بر اساس اسناد منتشر شده از سوی سازمان CIA آمریکا، ناسا با کشف راز کاوشگر روسها موفق به فرستادن انسان به ماه شده است.
اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده آمریکا در سال های پسا جنگ جهانی دوم رقابت بسیار شدیدی در عرضه های نظامی و فضایی با یکدیگر داشته اند. یکی از مشهورترین آنها که از آن با نام شتاب رقابت فضایی میان آمریکا و شوروی یاد میشود، از اواخر سال ۱۹۵۰ میلادی آغاز و تا دهه ۱۹۶۰ ادامه داشت. این رقابت شدید منجر به یکی از بزرگترین دزدی های علمی ناسا از روسیه به وسیله سازمان مرکزی اطلاعات آمریکا (CIA) و در نهایت سفر انسان به کره ماه شد.
فرستادن انسان به ماه با دزدی اطلاعات کاوشگر «لونا ۲» روسیه
در طول دهه 1950 تا 1960 و درست زمانیکه روابط بین آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی تیره و تار بود و هر دو کشور تلاش میکردند تا با نشان دادن تواناییهای فنی و نظامی خود بر جهان تأثیر بگذارند، اتحاد جماهیر شوروی از عزم راسخ خود برای فرود آوردن یک کاوشگر بر روی ماه و در عین حال با گذاشتن پرچمهای خود روی سطح آن خبر داد تا بدین ترتیب، یک ضربه سیاسی را به آمریکا وارد کند.
در ۱۳ سپتامبر ۱۹۵۹ اتحاد جماهیر شوروی با کاوشگر «لونا ۲» (Luna 2) به این هدف دست یافت. پس از این دستاورد، آژانس مرکزی اطلاعات آمریکا یا همان سی آی ای (CIA) برای به دست آوردن اطلاعات درباره چگونگی ساخت تجهیزات کاوشگر لونا ۲، یک کار جاسوسی مخفی را طی یک نمایشگاه برگزار شده در شوروی در سال ۱۹۵۹ انجام داد. این اقدام جاسوسی مخفیانه که بعدها توسط سی آی ای آمریکا به تفصیل شرح داده شد، شامل یک حمله غیرمعمول یک شبه برای بررسی سختافزار فضایی شوروی بود که به عنوان بخشی از نمایشگاه برای تبلیغ دستاوردهای صنعتی و اقتصادی آن عرضه میشد.
در وبسایت «اتاق مطالعه الکترونیکی» سازمان CIA آمده است که گروهی از ماموران این نهاد به مدت ۲۴ ساعت بدون محدودیت به یک سیستم دسترسی پیدا کردند که معلوم شد ماکت نیست، بلکه یک سیستم کاملا عملیاتی قابل مقایسه با لونا ۲ است. در ادامه این پست آمده است که ماموران سیآیای پیش از قرار دادن اجزا در جای خود، آنها را جدا کردند و از همه قطعات عکس گرفتند و اطلاعات ارزشمندی را درباره طراحی و قابلیتهای آن به دست آوردند.
بدین ترتیب این اقدام مشترک ناسا و آژانس مرکزی اطلاعات آمریکا منجر به گسترش دانش سازمان هوافضای آمریکا و فرستادن انسان به ماه در تاریخ 20 ژوئیه 1969 و در طی ماموریت آپولو 11 شد. ماموریتی که اگرچه یک دستاورد بزرگ برای آمریکاییها به شمار میرود اما در طی این سالها مورد شک و تردید نظریهپردازان بوده است. در این نظریات که عموما با عنوان نظریه های توطئه شناخته میشوند این افراد ادعا میکنند دارای مدارکی هستند که اثبات میکند حتی فرودهای بعدی آپولو روی قمر زمین نیز جعلی و ساختگی بودهاند.