لاکهید مارتین از طرح مفهومی پیشرفته ترین سوخت رسان پنهانکار جهان بهنام NGAS رونمایی کرد که میتواند قواعد بازی را عوض کند.
بخش تحقیقات فوق سری شرکت لاکهید مارتین به نام اسکونک ورکس، طرحی مفهومی از یک هواپیمای سوخترسان پنهانکار را برای برنامه نسل بعدی سیستم سوختگیری هوایی (NGAS) منتشر کرد. این برنامه که با نام KC-Z نیز شناخته میشود، بهدنبال جایگزینی هواپیماهای سوخترسان KC-46 و KC-135 در دهه ۲۰۳۰ است.
هواپیمای سوخترسان نمایش داده شده در این طرح که برای اولین بار توسط نشریه Aviation Week منتشر شد، ظاهراً براساس یک بال لامبدا نسبتاً بزرگ با دم دوقلو کج طراحی شده است. به نظر میرسد این هواپیما دارای دو موتور است که درون بدنه قرار گرفتهاند و ورودیهای هوا در زیر ریشه بال (همچنین به ورودیهای زیربغل معروف هستند) و احتمالاً خروجیهای تخت در عقب قرار دارند.
در حالی که طرح ارائه شده مفهومی است (لاکهید مارتین سال گذشته نیز طرح مفهومی کاملاً متفاوتی را منتشر کرد)، جالب است که مفهوم قابلیت پنهانکاری بالا در حال ورود به داراییهایی با ارزش هوایی است. با این حال، همانطور که بارها در مورد برنامه برتری هوایی نسل بعدی گفتهایم، این طرحها ممکن است نماینده طراحیهای واقعی در حال توسعه نباشند.
سال گذشته، نیروی هوایی ایالات متحده درخواست اطلاعاتی را برای صنعت جهت ساخت یک هواپیمای سوخت رسان پنهانکار جدید با قابلیت بقاء در فضای رقابتآمیز منتشر کرد. این درخواست نشان میدهد که نیروی هوایی به راهحلهای نوآورانه در تمام اندازهها و کلاسهای عملکردی که ممکن است نیازهای مأموریتی پرفشار را برآورده کند، علاقهمند است. این نیرو بعداً تجزیه و تحلیل گزینههای جایگزین را آغاز کرده است.
سیستم سوخترسانی هوایی نسل بعد
سامانه سوخترسانی هوایی نسل بعد (NGAS) سومین مرحله از برنامه نوسازی هواپیماهای سوخترسان نیروی هوایی آمریکا خواهد بود. این برنامه سه مرحلهای شامل مرحلهی ۱ (با هواپیمای KC-46)، مرحلهی ۲ (شناخته شده با نام KC-Y یا سوخترسان پل) و نهایتا NGAS است.
این هواپیمای سوخترسان جدید قادر خواهد بود برای پشتیبانی بهتر از جنگندهها در نزدیکی خط مقدم عملیات عمل کند، در حالی که سوخترسانهای سنتی در فاصله امنتری به کار گرفته خواهند شد.
ژنرال مایک مینیهان، فرمانده فرماندهی تحرک هوایی آمریکا، چندی پیش به خبرنگاران گفته بود:
این یک هواپیما نیست، بلکه یک سیستم است؛ بنابراین راهحل یکسانی برای همه موارد وجود ندارد. من بهدنبال توسعه ناوگانی نیستم که مجبور به مقابله با تمام محیطهای تهدیدآمیز باشد.
ژنرال مینیهان پیش از این گفته بود که سه نقش برای سوخترسانها بهعنوان بخشی از NGAS در نظر گرفته است. بخش عمده مأموریتهای سوخترسانی هوایی در محیطی امن توسط سوخترسانهای سنتی و مبتنی بر هواپیماهای تجاری مانند KC-46 انجام خواهد شد. در همین حال، سوخترسان دوم به لطف قابلیت بقا و ارتباطات بهبود یافته، نزدیکتر به صحنه نبرد فعالیت میکند.
آخرین نوع، احتمالاً KC-Z در همان منطقه عملیاتی جنگندهها برای مأموریتهای سطح بالا عمل خواهد کرد. بنابراین، این سوخت رسان پنهانکار باید کوچک و با قابلیت بقای بالا باشد. به همین دلیل، نیازمند سیستم خودحفاظتی قویتر و شبکه پیشرفتهتری نسبت به انواع موجود است تا بتواند با تهدیداتی که دشمنان بالقوه برای هواپیماهای با ارزش مانند سوخترسانها ایجاد میکنند مقابله کند. همچنین در عین حال وظیفه سوخترسانی هوایی خود را انجام دهد.
فراتر از سوخترسانی
ژنرال مینیهان میگوید که این هواپیماها علاوه بر سوخترسانی، قادر به انجام کارهای بسیار بیشتری هستند. در واقع آن معماری باز، قابلیتهای خودکار و مدیریت نبرد را در لیست ویژگیهای احتمالی هواپیماهای جدید قرار داد. برخی از این قابلیتها حتی ممکن است قبل از ورود NGAS به خدمت، روی هواپیماهای عملیاتی KC-46 نیز تعبیه شوند.
با این حال، برنامه نهایی برای سوخترسانهای جدید نهایی نشده است. سال گذشته، نیروی هوایی ایالات متحده اعلام کرد که تنها ۷۵ فروند سوخترسان را بهعنوان بخشی از برنامه سوخترسان پل خریداری خواهد کرد و تلاش میکند NGAS را سریعتر به میدان بیاورد. آمریکاییها همچنین در حال حاضر روی برنامههای بزرگی مانند بمبافکن B-21 ریدر و NGAD کار میکنند که آنها نیز هزینه زیادی را روی دست آنها میگذارد.