گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
مهندس سابق ناسا با ساخت یک پیشرانش بدون سوخت، به‌دنبال کاهش چشمگیر هزینه‌های پرتاب به فضا و انقلابی در مأموریت‌ها و سفرهای فضایی است.
گران‌ترین بخش هر پرتاب فضایی، رساندن موشک به فضا است. این مرحله از هر مأموریت فضایی، به بودجه و سوخت زیادی نیاز دارد. به همین دلیل است که برنامه‌هایی مانند پروژه SLS ناسا پایدار نیستند. این معضل، دانشمندان را مجاب کرده تا به‌دنبال راه‌هایی برای ساخت پیشرانش های بدون سوخت بگردند تا سفر به فضا را کم هزینه‌تر و آسان‌تر کنند. حالا، یک مهندس سابق ناسا ادعا می‌کند که شرکت او سرانجام به یک پیشرفت قابل توجهی در این زمینه دست یافته است.
شاید ایده پیشرانشی که برای حرکت به سوخت نیاز نداشته باشد، پوچ و الکی به‌نظر برسد. خصوصاً اینکه رانشگرهای مخصوص موشک‌ها باید نیروی عظیمی را تولید کند؛ اما شرکت نوپای فضایی “Exodus Propulsion Technologies” مدعی شده که با کشف نیروی جدیدی در طبیعت که می‌تواند این نوع پیشرانش‌ها را تأمین کند، به‌دنبال انقلابی در سفرهای فضایی است.
البته این ادعایی بسیار جسورانه است و بدون شک جامعه علمی با تردید به آن نگاه خواهند کرد. با این حال اگر این ادعا صحت داشته باشد، موتورهای بدون سوخت می‌توانند نقش مهمی در ماموریت‌های فضایی آینده ایفا کنند، از جمله مأموریت های آرتمیس ناسا که برای رسیدن به کره ماه به مقدار قابل توجهی سوخت نیاز دارند.
چگونه یک پیشرانش بدون سوخت کار می‌کند؟
چارلز بولر، یکی از بنیانگذاران این شرکت، به‌تازگی به وبسایت دبریف گفته است که او و تیمش این نیروی جدید را کشف کرده‌اند و این نیرو، «نیرویی است که ما برای هزار سال آینده از آن برای پیشرانش اجسام استفاده خواهیم کرد». باز هم، این ادعایی بسیار جسورانه است، به ویژه با توجه به این که نتایج به دست آمده تاکنون نشان می‌دهند که این نیروی جدید طبیعت تنها قادر است نیرویی معادل ۱۰ مینه‌نیوتون را تولید کند!
بگذارید کمی بیشتر توضیح دهیم. طبق گزارش‌های وبسایت «فیوچریزم»، نیرویی که هنگام نگه داشتن یک سیب متوسط در کف دستتان وارد می‌شود، حدود ۱ نیوتن است که تقریبا ۱۰۰ برابر بیشتر از نیرویی است که این رانشگر جدید بدون سوخت در حال حاضر قادر به تولید آن است.
البته بولر می‌گوید که مقدار نیروی تولیدی اهمیتی ندارد، زیرا در فضا هر چیزی بیشتر از صفر می‌تواند اجسام را حرکت دهد. گرچه این حرف درستی به‌نظر می‌رسد، اما همچنان باید با زمان مقابله کنید، به همین دلیل رانشگری که به زحمت نیرویی معادل نگه داشتن یک سیب را تولید می‌کند، احتمالاً کاربرد چندانی در مأموریت‌های فضایی نخواهد داشت.
با این حال، اگر کار تیم مشروع و عملی باشد، می‌توان مقیاس آن را برای یافتن روش‌های کارآمدتر ایجاد نیروی پیشرانش افزایش داد و این می‌تواند مباحث تازه‌ای را در توسعه تکنولوژی‌های جدید موتوری مطرح کند.
اما فعلاً باید منتظر بمانیم و ببینیم ادعاهای بولر و شرکتش در مورد این پیشرانش جدید بدون سوخت تا چه حد صحت دارند. بدیهی است که نکات زیادی برای بررسی وجود دارد، به خصوص با در نظر گرفتن اینکه این نوع موتور تا چه حد قوانین اولیه فیزیک را به چالش می‌کشد. اما اگر این فناوری عملیاتی شود، سیستم‌های پیشرانی که نیازی به سوخت ندارند، یک پیشرفت بزرگ و واقعأ جالب خواهند بود.
