جهته به کار رفته در این سیستم در یک ناحیه کروی احاطه شده و از تکنیک‌های دیجیتال تشکیل اشعه تطبیقی استفاده می‌کند و به‌خوبی قادر است با تجهیزات جنگی الکترونیکی مقابله کند. البته ارتش بریتانیا می‌توانست ناوشکن تیپ 45 را به‌عنوان محصولی چندکاربره طراحی کند. با این وجود مدلی تک کاربره از این کشتی تولید شد که تنها به قابلیت‌های ضد هوایی مجهز بود.

کلاس هورایزن – Horizon class (فرانسه/ایتالیا)

ناوشکن‌ کلاس هورایزن، مدلی‌ست که هر دو کشور ایتالیا و فرانسه تصمیم به جایگزینی مدل‌های قدیمی‌تر خود با آن گرفته‌اند. این مدل در ایتالیا جایگزین کلاس Audace و در فرانسه جایگزین کشتی‌های کلاس Suffren شده است. این ناوشکن که به‌عنوان محصولی مشترک از این دو کشور به ناوگان دریایی دو کشور اضافه شده، از فناوری ضدهوایی PAAMS بهره می‌برد. این کشتی قادر است حداکثر 7050 تن بار را جابجا کرده و به طول 152 متر برسد. همچنین یک موتور ترکیبی دیزل یا گاز متشکل از دو توربین گاز LM2500 و دو موتور دیزل Pielstick حداکثر سرعت آن را به 29 گره دریایی می‌رسانند.

کلاس هورایزن یکی از قدرتمندترین ناوشکن های نیروی دریایی در جهان است که از سیستم رادار فوق‌العاده پیچیده‌ای بهره برده و قادر است برای شناسایی سطوح، اهداف هوایی، تعقیب هدف‌ها و هدایت موشک از آن‌ها استفاده کند. از جمله اجزای تشکیل‌دهنده این رادار حرفه‌ای و سطح بالا می‌توان به رادار چندکاربره EMPAR و رادار تک‌فازی الکترونیکی غیرفعال اشاره کرد. این ناوشکن همچنین برای شناسایی اهداف حاضر در فاصله‌های دور و خطرات هوایی از رادار S1850M L-band PESA بهره می‌برد. همچنین مدل ایتالیایی این ناوشکن نیز به رادار جستجوگر سطحی مجهز است.

مدل‌های فرانسوی و ایتالیایی ناوشکن کلاس هورایزن اندکی از حیث چنیش سلاح‌ها با یکدیگر تفاوت دارند. هر دوی آن‌ها البته از یک سیستم شلیک عمودی برای پرتاب پرتاب موشک‌های Aster 15 (مسافت بیش از 50 کیلومتر) و Aster 30 (مسافت بیش از 120 کیلومتر) بهره می‌برند. با این وجود در مدل فرانسوی شاهد استفاده از هشت لانچر زاویه‌دار برای پرتاب موشک‌های ضد کشتی هستیم؛ درحالیکه در نمونه ایتالیایی موشک‌های ضد کشتی Otomat مورد استفاده قرار گرفته‌اند. همچنین هر دو مدل فرانسوی و ایتالیایی به یک پرتابگر اژدر که قابلیت شلیک اژدرهای سبک MU90 را دارد مجهزند.

کلاس کی لونگ – Kee Lung class (تایوان)

کلاس کی لونگ که پیش‌تر با نام کلاس Kidd شناخته می‌شد متشکل از چهار ناوشکن است. این کشتی‌ها که در حال حاضر در خدمت نیروی دریایی تایوان هستند، ابتدا قرار بود جزو یگان نیروی دریایی کشورمان باشند. با این وجود بعد از به هم خورد قرارداد ساخت آن‌ها، آمریکایی‌ها پس از تصاحب آن‌ها را در سال 2001 در اختیار کشور تایوان قرار دادند. قرارداد 732 میلیونی فسخ شده برای تولید این کشتی‌ها علاوه بر ساخت، تجهیز دستگاه، بروزرسانی آن، فعال‌سازی و حتی تعلیم خدمه را نیز شامل می‌شد.

این کشتی 172 متری قادر به تحمل حداکثر وزن 6950 تن بوده و می‌تواند 363 نفر را در خود جای دهد. این کشتی همچنین از یک پیشرانه مبتنی بر توربین گازی برای تامین انرژی استفاده می‌کند که متشکل از چهار توربین گازی LM-2500 است که قدرت 80 هزار اسب بخاری را به دو محور دستگاه منتقل می‌کنند. این سیستم ناوشکن مورد بحث را به حداکثر سرعت 30 گره می‌رساند. این ناوشکن‌ها تجهیزات کافی برای برای درگیر شدن با هدف‌های هوایی، زیردریایی و زمینی را در اختیار داشته و از سیستم‌های ورودی هوا و فیلتر بسیار پیشرفته‌ای بهره می‌برند که با رسوبات و خوردگی شدید در آب های شور خلیج فارس مقابله کند.

ناوشکن‌های کلاس Kee Lung همچنین به دو توپ 127 میلیمتری مجهز بوده و از دو اسلحه متمرکز، دو لانچر MK6 با توانایی شلیک راکت‌های RIM-66 زمین به هوا و دو پرتابگر MK141 برای شلیک موشک‌های ضد کشتی و دوربرد بهره می‌برد. همچنین مجموعه اسلحه‌های این ناوشکن همچنین شامل دو لوله 324 میلیمتری مارک 32 مخصوص شلیک اژدر است که می‌تواند اژدرهای MK46 را به فاصله 11 کیلومتری ارسال کند. بعلاوه، عرشه این کشتی‌ها نیز دربرگیرنده دو باند هلیکوپتر است که می‌تواند برای ماموریت‌های ضد زیردریایی به کار رود.

کلاس زوم‌والت – Zumwalt class (ایالات متحده آمریکا)

ناوشکن کلاس Zumwalt نیروی دریایی آمریکا بزرگترین نمونه در کل دنیاست که طول 190 متر و عرض 25 متر دارد. این ناوشکن با نگاه گسترده به اهداف مخفی‌کاری و با تکیه بر قابلیت‌های ضدهوایی، ضد زیردریایی و ضد سطح تولید شده است. نیروی دریایی آمریکا تصمیم داشت 32 دستگاه از این ناوشکن‌ها را تولید کرده و استاندارد تکنولوژیک جدیدی را در این حوزه پایه‌ریزی کند.

فرآیند تولید این کشتی در سال 2009 آغاز شد. از آن زمان، یک دستگاه از این ناوشکن‌ها تحت نام USS Zumwalt تولید شده، یک دستگاه دیگر تحت نام USS Michael Monsoor فاقد تجهیزات نظامی است و دیگری، USS Lyndon B. Johnson هنوز در دست ساخت است. بر اساس پیش‌بینی‌های اولیه، هزینه ساخت هریک از این این ناوشکن‌ها برابر با 1.34 میلیارد دلار برآورده شده بود که به این ترتیب، هزینه تولید کل سری آن برابر با 46 میلیارد دلار می‌شد. با این وجود فاکتورهای متعددی باعث شدند که هزینه تولید هریک از سه دستگاه تولید شده یا در حال تولید زوم‌والت برابر با 7 میلیارد دلار باشد و پروژه تولید آن‌ها منحل شود!

این دسته ناوشکن‌ها البته تقریبا در تمامی قابلیت‌ها پیشرفته‌تر از نمونه‌های قبلی بودند و با وجود این که هرگز به‌طور رسمی به ناوگان دریایی آمریکا اضافه نشدند، اما به بستری برای تست تکنولوژی‌های جدید تبدیل شدند. طراحی بسیار خاص و تهاجمی این ناوشکن در شرایط مختلف آب و هوایی باعث بهبود قابلیت‌های مخفی‌کاری این دستگاه می‌شد. این طراحی در کنار جنس خاص بخش‌های مختلف آن باعث می‌شد که ردپای راداری دستگاه کاهش پیدا کرده و شناسایی آن سخت‌تر انجام شود. همچنین با وجود این که تمامی نمونه‌های دیگر حاضر در لیست امروز از پیشرانه‌هایی مبتنی بر توربین گازی استفاده می‌کنند، Zumwalt از موتورهای الکتریکی بهره برده و قادر است در سرعت‌های پایین به‌طور کامل روی موتور الکتریکی حرکت کند!

زوم‌والت همچنان بستری ایده‌آل برای تست کردن سلاح‌های جدید به شمار می‌رود. به‌عنوان مثال اخیرا توانایی پرتاب موشک‌های هایپرسونیک جدید و غول‌پیکر به این کشتی اضافه شده که البته نیازمند تغییراتی در سیستم پرتاب عمودی بوده است.

کلاس یودالوی – Udaloy class (روسیه)

ناوشکن‌های کلاس یودالوی گزینه سازمانی و استاندارد ارتش روسیه به شمار می‌رود که ساخت آن در ماه جولای 1977 آغاز شد. از آن زمان، 13 فروند از این کشتی‌ها تولید شده‌اند و علیرغم سن زیادی که دارند، به‌خوبی قادر به نظارت و حمایت دوربرد از مرزهای دریایی روسیه هستند. این ناوشکن ها که از جمله قدرتمندترین کشتی های جنگی جهان به شمار می‌روند، در ابعاد و اندازه قابل قیاس با کشتی‌های کلاس Spruance آمریکا هستند.

این ناوشکن‌ها 163 متر طول و 19 متر عرض داشته و وزنی 7000 تنی را حمل می‌کنند. این کشتی همچنین از پیشرانه‌ای مبتنی بر توربین‌های ترکیبی گاز و گاز بهره می‌برد که تشکیل شده از توربین گاز کروز M62 و دو توربین گاز M8KF است. حداکثر سرعت ناوشکن Udaloy به 28 گره می‌رسد.

از میان نمونه‌های مختلف تولید شده از ناوشکن‌های کلاس یودالوی، مشخصات و تجهیزات دفاعی و پایشی مدل‌های مختلف با یکدیگر متفاوت است. با این وجود به‌طور کلی مهمات و سلاح‌های به کار رفته در این کشتی برای استفاده‌های ضد زیردریایی طراحی شده است. این کشتی‌ها درون یک کیت سونار پولونیوم MGK-355 قرار گرفته و تجهیزات نظامی آن نیز عبارتند از دو لوله مخصوص شلیک اژدر و دو موشک انداز RBU-6000. نیروی دریایی روسیه همچنین اخیرا این ناوشکن‌های خود را ارتقا داده و قابلیت‌های نظامی جدیدی مثل موشک های ضد کشتی را به آن‌ها افزوده است. علاوه بر این، انتظار می‌رود که افزوده شدن موشک‌های هایپرسونیک Tsirkon در آپدیت بعدی این کشتی رخ دهد.