یک قابلیت مخصوص در آیفون

یک قابلیت مخصوص در آیفون که اسمارت‌فون‌های اندرویدی از آن بی‌بهره اند!

حدودا هفت سال و نیم از عرضه‌ی اولین تلفن هوشمند اندرویدی توسط T-Mobile می‌گذرد. از زمان مدل G1 تا الان، اندرویدی‌ها حدود ۸۰ درصد بازار را در دست گرفته اند و قابلیت‌های آن‌ها به حدی رسیده است که براحتی می‌توانند با پرچمداران اپل رقابت کنند. اما یک قابلیت مخصوص در آیفون وجود دارد که اسمارت‌فون‌های اندرویدی از آن بی‌بهره اند!

این قابلیت نه نمایشگر حساس به فشار، نه زیبایی و کارایی آی او اس و نه پشتیبانی کامل اپل از آیفون‌هایش است. قابلیت مورد نظر ما یک قطعه‌ی سخت افزاری کوچک در لبه‌ی آیفون است که کاربران حرفه‌ای شاید آن را بیشتر از دکمه‌ی پاور آیفون لمس می‌کنند؛ بله منظورمان سوئیچ سایلنت کردن آیفون است!

این سوئیچ که در بالای دکمه‌های تغییر ولوم قرار گرفته است، از زمان آیفون‌های اولیه تا آیفون ۶ اس پلاس در این اسمارت‌فون وجود داشته است و اپل حاضر نشده است برای سادگی و زیبایی کناره‌های دیوایس، آن را حذف کند. کلید سایلنت کردن دیوایس یک عملکرد بسیار ساده دارد و با بالا و پایین کردن آن می‌توان آیفون را بی‌صدا کرد و یا آن را از حالت سایلنت درآورد.

یک قابلیت مخصوص در آیفونشاید این حرف برایتان غیر قابل قبول باشد اما خیلی از دوستان من که از پرچمداران اندرویدی استفاده می‌کنند، همواره به این قابلیت کوچک علاقه مند بوده اند و دلشان می‌خواهد که سازندگان اصلی دیوایس‌های پیشروی اندرویدی نیز از آن در طراحی گوشی‌هایشان استفاده کنند. این کلید کوچک، کاربران کمی قدیمی‌تر را به یاد قابلیت‌های سریع در گوشی‌های برند کلاسیک نوکیا می‌اندازد، قابلیت‌هایی نظیر روشن کردن چراغ قوه با فشردن دکمه‌ی جهت بالا و یا سایلنت کردن گوشی با فشردن و نگه داشتن کلید مربع (#).

چنین قابلیت‌هایی شاید در هنگام خرید، خیلی برای خریداران اهمیتی نداشته باشد اما بعد از مدتی متوجه می‌شوید که با استفاده از آن‌ها چقدر کار کردن با دیوایس لذت‌بخش‌تر است. به طور مثال در محیط‌هایی مانند دانشگاه و قبل از ورود استاد، شاید در حال کار کردن با تلفن همراه باشید و با وارد شدن استفاده بخواهید خیلی سریع اسمارت‌فون خود را سایلنت کنید، اینجاست که کار در دیوایس‌های اندرویدی کمی مشکل‌تر است، اما انجام همین کار در آیفون به آسانی فشردن یک کلید است.

البته در سال‌های گذشته تعدادی از مدل‌های اندرویدی نظیر اسمارت‌فون وان پلاس ۲ (OnePlus Two) از این کلید در محصولات خود استفاده کرده اند، اما سازندگان اصلی و برزگ‌تر نظیر سامسونگ، سونی و ال جی هنوز از آن بهره‌ای نبرده اند.

نظر شما در این باره چیست؟ آیا وجود چنین قابلیت‌های کوچکی در تلفن‌های همراه اهمیتی دارد؟